Οσοι τον αγώνα δε μοιράστηκαν... μοιράζονται τα κόλλυβα στο "Γκαγκάριν"

Απλήρωτες-οι στην "Ελευθεροτυπία"

Όταν οι Ιησουίτες καλόγεροι βάφτιζαν το κρέας «ψάρι» και νήστευαν…

Όταν ο ΓΑΠ δήλωνε «αντιεξουσιαστής στην εξουσία»...

Όταν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανθρώπων βαφτίζονται «χώροι φιλοξενίας παράνομων μεταναστών»...

...γιατί και οι εραστές του χρήματος ή/ και της εξουσίας να μη βαφτιστούν τεθλιμμένοι συγγενείς που πενθούν για το θάνατο της αγαπημένης τους εφημερίδας, από την οποία προσπορίζονταν –εκτός από τα προς το (ευ) ζην– και την (μικρο- ή μεσο-) αστική αναγνωρισιμότητα που επιθυμούν και τους αξίζει;

Οσοι τον αγώνα δε μοιράστηκαν... μοιράζονται τα κόλλυβα στο "Γκαγκάριν"

Στα «σόσιαλ μίντια» πληροφορηθήκαμε –ως απλήρωτοι επί 8 μήνες, απεργοί και επισχεσίες εργαζόμενοι της Χ.Κ. Τεγόπουλος– ότι πέντε γνωστοί συντάκτες της «Ελευθεροτυπίας» μιλάνε απόψε στο «Γκαγκάριν»… «για τη ζωή και το θάνατο της ιστορικής εφημερίδας», με συντονιστή τον συγγραφέα Π. Τατσόπουλο.

Δημοκρατικό δικαίωμα του καθενός (σε κοινοβουλευτικό γύψο ζούμε, άλλωστε) να παριστάνει το κοράκι πάνω από τον εργασιακό τάφο 770 εργαζομένων, βγάζοντας δεκάρικους επικήδειους σε εναλλακτικά ροκ μαγαζιά.

Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από συστημικούς διανοούμενους, όπως ο συντονιστής-τελετάρχης, λαλίστατους στα τηλεοπτικά παράθυρα και άφωνους στους εργατικούς αγώνες. Το ίδιο λαλίστατη στη διατύπωση επώνυμης γνώμης, αλλά απούσα από τον αγώνα που δίνουμε εδώ και μήνες, είναι η πλειονότητα του αποψινού πάνελ.

Συνάδελφοι, αντί να κάνετε κηδείες με ξένα κόλλυβα στη Λιοσίων, δεν βάζετε ένα χεράκι να κερδίσουμε τον αγώνα μας που δεν έχει ακόμα δικαιωθεί; Εκτός αν ο αγώνας δεν είναι κοινός, όπως δεν είναι κοινοί ούτε οι μισθοί ούτε οι θέσεις μας στην ιεραρχία. Δεν περιμένουμε από τους «πρυτάνεις της δημοσιογραφίας» να κατεβαίνουν σε περιφρουρήσεις ή να κρατάνε απεργιακά πανό. Ας μην παριστάνουν, όμως, τις θλιμμένες χήρες όσοι επωνύμως και επανειλημμένα έχουν πάρει θέση ενάντια στις κοινές διεκδικήσεις μας: άλλος νουθετώντας  τους απλήρωτους συναδέλφους για τις «θυσίες της δημοσιογραφίας» από την πλεονεκτική θέση του συνταξιούχου, άλλη υπογράφοντας για «ανοιχτή Ε» και υπέρ του αντεργατικού «άρθρου 99», άλλος βαφτίζοντας την απεργοσπασία «γόνιμη και ελευθερωτική ανυπακοή».
          * επειδή οι αγώνες μας δεν είναι τροφή για τα κοράκια...

* επειδή τα εκατομμύρια που συσσώρευσε χρόνια η εργοδοσία κερδήθηκαν  με τον ιδρώτα και το αίμα ειδικά των πιο επισφαλών εργαζομένων, όπως για παράδειγμα, του 25χρονου Γιάννη Τσικρικά για του οποίου το θάνατο σε εργατικό ατύχημα στο τυπογραφείο της «Ε» στο Κορωπί το 2002 δεν περίσσεψε καν μονόστηλο...

* επειδή η «ιστορική εφημερίδα» δεν θα ήταν τίποτα χωρίς τη δουλειά των εκατοντάδων ανώνυμων εργαζομένων διαφορετικών ειδικοτήτων...

...γι’ αυτούς και για ακόμα περισσότερους λόγους, εκδηλώσεις σαν τη σημερινή είναι προκλητικές, αν όχι προσβλητικές, για όσους ακόμα παλεύουμε για τα εργατικά δικαιώματα, στα ΜΜΕ και όχι μόνο.  Κροκόδειλοι, φυλάξτε τα δάκρυά σας για την πάρτη σας. Ακόμα δεν είπαμε την τελευταία λέξη,  κι αυτή θα γραφεί με  αγώνες όχι με μνημόσυνα.

Ακόμη δεν ξοφλήσαμε, κουφάλα νεκροθάφτη !!!

Απλήρωτες-οι στην "Ελευθεροτυπία"