Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει. Αλμπέρ Καμύ

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Εκδότης κλείνει εφημερίδα στη Μυτιλήνη μετά την 24ωρη απεργία

Το φαινόμενο της εφημερίδας «Ημέρα» στην Πάτρα (οπότε ο εκδότης ανέστειλε την έκδοση του φύλλου μία ημέρα αφότου οι εργαζόμενοι πήραν μέρος σε απεργία) φαίνεται να επαναλαμβάνεται αυτή τη φορά στη Μυτιλήνη, καθώς οι εργαζόμενοι στα «Αιολικά Νέα» και στα «Κυριακάτικα Αιολικά» (δυο άκρως υγιής επιχειρήσεις, που προσφάτως γιόρτασαν με μεγάλη επισημότητα τα 20 χρόνια τους) προσήλθαν την Πέμπτη στην εργασία τους (μια ημέρα μετά την απεργία της 24ης Φεβρουαρίου) για να βρουν τα γραφεία κλειδωμένα και μάλιστα με νέες κλειδαριές!

Αναδημοσίευση από το blog "ΠΑΡΑΤΥΠΩΣ"

Διαβάστε περισσότερα >>>

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΣΤΟΝ ΔΟΛ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ... ΚΕΦΑΛΙΑ

Αναδημοσίευση από το blog της Μαχόμενης Δημοσιογραφίας

ΔΟΛ: “Μείωση 20% προσωπικού ανά τμήμα”

Ανακοίνωση Εργασιακής Επιτροπής ΔΟΛ
Στα τέλη Σεπτεμβρίου 2009 αντιμετωπίσαμε αιφνιδιαστικά την απόλυση οκτώ συναδέλφων στο τμήμα πληροφορικής, μελών της ΕΠΗΕΑ. Η αντίδραση των εργαζομένων του Δ.Ο.Λ. ήταν άμεση και καταλυτική των εξελίξεων με την κήρυξη 4ωρης.........

Διαβάστε περισσότερα.

 

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 24 ΦΛΕΒΑΡΗ

24 ΦΛΕΒΑΡΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Να νεκρώσουν τα πάντα και να πλημμυρίσουν από κόσμο, οι Ελληνικές πόλεις και κυρίως η Αθήνα – Θεσσαλονίκη, όπως είχε γίνει ενάντια στα μέτρα Γιαννίτση.

Εχουμε πλέον μετωπική
κοινωνική σύγκρουση.

Ανακοίνωση της Συντονιστικής Γραμματείας
Της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ  ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ στα ΜΜΕ
 Φλεβάρης 2010

Αν αυτή η κινητοποίηση αντιμετωπιστεί οχι σαν μια πιστολιά στον αέρα αλλά σαν καμπή στην ανάπτυξη και την κλιμάκωση ενός ενωτικού ριζοσπαστικού κινήματος αντίστασης, ανατροπής και αντεπίθεσης, τότε και μόνο συνάδελφοι/σες υπάρχει ελπίδα.
Η εκτίμηση είναι ότι τόσο στις 24 Φλεβάρη, αλλά και στην κλιμάκωση του αγώνα οι συγκεντρώσεις των συλλαλητηρίων θα πρέπει να γίνουν όχι ξέχωρα, αλλά από κοινού με τα σωματεία όλων των εργαζομένων.
Καταγγέλοντας ταυτόχρονα με συγκεκριμένα αιτήματα – στόχους και κινηματική προοπτική δράσης, τα πραγματικά αίτια της κρίσης που καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι.
Να δώσουμε απάντηση με την αλλαγή των συσχετισμών στον εκφυλισμό και τη παρακμή, που οδήγησαν το συνδικαλιστικό κίνημα, οι συμβιβασμένες, εργοδοτικές πλειοψηφίες, με απαίτηση να
περάσει ο αγώνας στα χέρια των εργαζομενων.  Παραταύτα θα κατέβουμε με το σωματείο μας την ΕΠΗΕΑ.
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, δεν αποτελούν στην συντριπτική τους πλειοψηφία σε καμιά των περιπτώσεων την εργατική «αριστοκρατία». Ωρες ευθύνης για όλους μας έχει σημάνει η κρίση η οποία
σαρώνει και την βιομηχανία των ΜΜΕ. Μια σοβαρή παράμετρος για τον οποίο οι εφημερίδες δεν μπορούν να προσελκύσουν αναγνώστες και άρα να παραμείνουν βιώσιμες είναι η έλλεψη ανεξαρτησίας. Είναι προσκολλημένες σε συστήματα εξουσίας (πολιτικά, επιχειρηματικά κλπ) και απευθύνονται στον μικρόκοσμο, που θέλει την εφημερίδα για να επιβεβαιώσει τις απόψεις του.
Οι εφημερίδες δεν πουλάνε, γιατί δεν έχουν αξιοπιστία, αλλά αυτό αποσιωπάται  από εκδότες, διευθυντές και μεγαλοδημοσιογράφους, γιατί είναι συνυπεύθυνοι για το γεγονός ότι ο τύπος αντί να
βρίσκεται απέναντι και να ελέγχει την εξουσία γίνεται συνέταιρος η παράσιτο.


Μένουν τα ριάλιτι των υπόλοιπων ραδιοτηλεοπτικών μέσων και τα σκουπίδια της ενημέρωσης να καθηλώσουν στον καναπέ ένα ολόκληρο κόσμο που αγωνιά για το παρόν και το μέλλον του.
Για όλους τους εργαζόμενους, για οσους αρνούνται να συμβιβαστούν και να σκύψουν το κεφάλι, για όσους δεν πλανεύονται από τις αυταπάτες και γυρίζουν την πλάτη στην "ανθρωποφαγία" δεν υπάρχει πλέον χρόνος για αναμονή. Η μείωση της ιδιωτικής και κρατικής διαφήμισης, η πτώση των πωλήσεων για τις εφημερίδες, είναι το άλλοθι για τις μεγάλες και μόνιμου χαρακτήρα ανατροπές σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Οι μεγάλη όμως πλειοψηφια των εργαζόμενων στα ΜΜΕ έμεινε στο περιθώριο της αχαλίνωτης κερδοφορίας και των χρυσών συμβολαίων που σφράγισαν την προηγούμενη 20ετία. Και ερχόμαστε σήμερα με το κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου και τις συνεχιζόμενες απολύσεις και τις "εθελουσιες" εξόδους σε πολλές επιχειρήσεις των ΜΜΕ (Καθημερινή, Απογευματινή, Αντέννα, ΔΟΛ κλπ)