Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή για τη συνέλευση της ΕΣΗΕΑ

ΕΣΗΕΑ: Γενική συνέλευση μακριά από τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους
Μία ακόμη τακτική γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ που πραγματοποιείται μακριά από τα προβλήματα που έχει ο κλάδος, μακριά από τα μείζονα ζητήματα που απασχολούν τους πολλούς δημοσιογράφους – και μακριά από τους δημοσιογράφους, τους υπόλοιπους εργαζόμενους στα ΜΜΕ και την κοινωνία: Συνθήκες γαλέρας που εξαπλώνονται στα Μέσα, υποταγή στην πολιτική, κυβερνητική και επιχειρηματική χειραγώγηση των μέσων, συνεχής αποσιώπηση της πραγματικότητας και λογοκρισία. Τι έχει κάνει και τι προτίθεται να κάνει απέναντι σε αυτά η πλειοψηφία της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ; Τίποτα – εκτός από το να πανηγυρίζει για τα κουπόνια των σούπερ μάρκετ, το φιλοδώρημα εργοδοτών και κράτους για να «θαφτούν» οι μεγάλες ανάγκες των πολλών!
Αντί για τη διεκδίκηση με κάθε μέσο και τρόπο αυξήσεων στους μισθούς την ώρα που η ακρίβεια καλπάζει, αντί για τη σύγκρουση με το κυβερνητικό άρμα της ανάπτυξης και με τα υπερκέρδη που καταλήγουν στις τσέπες των αφεντικών των μίντια, οι δύο παρατάξεις του προεδρείου, Ενωμένοι Δημοσιογράφοι και Συσπείρωση, προσπαθούν να πείσουν τους δημοσιογράφους να γίνουν κλακαδόροι του Μαξίμου. Να χειροκροτήσουν τα «τροφεία-κουπόνια» στα κρατικά Μέσα, επειδή στην ΕΡΤ ή το ΑΠΕ θα δοθούν αναδρομικά από τις αρχές του 2022 μόνο στους “προνομιούχους” με σύμβαση αορίστου χρόνου, αφού “κόπηκαν” από την κυβέρνηση οι συμβασιούχοι. Μέχρι εκεί φθάνει η αξιοπρέπεια του εργοδοτικού γραφειοκρατικού συνδικαλισμού.Την ίδια στιγμή οι συνθήκες γαλέρας σκοτεινιάζουν τους εργασιακούς χώρους των ΜΜΕ, τα non papers, copy/paste ή clickbaits πληθαίνουν και η χρήση τους διευρύνεται, υπονομεύοντας τη δημοσιογραφική εργασία. Η ΕΣΗΕΑ, κλεισμένη στον γυάλινο θεσμικό πύργο της, θέτει όμως άλλες προτεραιότητες, αφού κρύψει τα κακώς κείμενα της πιάτσας κάτω από το χαλάκι και πίσω από μικροκομματικά, «μικροπροσωπικά» και μικροπαραταξιακά συμφέροντα.
Η ΕΣΗΕΑ βρίσκεται εδώ και χρόνια στη θέση του προνομιακού συνομιλητή της κυβέρνησης σε μια σειρά θέματα, φροντίζοντας να τη διευκολύνει σε ισάριθμες περιπτώσεις.
