Η Ελληνική δημοσιογραφία παράγει φασιστικά τάγματα εφόδου

Γράφει ο Άρης Χατζηστεφάνου στο info-war
Σκηνή πρώτη: «Το μόνο ευχάριστο είναι ότι δεν έχουμε θρηνήσει ανθρώπινες ζωές πέρα από αυτούς τους ταλαίπωρους 18 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο δάσος της Δαδιάς» έλεγε παρουσιάστρια της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης.
Σκηνή δεύτερη: «Πριν από λίγη ώρα εντοπίστηκαν επ’ αυτοφώρω δύο μετανάστες να βάζουν φωτιά στην περιοχή Σάπες» μετέδιδε απεσταλμένος του τηλεοπτικού σταθμού Open αποδίδοντας την πληροφορία στις «τοπικές αρχές».
Η πρώτη σκηνή πέρασε μάλλον απαρατήρητη. Η δεύτερη μεταδόθηκε σαν πυρκαγιά στο διαδίκτυο και με τη βοήθεια στελεχών της ΝΔ (όπως ο Νίκος Σωτηρόπουλος) μετατράπηκε σε βασικό επιχείρημα όσων – σαν έτοιμοι από καιρό – ήθελαν να πάρουν την καραμπίνα τους και να αρχίσουν να δολοφονούν πρόσφυγες και μετανάστες. Λίγο αργότερα γινόταν γνωστό από τα ελληνικά hoaxes ότι η πληροφορία ήταν ψευδής.*
Πιστεύω πραγματικά ότι κανένας από τους δυο συναδέλφους δεν ήθελε να πει αυτό που είπε στον αέρα: Να διαχωρίσει δηλαδή τα θύματα σε Έλληνες και ξένους (ουσιαστικά σε ανθρώπους και μετανάστες) ή να μεταδώσει μια ψευδή πληροφορία που θα φούντωνε τη φασιστική λύσσα εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών. Ακριβώς εδώ όμως εντοπίζεται το πρόβλημα. Τέτοιου είδους συμπεριφορές έχουν εμπεδωθεί τόσο βαθιά στο μηχανισμό λειτουργίας των ελληνικών ΜΜΕ που θεωρούνται πλέον δεδομένες και ανάξιες λόγου – είτε πρόκειται για λάθη εκ παραδρομής ή για συντονισμένες επιχειρήσεις παραπληροφόρησης. Η δημοσιογράφος ξέχασε τους δεκάδες απανθρακωμένους μετανάστες γιατί πρώτα τους είχε «ξεχάσει» ο αρχισυντάκτης και ο διευθυντής της.
Στην πρώτη περίπτωση έπρεπε να έχει απολογηθεί ο διευθυντής της ΕΡΤ αλλά και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι. Στη δεύτερη περίπτωση έπρεπε οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι του Open να παρουσιάσουν τις πηγές τους και να ζητήσουν τη διενέργεια εισαγγελικής έρευνας για να διαπιστωθεί ποιες «τοπικε΄ς αρχές» διέδιδαν fake news. Το άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα δεν θα μπορούσε να ορίζει με μεγαλύτερη σαφήνεια ότι αυτό είναι διασπορά ψευδών ειδήσεων που τιμωρείται με τρία χρόνια φυλάκισης.
Ακόμη πιο τραγικό είναι το γεγονός ότι τα δυο συγκεκριμένα περιστατικά ήταν πράγματι δευτερεύουσας σημασίας σε σχέση με την συντονισμένη και διαρκή προσπάθεια των κυρίαρχων ΜΜΕ της χώρας να αναβιώσουν φασιστικού και ναζιστικού Τύπου τάγματα εφόδου. Το 2020 δημοσιογράφος στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR εξυμνούσε τις ένοπλες ομάδες πολιτοφυλάκων που έπαιρναν το νόμο στα χέρια τους. «Σε κάθε πέρασμα του Έβρου και μια ομάδα Ελλήνων» έλεγε η απεσταλμένη του σταθμού σαν να περιέγραφε την εποποιία του Ελληνοαλβανικού Μετώπου. Μόνο που αυτή τη φορά στόχος δεν ήταν να σταματήσουμε την είσοδο των φασιστικών δυνάμεων του Μουσολίνι. Οι φασίστες ήταν μέσα και ήταν όλοι αυτοί που αποκαλούσαν «εισβολείς» τους άμοιρους μετανάστες στα σύνορα (ανάμεσά τους και μεγάλα τμήματα της εθνικιστικής «αριστεράς» που πήραν το λάθος «Δρόμο»). Στα ίδια επίπεδα εθνικιστικού παροξυσμού και ρεπόρτερ του Open κραύγαζε την ίδια εποχή για τους μετανάστες: «δεν σέβονται, απαιτούν… απειλούν με ιαχές πολέμου… η κάθοδος των μυρίων» Στη συνέχεια εμπλούτιζε το ρεπορτάζ με ηχητικό ενός Έλληνα να λέει «πόσοι είναι γαμώ την πουτάνα μου;» και φυσικά με ύμνους για τις παρακρατικε΄ς ομάδες πολιτοφυλάκων του Έβρου.

