Το τέλος της ελληνικής δημοσιογραφίας

Σε μια εκδοτική επιχείρηση οι δημοσιογράφοι  -για  ακρίβεια: οι «μισθωτοί»- υπέγραψαν σύμβαση με την οποία αναλαμβάνουν την υποχρέωση… να μην εκθέτουν με τη συμπεριφορά τους «τα συμφέροντα, τη φήμη και το κύρος της  εταιρίας», όπως τα ορίζει η ίδια. Δεν είχαν επιλογές.
Φυσικά η «εταιρία» κάνει τη δουλειά της, όπως την αντιλαμβάνεται. Δικαίωμά της. Με τον παρά μου και την κυρά μου. Ούτε κρατάει κανέναν με το ζόρι στη δουλειά, ούτε παρακαλάει κανέναν. Τα διευθυντικά στελέχη γιατί το δέχθηκαν; Δεν γνωρίζουν πως θα διευθύνουν πλέον «μισθωτούς» και όχι δημοσιογράφους; Η  ΕΣΗΕΑ γιατί επέτρεψε να δημιουργηθεί ένα τέτοιο.. προηγούμενο; Είναι ένα ακόμη βήμα προς το τέλος της ελληνικής δημοσιογραφίας.
Ο δημοσιογραφικός κλάδος κρύβεται πίσω από την ανάγκη των μελών του να επιζήσουν. Η δημοσιογραφική σιωπή για την  χειραφέτηση, την αξιοπιστία και το κύρος της δημοσιογραφίας, συμπληρώνει την αδιαφορία για τις τέσσερις γυναίκες που έκαναν απεργία πείνας για τη διάσωση του ΕΔΟΕΑΠ.
- από κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο anoixtoparathyro (ολόκληρο ΕΔΩ)