Στη Δικαιοσύνη το «Αργος» για πρόστιμο 750.000 ευρώ από την Επιτροπή Ανταγωνισμού

Από μικρή μερίδα συγκεκριμένων εκδοτικών συμφερόντων...
Δεν προέκυψαν, όμως, στοιχεία για άνισους όρους διανομής των εντύπων προς όφελος των εκδοτικών εταιρειών – ελεγχόντων μετόχων της επιχείρησης διανομής Τύπου σε βάρος των άλλων εκδοτικών εταιρειών.
Το Πρακτορείο διανομής Τύπου θεωρεί εσφαλμένη την κρίση της Επιτροπής σε ότι αφορά στην απόφαση της για επιμέρους όρους σε συμβάσεις με διανομείς και εκδοτικές επιχειρήσεις, για αυτό και θα προσφύγει στα διοικητικά δικαστήρια.

Στην Δικαιοσύνη θα προσφύγει το πρακτορείο διανομής Τύπου «Άργος» για το πρόστιμο ύψους 750.656,06 ευρώ το οποίο επέβαλε η Επιτροπή Ανταγωνισμού. Η Αρχή έπειτα από αυτεπάγγελτο έλεγχο στην αγορά διανομής έντυπου Τύπου (σε βάθος πενταετίας από 2017 κι έπειτα) με το ενδεχόμενο παραβιάσεων διατάξεων της νομοθεσίας περι «Προστασίας του Ελεύθερου Ανταγωνισμού», όπως ισχύει και τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εντόπισε καταχρηστικές πρακτικές αποκλεισμού έναντι εκδοτικών επιχειρήσεων και υποδιανομέων.

Το πρακτορείο Άργος υποστηρίζει ότι οι διαδοχικές καταγγελίες «από μικρή μερίδα συγκεκριμένων εκδοτικών συμφερόντων» σε βάρος του αποδείχτηκαν αβάσιμες, ότι κατά την Επιτροπή Ανταγωνισμού η εμπορική πολιτικής της είναι δίκαιη και εύλογη και ότι αντιμετωπίζει ισότιμα τις εκδοτικές επιχειρήσεις.

Δουλειά των ΜΜΕ είναι να μην κάνουν δημοσιογραφία

Στα αλλεπάλληλα, διαδοχικά γεγονότα καταστροφής αυτού του καλοκαιριού, πυρκαγιές, πλημμύρες, ναυάγια και δολοφονίες, αναδείχθηκε για μία ακόμη φορά η τεράστια ευθύνη των ΜΜΕ, στα οποία η ενημέρωση παραδόθηκε από τους ιδιοκτήτες τους στα news room του Μαξίμου με το αζημίωτο. Η δολοφονία του 36χρονου Αντώνη λίγες ώρες μετά την τεράστια καταστροφή από τις πλημμύρες σε Πήλιο, Βόλο, Καρδίτσα, λίγες μέρες μετά την ανείπωτη τραγωδία της πυρκαγιάς στον Έβρο, επικύρωσε αυτή την ευθύνη. Τα Μέσα ενημέρωσης, που ανήκουν σε μια χούφτα επιχειρηματικών ομίλων στη χώρα, έκαναν πρωτοσέλιδο στις ιντερνετικές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες τους την «ντροπή» της υποταγής τους στο Μαξίμου.
Κάποτε, πριν η δημοσιογραφία στα συστημικά ΜΜΕ γίνει το μαντρόσκυλο της εξουσίας, εάν δημοσιογράφος αντέγραφε το δελτίο του ΑΠΕ, το πιθανότερο ήταν πως θα έπαιρνε την αποζημίωση του. Σήμερα, αποτελεί τη μία και μοναδική πηγή πληροφόρησης για τη συντριπτική πλειονότητα των μίντια. Στις ενημερωτικές ιστοσελίδες, ακόμη και των μεγάλων ομίλων που διαθέτουν εφημερίδες και κανάλια, δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι. Δεν ζητείται από όσους εργάζονται στο Διαδίκτυο να ασκήσουν δημοσιογραφία. «Ανεβαστήρια» είναι, έτσι πληρώνονται, μηχανές αναπαραγωγής και αντιγραφής κειμένων. Με υποχρέωση να ανεβάζουν 4-6-8-10 ειδήσεις ανά ώρα, επί 8-10 ώρες, χωρίς διάλειμμα. Ειδήσεις από το ΑΠΕ, το Facebook, το Instagram, για τα πάντα, από ένα πυρηνικό χτύπημα έως την εμφάνιση ελαφιών στην Πάρνηθα, χωρίς έλεγχο.
Η είδηση της δολοφονίας αναπαράχθηκε σε εκατοντάδες σελίδες με παρόμοιο τίτλο, αλλά τους ίδιους χαρακτηρισμούς, («σκοτώθηκε», «πήδηξε για να προλάβει το πλοίο») γιατί αντιγράφηκε αυτούσιο το τηλεγράφημα του ΑΠΕ το οποίο έγραψε την είδηση βασιζόμενο στα όσα υποστήριξε η εταιρεία, ο καπετάνιος, το Λιμενικό. Χωρίς ο συντάκτης να κάνει κάποια άλλη αναζήτηση. Δεν ήταν δουλειά του…
Οι ιδιοκτήτες μίντια και τα μεγαλοστελέχη διευθυντές τους βλέπουν αριθμούς, έσοδα από διαφημίσεις, «χτυπήματα» και επισκέψεις, όπως ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί του Blue Horizon βλέπουν ώρα αναχώρησης, άφιξης, μπόνους. Και στις δυο περιπτώσεις, κανείς δεν τους ελέγχει, και στις δυο περιπτώσεις «δολοφονούν».