Ζητάει και τα ρέστα η ΕΡΤ για τα κομμένα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ 3

Η είδηση του λουκέτου των δελτίων ειδήσεων στην ΕΡΤ 3 από τη Δευτέρα 28 Αυγούστου προκάλεσε όπως είναι φυσικό μεγάλες αντιδράσεις. Μέχρι και η ΕΣΗΕΜΘ και η ΠΟΕΣΥ έβγαλαν ανακοινώσεις καταδίκης. Τι κάνει λοιπόν η διοίκηση της ΕΡΤ; Αλλάζει την απόφαση της και εντάσσει ένα μόνο δελτίο ειδήσεων το απογευματινό περιφερειακό, μειώνοντας το κατά ένα τέταρτο της ώρας και βγάζει οργίλη ανακοίνωση διάψευσης μιλώντας για “σκόπιμη παραπληροφόρηση”. Στο μεταξύ η πληροφόρηση προερχόταν από το ίδιο το πρόγραμμα της ΕΡΤ που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο (όπως βλέπετε και στην φωτό). Το μεσημεριανό γενικό δελτίο ειδήσεων γενικού και πανελλαδικού περιεχομένου παραγωγής της ενημερωτικής ομάδας στην ΕΡΤ 3 φαίνεται πως καταργείται εντελώς.
Στην δε οργισμένη ανακοίνωση της διοίκησης γίνεται λόγος για την “ενημέρωση” γενικά και τις ενημερωτικές εκπομπές που θα παράγονται στην ΕΡΤ 3 αλλά θα μεταδίδονται στην ERT News και όχι στην ΕΡΤ 3! Και επίσης θα είναι 20λέπτης διάρκειας με ειδήσεις από όλη την περιφέρεια. Πρακτικά και πίσω από την παραπλανητική αντίδραση της ΕΡΤ επιβεβαιώνεται απόλυτα πως ο έλεγχος της ειδησεογραφίας μετακομίζει κεντρικά στο news room των αρχισυντακτών στην Αγία Παρασκευή. Εκεί συγκεντρώνονται οι ειδήσεις και κοψο-ράβονται ανάλογα με την γραμμή Μαξίμου.
Εννοείται πως στην αέρα βγαίνουν μόνο οι απόλυτα ελεγχόμενοι που παπαγαλίζουν την κυβερνητική γραμμή, έστω και αν γίνονται ρεζίλι ή αν καταγράφονται ως “απάνθρωποι”. Όπως αυτή η παρουσιάστρια και η ρεπόρτερ εκπομπής της ΕΡΤ που υποστήριξε στον αέρα της κρατικής τηλεόρασης ότι οι μετανάστες που κάηκαν στον Έβρο…δεν είναι άνθρωποι.
Ακολουθεί η ανακοίνωση της διοίκησης της ΕΡΤ:
“Η ΕΡΤ Α.Ε. διαψεύδει κατηγορηματικά τα διακινούμενα σενάρια περί δήθεν κατάργησης του ενημερωτικού χαρακτήρα της ΕΡΤ3, περί δήθεν υποβάθμισης του παραγόμενου δημοσιογραφικού έργου για την ελληνική περιφέρεια και του τάχα παροπλισμού του δημοσιογραφικού προσωπικού της ΕΡΤ στη Θεσσαλονίκη.
Δεν υπάρχει τίποτα αναληθέστερο και η μόνη αλήθεια είναι η εξής: Η δημιουργία του ΕΡΤNEWS, του μόνου αμιγώς ενημερωτικού σταθμού στο ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο, κινητοποιεί όλους τους πόρους της ΕΡΤ, όπου κι αν εδρεύουν και φυσικά στη Θεσσαλονίκη. Στο πλαίσιο αυτής της συνολικής προσπάθειας της ΕΡΤ, η Γ.Δ. ΕΡΤ3 αποκτά πλέον τον κομβικό ρόλο που ουδέποτε είχε στο παρελθόν, καθώς όλα τα ενημερωτικά προγράμματα που εστιάζουν στην ελληνική περιφέρεια, θα παράγονται εξ ολοκλήρου στη Θεσσαλονίκη. Ο ρόλος αυτός όχι μόνον δεν εξαντλείται στις ανάγκες του ΕΡΤNEWS, αλλά έρχεται να ενισχύσει τον ενημερωτικό χαρακτήρα και τη διαχρονική αποστολή της ΕΡΤ3 ως του δημόσιου τηλεοπτικού πυλώνα ενημέρωσης και προβολής της ελληνικής περιφέρειας.
Συγκεκριμένα, το σχεδιαζόμενο πρόγραμμα της ΕΡΤ3 θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την καθημερινή πρωινή εκπομπή «Μέρα με Χρώμα», που θα ασχολείται συστηματικά με τη Θεσσαλονίκη και την Κεντρική Μακεδονία. Ταυτόχρονα, η ΕΡΤ3 επεκτείνει το επιτυχημένο περιφερειακό ενημερωτικό μαγκαζίνο «Περίμετρος» (ΕΡΤNEWS/ΕΡΤ3), το οποίο για πρώτη φορά θα μεταδίδεται από αυτή τη σεζόν και τα Σαββατοκύριακα, δηλαδή 365 μέρες τον χρόνο. Το ίδιο θα ισχύει και για τα δύο δελτία ειδήσεων, τα οποία θα καλύπτουν κάθε πτυχή της επικαιρότητας στην ελληνική περιφέρεια και στα Βαλκάνια. Ο χώρος των Βαλκανίων, δε, θα αποτελέσει από αυτή τη σεζόν αντικείμενο ενασχόλησης διακριτής εβδομαδιαίας ενημερωτικής εκπομπής, παραγωγής της ΕΡΤ3. Εξυπακούεται, τέλος, ότι η ΕΡΤ3 θα παράγει εβδομαδιαίες πολιτικές εκπομπές προσφέροντας βήμα στο πολιτικό προσωπικό, τόσο της Θεσσαλονίκης όσο και της ελληνικής περιφέρειας.
Υπενθυμίζεται παρεμπιπτόντως ότι από το 2020 η ΕΡΤ3 για πρώτη φορά εξέπεμψε σε σήμα υψηλής ευκρίνειας (HD), ενίσχυσε το προσωπικό της με εξωτερικούς συνεργάτες (μεταξύ των οποίων και 14 δημοσιογράφοι, μέλη της ΕΣΗΕΜ-Θ), ενώ συνεχίζονται αδιαλείπτως οι προετοιμασίες -αδειοδοτήσεις, διαγωνισμός μελετών- με στόχο την ανέγερση στη Θεσσαλονίκη ενός εντελώς νέου Ραδιομεγάρου, που θα δώσει επιτέλους λύση στον χρόνιο πρόβλημα στέγασης της ΕΡΤ3.
Συνεπώς, κάθε συζήτηση περί δήθεν κατάργησης της ΕΡΤ3, υποβιβασμού της σε απλή διεύθυνση ή «ανταποκριτικό μηχανισμό της Αθήνας» ή υποβάθμισης του ενημερωτικού της ρόλου είναι όχι απλώς παραπλανητική, αλλά πιθανώς σκόπιμη και υποβολιμαία”.

