Στρατευμένα ΜΜΕ, στρατευμένοι δημοσιογράφοι ενάντια στην κοινωνία

Στη στήλη “Πίσω απός τις κάμερες” στο κυριακάτικο ΠΡΙΝ
Της Μ. Παπαχριστούδη
Ποιος θυμάται τη μάχη της καθημερινότητας; Αυτή που ήταν κάποτε ένα από τα ισχυρά θέματα της μιντιακής προπαγάνδας σε προεκλογικές περιόδους, όταν η δημοσιογραφία και οι δημοσιογράφοι τηρούσαν τουλάχιστον τα προσχήματα του επαγγέλματος τους; Μάλλον πολύ λίγοι. Διότι η διάλυση του εργασιακού περιβάλοντος στα ΜΜΕ και η πλήρης ενσωμάτωσή τους στα οικονομικά-πολιτικά συμφέροντα ευρωπαϊκών θεσμών, τραπεζών και κομμάτων, αφαίρεσε και την τελευταία γραμμή άμυνας για την αποστασιοποίηση του κλάδου.

Με το βλέμμα στις επερχόμενες εκλογές, η πλειονότητα των Μέσων, παραδοσιακών και ηλεκτρονικών, εμφανίζεται ουσιαστικά στρατευμένη μόνο στο στόχο της εκλογικής νίκης του εκλεκτού. Κι αυτό αφορά τόσο τα «κοινωνικά δίκτυα» όσο και τους δημοσιογράφους που έχουν ακόμη λόγο σε όλη την γκάμα των ΜΜΕ.

Δεν πρόκειται απλώς για την αναβίωση του πα- ραδοσιακού στοιχείου που σφράγισε τον ελληνικό Τύπο, τον έντονα πολιτικό και κομματικό χαρακτήρα του. Τουλάχιστον, στα παραδοσιακά Μέσα και περίπου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90, η πολιτική και κομματική στράτευση εφημερίδων, ραδιοφώνου, τηλεόρασης υποστηριζόταν δυναμικά από το ρεπορτάζ και τις δημοσιογραφικές έρευνες που αφορούσαν στα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα. Αυτό δε το υλικό χρησιμοποιούσαν στη συνέχεια και τα πολιτικά κόμματα.
Η συνέχεια είναι διαφορετική. Αν τη δεκαετία του 2000 τα περισσότερα μίντια μετατράπηκαν, χωρίς κανένα άλλοθι δημοσιογραφικής εργασίας και δεοντολογίας, σε προπαγανδιστικές επιχειρήσεις εξυπηρέτησης συμφερόντων, η μνημονιακή επικυριαρχία μετά το 2010 τα μετέτρεψε σε φερέφωνα επιβολής της προαποφασισμένης πολιτικής των «δολοφόνων με τα λευκά κολλάρα» της ΕΕ.

Σήμερα, στον προθάλαμο μιας νέας δεκαετίας, φαίνεται να γίνεται ένα ακόμη βήμα προς την ίδια κατεύθυνση. Πολλοί δημοσιογράφοι και η δημοσιογραφία που ασκείται στα κυρίαρχα Μέσα – και το Διαδίκτυο – έχουν υποκαταστήσει τα πολιτικά κόμματα στην παρέμβαση τους! Όχι μόνο δεν ασχολούνται με τα μεγάλα κοινωνικά θέματα αλλά έχουν αναλάβει εργολαβικά, χωρίς καν να αναζητούν δημοσιογραφικό άλλοθι, να προωθήσουν με κάθε μέσο τη νίκη του κόμματος στην αυλή του οποίου στιτίζονται ή επιδιώκουν να σιτιστούν.