Ματίνα Παπαχριστούδη

Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ του Σαββατοκύριακου 9-10 Σεπτεμβρίου

Αν υπήρχε κανονική (αστική) δημοσιογραφία…

Ματίνα Παπαχριστούδη στο ΠΡΙΝ του Σαββατοκύριακου*
**Γραμμένο πριν τις πλημμύρες σε Βόλο, Καρδίτσα, Πήλιο, πριν τη δολοφονία του 36χρονου στον Πειραιά. Εάν είχαμε κανονική δημοσιογραφία η εγκληματική πολιτική της λεηλασίας της φύσης, τα ματωμένα κέρδη θα ήταν πρωτοσέλιδο. Και όχι τα πρωτοσέλιδα “ντροπής”...
Ας αρχίσουμε από το αυτονόητο. Εάν είχαμε κανονική (αστική) δημοσιογραφία στα συστημικά ΜΜΕ, πολλοί από τους παρουσιαστές της κρατικής και ιδιωτικής τηλεόρασης δεν θα έβγαιναν ποτέ στον αέρα με ψευδείς, κατασκευασμένες πληροφορίες. Δεν θα ακουγόταν η λέξη «λαθρομετανάστες». Αν τηρούνταν οι βασικές αρχές της δημοσιογραφίας, η επικαιρότητα θα ήταν πολύ διαφορετική, η κάλυψη γεγονότων θα γινόταν με άλλη ιεράρχηση, θα υπήρχε επίδραση στο πολιτικό σκηνικό και πίεση για τις δράσεις-αποφάσεις των κέντρων εξουσίας και της κυβέρνησης.
Εάν είχαμε κανονική (αστική) δημοσιογραφία, πρώτο θέμα θα έπαιζε η καταστροφή στον Έβρο και η πυρπόληση του πολύτιμου δάσους της Δαδιάς. Θα γίνονταν ρεπορτάζ το παρελθόν και η πολιτική καθοδήγηση των «κυνηγών κεφαλών», τα συμφέροντά τους σε παράνομα ακίνητα, οι πολιτικές σχέσεις με δεξιούς-ακροδεξιούς κύκλους και όχι η διασπορά κατασκευασμένων πληροφοριών από κρατικούς-παρακρατικούς κύκλους για «εμπρηστές-πρόσφυγες».
Εάν είχαμε κανονική (αστική) δημοσιογραφία, θα έβγαιναν σωρευτικά οι εικόνες από τις φωτιές σε Ρόδο, Δερβενοχώρια, Εύβοια. Θα γινόταν έρευνα όχι για τις προσαγωγές για πιθανό εμπρησμό, αλλά για την ολοκληρωτική εγκατάλειψη των δασών, την απουσία κάθε κρατικής μέριμνας, τη μηδενική δασοπροστασία. Θα αναζητούνταν οι ευθύνες της κυβέρνησης.
Εάν είχαμε κανονική (αστική) δημοσιογραφία, στην πολιτική ατζέντα πρωτοσέλιδα δεν θα έπαιζε ο «κομήτης» Κασσελάκης και οι οικονομικές δοσοληψίες του στο παρελθόν, ο (τραγικός) πνιγμός του μικρού παιδιού από σταφύλι, ο τυφώνας στην Αμερική, οι πολυτελείς βίλες και τα ενοίκιά τους. Το βάρος θα έπεφτε στην έρευνα για τις ετοι- μασίες συμμετοχής της χώρας στον ΝΑΤΟϊκό πόλεμο με τη Ρωσία, τις βάσεις των Αμερικανών και τον ρόλο τους. Θα υπήρχαν ρεπορτάζ για τα μπάζα της Πανεπιστημίου στον «Μεγάλο Περίπατο» της διαφθοράς της δημοτικής αρχής Μπακογιάννη, για την έφοδο μέσα στον Αύγουστο σε κοινωνικά στέκια, για την εκρίζωση δέντρων στην Αλεξανδρούπολη (που κάηκε) και την Αθήνα.
Όμως, η πολιτική εξουσία ποδηγέτησε τα ΜΜΕ, είναι επικυρίαρχη στην ενημέρωση επειδή δεν υπάρχει κανονική, αστική δημοσιογραφία. Και αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο από τους δημοσιογράφους.

Η “δημοσιογραφία Μαξίμου” στα καλύτερα της

Η χειραγώγηση της ενημέρωσης καλά κρατεί εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου, με κατευθυνόμενα δημοσιεύματα για να πείσει ότι είναι «φιλεργατικό» το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ, που προβλέπει τη νόμιμη σκλαβιά. Δημοσιεύματα που παρουσιάζουν μια κυβέρνηση με «φιλεργατικό πρόσωπο», που δουλεύει για τα… συμφέροντα και την τσέπη των εργαζομένων, για το το δικαίωμά τους να πηγαίνουν ανεμπόδιστα στη δουλειά τους και να μη χάνουν το μεροκάματο εξαιτίας των κακών συνδικαλιστών, των κακών απεργών κ.λπ. κ.λπ.
Σε ένα από αυτά, υπό τον τίτλο «Επιφωνήματα στο Υπουργικό Συμβούλιο» (Political, τ. 718) διαβάζουμε για την παρουσίαση του αντεργατικού νομοσχέδιο με τις «ενδιαφέρουσες διατάξεις» από τον υπουργό Εργασίας, Άδωνι Γεωργιάδη και τη γενική γραμματέα Εργασιακών Σχέσεων, Άννα Στρατινάκη, «η οποία συνεπιμελήθηκε το νομοσχέδιο».

Το «κερασάκι στην τούρτα» ήρθε με τη διάταξη που προβλέπει περαιτέρω ποινικοποίηση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης, με την ποινή φυλάκισης  για την απεργιακή περιφρούρηση και τον υπουργό Επικρατείας Μάκη Βορίδη, που «σηκώθηκε και ασπάστηκε υπουργό και γραμματέα, χαρούμενος για την τολμηρότητα της διάταξης».