Οι ΝΥΤ εκθέτουν την κυβέρνηση για τον ανεπαρκή μηχανισμό πυροπροστασίας

Την προσοχή και τις ανησυχίες της διεθνούς κοινότητας έχουν τραβήξει για άλλη μια φορά οι φονικές πυρκαγιές που μαίνονται στη χώρα μας την τελευταία βδομάδα, αφανίζοντας παρθένα δάση, οικοσυστήματα και περιουσίες.
Οι εικόνες από τα πύρινα μέτωπα έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου και βρίσκονται πολύ ψηλά στις στήλες διεθνών πρακτορείων και καταξιωμένων Μέσων.
Το σημαντικότερο σημείο του άρθρου των NYT όμως μπορούμε να πούμε ότι είναι εκείνο στο οποίο ασκείται ανοιχτά κριτική στην περιβαλλοντική πολιτική της κυβέρνησης, αναδεικνύοντας την παντελή απουσία ενός ολοκληρωμένου και αποτελεσματικού σχεδίου για την πρόληψη και την αντιμετώπιση πυρκαγιών σαν αυτών που κατακαίνε τη χώρα μας. Αυτό, σε συνδυασμό με τη χρόνια υποχρηματοδότηση της Πυροσβεστικής και των υπηρεσιών δασοπροστασίας των Δήμων και των Περιφερειών συνθέτουν την εφιαλτική συνθήκη που βιώνει μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας αυτές τις μέρες.