Ήταν το πρώτο σωματείο ΜΜΕ που εντάχθηκε στο διαβόητο συνδικαλιστικό μητρώο (ΓΕΜΗΣΟΕ) του Χατζηδάκη με φαιδρές δικαιολογίες. Όταν δε το ΓΕΜΗΣΟΕ κρίθηκε αντισυνταγματικό από το ΣτΕ, η διαπραγμάτευση της συλλογικής σύμβασης στα κρατικά ΜΜΕ – που ήταν η δικαιολογία για την ένταξη της ΕΣΗΕΑ σε αυτό – κατέληξε στο φιάσκο των κουπονιών. Και σαν να μην έφτανε αυτό,η πλειοψηφία της διοίκησης επέλεξε να υπερασπιστεί, στην ουσία, την επιτροπή λογοκρισίας που θεσπίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ως όρο για την ενίσχυση των Μέσων. Το ΔΣ δήθεν κόπτεται για το δημοσιογραφικό λειτούργημα, αλλά αναθέτει την αξιολόγησή του σε ένα κυβερνητικό/κρατικό όργανο, με ισχυρή την παρουσία των εργοδοτών. Έτσι, ένα κυβερνητικό «πρόβλημα», όπως είναι ο αποκλεισμός των μίντια και ο κίνδυνος λουκέτων, μετατράπηκε – με τον φερετζέ της δεοντολογίας – σε πρόβλημα όλου του δημοσιογραφικού κλάδου.
Έχουν περάσει χρόνια από τότε που ο κλάδος, υπό την απειλή κινητοποιήσεων, πετύχαινε την ικανοποίηση βασικών αιτημάτων του. Η οικονομική διαπλοκή και οι μιντιάρχες πλέον συνομιλούν απευθείας με τους πολιτικούς και ο έλεγχος που δήθεν ασκούν με τα ΜΜΕ τους είναι για τα μάτια του κόσμου. Αυτό αντικατοπτρίζεται και στις συνδικαλιστικές διεκδικήσεις του χώρου.
Πώς, λοιπόν, θα δικαιολογήσει την ύπαρξή της η ΕΣΗΕΑ σε αυτό το φόντο; Προωθεί σεμινάρια, λες και στόχος της είναι να μετατραπεί σε ΙΕΚ, αφιερώνοντας σε αυτά πολύ περισσότερο χρόνο από ό,τι για να πετύχει μια ΣΣΕ. Το σοβαρότερο δε είναι πως διαφαίνεται μια συνειδητή προσπάθεια συμμετοχής στον προσοδοφόρο χορό των εκατομμυρίων που «τρέχουν» στον τομέα της κατάρτισης. Όσο για την ίδρυση του «Ξενοφώντα», του νέου οργανισμού διαχείρισης των πνευματικών δικαιωμάτων, η κίνηση τελικά δεν είναι αθώα. Φαίνεται να εξυπηρετεί, για μια ακόμη φορά, διανομή θέσεων εξουσίας στο πλαίσιο της συμμετοχής στην εκμετάλλευση της πίτας των εκατομμυρίων από τις ψηφιακές πλατφόρμες-κολοσσούς.
Οι δημοσιογράφοι καλούμαστε να απαντήσουμε. Τελικά τι ΕΣΗΕΑ θέλουμε; 
Μια ΕΣΗΕΑ που θα παραπέμπει σε ΑΕ και ΙΕΚ, ενώ θα είναι υπηρέτρια της κάθε εξουσίας. Ή μια ΕΣΗΕΑ που μαχητικά θα ανοίγει διέξοδο στο σύνθετο και δυστοπικό περιβάλλον των ΜΜΕ του 21ου αιώνα; 
Το σίγουρο είναι ότι χρειαζόμαστε μια ΕΣΗΕΑ που θα τρέχει για το ψωμί μας και για τα δικαιώματά μας. Κι αυτό είναι κάτι που αυτή η ΕΣΗΕΑ, με τη συγκεκριμένη διοίκηση, δεν μπορεί και δεν θέλει να το κάνει. 
Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή έθεσε εδώ και δυο χρόνια την πρόταση για τη μαχητική διεκδίκηση ενιαίας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας σε όλα τα ΜΜΕ. Κύρια σημεία της είναι:

• Ενιαία Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με καθολική ισχύ που θα διασφαλίζει την όσο το δυνατόν ισότιμη κάλυψη όλων των μελών των ενώσεων. 

• Αύξηση μισθών εδώ και τώρα με κατώτατο μισθό στα 1.200 ευρώ. Επαναφορά του συστήματος των κλιμακίων ανά 2-ετία και επαναφορά των 14 μισθών για εκεί όπου έχει καταργηθεί. Όλοι οι δημοσιογράφοι να είναι ενταγμένοι στα μισθολόγια των ΜΜΕ με συμβάσεις αορίστου χρόνου και σταθερά καθορισμένες σχέσεις εργασίας.

• Πλήρης αποκατάσταση των επιδομάτων (οικογενειακό, θέσης, αποζημιώσεις για εμπόλεμα ρεπορτάζ, αλλά και για απόλυση, ασφάλιση εξωτερικής εργασίας, επίδομα ίδιου εργοδότη, κλπ.).

• Κατοχύρωση 5νθήμερης εβδομαδιαίας και 6ωρης καθημερινά εργασίας, με συνεχόμενο διήμερο ανάπαυσης, με προσαυξήσεις για κάθε ώρα νυχτερινής, σαββατιάτικης ή κυριακάτικης εργασίας (μετά από αποδοχή του εργαζομένου και μόνο) και με ταυτόχρονο υποχρεωτικό ρεπό.

• Απαγόρευση δανεισμού εργαζομένων. Η εργασία παραγωγής ενημέρωσης και ειδήσεων (και άρα και ο εργαζόμενος) εντάσσεται σε μια ενιαία μονάδα (με μια, το πολύ, ηλεκτρονική έκδοση). Το δημοσιογραφικό προϊόν δίνεται για τη μονάδα αυτή και κάθε άλλη χρήση του δεν αποτελεί δικαίωμα της επιχείρησης. Κάθε δουλειά για άλλο Μέσο απαιτεί πρόσθετη σύμβαση εργασίας.

• Κάθε εργαζόμενος με κομπιούτερ (ιδίως διορθωτές, ατελιέ, site κλπ.) να δικαιούται υποχρεωτικά διαλείμματος (εντός του ωραρίου του) ενός τετάρτου για κάθε 2-ωρο εργασίας.

• Δικαίωμα και υποχρέωση των δημοσιογράφων είναι μέσω των δημοκρατικά εκλεγμένων συλλογικών τους οργάνων να υπηρετούν την αναγκαιότητα του κοινωνικού-εργατικού ελέγχου των ΜΜΕ. Η ελευθερία της γνώμης, η ανεξαρτησία και η πλήρης αποκάλυψη της αλήθειας που προκύπτει από το ρεπορτάζ, χωρίς «χειροπέδες» από το πολιτικό-επιχειρηματικό σύστημα, οφείλει να κατοχυρωθεί μέσα από τις ΣΣΕ. 

• Τα δημόσια – κρατικά Μέσα ανήκουν στην κοινωνία που τα πληρώνει, δεν είναι όργανο της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό πρέπει να διασφαλίζεται μέσα από συγκεκριμένο και αποτελεσματικό σύστημα ελέγχου, με τη συμμετοχή και των ίδιων των εργαζομένων. 

• Οι εργαζόμενοι στα δημόσια – κρατικά Μέσα πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα, υποχρεώσεις και αμοιβές με τους συναδέλφους τους στα ιδιωτικά Μέσα (και αντιστρόφως). Αυτό σημαίνει και την επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού γι’ αυτούς. 

• Λέμε όχι στην αποψίλωση των ασφαλιστικών ταμείων και τις περικοπές των παροχών. Διεκδικούμε ασφάλιση που θα εγγυάται πλήρη υγειονομική κάλυψη των άμεσα ασφαλισμένων και των προστατευόμενων μελών, ολοκληρωμένες παροχές (παιδικοί σταθμοί, διάφορα επιδόματα κ.λπ) και αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους, χωρίς διακρίσεις.

Καλούμε τους δημοσιογράφους να παλέψουμε για το δικαίωμά μας σε αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και αμοιβές, σε ανθρώπινες παροχές υγείας και συντάξεις. 
Να αγωνιστούμε ώστε η ενημέρωση να γίνει πάλι αυτό που πραγματικά είναι: Ένα κοινωνικό αγαθό και όχι ένα μάτσο από προκάτ ανακοινώσεις, δελτία τύπου και non paper. 
Να απαιτήσουμε την ελευθεροτυπία, την ελευθερία γνώμης στα ΜΜΕ, ως πραγματική φωνή της κοινωνίας και όλων των εργαζομένων. Για όλα όσα μας ενώνουν, απέναντι σε κάθε εξουσία και εκμεταλλευτή.
Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στην ΕΣΗΕΑ