Μιλάμε για το Μάκη Βορίδη, πάλαι ποτέ «Μάκη Τσεκουράκη», γραμματέα της Νεολαίας ΕΠΕΝ του πρώην δικτάτορα Γιώργου Παπαδόπουλου, που έχει αλλάξει πολλές θέσεις στο χώρο της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς, προκειμένου να επιβιώσει πολιτικά. Στη θητεία του ως υπουργός Εσωτερικών έφερε διάταξη για να επιβάλλει την πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης του για κήρυξη παράνομων και καταχρηστικών όλων των κινητοποιήσεων στο Δημόσιο και στους ΟΤΑ, που δεν συμβαδίζουν με τον ακραίο νεοφιλελεύθερο δόγμα τους.

Τέτοιες ειδήσεις αποκρύπτουν τα ΜΜΕ για να μην πιεστεί η κυβερνητική εξουσία

Την 8η ημέρα τηςπυρκαγιάς στον Έβρο, όταν ακόμη τα ΜΜΕ δεν είχαν κάνει κάποια εκτενή αναφορά στην ανείπωτη καταστροφή της Δαδιάς, επιστήμονες εξηγούσαν τους λόγους που “δεν σβήνουν οι δασικές πυρκαγιές”. Πέρα από τα κοινωνικά ψηφιακά Μέσα, οι απόψεις τους δεν δημοσιεύθηκαν πουθενά. Αντιθέτως βρέθηκε χώρος και χρόνος για τους φασιστές κυνηγούς κεφαλών, αντιθέτως παπαγαλίζουν χωρίς ίχνος ερωτημάτων τις ακροδεξιές δηλώσεις αρμοδίων υπουργών. Το επιχείρημα των ακροδεξιών έγινε πρωθυπουργική θέση από βήματος της Βουλής και οι επιστήμονες, τις θέσεις των οποίων τα συστημικά ΜΜΕ δεν δημοσιοποίησαν, έγιναν στόχος επίθεσης από υπουργούς που βρήκαν φιλόξενο χώρο στην τηλεοπτική ενημέρωση, τα δελτία ειδήσεων και τα πρωτοσέλιδα των ειδησεογραφικών sites. Την 8η ημέρα της πυρκαγιάς στον Έβρο στην ειδική ιστοσελίδα “Δασαρχείο” εδώ αναρτήθηκε άρθρο του Δρ. Ελευθέριου Σταματόπουλου, Δασολόγου – Περιβαλλοντολόγου Μελετητή με τίτλο “3 λόγοι που δεν σβήνουν οι δασικές πυρκαγιές στη χώρα μας”, το οποίο αναδημοσιεύουμε ολόκληρο. Και μόνο αυτό το άρθρο να προβαλλόταν στα ΜΜΕ, να τίθενται οι ερωτήσεις στους αρμόδιους, οι κυβερνώντες θα πιέζονταν να δώσουν απαντήσεις.
Γράφει ο Δρ. Ελευθέριος Σταματόπουλος
Δασικές πυρκαγιές είχαμε, έχουμε και θα έχουμε και στο μέλλον. Είχαν, έχουν και θα έχουν και οι υπόλοιπες χώρες που έχουν παρόμοιες συνθήκες με την δικιά μας. Οι άλλες Χώρες, όμως, αντιμετωπίζουν τις φωτιές σχετικά γρήγορα, καίγονται πολύ μικρότερες εκτάσεις και σπάνια οι καταστροφές παίρνουν μεγάλες διαστάσεις, παρά το ότι ξοδεύουν πολύ λιγότερα χρήματα από εμάς.
Αντίθετα εμείς δεν καταφέρνουμε πολλά πράγματα ως προς τον περιορισμό των Δασικών Πυρκαγιών και κυρίως έχουμε πλήρη αδυναμία να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα της κλιματικής αλλαγής. 