«Η Ελλάδα μάχεται τακτικά με μεγάλες δασικές πυρκαγιές που γίνονται θανατηφόρες. Τα ζεστά, ξηρά, θυελλώδη καλοκαίρια σε συνδυασμό με ιθαγενή πευκοδάση και εύφλεκτα χαμόκλαδα δημιουργούν το ιδανικό περιβάλλον για τις φλόγες να αναπτύσσονται εκτός ελέγχου», γράφει χαρακτηριστικά η αμερικανική εφημερίδα New York Times.

Οι NYT αναφέρουν συγκεκριμένα: «τα μέτρα προετοιμασίας για την αντιπυρική περίοδο, όπως το σκάψιμο πυρκαγιών και ο καθαρισμός των ξερών χόρτων, είναι ανεπαρκή. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις λένε ότι η κυβέρνηση δεν χειρίστηκε σωστά τον κίνδυνο και επένδυσε ελάχιστα σε εξοπλισμό πυρόσβεσης και εκπαίδευση».

Σε άλλη σημείο του άρθρου, γράφεται: «Οι επιστήμονες λένε ότι η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες μεταξύ της ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, οι οποίες θα γίνουν θερμότερες και ξηρότερες ταχύτερα από τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς η κλιματική αλλαγή προχωράει». «Αυτό το καλοκαίρι ήταν μια πρόγευση του μέλλοντος, το οποίο έρχεται γρήγορα», αναφέρουν οι αρθρογράφοι της αμερικανικής εφημερίδας.

Η μαρτυρία της Σιμόν Βέιλ

Ριζοσπάστρια, παθιασμένη, ειλικρινής, αδιάλλακτη, ανυποχώρητη, έτοιμη για κάθε θυσία: αυτό είναι το πορτρέτο της Σιμόν Βέιλ που αναδύεται από τα γραπτά της και από τις μαρτυρίες όσων τη γνώρισαν.

