Η πηγή πληροφόρησης έγινε πηγή «διαφημιστικών εσόδων»
Γράφει ο Πολιτικός
«Δημοσιογραφία θα πει να δημοσιεύεις όσα ενοχλούν τους άλλους και δεν θέλουν να μαθευτούν. Όλα τα άλλα είναι δημόσιες σχέσεις», είχε πει ο Τζωρτζ Όργουελ.
Σήμερα, παραμένει ακόμα πιο επίκαιρο, σε μια εποχή όπου τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με την πρώτη αφορμή σπεύδουν να καλύψουν τους πολιτικούς και οτιδήποτε μπορεί να διαταράξει ένα σύστημα χρηματοδότησης και συμφερόντων τους ακόμα και αν είναι αδιαφανές και διαφθαρμένο.
Η απλή παρακολούθηση των μεγάλων σκανδάλων δείχνει την κυρίαρχη τάση να κουκουλώνονται ή να μη δίνεται η δέουσα προβολή όταν εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα.
Για παράδειγμα η δίκη για τη Siemens που βρίσκεται σε εξέλιξη, από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης δεν υπάρχει χώρος ούτε για ένα λεπτό στα κεντρικά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, η εξεταστική για το ΚΕΕΛΠΝΟ είναι θαμμένη σαν να συνωμοτεί το σύμπαν και φυσικά οι δίκες για τις μίζες στις αμυντικές προμήθειες.
Τα τελευταία χρόνια και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης κυριάρχησε η δημοσιογραφία της χορηγίας, έχεις χορηγό κάνεις εκπομπής, προσλαμβάνεσαι γατί έχεις καλές «άκρες» και θα φέρεις διαφημίσεις.
Η σκιά των διαφημιστικών εσόδων έπεσε βαριά στη δημοσιογραφία.
Με το που έσκασε η εμπλοκή πολιτικών στο σκάνδαλο Novartis η αντίδραση ορισμένων δημοσιογράφων ήταν αφύσικη ως προς τη διερεύνηση αυτής της σοβαρής υπόθεσης.
Από την πρώτη στιγμή «δημοσιογράφοι» αμφισβήτησαν τους μάρτυρες που «έδιναν» πολιτικούς και έβαλαν ως πρωταρχικό στόχο την «αποκάλυψη των κουκουλοφόρων» ώστε να εκφοβίσουν τους μάρτυρες που προστατεύονται από την ελληνική δικαιοσύνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ελεγχθεί η αξιοπιστία τους αλλά αντί να φτάσουν σε αυτό το αποτέλεσμα ψάχνοντας τους πολιτικούς για την περιουσιακή τους κατάσταση, ρωτώντας τους για τα επίμαχα σημεία των μαρτυριών ακολούθησαν αντίστροφή πορεία δίνοντας χώρο στους εμπλεκόμενους να επιτεθούν σε δικαιοσύνη και μάρτυρες.
Ούτε μια στοιχειώδη έρευνα των πόθεν έσχες ή των αποφάσεων των εμπλεκόμενων προσώπων δεν διαβάσαμε από τους «έγκριτους» δημοσιογράφους που επιτέθηκαν στη δικαιοσύνη γιατί επέτρεψαν σε «ανωνύμους» μάρτυρες να λεκιάσουν τους αψεγάδιαστους-λέμε τώρα- πολιτικούς, αλήθεια πώς τόλμησαν;
Το εξωφρενικό ήταν ότι τα επιχειρήματα των ελεγχόμενων έγιναν τίτλοι και αντικείμενο έρευνας και άποψης αυτών των δημοσιογράφων.
Η υπόθεση Novartis είναι ένα σκάνδαλο μεγατόνων. Φέρνει στην επιφάνεια έναν από τους βασικούς λόγους που η χώρα χρεοκόπησε.
Η δημοσιογραφία θα έπρεπε να θέτει ερωτήσεις και όχι να τις απαντάει.