Στάση εργασίας στην ΕΡΤ για το λουκέτο ενημέρωσης κατόπιν …εορτής

Ήδη εδώ και μια εβδομάδα η ΕΡΤ 3 δεν προβάλλει δελτία ειδήσεων πέρα από ένα κουτσουρεμένο δελτίο περιφερειακών ειδήσεων. Η ΕΡΤ 1 έχει μόνο δυο δελτία, το δε κεντρικό μπήκε στις 6.00 το απόγευμα. Η ενημέρωση μετακινήθηκε στην ERT News, κανάλι που δεν είναι προσβάσιμο στις πρώτες θέσεις του τηλεκοντρόλ αλλά χαμένο δεκάδες θέσεις πίσω. Οι δημοσιογράφοι στέλνουν τα πάντα στο ελεγχόμενο news room και απο εκεί κατασκλευάζεται η κρατική ειδησεογραφία με τη σφραγίδα των ελεγκτών του Μαξίμου. Οι συνδικαλιστικές ενώσεις βρίσκονταν σε καλοκαιρινές διακοπές, το σχέδιο Ζούλα επιβλήθηκε. Ο κίνδυνος να μπει τελικά λουκέτο στην ΕΡΤ 3 προκάλεσε αντιδράσεις και εξαιτίας αυτών, οι ενώσεις αποφάσισαν να κουνηθούν. Με 3ωρες στάσεις εργασίας!. Αρχικά στην ΕΡΤ 3 και αύριο πανελλαδικά σε όλη την ΕΡΤ. Μια 3ωρη στάση εργασίας που δεν αγγίζει φυσικά την κυβερνητική ενημέρωση. Διαβάζουμε:
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) και οι Ενώσεις μέλη της (ΕΣΗΕΑ, ΕΣΗΕΜ-Θ, ΕΣΗΕΘΣτΕΕ, ΕΣΗΕΠΗΝ, ΕΣΠΗΤ), εκφράζουν την πλήρη αντίθεσή τους στην εδώ και καιρό συστηματική συρρίκνωση του ενημερωτικού προγράμματός της ΕΡΤ3, με αποκορύφωμα τη μεταφορά των δελτίων ειδήσεων στο κανάλι ERTNEWS.
Μια ενέργεια που ακυρώνει βίαια τον ιδιαίτερο ρόλο που διατηρούσε από την ίδρυσή της η ΕΡΤ3, δηλαδή να υπηρετεί το δικαίωμα της περιφέρειας στην ενημέρωση. Με τον τρόπο αυτό ο ενημερωτικός ρόλος της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης καθίσταται ελλειμματικός και γεωγραφικά περιορισμένος, ενώ το δημοσιογραφικό δυναμικό της ΕΡΤ3 απαξιώνεται επαγγελματικά και παροπλίζεται.
Με τα δεδομένα αυτά, το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) αποφάσισε την κήρυξη τρίωρης στάσης εργασίας με τη συμμετοχή των Ενώσεων-μελών για όλους τους εργαζόμενους στην Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση (ΕΡΤ Α.Ε.), σε όλη τη χώρα, τη Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2023,  από τις 13:00 έως τις 16:00 με αιτήματα:
1) Την ενίσχυση της φυσιογνωμίας και των χαρακτηριστικών του τηλεοπτικού προγράμματος της ΕΡΤ3, με πολυθεματικό περιεχόμενο, ενημερωτικό, πολιτιστικό, μορφωτικό, ψυχαγωγικό, αθλητικό, στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού με την ανάπτυξη εσωτερικών παραγωγών και ντοκιμαντέρ.
2) Την πραγματοποίηση προσλήψεων προσωπικού με συμβάσεις αορίστου χρόνου και όχι με ψευδεπίγραφες συμβάσεις έργου ή ορισμένου χρόνου
3) Την αναβάθμιση των χώρων μοντάζ, σύμφωνα με τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας.
4) Την ενίσχυση όλων των περιφερειακών ραδιοφωνικών σταθμών της ΕΡΤ σε μέσα και προσωπικό.
5) Την αναβάθμιση των δύο ραδιοφωνικών σταθμών, 102 FM και 95.8 FM με διεύρυνση της εμβέλειάς τους.
Η ΠΟΕΣΥ και οι Ενώσεις μέλη της διεκδικούν για την ΕΡΤ3 τον ρόλο που αναλογεί στην ιστορία και την αποστολή της και καλούν τη διοίκηση της ΕΡΤ να ανακαλέσει άμεσα τις αποφάσεις της και να επαναφέρει τον πλήρη ενημερωτικό χαρακτήρα του καναλιού, επισημαίνοντας τον κομβικό και κρίσιμο ρόλο της ΕΡΤ3 στην ενημέρωση και την πολυφωνία, καθώς μέσω αυτής προβάλλεται η ελληνική περιφέρεια.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ

Η Ελληνική δημοσιογραφία παράγει φασιστικά τάγματα εφόδου

Γράφει ο Άρης Χατζηστεφάνου στο info-war
Σκηνή πρώτη: «Το μόνο ευχάριστο είναι ότι δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπινες ζωές πέρα από αυτούς τους ταλαίπωρους 18 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο δάσος της Δαδιάς» έλεγε παρουσιάστρια της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης.
Σκηνή δεύτερη: «Πριν από λίγη ώρα εντοπίστηκαν επ’ αυτοφώρω δύο μετανάστες να βάζουν φωτιά στην περιοχή Σάπες» μετέδιδε απεσταλμένος του τηλεοπτικού σταθμού Open αποδίδοντας την πληροφορία στις «τοπικές αρχές».
Η πρώτη σκηνή πέρασε μάλλον απαρατήρητη. Η δεύτερη μεταδόθηκε σαν πυρκαγιά στο διαδίκτυο και με τη βοήθεια στελεχών της ΝΔ (όπως ο Νίκος Σωτηρόπουλος) μετατράπηκε σε βασικό επιχείρημα όσων – σαν έτοιμοι από καιρό – ήθελαν να πάρουν την καραμπίνα τους και να αρχίσουν να δολοφονούν πρόσφυγες και μετανάστες. Λίγο αργότερα γινόταν γνωστό από τα ελληνικά hoaxes ότι η πληροφορία ήταν ψευδής.*
Πιστεύω πραγματικά ότι κανένας από τους δυο συναδέλφους δεν ήθελε να πει αυτό που είπε στον αέρα: Να διαχωρίσει δηλαδή τα θύματα σε Έλληνες και ξένους (ουσιαστικά σε ανθρώπους και μετανάστες) ή να μεταδώσει μια ψευδή πληροφορία που θα φούντωνε τη φασιστική λύσσα εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών. Ακριβώς εδώ όμως εντοπίζεται το πρόβλημα. Τέτοιου είδους συμπεριφορές έχουν εμπεδωθεί τόσο βαθιά στο μηχανισμό λειτουργίας των ελληνικών ΜΜΕ που θεωρούνται πλέον δεδομένες και ανάξιες λόγου – είτε πρόκειται για λάθη εκ παραδρομής ή για συντονισμένες επιχειρήσεις παραπληροφόρησης. Η δημοσιογράφος ξέχασε τους δεκάδες απανθρακωμένους μετανάστες γιατί πρώτα τους είχε «ξεχάσει» ο αρχισυντάκτης και ο διευθυντής της.
Στην πρώτη περίπτωση έπρεπε να έχει απολογηθεί ο διευθυντής της ΕΡΤ αλλά και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι. Στη δεύτερη περίπτωση έπρεπε οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι του Open να παρουσιάσουν τις πηγές τους και να ζητήσουν τη διενέργεια εισαγγελικής έρευνας για να διαπιστωθεί ποιες «τοπικε΄ς αρχές» διέδιδαν fake news. Το άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα δεν θα μπορούσε να ορίζει με μεγαλύτερη σαφήνεια ότι αυτό είναι διασπορά ψευδών ειδήσεων που τιμωρείται με τρία χρόνια φυλάκισης.
Ακόμη πιο τραγικό είναι το γεγονός ότι τα δυο συγκεκριμένα περιστατικά ήταν πράγματι δευτερεύουσας σημασίας σε σχέση με την συντονισμένη και διαρκή προσπάθεια των κυρίαρχων ΜΜΕ της χώρας να αναβιώσουν φασιστικού και ναζιστικού Τύπου τάγματα εφόδου. Το 2020 δημοσιογράφος στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR εξυμνούσε τις ένοπλες ομάδες πολιτοφυλάκων που έπαιρναν το νόμο στα χέρια τους. «Σε κάθε πέρασμα του Έβρου και μια ομάδα Ελλήνων» έλεγε η απεσταλμένη του σταθμού σαν να περιέγραφε την εποποιία του Ελληνοαλβανικού Μετώπου. Μόνο που αυτή τη φορά στόχος δεν ήταν να σταματήσουμε την είσοδο των φασιστικών δυνάμεων του Μουσολίνι. Οι φασίστες ήταν μέσα και ήταν όλοι αυτοί που αποκαλούσαν «εισβολείς» τους άμοιρους μετανάστες στα σύνορα (ανάμεσά τους και μεγάλα τμήματα της εθνικιστικής «αριστεράς» που πήραν το λάθος «Δρόμο»). Στα ίδια επίπεδα εθνικιστικού παροξυσμού και ρεπόρτερ του Open κραύγαζε την ίδια εποχή για τους μετανάστες: «δεν σέβονται, απαιτούν… απειλούν με ιαχές πολέμου… η κάθοδος των μυρίων» Στη συνέχεια εμπλούτιζε το ρεπορτάζ με ηχητικό ενός Έλληνα να λέει «πόσοι είναι γαμώ την πουτάνα μου;» και φυσικά με ύμνους για τις παρακρατικε΄ς ομάδες πολιτοφυλάκων του Έβρου.