Αρθρο της καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης, Ντονατέλα Ντι Τσέζαρε που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό L’ Espresso
Πόσοι φιλόσοφοι έχουν εργαστεί με τη θέλησή τους σε εργοστάσιο; Κανείς; Εργάστηκε μια γυναίκα: η Σιμόν Βέιλ. Το δοκίμιό της «Σκέψεις για τις αιτίες της ελευθερίας και της κοινωνικής καταπίεσης», που είναι η μαρτυρία της εργασιακής εμπειρίας της σε τρεις διαφορετικές μεταλλουργικές εγκαταστάσεις στην περιφέρεια του Παρισιού, είναι ένα σπάνιο ντοκουμέντο που θυμίζει στη φιλοσοφία την πολιτική της στράτευση. Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε την πείνα των άλλων; Πώς να φανταστούμε την ταλαιπωρία, την κούραση, την ταπείνωσή τους; Η ενσυναίσθηση σταματάει συχνά στις καλές προθέσεις. Πολλοί αποτραβιούνται στην αδιαφορία.
Οταν, τον Δεκέμβριο του 1934, η Σιμόν Βέιλ πήγε να εργαστεί ως φρεζαδόρισσα στη Ρενό, ήθελε να καταδείξει ότι ο κομμουνισμός, όπως αυτή τον αντιλαμβανόταν, δεν ήταν μόνο το πολιτικό ιδεώδες μιας μελλοντικής κοινότητας, αλλά σήμαινε πρωτίστως άμεσο μοίρασμα των συνθηκών ύπαρξης των υπό εκμετάλλευση. Πώς ζει καθημερινά μια εργάτρια; Αυτή που απαντάει είναι μια καθηγήτρια φιλοσοφίας, η οποία πλάι στην εργάτρια, στην αλυσίδα συναρμολόγησης, κάνει τις ίδιες κινήσεις, νιώθει στο σώμα της την ίδια κούραση, βιώνει την ίδια καταπίεση. Για να μπορέσει έπειτα να καταγγείλει την εξευτελιστική μονοτονία, την ύπουλη εξατομίκευση, τον ανταγωνισμό που εμποδίζει κάθε αδελφοσύνη. Να είναι σκλάβοι χωρίς να γνωρίζουν ότι είναι σκλάβοι: αυτή είναι η κατάσταση των εργατών. Σκυμμένοι πάνω στις μηχανές, καταλήγουν να υποτάσσονται πειθήνια χωρίς να σκέφτονται. Αυτό είναι που καταπλήσσει περισσότερο τη Βέιλ. Η κακοτυχία είναι το τρομερό μυστήριο κάθε ύπαρξης.
Για τους εργάτες, όμως, η κακοτυχία διπλασιάζεται επειδή δεν είναι σε θέση να την αρθρώσουν παρά μόνον προσφεύγοντας σε τυποποιημένες εκφράσεις και σε εκείνη τη στείρα αργκό που αποτελεί το μεγάλο πρόβλημα του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι διεκδικήσεις δεν αρκούν. Δεν είναι μόνο οι σχέσεις παραγωγής εκείνες που δημιουργούν τη σκλαβιά, η οποία επανεμφανίζεται ακόμα και εκεί όπου το κράτος αντικαθιστά τον επιχειρηματία. Το λάθος είναι να πιστεύουμε, όπως πίστευε ο Μαρξ, ότι η πρόοδος μπορεί να καταπραΰνει ή και να αλλάξει την τύχη των εργατών. Το προϊόν του καπιταλισμού είναι η απονέκρωση της εργασίας. Εξετάζοντας και τις επιπτώσεις της τεχνικής πάνω στη ζωή και σε αυτό που θα μπορούσε να αποκληθεί μετατροπή κάθε απασχολούμενου σε εργάτη, η Βέιλ αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε ολικά τις αντιλήψεις μας για την εργασία.
Και στο βάθος, αυτό το καθήκον μάς αφήνει ως κληρονομιά. Ριζοσπάστρια, παθιασμένη, ειλικρινής, αδιάλλακτη, ανυποχώρητη, έτοιμη για κάθε θυσία και αρνητική απέναντι σε κάθε συμβιβασμό: αυτό είναι το πορτρέτο της Σιμόν που αναδύεται από τα γραπτά της και από τις μαρτυρίες όσων τη γνώρισαν. Θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει σήμερα εξτρεμίστρια. Εξω από τα κόμματα, στα οποία ασκούσε σκληρή κριτική, συνεργάστηκε με τη συνδικαλιστική περιοδική επιθεώρηση «Révolution prolétarienne». Υπήρξε τόσο κριτική τροτσκίστρια, ώστε διαφώνησε σε μια θρυλική σύγκρουση με τον ίδιο τον Τρότσκι, τον οποίο επέκρινε επειδή δεν αναγνώριζε τον καταπιεστικό χαρακτήρα του σοβιετικού κράτους. Δεν προξενεί έκπληξη το ότι τη βρίσκουμε το 1936, στη διάρκεια του ισπανικού εμφύλιου πολέμου, στο τάγμα των αναρχικών του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι.
