"Ελευθερία του Τύπου" - μισό ευρώ κι όμως απέτυχε. Τις πταίει;

Η Ελευθερία του Τύπου είναι ένα ακόμα θύμα της ασθένειας που πλήττει παγκοσμίως, και όχι μόνο στην Ελλάδα, την έντυπη δημοσιογραφία. Η εφημερίδα που ήρθε τον περασμένο Μάρτιο «Θυμωμένη και όχι φιμωμένη», διακόπτει την καθημερινή έκδοση και θα κυκλοφορεί πλέον μόνο την Κυριακή. Είναι η γνωστή διαδρομή στην απόσταση από ημερήσια σε εβδομαδιαία που διήνυσαν το Βήμα, η Βραδυνή και πρόσφατα οι Ειδήσεις οι οποίες, τελικά, δεν άντεξαν ούτε ως κυριακάτικη έκδοση.
Η Ελευθερία του Τύπου είναι η σοβαρότερη και πιο ακριβή εκδοτική προσπάθεια νέας εφημερίδας που έγινε εδώ και πολλά χρόνια –και όμως, ούτε αυτή άντεξε. Εξασφαλίζοντας τη συνεργασία ενός εφημεριδανθρώπου, με επιτυχίες στο επαγγελματικό παρελθόν του, του Χρίστου Μουλίνου, στελεχώθηκε με ό,τι καλύτερο μπορούσε να βρει στην πιάτσα του Τύπου κάνοντας μεταγραφές –ορισμένες από τις οποίες ήταν ηχηρές και καλοπληρωμένες. 
Η αποχώρηση από τον Φιλιππάκη 
Περίπου τέτοιον καιρό πέρσι, ο Μουλίνος αποχωρούσε από τον όμιλο Φιλιππάκη όπου υπήρξε αρχικά διευθυντής της Espresso και κατόπιν έγινε ο ιδρυτής της Δημοκρατίας που ήταν (και είναι) μια από τις ιδιαίτερα επιτυχημένες εκδόσεις στον ημερήσιο Τύπο. Λίγο καιρό μετά, ο εκδότης των Παραπολιτικών, ο Γιάννης Κουρτάκης, ανακοίνωσε από τη σελίδα του στο fadebbok αυτό που φαινόταν βέβαιο: την έκδοση νέας εφημερίδας με τη δημοσιογραφική ευθύνη του πρώην κορυφαίου στελέχους του Ομίλου Φιλιππάκη. Έγραφε συγκεκριμένα: «Σήμερα ήπια τον πρώτο καφέ της ημέρας με τον επί 17 χρόνια φίλο μου, Χρίστο Μουλίνο. Δεν χρειάστηκε ώρα για να συμφωνήσουμε. Έτσι, από σήμερα ξεκινά ένα ακόμη γνωστό (εκδοτικό) δρομολόγιο. Αρχίζει να δημιουργεί μια νέα εφημερίδα. Την "Ελευθερία του Τύπου"». 
Τον Χ.Μ. ακολούθησαν στη νέα στέγη πολλοί δημοσιογράφοι της Δημοκρατίας και της Εσπρέσο, μεταξύ των οποίων ήταν και η διευθύντρια της τελευταίας, η Αμαλία Βεβελάκη (δείτε εδώ τις ροές εργαζομένων από Φιλιππάκη σε Κουρτάκη και τον μεταγραφικό οργασμό, όπως καταγράφηκε τον Φεβρουάριο σε ρεπορτάζ του Harddog). 
Αφού δεν πέτυχε αυτή… 
Η Ελευθερία του Τύπου δεν ήταν εφημερίδα που βγήκε στο πόδι. Αντίθετα με τις Αληθινές Ειδήσεις του Νίκου Χατζηνικολάου που, ολοφάνερα, είχαν κάτι το βιαστικό και επείγον στο στήσιμό τους, η Ελευθερία, ιδιοκτησίας Βαγγέλη Μαρινάκη, ήταν καλοστημένη, αρκετά διαφημισμένη τηλεοπτικά (και μη), ενώ είχε έμπειρο δημοσιογραφικό προσωπικό που εργαζόταν μόνο γι’ αυτήν (σε αντίθεση με τις Ειδήσεις που βγήκαν εκ των ενόντων, δηλαδή με ό,τι υπήρχε στις άλλες δουλειές τού Real Group). Το κυριότερο: η Ελευθερία διέθετε διευθυντή τον Χρίστο Μουλίνο που είχε πετύχει σε ό,τι έκανε στην καριέρα του. Αλλά η νέα εφημερίδα με έναν ιστορικό τίτλο (εκείνον της προ δικτατορίας Ελευθερίας του Πάνου Κόκκα) απέτυχε! Ακόμα και όταν κατέβασε την τιμή της στο μισό ευρώ δεν βρήκε διαθέσιμο αναγνωστικό κοινό για να ανεβάσει ψηλά το κυκλοφοριακό της επίπεδο. Αφού απέτυχε αυτή η εφημερίδα, ποια άλλη καινούργια θα πετύχει στο μέλλον; 
** Στην εικονογράφηση του θέματος το πρώτο φύλλο της Ελευθερίας του Τύπου που κυκλοφόρησε Κυριακή, δηλαδή την ημέρα στην οποία θα συνεχίσει να εκδίδεται. 

harddog