Ζητάει και τα ρέστα η ΕΡΤ για τα κομμένα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ 3

Η είδηση του λουκέτου των δελτίων ειδήσεων στην ΕΡΤ 3 από τη Δευτέρα 28 Αυγούστου προκάλεσε όπως είναι φυσικό μεγάλες αντιδράσεις. Μέχρι και η ΕΣΗΕΜΘ και η ΠΟΕΣΥ έβγαλαν ανακοινώσεις καταδίκης. Τι κάνει λοιπόν η διοίκηση της ΕΡΤ; Αλλάζει την απόφαση της και εντάσσει ένα μόνο δελτίο ειδήσεων το απογευματινό περιφερειακό, μειώνοντας το κατά ένα τέταρτο της ώρας και βγάζει οργίλη ανακοίνωση διάψευσης μιλώντας για “σκόπιμη παραπληροφόρηση”. Στο μεταξύ η πληροφόρηση προερχόταν από το ίδιο το πρόγραμμα της ΕΡΤ που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο (όπως βλέπετε και στην φωτό). Το μεσημεριανό γενικό δελτίο ειδήσεων γενικού και πανελλαδικού περιεχομένου παραγωγής της ενημερωτικής ομάδας στην ΕΡΤ 3 φαίνεται πως καταργείται εντελώς.
Στην δε οργισμένη ανακοίνωση της διοίκησης γίνεται λόγος για την “ενημέρωση” γενικά και τις ενημερωτικές εκπομπές που θα παράγονται στην ΕΡΤ 3 αλλά θα μεταδίδονται στην ERT News και όχι στην ΕΡΤ 3! Και επίσης θα είναι 20λέπτης διάρκειας με ειδήσεις από όλη την περιφέρεια. Πρακτικά και πίσω από την παραπλανητική αντίδραση της ΕΡΤ επιβεβαιώνεται απόλυτα πως ο έλεγχος της ειδησεογραφίας μετακομίζει κεντρικά στο news room των αρχισυντακτών στην Αγία Παρασκευή. Εκεί συγκεντρώνονται οι ειδήσεις και κοψο-ράβονται ανάλογα με την γραμμή Μαξίμου.
Εννοείται πως στην αέρα βγαίνουν μόνο οι απόλυτα ελεγχόμενοι που παπαγαλίζουν την κυβερνητική γραμμή, έστω και αν γίνονται ρεζίλι ή αν καταγράφονται ως “απάνθρωποι”. Όπως αυτή η παρουσιάστρια και η ρεπόρτερ εκπομπής της ΕΡΤ που υποστήριξε στον αέρα της κρατικής τηλεόρασης ότι οι μετανάστες που κάηκαν στον Έβρο…δεν είναι άνθρωποι.
Ακολουθεί η ανακοίνωση της διοίκησης της ΕΡΤ:
“Η ΕΡΤ Α.Ε. διαψεύδει κατηγορηματικά τα διακινούμενα σενάρια περί δήθεν κατάργησης του ενημερωτικού χαρακτήρα της ΕΡΤ3, περί δήθεν υποβάθμισης του παραγόμενου δημοσιογραφικού έργου για την ελληνική περιφέρεια και του τάχα παροπλισμού του δημοσιογραφικού προσωπικού της ΕΡΤ στη Θεσσαλονίκη.
Δεν υπάρχει τίποτα αναληθέστερο και η μόνη αλήθεια είναι η εξής: Η δημιουργία του ΕΡΤNEWS, του μόνου αμιγώς ενημερωτικού σταθμού στο ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο, κινητοποιεί όλους τους πόρους της ΕΡΤ, όπου κι αν εδρεύουν και φυσικά στη Θεσσαλονίκη. Στο πλαίσιο αυτής της συνολικής προσπάθειας της ΕΡΤ, η Γ.Δ. ΕΡΤ3 αποκτά πλέον τον κομβικό ρόλο που ουδέποτε είχε στο παρελθόν, καθώς όλα τα ενημερωτικά προγράμματα που εστιάζουν στην ελληνική περιφέρεια, θα παράγονται εξ ολοκλήρου στη Θεσσαλονίκη. Ο ρόλος αυτός όχι μόνον δεν εξαντλείται στις ανάγκες του ΕΡΤNEWS, αλλά έρχεται να ενισχύσει τον ενημερωτικό χαρακτήρα και τη διαχρονική αποστολή της ΕΡΤ3 ως του δημόσιου τηλεοπτικού πυλώνα ενημέρωσης και προβολής της ελληνικής περιφέρειας.
Συγκεκριμένα, το σχεδιαζόμενο πρόγραμμα της ΕΡΤ3 θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την καθημερινή πρωινή εκπομπή «Μέρα με Χρώμα», που θα ασχολείται συστηματικά με τη Θεσσαλονίκη και την Κεντρική Μακεδονία. Ταυτόχρονα, η ΕΡΤ3 επεκτείνει το επιτυχημένο περιφερειακό ενημερωτικό μαγκαζίνο «Περίμετρος» (ΕΡΤNEWS/ΕΡΤ3), το οποίο για πρώτη φορά θα μεταδίδεται από αυτή τη σεζόν και τα Σαββατοκύριακα, δηλαδή 365 μέρες τον χρόνο. Το ίδιο θα ισχύει και για τα δύο δελτία ειδήσεων, τα οποία θα καλύπτουν κάθε πτυχή της επικαιρότητας στην ελληνική περιφέρεια και στα Βαλκάνια. Ο χώρος των Βαλκανίων, δε, θα αποτελέσει από αυτή τη σεζόν αντικείμενο ενασχόλησης διακριτής εβδομαδιαίας ενημερωτικής εκπομπής, παραγωγής της ΕΡΤ3. Εξυπακούεται, τέλος, ότι η ΕΡΤ3 θα παράγει εβδομαδιαίες πολιτικές εκπομπές προσφέροντας βήμα στο πολιτικό προσωπικό, τόσο της Θεσσαλονίκης όσο και της ελληνικής περιφέρειας.
Υπενθυμίζεται παρεμπιπτόντως ότι από το 2020 η ΕΡΤ3 για πρώτη φορά εξέπεμψε σε σήμα υψηλής ευκρίνειας (HD), ενίσχυσε το προσωπικό της με εξωτερικούς συνεργάτες (μεταξύ των οποίων και 14 δημοσιογράφοι, μέλη της ΕΣΗΕΜ-Θ), ενώ συνεχίζονται αδιαλείπτως οι προετοιμασίες -αδειοδοτήσεις, διαγωνισμός μελετών- με στόχο την ανέγερση στη Θεσσαλονίκη ενός εντελώς νέου Ραδιομεγάρου, που θα δώσει επιτέλους λύση στον χρόνιο πρόβλημα στέγασης της ΕΡΤ3.
Συνεπώς, κάθε συζήτηση περί δήθεν κατάργησης της ΕΡΤ3, υποβιβασμού της σε απλή διεύθυνση ή «ανταποκριτικό μηχανισμό της Αθήνας» ή υποβάθμισης του ενημερωτικού της ρόλου είναι όχι απλώς παραπλανητική, αλλά πιθανώς σκόπιμη και υποβολιμαία”.