Η Βέιλ έτρεχε για να συναντήσει την Ιστορία. Επιθυμούσε να παρακολουθεί τα δράματα από κοντά, ακριβώς στους τόπους όπου συντελούνταν ιστορικές αλλαγές. Γι’ αυτό, το 1932, αψηφώντας το ότι ως εβραία θα μπορούσε να γίνει στοχευμένο θύμα, πήγε στο Βερολίνο. Με εκείνο το δικό της ύφος της φιλοσόφου-δημοσιογράφου, που ερμηνεύει το παρόν συλλαμβάνοντας το βάθος του, αναγνώρισε στην τραγική ήττα της γερμανικής Αριστεράς, που ήταν διαιρεμένη και παραλυμένη, εκείνη την ήττα από την οποία η Αριστερά μόνο με πολύ μόχθο θα μπορούσε να συνέλθει. Ο χιτλερισμός δεν ήταν απλώς βαρβαρότητα. Ηταν κυρίως η εξουσία του κράτους που εκδηλωνόταν απροκάλυπτα, στηριζόμενη στον παλαιό εθνικιστικό μύθο της πατρίδας. Η ναζιστική ιδεολογία, όμως, ήταν «εξαιρετικά μολυσματική» και στην Αριστερά, όπου η ιδέα του κράτους συνέχιζε να ασκεί μια σκοτεινή γοητεία, όπως καταδείκνυε και η αυταρχική και τεχνοκρατική σοβιετική παρέκκλιση.
«Ο στοχασμός για το κοινωνικό είναι ένας εξαγνισμός εξίσου αποτελεσματικός με την απόσυρση από τον κόσμο κι επομένως δεν έκανα λάθος που στράφηκα επί τόσα χρόνια στην πολιτική». Σιμόν η επαναστάτρια και Σιμόν η μυστικίστρια είναι δύο από τα διάφορα πρόσωπά της. Το 1937 ταξιδεύει στην Ιταλία. Η Ούμπρια τη μαγεύει. Η φτώχεια του Φραγκίσκου της Ασίζης τη συνεπαίρνει. «Ενώ βρισκόμουν μόνη στο μικρό παρεκκλήσι του 12ου αιώνα της Αγίας Μαρίας των Αγγέλων, όπου ο άγιος Φραγκίσκος προσευχόταν πολύ συχνά, κάτι μέσα μου με υποχρέωσε, για πρώτη φορά στη ζωή μου, να γονατίσω». Θα μπορούσαμε ίσως να τη φανταστούμε σε κάποιο φραγκισκανό ησυχαστήριο. Αστειευόμενη σκεφτόταν να μεταμφιεστεί σε άνδρα για να μπορέσει να παραμείνει σε αυτούς τους τόπους. Η Σιμόν εγκατέλειψε όμως την Ευρώπη, για να καταφύγει με τους γονείς της στην Αμερική.
Ηταν το ταξίδι που έκαναν τόσοι πρόσφυγες. Εκείνη όμως αισθανόταν σαν φυγάδα, σαν να είχε θελήσει να αποφύγει τη συμφορά που έπληττε όσους είχαν παγιδευτεί στη «γηραιά ήπειρο», τους Γάλλους αλλά ιδιαίτερα τους Ευρωπαίους Εβραίους. Αρχιζε η εξόντωση. Η Βέιλ δεν μεταστράφηκε στον καθολικισμό. Παρέμεινε στο κατώφλι του. Ακριβώς γι’ αυτό είναι δύσκολο να πούμε ποια ήταν η σχέση της με τον εβραϊσμό, από τον οποίο σε κάθε περίπτωση κρατούσε μεγάλες αποστάσεις, όπως πολλοί αφομοιωμένοι Εβραίοι εκείνης της εποχής. Σε αυτήν όμως την απίστευτη ποσότητα κειμένων που έγραψε από τότε που πήγε στο Λονδίνο, με την προσδοκία να συνδεθεί με τη γαλλική Αντίσταση, εμφανίζεται η (εβραϊκής προέλευσης) ιδέα της εξορίας του Θεού.
Ο Θεός δεν ασχολήθηκε με το δημιούργημά του. Αποσύρθηκε για να δώσει χώρο στον κόσμο. Αυτή η χειρονομία δωρεάς είναι το υπόδειγμα για κάθε ύπαρξη που αποσύρεται, αφήνοντας τον άλλον να υπάρξει. Εξαντλημένη από το ερευνητικό της πάθος, ταλαιπωρημένη από την εσωτερική της ένταση, βασανισμένη από τη θλίψη, παραδομένη στην ψυχρή εξορία ενός αγγλικού σανατορίου, έξω από κάθε μέτωπο, η Σιμόν αφέθηκε σε μιαν απελπισμένη ανορεξία, λιμοκτονώντας ώς την αυτοεκμηδένιση. Λες και, με την απόσυρσή της, απέφυγε για πάντα την εμπλοκή του άλλου, που θα είχε μπορέσει να τη σώσει.
Η Ντονατέλα Ντι Τσέζαρε είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης. Συμπληρώνονται φέτος 80 χρόνια από τον θάνατο της Σιμόν Βέιλ (1909-1943). Στο δοκίμιό της «Σκέψεις για τις αιτίες της ελευθερίας και της κοινωνικής καταπίεσης» (Ηριδανός 2017), η Βέιλ ασκεί κριτική στον Μαρξ, επειδή θεωρούσε ότι για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης αρκεί η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και η συλλογική διαχείριση των μέσων παραγωγής. Ετσι όμως –και μάλιστα με το κράτος ιδιοκτήτη– δεν καταργείται η υποδούλωση του εργάτη στην επιχείρηση και σε αυτούς που τη διευθύνουν, δεν καταργούνται οι μηχανισμοί που διαιωνίζουν την καταπίεση. Δεν αλλάζει επομένως ριζικά το παραγωγικό σύστημα και fsinη οργάνωση της εργασίας, όπως κατέδειξε άλλωστε και η εμπειρία της ρωσικής επανάστασης

