Δυο συνδικαλιστές μαλλώνανε σε …ξένο αχυρώνα

Με δυο εισηγήσεις στα χέρια του βρίσκεται ο υφυπουργός Εργασίας Τάσος Πετρόπουλος για το πρόσωπο-συνδικαλιστή εκπρόσωπο δημοσιογράφων που θα συμπληρώσει τοΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ μετά την ψήφιση της τροπολογίας για το …σώσιμο του ταμείου. Η μια εισήγηση προέρχεται από το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, δηλαδή από τη φωτισμένη συμμαχία των παρατάξεων “Ενωμένοι δημοσιογράφοι” της Μαρίας Αντωνιάδου (Ν.Δ-εργοδοτικοί και σία) και της Συσπείρωσης(κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ). Η πρόταση τους να γίνει μέλος του ΔΣ ΕΔΟΕΑΠ ο Χριστόφορος Αξελός, προήλθε από τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, αν και ο Χρ. Αξελός κατεβαίνει μονίμως ως υποψήφιος των “Ενωμένων δημοσιογράφων”. Ο ίδιος μάλιστα έχει αμφισβητήσει το αποτελέσμα στις εκλογές του ΕΔΟΕΑΠ και έχει καταθέσει δυο ή 3 αγωγές εναντίον του ταμείου αλλά και της ΕΣΗΕΑ!  Η δεύτερη εισήγηση προέρχεται από την έτερη μεγάλη συνδικαλιστική ένωση, την ΕΣΗΕΜΘ ηοποία προωθεί τον δικό της συνδικαλιστή Τάσο Φωκιανίδη, πρώην πρόεδρο της το 2014.
Η συνδικαλιστική σύγκρουση για την τελευταία καρέκλα στο νέο ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ θα είναι βροντερή και κρίσιμη. Ποιος συνδικαλιστής θα εκπροσωπήσει με υπογραφή του υφυπουργού Τάσου Πτερόπουλου, δίπλα στους εκπροσώπους των εργοδοτών, καλύτερα τα συμφέροντα τους, ε, συγγνώμη τα συμφέροντα του νέου ταμείου;
Η ΕΣΗΕΑ είπε τη δική της πρόταση. Ο συνδικαλιστής που στράφηκε εναντίον του ΕΔΟΕΑΠ και της ΕΣΗΕΑ επειδή δεν κέρδισε τη θέση στο ΔΣ στις πρόσφατες εκλογές. Η ΕΣΗΕΜΘ έχει τα δικά της σχέδια για την εκπροσώπηση. Ανησυχεί μήπως και η Αθήνα την εκτοπίσει από τις καρέκλες. Και ο καημένος ο υφυπουργός μαζί με τις σκοτούρες των νέων περικοπών στις συντάξεις, έχει τώρα να διαλέξει ποιον από τους δυο συνδικαλιστές δημοσιογράφους θα βάλει στο νέο ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ.
Φοβερά προβλήματα για τους συνδικαλιστές και τους φίλους τους υπουργούς. Αν υπάρχουν ανάλογα παρασκήνια και στους εκδότες που επίσης πρέπει να συμφωνήσουν για το ποιοί δυο από τους καναλάρχες, εκδότες και εκδότες διαδικτύου θα κάτσουν σε καρέκλα του ΔΣ ΕΔΟΕΑΠ, καταλαβαίνετε το μέγεθος της σκοτούρας. Τους συμπονούμε, πράγματι…