Όμως από την αποκάλυψη της υπόθεσης δεν κινδυνεύουν μόνο πολιτικά πρόσωπα αλλά δημοσιογράφοι και ΜΜΕ, ένα ολόκληρο σύστημα που κέρδιζε όλα αυτά τα χρόνια χρήματα από τη διαφθορά. Άλλωστε είναι γνωστό το τρίγωνο της διαπλοκής, το κερδοσκοπικό χρήμα σε σύνδεση με το πολιτικό και μιντιακό σύστημα. Που το συναντάμε σε όλα τα σκάνδαλα, τράπεζες, Siemens, χρηματιστήριο, εξοπλιστικά προγράμματα αλλά και στο χώρο της υγείας.
Ορισμένα ΜΜΕ και δημοσιογράφοι «επιχορηγήθηκαν» γενναία σε αυτές τις περιπτώσεις από τράπεζες, ΚΕΕΛΠΝΟ, εταιρείες εξοπλισμών, Siemens και από τη Novartis. Όλες σχεδόν οι εξουσίες διαπλέκονται, από του Τύπου μέχρι και την εκτελεστική. Προκαλεί τρομερή εντύπωση ότι η ΕΣΗΕΑ δεν έχει βγάλει καμία ανακοίνωση και δεν έχει διαγράψει διαχρονικά κανέναν δημοσιογράφο που συμμετείχε σε δήθεν αθώα ταξίδια, συμπόσια ή πάνελ συζητήσεων με χορηγούς!
Αλήθεια «χορηγούμενοι» δημοσιογράφοι με εκπομπές, site και εφημερίδες είναι αντικειμενικοί ώστε να αποκαλύψουν το σκάνδαλο της Novartis;
Μπορούμε να μάθουμε πόσες εκπομπές ή δημοσιογράφοι είχαν ή έχουν χορηγούς φαρμακευτικές εταιρείες;
Είναι δουλειά του δημοσιογράφου να φέρνει χορηγό για να κάνει εκπομπή;
Και αν έχει χορηγό, το δημόσιο συμφέρον θα έχει ως πρώτο μέλημα ή του χορηγού;
Η ΕΣΗΕΑ θα ζητήσει τις χορηγίες αυτές;
Αλήθεια όταν στελέχη της τηλεόρασης έλεγαν και προέτρεπαν δημοσιογράφους να μην «παίζουν» γιατί δεν πουλάνε υποθέσεις σκανδάλων-δεν κάνουν καλές τηλεθεάσεις-ήξεραν κάτι;
Μέσα από τους τζίρους των διαφημιστικών πακέτων υπήρχε και επηρεασμός των μετρήσεων;
Αυτός είναι ο λόγος που η τηλεόραση έχει γεμίσει «χαζοχαρούμενες» εκπομπές που κάνουν νούμερα;
Αλήθεια γιατί τόσο ενδιαφέρον από δημοσιογράφους και άλλα στελέχη να παρευρεθούν σε συνέδρια της Novartis;
Για το τέλος κράτησα μια προσωπική εμπειρία, πριν κάποια χρόνια χτύπησε το τηλέφωνο μου, ήταν κάποιος που μου συστήθηκε ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων εμπλεκόμενος με το φάρμακο και με ρώτησε αν επιθυμούσα να συμμετάσχω σ΄ ένα ταξίδι με άλλους δημοσιογράφους με όλα τα έξοδα πληρωμένα.
Φυσικά αρνήθηκα για λόγους δεοντολογίας…
Δεν συμμετείχα ποτέ σε ανάλογα ταξίδια παρά τις προσκλήσεις…
Δεν συμμετείχα ποτέ σε παρουσιάσεις με… χορηγούς, αλλά μάλλον έχασα γιατί κάποιοι κέρδισαν καριέρα και χρήμα, τουλάχιστον δεν έχασα τον ύπνο μου και τη συνείδηση μου…
Aναδημοσίευση:enimerosi24
Γράφει ο Πολιτικός
«Δημοσιογραφία θα πει να δημοσιεύεις όσα ενοχλούν τους άλλους και δεν θέλουν να μαθευτούν. Όλα τα άλλα είναι δημόσιες σχέσεις», είχε πει ο Τζωρτζ Όργουελ.