Αναδημοσίευση:efsin

Κρατικές, ελεγχόμενες ειδήσεις μόνο από την Ert News, τέλος οι ειδήσεις σε ΕΡΤ 3

Μετά από 35 χρόνια η ΕΡΤ 3 “αδειάζει” από ενημέρωση και δελτία ειδήσεων. Οι ειδήσεις από τη Βόρεια Ελλάδα φιλτραρισμένες στο ενιαίο news room της Αγίας Παρασκευής, θα μεταδίδονται στην ERT News. Όπως ήδη έχουμε γράψει στο blog η ενημέρωση συνολικά μετακινείται στην ERT News η οποία αναγορεύεται σε κεντρικό κανάλι ενημέρωσης, η ΕΡΤ 1 γίνεται ψυχαγωγική με δυο δελτία ειδήσεων μόνο. Η ΕΡΤ 3 παύει να έχει δελτία ειδήσεων, η ΕΡΤ 2 παραμένει στον αέρα. Στο παρασκήμιο συνεχίζει να σέρνεται η φημολογία για λουκέτο σε ένα από τα 4 (πλέον) κανάλια της ΕΡΤ. Δεν αποκλείεται η ΕΡΤ 2 να μετατραπεί σε web tv μόνο καθώς το να μπει λουκέτο στην ΕΡΤ 3 θα προκαλούσε πιθανώς αντιδράσεις στο κυβερνών κόμμα.
Η νέα φυσιογνωμία της ΕΡΤ 1, της Ert News και της ΕΡΤ 3 κάνει πρεμιέρα στις 28 Αγυούστου, ενώ το πρόγραμμα ψυχαγωγίας και οι σειρές μυθοπλασίας θα ενταχθούν σταδιακά στα προγράμματα. Το ενημερωτικό πρόγραμμα της Ert News παράγεται και ελέγχεται κεντρικά στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής με απόλυτα ελεγχόμενη ομάδα αρχισυντακτών και ελεγκτών της ειδησεογραφίας που έρχεται στο ενιαίο news room. Οι ειδήσεις φιλτράρονται κάτω από τις κεντρικές οδηγίες του Μαξίμου… Πάντως με τις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές μπροστά μας, το “λουκέτο” ενημέρωσης στην ΕΡΤ 3 θα προκαλέσει αντιδράσεις. Αφήνεται το πεδίο και ισχυρός ρόλος στα ιδιόκτητα Μέσα του δήμου Θεσσαλονίκης που ελέγχονται από την πάραταξη του Κ.Ζέρβα.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία πολιτική ή συνδικαλιστική αντίδραση για την εξαφάνιση της ενημέρωσης από την ΕΡΤ 3, παρά το γεγονός ότι το νέο πρόγραμμα διαφημίζεται ήδη από την ΕΡΤ.

Η ΔΕΗ μοίρασε στα golden boys δωρεάν μετοχές αξίας 6,7 εκατ. ευρώ...

Mετοχές αξίας 6,7 εκατομμυρίων ευρώ χάρισε σε ανώτερα στελέχη της η ΔΕΗ, την ώρα που οι πολίτες υποφέρουν από την ακρίβεια. Σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρίας, συνολική αξία των μετοχών ανήλθε σε €6.750.103,90, βάσει της τιμής κλεισίματος €9,7 της μετοχής της Εταιρείας στις 16.8.2023 και διατέθηκαν σε συνολικά 112 δικαιούχους.

Στην ανακοίνωση της ΔΕΗ αναφέρεται μεταξύ άλλων:
"Η ΔΕΗ Α.Ε. (η «Εταιρεία») ανακοινώνει ότι, στις 16.8.2023, διατέθηκαν δωρεάν από την Εταιρεία, μέσω εξωχρηματιστηριακών συναλλαγών, προς δικαιούχα – σύμφωνα με τα παρακάτω – στελέχη της Εταιρείας και της ΔΕΗ Ανανεώσιμες Α.Ε., ιεραρχικής στάθμης Διευθυντή και άνω (οι «Δικαιούχοι), συνολικά 695.887 ίδιες, κοινές μετά ψήφου ονομαστικές μετοχές, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 114 του Ν.4548/2018 σε συνδυασμό με το άρθρο 49 του αυτού νόμου.

Η συνολική αξία των άνω μετοχών ανήλθε σε €6.750.103,90, βάσει της τιμής κλεισίματος €9,7 της μετοχής της Εταιρείας στις 16.8.2023 και διατέθηκαν σε συνολικά 112 Δικαιούχους, από τους οποίους τα παρακάτω πρόσωπα (που παρατίθενται κατά αλφαβητική σειρά) εμπίπτουν κατά την ανωτέρω ημερομηνία στο αρ. 19, παρ. 1 του Κανονισμού ΕΕ 596/2014:

στις 16.8.2023 διατέθηκαν δωρεάν, μέσω εξωχρηματιστηριακών συναλλαγών, προς δικαιούχα στελέχη της Εταιρείας και της ΔΕΗ Ανανεώσιμες Α.Ε., ιεραρχικής στάθμης Διευθυντή και άνω (οι «Δικαιούχοι), συνολικά 695.887 ίδιες, κοινές μετά ψήφου ονομαστικές μετοχές, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 114 του Ν.4548/2018 σε συνδυασμό με το άρθρο 49 του αυτού νόμου.