Οι ΝΥΤ εκθέτουν την κυβέρνηση για τον ανεπαρκή μηχανισμό πυροπροστασίας

Την προσοχή και τις ανησυχίες της διεθνούς κοινότητας έχουν τραβήξει για άλλη μια φορά οι φονικές πυρκαγιές που μαίνονται στη χώρα μας την τελευταία βδομάδα, αφανίζοντας παρθένα δάση, οικοσυστήματα και περιουσίες.
Οι εικόνες από τα πύρινα μέτωπα έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου και βρίσκονται πολύ ψηλά στις στήλες διεθνών πρακτορείων και καταξιωμένων Μέσων.
Το σημαντικότερο σημείο του άρθρου των NYT όμως μπορούμε να πούμε ότι είναι εκείνο στο οποίο ασκείται ανοιχτά κριτική στην περιβαλλοντική πολιτική της κυβέρνησης, αναδεικνύοντας την παντελή απουσία ενός ολοκληρωμένου και αποτελεσματικού σχεδίου για την πρόληψη και την αντιμετώπιση πυρκαγιών σαν αυτών που κατακαίνε τη χώρα μας. Αυτό, σε συνδυασμό με τη χρόνια υποχρηματοδότηση της Πυροσβεστικής και των υπηρεσιών δασοπροστασίας των Δήμων και των Περιφερειών συνθέτουν την εφιαλτική συνθήκη που βιώνει μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας αυτές τις μέρες.

«Η Ελλάδα μάχεται τακτικά με μεγάλες δασικές πυρκαγιές που γίνονται θανατηφόρες. Τα ζεστά, ξηρά, θυελλώδη καλοκαίρια σε συνδυασμό με ιθαγενή πευκοδάση και εύφλεκτα χαμόκλαδα δημιουργούν το ιδανικό περιβάλλον για τις φλόγες να αναπτύσσονται εκτός ελέγχου», γράφει χαρακτηριστικά η αμερικανική εφημερίδα New York Times.

Οι NYT αναφέρουν συγκεκριμένα: «τα μέτρα προετοιμασίας για την αντιπυρική περίοδο, όπως το σκάψιμο πυρκαγιών και ο καθαρισμός των ξερών χόρτων, είναι ανεπαρκή. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις λένε ότι η κυβέρνηση δεν χειρίστηκε σωστά τον κίνδυνο και επένδυσε ελάχιστα σε εξοπλισμό πυρόσβεσης και εκπαίδευση».