Σήμερα, παραμένει ακόμα πιο επίκαιρο, σε μια εποχή όπου τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με την πρώτη αφορμή σπεύδουν να καλύψουν τους πολιτικούς και οτιδήποτε μπορεί να διαταράξει ένα σύστημα χρηματοδότησης και συμφερόντων τους ακόμα και αν είναι αδιαφανές και διαφθαρμένο.
Η απλή παρακολούθηση των μεγάλων σκανδάλων δείχνει την κυρίαρχη τάση να κουκουλώνονται ή να μη δίνεται η δέουσα προβολή όταν εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα.
Για παράδειγμα η δίκη για τη Siemens που βρίσκεται σε εξέλιξη, από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης δεν υπάρχει χώρος ούτε για ένα λεπτό στα κεντρικά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, η εξεταστική για το ΚΕΕΛΠΝΟ είναι θαμμένη σαν να συνωμοτεί το σύμπαν και φυσικά οι δίκες για τις μίζες στις αμυντικές προμήθειες.
Τα τελευταία χρόνια και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης κυριάρχησε η δημοσιογραφία της χορηγίας, έχεις χορηγό κάνεις εκπομπής, προσλαμβάνεσαι γατί έχεις καλές «άκρες» και θα φέρεις διαφημίσεις.
Η σκιά των διαφημιστικών εσόδων έπεσε βαριά στη δημοσιογραφία.
Με το που έσκασε η εμπλοκή πολιτικών στο σκάνδαλο Novartis η αντίδραση ορισμένων δημοσιογράφων ήταν αφύσικη ως προς τη διερεύνηση αυτής της σοβαρής υπόθεσης.
Από την πρώτη στιγμή «δημοσιογράφοι» αμφισβήτησαν τους μάρτυρες που «έδιναν» πολιτικούς και έβαλαν ως πρωταρχικό στόχο την «αποκάλυψη των κουκουλοφόρων» ώστε να εκφοβίσουν τους μάρτυρες που προστατεύονται από την ελληνική δικαιοσύνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ελεγχθεί η αξιοπιστία τους αλλά αντί να φτάσουν σε αυτό το αποτέλεσμα ψάχνοντας τους πολιτικούς για την περιουσιακή τους κατάσταση, ρωτώντας τους για τα επίμαχα σημεία των μαρτυριών ακολούθησαν αντίστροφή πορεία δίνοντας χώρο στους εμπλεκόμενους να επιτεθούν σε δικαιοσύνη και μάρτυρες.
Ούτε μια στοιχειώδη έρευνα των πόθεν έσχες ή των αποφάσεων των εμπλεκόμενων προσώπων δεν διαβάσαμε από τους «έγκριτους» δημοσιογράφους που επιτέθηκαν στη δικαιοσύνη γιατί επέτρεψαν σε «ανωνύμους» μάρτυρες να λεκιάσουν τους αψεγάδιαστους-λέμε τώρα- πολιτικούς, αλήθεια πώς τόλμησαν;
Το εξωφρενικό ήταν ότι τα επιχειρήματα των ελεγχόμενων έγιναν τίτλοι και αντικείμενο έρευνας και άποψης αυτών των δημοσιογράφων.
Η υπόθεση Novartis είναι ένα σκάνδαλο μεγατόνων. Φέρνει στην επιφάνεια έναν από τους βασικούς λόγους που η χώρα χρεοκόπησε.
Η δημοσιογραφία θα έπρεπε να θέτει ερωτήσεις και όχι να τις απαντάει.