Η συνολική αξία των άνω μετοχών ανήλθε σε €6.750.103,90, βάσει της τιμής κλεισίματος €9,7 της μετοχής της Εταιρείας στις 16.8.2023 και διατέθηκαν σε συνολικά 112 Δικαιούχους[...]

Η ως άνω διάθεση πραγματοποιήθηκε σε συνέχεια της από 4.6.2021 απόφασης της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης των Μετόχων της Εταιρείας, με την οποία εγκρίθηκε η Πολιτική Αποδοχών της Εταιρείας όπου προβλέπεται, μεταξύ άλλων, η θέσπιση Προγράμματος Δωρεάν διάθεσης Μετοχών σε ανώτατα και ανώτερα στελέχη της Εταιρείας και της ΔΕΗ Ανανεώσιμες Α.Ε., υπό την προϋπόθεση της επίτευξης συγκεκριμένων στόχων, η οποία διαπιστώθηκε με την από 18.7.2023 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας.

Οι ως άνω μετοχές αποκτήθηκαν στο πλαίσιο προγράμματος επαναγοράς ιδίων μετοχών της Εταιρείας, το οποίο είχε εγκριθεί δυνάμει της από 21.12.2021 απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου της, κατ’ εφαρμογή της ως άνω Πολιτικής Αποδοχών.

Έξωση στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων: βαρβαρότητα και ύβρις από την υπουργό «τσιμεντοπολιτισμού»

Καταγγελία από την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα η οποία ζητά να εγκριθεί Ψήφισμα καταδίκης του υπουργείου Πολιτισμού από το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας.
Πνίγουν τους/ις μετανάστ(ρι)ες για δεύτερη φορά.
Η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού ξεπερνάει κάθε όριο λογοκρισίας και ελέγχου απέναντι στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων. Με απόφαση της Λίνας Μενδώνη, που αναρτήθηκε στη Διαύγεια λίγο πριν τον 15αύγουστο, το υπουργείο εκδιώκει τον ΣΕΑ από το κτήριο των γραφείων του επί της οδού Ερμού. Το συγκεκριμένο οικοδόμημα έχει παραχωρηθεί από τη δεκαετία του ‘80 και αποτελεί έναν πραγματικό πνεύμονα πολιτισμού, σε μια πόλη που εκβαρβαρίζεται.
Η υπουργός και η κυβέρνηση της σκιάχτηκαν από την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο κτήριο, για το έγκλημα του ναυαγίου στην Πύλο. Την χαρακτήρισαν «πολιτική», λες και αυτό είναι κάτι μεμπτό, και, σε ένα κρεσέντο κομπλεξισμού και απανθρωπιάς, τη χρησιμοποιούν ως δικαιολογία για να ανακαλέσουν την παραχώρηση του κτηρίου προς τον ΣΕΑ. Όπως φαίνεται, για τη Λίνα Μενδώνη και τη Νέα Δημοκρατία, δεν επιτρέπεται σε συλλόγους και σωματεία να κάνουν «πολιτικές» εκδηλώσεις, ούτε να παραχωρούν τα κτήρια τους για αυτές, εάν δεν έχουν την άδειά τους.
Είναι εμφανές πως η υπουργός Πολιτισμού, χέρι-χέρι με την υπόλοιπη κυβέρνηση και τη δημοτική αρχή, διολισθαίνουν σε πρακτικές που προσιδιάζουν σε δικτατορικά καθεστώτα. Η πολιτική τσιμεντοποίησης και ιδιωτικοποίησης που ακολουθείται πιστά σε όλη την Αθήνα, από την Ακρόπολη έως το αρχαιολογικό άλσος στην Ακαδημία Πλάτωνα και σε όλους τους ελεύθερους δημόσιους χώρους της πόλης, δεν ανέχεται νησίδες πολιτισμού, ελεύθερης χρήσης και αλληλεγγύης.
Αντίστοιχα, η ανάδειξη, υπενθύμιση και πολιτική καταδίκη του εγκλήματος στην Πύλο, απόρροια του απάνθρωπου θεσμικού πλαισίου και των πρακτικών της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων, που οδήγησε στο φρικτό θάνατο 650 πρόσφυγες/ισσες, μετανάστ(ρι)ες, διωκόμενους/ες από τους πολέμους και την ακραία φτώχεια, τιμωρείται από την υπουργό με ωμή επίθεση στο Σύλλογο Αρχαιολόγων. Έναν σύλλογο με πολύ βαριά κληρονομιά στην προσφορά πολιτισμού για το κοινό καλό, κάτι που η Λίνα Μενδώνη δεν ανέχεται.