Σε άλλη σημείο του άρθρου, γράφεται: «Οι επιστήμονες λένε ότι η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες μεταξύ της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, οι οποίες θα γίνουν θερμότερες και ξηρότερες ταχύτερα από τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς η κλιματική αλλαγή προχωράει». «Αυτό το καλοκαίρι ήταν μια πρόγευση του μέλλοντος, το οποίο έρχεται γρήγορα», αναφέρουν οι αρθρογράφοι της αμερικανικής εφημερίδας.

Η μαρτυρία της Σιμόν Βέιλ

Ριζοσπάστρια, παθιασμένη, ειλικρινής, αδιάλλακτη, ανυποχώρητη, έτοιμη για κάθε θυσία: αυτό είναι το πορτρέτο της Σιμόν Βέιλ που αναδύεται από τα γραπτά της και από τις μαρτυρίες όσων τη γνώρισαν.

Αρθρο της καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης, Ντονατέλα Ντι Τσέζαρε που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό L’ Espresso
Πόσοι φιλόσοφοι έχουν εργαστεί με τη θέλησή τους σε εργοστάσιο; Κανείς; Εργάστηκε μια γυναίκα: η Σιμόν Βέιλ. Το δοκίμιό της «Σκέψεις για τις αιτίες της ελευθερίας και της κοινωνικής καταπίεσης», που είναι η μαρτυρία της εργασιακής εμπειρίας της σε τρεις διαφορετικές μεταλλουργικές εγκαταστάσεις στην περιφέρεια του Παρισιού, είναι ένα σπάνιο ντοκουμέντο που θυμίζει στη φιλοσοφία την πολιτική της στράτευση. Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε την πείνα των άλλων; Πώς να φανταστούμε την ταλαιπωρία, την κούραση, την ταπείνωσή τους; Η ενσυναίσθηση σταματάει συχνά στις καλές προθέσεις. Πολλοί αποτραβιούνται στην αδιαφορία.
Οταν, τον Δεκέμβριο του 1934, η Σιμόν Βέιλ πήγε να εργαστεί ως φρεζαδόρισσα στη Ρενό, ήθελε να καταδείξει ότι ο κομμουνισμός, όπως αυτή τον αντιλαμβανόταν, δεν ήταν μόνο το πολιτικό ιδεώδες μιας μελλοντικής κοινότητας, αλλά σήμαινε πρωτίστως άμεσο μοίρασμα των συνθηκών ύπαρξης των υπό εκμετάλλευση. Πώς ζει καθημερινά μια εργάτρια; Αυτή που απαντάει είναι μια καθηγήτρια φιλοσοφίας, η οποία πλάι στην εργάτρια, στην αλυσίδα συναρμολόγησης, κάνει τις ίδιες κινήσεις, νιώθει στο σώμα της την ίδια κούραση, βιώνει την ίδια καταπίεση. Για να μπορέσει έπειτα να καταγγείλει την εξευτελιστική μονοτονία, την ύπουλη εξατομίκευση, τον ανταγωνισμό που εμποδίζει κάθε αδελφοσύνη. Να είναι σκλάβοι χωρίς να γνωρίζουν ότι είναι σκλάβοι: αυτή είναι η κατάσταση των εργατών. Σκυμμένοι πάνω στις μηχανές, καταλήγουν να υποτάσσονται πειθήνια χωρίς να σκέφτονται. Αυτό είναι που καταπλήσσει περισσότερο τη Βέιλ. Η κακοτυχία είναι το τρομερό μυστήριο κάθε ύπαρξης.
Για τους εργάτες, όμως, η κακοτυχία διπλασιάζεται επειδή δεν είναι σε θέση να την αρθρώσουν παρά μόνον προσφεύγοντας σε τυποποιημένες εκφράσεις και σε εκείνη τη στείρα αργκό που αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι διεκδικήσεις δεν αρκούν. Δεν είναι μόνο οι σχέσεις παραγωγής εκείνες που δημιουργούν τη σκλαβιά, η οποία επανεμφανίζεται ακόμα και εκεί όπου το κράτος αντικαθιστά τον επιχειρηματία. Το λάθος είναι να πιστεύουμε, όπως πίστευε ο Μαρξ, ότι η πρόοδος μπορεί να καταπραΰνει ή και να αλλάξει την τύχη των εργατών. Το προϊόν του καπιταλισμού είναι η απονέκρωση της εργασίας. Εξετάζοντας και τις επιπτώσεις της τεχνικής πάνω στη ζωή και σε αυτό που θα μπορούσε να αποκληθεί μετατροπή κάθε απασχολούμενου σε εργάτη, η Βέιλ αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε ολικά τις αντιλήψεις μας για την εργασία.
Και στο βάθος, αυτό το καθήκον μάς αφήνει ως κληρονομιά. Ριζοσπάστρια, παθιασμένη, ειλικρινής, αδιάλλακτη, ανυποχώρητη, έτοιμη για κάθε θυσία και αρνητική απέναντι σε κάθε συμβιβασμό: αυτό είναι το πορτρέτο της Σιμόν που αναδύεται από τα γραπτά της και από τις μαρτυρίες όσων τη γνώρισαν. Θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει σήμερα εξτρεμίστρια. Εξω από τα κόμματα, στα οποία ασκούσε σκληρή κριτική, συνεργάστηκε με τη συνδικαλιστική περιοδική επιθεώρηση «Révolution prolétarienne». Υπήρξε τόσο κριτική τροτσκίστρια, ώστε διαφώνησε σε μια θρυλική σύγκρουση με τον ίδιο τον Τρότσκι, τον οποίο επέκρινε επειδή δεν αναγνώριζε τον καταπιεστικό χαρακτήρα του σοβιετικού κράτους. Δεν προξενεί έκπληξη το ότι τη βρίσκουμε το 1936, στη διάρκεια του ισπανικού εμφύλιου πολέμου, στο τάγμα των αναρχικών του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι.
