Στους δρόμους!!!

Από Διακλαδική Πρωτοβουλία ΜΜΕ

Στις σελίδες του Διαδικτύου και στις ταμπλόιντ σχήματος των εφημερίδων, διάβασες για την πορεία κάτω από το πρίσμα των «επεισοδίων» ή των υπαρκτών προκλήσεων των εποχούμενων της Ελληνικής Αστυνομίας, που μάρσαραν, κόρναραν ή γκάζωναν κατά τα γούστα τους και χωρίς προφανή λόγο και οφθαλμοφανή αιτία. Εκείνο που ίσως δεν διάβασες – δεν γράφτηκε και πουθενά – ήταν ότι ήμασταν πολλοί. Πολλοί, από διάφορους χώρους, εργασιακούς, φοιτητικούς, της ανεργίας, του οικονομικού περιθωρίου, της ανέχειας, της ανασφάλειας και του εύλογου, για το όποιο μέλλον, αλλά αντιμετωπίσιμου, στο εδώ και το τώρα, φόβου. Των στην βάση της καθημερινότητας και του διπλανού γραφείου ή πόστου ή μοτοποδηλάτου διανομής, οργανωμένων, πρωτοβάθμιων σωματείων. Ημασταν πολλοί. Πολλοί, στην συγκυρία, του φοβικού κρυπτοστρουθοκαμηλισμού των τρομοκρατημένων, τον ασύδοτο βρυχηθμό των (φαινομενικά) ΔυΝαΤών, τον προελαύνοντα, καρναβαλικό σχηματισμό της μνημ(ονιο)ειώδους κυβέρνησης.

Βαδίσαμε από το Πολυτεχνείο των Αγώνων στο Κενοβούλιο των Απόντων. Αρκετοί σταθήκαμε μπροστά από το Μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, άλλοι βουβοί, άλλοι φωνάζοντας συνθήματα – τα γνωστά, τα αγωνιστικά, τα προφανή, τα εύλογα, τα δίκαια. Ανάμεσά τους βρεθήκαμε και εμείς, όχι απαραίτητα πολλοί – είναι ένα ζήτημα, της συγκυρίας, αλλά και της προετοιμασίας αυτό – αλλά αποφασισμένοι. Να είμαστε εκεί, να διαδηλώσουμε, να υπερβούμε και τους δικούς μας φόβους, να μας δουν – όχι, δεν έχουμε κόμπλεξ αναγνωρισιμότητας – και να δούμε, σε ποιους υπολογίζουμε, ποιοι είναι οι σύντροφοι στον δρόμο και τον αγώνα, ποιοι οι συμμαχητές. Είμαστε σε πόλεμο. Πώς αλλιώς χαρακτηρίζεται η απόλυση, η τρομοκρατία, η κάθετη πτώση των απολαβών μας, η περιστολή του να διαδηλώνεις, του να συνεταιρίζεσαι, να συγκεντρώνεις και να συγκεντρώνεσαι, να απεργείς, να διαφωνείς με την «κυρίαρχη» άποψη της ώρας 8 μετά το μεσημέρι.

Ευελπιστούμε σε καλύτερη, πολυπληθέστερη, αρτιότερη και δυναμικότερη – μακριά από προβοκάτσιες, από φαιοχίτωνες και φαιοχιτωνισμούς και ανθρωπάκια που μετρούν με το ανάστημα τους, ηθικό, ψυχολογικό και πνευματικό, το ανάστημα των νάνων, την διαδήλωση και την διαμαρτυρία και την απεργία με κομμάτια γυαλιού και θραύσματα κυβόλιθων – απάντηση και παρουσία στις πολλές, ας ελπίσουμε, και συνεχείς διαδηλώσεις μας.