Όμως από την αποκάλυψη της υπόθεσης δεν κινδυνεύουν μόνο πολιτικά πρόσωπα αλλά δημοσιογράφοι και ΜΜΕ, ένα ολόκληρο σύστημα που κέρδιζε όλα αυτά τα χρόνια χρήματα από τη διαφθορά. Άλλωστε είναι γνωστό το τρίγωνο της διαπλοκής, το κερδοσκοπικό χρήμα σε σύνδεση με το πολιτικό και μιντιακό σύστημα. Που το συναντάμε σε όλα τα σκάνδαλα, τράπεζες, Siemens, χρηματιστήριο, εξοπλιστικά προγράμματα αλλά και στο χώρο της υγείας.
Ορισμένα ΜΜΕ και δημοσιογράφοι «επιχορηγήθηκαν» γενναία σε αυτές τις περιπτώσεις από τράπεζες, ΚΕΕΛΠΝΟ, εταιρείες εξοπλισμών, Siemens και από τη Novartis. Όλες σχεδόν οι εξουσίες διαπλέκονται, από του Τύπου μέχρι και την εκτελεστική. Προκαλεί τρομερή εντύπωση ότι η ΕΣΗΕΑ δεν έχει βγάλει καμία ανακοίνωση και δεν έχει διαγράψει διαχρονικά κανέναν δημοσιογράφο που συμμετείχε σε δήθεν αθώα ταξίδια, συμπόσια ή πάνελ συζητήσεων με χορηγούς!
Αλήθεια «χορηγούμενοι» δημοσιογράφοι με εκπομπές, site και εφημερίδες είναι αντικειμενικοί ώστε να αποκαλύψουν το σκάνδαλο της Novartis;
Μπορούμε να μάθουμε πόσες εκπομπές ή δημοσιογράφοι είχαν ή έχουν χορηγούς φαρμακευτικές εταιρείες;
Είναι δουλειά του δημοσιογράφου να φέρνει χορηγό για να κάνει εκπομπή;
Και αν έχει χορηγό, το δημόσιο συμφέρον θα έχει ως πρώτο μέλημα ή του χορηγού;
Η ΕΣΗΕΑ θα ζητήσει τις χορηγίες αυτές;
Αλήθεια όταν στελέχη της τηλεόρασης έλεγαν και προέτρεπαν δημοσιογράφους να μην «παίζουν» γιατί δεν πουλάνε υποθέσεις σκανδάλων-δεν κάνουν καλές τηλεθεάσεις-ήξεραν κάτι;
Μέσα από τους τζίρους των διαφημιστικών πακέτων υπήρχε και επηρεασμός των μετρήσεων;
Αυτός είναι ο λόγος που η τηλεόραση έχει γεμίσει «χαζοχαρούμενες» εκπομπές που κάνουν νούμερα;
Αλήθεια γιατί τόσο ενδιαφέρον από δημοσιογράφους και άλλα στελέχη να παρευρεθούν σε συνέδρια της Novartis;
Για το τέλος κράτησα μια προσωπική εμπειρία, πριν κάποια χρόνια χτύπησε το τηλέφωνο μου, ήταν κάποιος που μου συστήθηκε ως υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων εμπλεκόμενος με το φάρμακο και με ρώτησε αν επιθυμούσα να συμμετάσχω σ΄ ένα ταξίδι με άλλους δημοσιογράφους με όλα τα έξοδα πληρωμένα.
Φυσικά αρνήθηκα για λόγους δεοντολογίας…
Δεν συμμετείχα ποτέ σε ανάλογα ταξίδια παρά τις προσκλήσεις…
Δεν συμμετείχα ποτέ σε παρουσιάσεις με… χορηγούς, αλλά μάλλον έχασα γιατί κάποιοι κέρδισαν καριέρα και χρήμα, τουλάχιστον δεν έχασα τον ύπνο μου και τη συνείδηση μου…
Aναδημοσίευση:enimerosi24
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.