Η Βέιλ έτρεχε για να συναντήσει την Ιστορία. Επιθυμούσε να παρακολουθεί τα δράματα από κοντά, ακριβώς στους τόπους όπου συντελούνταν ιστορικές αλλαγές. Γι’ αυτό, το 1932, αψηφώντας το ότι ως εβραία θα μπορούσε να γίνει στοχευμένο θύμα, πήγε στο Βερολίνο. Με εκείνο το δικό της ύφος της φιλοσόφου-δημοσιογράφου, που ερμηνεύει το παρόν συλλαμβάνοντας το βάθος του, αναγνώρισε στην τραγική ήττα της γερμανικής Αριστεράς, που ήταν διαιρεμένη και παραλυμένη, εκείνη την ήττα από την οποία η Αριστερά μόνο με πολύ μόχθο θα μπορούσε να συνέλθει. Ο χιτλερισμός δεν ήταν απλώς βαρβαρότητα. Ηταν κυρίως η εξουσία του κράτους που εκδηλωνόταν απροκάλυπτα, στηριζόμενη στον παλαιό εθνικιστικό μύθο της πατρίδας. Η ναζιστική ιδεολογία, όμως, ήταν «εξαιρετικά μολυσματική» και στην Αριστερά, όπου η ιδέα του κράτους συνέχιζε να ασκεί μια σκοτεινή γοητεία, όπως καταδείκνυε και η αυταρχική και τεχνοκρατική σοβιετική παρέκκλιση.
«Ο στοχασμός για το κοινωνικό είναι ένας εξαγνισμός εξίσου αποτελεσματικός με την απόσυρση από τον κόσμο κι επομένως δεν έκανα λάθος που στράφηκα επί τόσα χρόνια στην πολιτική». Σιμόν η επαναστάτρια και Σιμόν η μυστικίστρια είναι δύο από τα διάφορα πρόσωπά της. Το 1937 ταξιδεύει στην Ιταλία. Η Ούμπρια τη μαγεύει. Η φτώχεια του Φραγκίσκου της Ασίζης τη συνεπαίρνει. «Ενώ βρισκόμουν μόνη στο μικρό παρεκκλήσι του 12ου αιώνα της Αγίας Μαρίας των Αγγέλων, όπου ο άγιος Φραγκίσκος προσευχόταν πολύ συχνά, κάτι μέσα μου με υποχρέωσε, για πρώτη φορά στη ζωή μου, να γονατίσω». Θα μπορούσαμε ίσως να τη φανταστούμε σε κάποιο φραγκισκανό ησυχαστήριο. Αστειευόμενη σκεφτόταν να μεταμφιεστεί σε άνδρα για να μπορέσει να παραμείνει σε αυτούς τους τόπους. Η Σιμόν εγκατέλειψε όμως την Ευρώπη, για να καταφύγει με τους γονείς της στην Αμερική.
Ηταν το ταξίδι που έκαναν τόσοι πρόσφυγες. Εκείνη όμως αισθανόταν σαν φυγάδα, σαν να είχε θελήσει να αποφύγει τη συμφορά που έπληττε όσους είχαν παγιδευτεί στη «γηραιά ήπειρο», τους Γάλλους αλλά ιδιαίτερα τους Ευρωπαίους Εβραίους. Αρχιζε η εξόντωση. Η Βέιλ δεν μεταστράφηκε στον καθολικισμό. Παρέμεινε στο κατώφλι του. Ακριβώς γι’ αυτό είναι δύσκολο να πούμε ποια ήταν η σχέση της με τον εβραϊσμό, από τον οποίο σε κάθε περίπτωση κρατούσε μεγάλες αποστάσεις, όπως πολλοί αφομοιωμένοι Εβραίοι εκείνης της εποχής. Σε αυτήν όμως την απίστευτη ποσότητα κειμένων που έγραψε από τότε που πήγε στο Λονδίνο, με την προσδοκία να συνδεθεί με τη γαλλική Αντίσταση, εμφανίζεται η (εβραϊκής προέλευσης) ιδέα της εξορίας του Θεού.
Ο Θεός δεν ασχολήθηκε με το δημιούργημά του. Αποσύρθηκε για να δώσει χώρο στον κόσμο. Αυτή η χειρονομία δωρεάς είναι το υπόδειγμα για κάθε ύπαρξη που αποσύρεται, αφήνοντας τον άλλον να υπάρξει. Εξαντλημένη από το ερευνητικό της πάθος, ταλαιπωρημένη από την εσωτερική της ένταση, βασανισμένη από τη θλίψη, παραδομένη στην ψυχρή εξορία ενός αγγλικού σανατορίου, έξω από κάθε μέτωπο, η Σιμόν αφέθηκε σε μιαν απελπισμένη ανορεξία, λιμοκτονώντας ώς την αυτοεκμηδένιση. Λες και, με την απόσυρσή της, απέφυγε για πάντα την εμπλοκή του άλλου, που θα είχε μπορέσει να τη σώσει.
Η Ντονατέλα Ντι Τσέζαρε είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης. Συμπληρώνονται φέτος 80 χρόνια από τον θάνατο της Σιμόν Βέιλ (1909-1943). Στο δοκίμιό της «Σκέψεις για τις αιτίες της ελευθερίας και της κοινωνικής καταπίεσης» (Ηριδανός 2017), η Βέιλ ασκεί κριτική στον Μαρξ, επειδή θεωρούσε ότι για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης αρκεί η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και η συλλογική διαχείριση των μέσων παραγωγής. Ετσι όμως –και μάλιστα με το κράτος ιδιοκτήτη– δεν καταργείται η υποδούλωση του εργάτη στην επιχείρηση και σε αυτούς που τη διευθύνουν, δεν καταργούνται οι μηχανισμοί που διαιωνίζουν την καταπίεση. Δεν αλλάζει επομένως ριζικά το παραγωγικό σύστημα και fsinη οργάνωση της εργασίας, όπως κατέδειξε άλλωστε και η εμπειρία της ρωσικής επανάστασης

Αναδημοσίευση:efsin