Οι μνηστήρες της καρέκλας ας αναζητήσουν αλλού το νομιμοποιητικό τους άλλοθι. Οι εκλογές στην ΕΠΗΕΑ δεν είναι πανάκεια. Γιατί το «ΔΙΚΤΥΟ» αποφάσισε να μην μετέχει της εκλογικής διαδικασίας της ΕΠΗΕΑ.

ΣΕ ΜΙΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ ακραίων συνθηκών, σ΄ένα ναρκοθετημένο πεδίο πελατειακών συναλλαγών, που εργαλειοποιούν «επαγγελματίες» συνδικαλιστές, στα όρια της εργοδοτικής διαμεσολάβησης –ανάθεσης με όρους εργολαβίας: ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ στην ΕΠΗΕΑ δεν μπορούν να αποτελούν πανάκεια.

Κείμενο παρέμβασης της: 
Συντονιστικής Γραμματείας του ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ στην ΕΠΗΕΑ.

ΓΛΑΦΥΡΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ  &  ΑΓΩΝΕΣ ΜΕ ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ

«μην τύχει και ξυπνήσει κανά χάπατο και χαθεί κανά κουκί στις κάλπες…»

Το σκηνικό το ίδιο και απαράλλακτο: ξανά οι ίδιοι περιφερόμενοι «σωτήρες» ως απαραίτητοι και αναντικατάστατοι, επιζητούν να μας εκπροσωπήσουν, αφού όπως φαίνεται άφησαν… «μισοτελειωμένες δουλειές».

Οι ίδιες συστημικές «μαριονέτες» που αποκτούν κίνηση και λαλιά ντελάλη σε προακυρωμένες διακηρύξεις, παρελαύνουν στη  προεκλογική πασαρέλα, με φουσκωμένα «εγώ» και με ύφος αυθεντίας, αφού προηγουμένως έχουν κεφαλαιοποιήσει δυνατότητες «φυλάρχων», διαλαλούν τις μυθοπλασίες τους.

Μία χούφτα ψήφοι: ως επιβράβευση της ψυχοπονετικής «ελεημοσύνης» τους – για 20 γεύματα που εξασφάλισαν, σε  αναξιοπαθούντες συναδέλφους, από την  εκκλησία της Ελλάδος- ο απόλυτος ευτελισμός.

Η χρεοκοπία του Αλληλοβοηθητικού Λογαριασμού.

Τουναντίον με εκκωφαντική αφωνία - ένοχες σιωπές, αποκρύπτεται επιμελώς από τους συναδέλφους η καταγεγραμμένη χρεοκοπία του Αλληλοβοηθητικού Λογαριασμού με ευθεία καταστρατήγηση της ιδρυτικής πράξης σύστασης & του κανονισμού λειτουργίας, ως απόφαση γενικής συνέλευσης των μελών της ΕΠΗΕΑ.

Σημειωτέον ότι: Η δημιουργία του Αλληλοβοηθητικού Λογαριασμού και κατ΄επέκταση η ελάχιστη έκφραση αλληλεγγύης της Ένωσης προς τους συναδέλφους μεταξύ άλλων, αποσκοπούσε να χτυπηθεί το φαινόμενο της «πελατειακής» εκμετάλλευσης από την εκάστοτε διοίκηση της ΕΠΗΕΑ- αφού προγενεστέρα η οποιαδήποτε παροχή αλληλοβοήθειας, επαφίονταν στην υποκειμενική κρίση με τις ανάλογες σκοπιμότητες από το εκάστοτε  Δ.Σ.

Κατ’ αυτή την έννοια θεσμοθετήθηκαν και προσδιορίστηκαν επιδόματα-βοηθήματα με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις καταβολής, σύμφωνα με τον κανονισμό λειτουργίας με πρόβλεψη για αναλογιστική μελέτη βιωσιμότητας (2015) –που δεν εκπονήθηκε ποτέ.

Ποιος δεν θυμάται τα 300 ευρώ εκτός του πλαισίου του κανονισμού λειτουργίας, που λάμβαναν οι συνταξιούχοι συνάδελφοι ταυτόχρονα με την παραλαβή των ψηφοδελτίων κατά τη διάρκεια αρχαιρεσιών στην ΕΠΗΕΑ;

Θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον από πολλές πλευρές και σε πολύεπίπεδη διερεύνηση ευθυνών, να πληροφορηθούν οι συνάδελφοι, με ποιους τρόπους συντελέστηκε ο μηδενισμός τους Λογαριασμού, αποστερώντας από εκατοντάδες συναδέλφους θεσμικά επιδόματα –βοηθήματα.

Αλληλοβοηθητικός λογαριασμός που ανατροφοδοτήθηκε – από μία χρονική στιγμή και μετά, με ανεξέλεγκτη και αυθαίρετη άντληση κεφαλαίων από τα χρηματικά διαθέσιμα της ΕΠΗΕΑ και με αλλοίωση της οικονομικής θέσης της Ένωσης, με ενδεχόμενη σκοπιμότητα να μην γίνει αντιληπτή η χρεοκοπία του και να εξυπηρετηθούν απρόσκοπτα πρακτικές και ήθη πελατειακών συναλλαγών.                

Άλλη μια χούφτα ψήφοι: για τις άοκνες ενέργειες της διοίκησης, προς διασφάλιση σεμιναρίων «επιμόρφωσης», με την ευγενική χορηγία κονδυλίων της Ε.Ε, με σκοπό την  ένταξη δεκάδων ανέργων συναδέλφων στη παραγωγική διαδικασία, με ενδιάμεσες ιδιωτικές εταιρείες – αντίστοιχες των ΜΚΟ.

Ο πρόεδρος της ΕΠΗΕΑ (Μ.ΓΚΑΝΑΣ) μπορεί να κοιμάται ήσυχος και να απολαμβάνει τη σιέστα του (απογευματινή ανάπαυση που συνοδεύεται συνήθως από σύντομο ύπνο), αφού ανακάλυψε το φάρμακο (ι) για την εξάλειψη του φαινομένου της ανεργίας, που όπως φαίνεται έγκειται στην ελλειπή    κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού.

Και άλλοι τόσοι ψήφοι –καθώς «φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι».

Βραχνιασμένοι ντελάληδες στην προεκλογική πασαρέλα, σαλπίζουν νέες νικηφόρες εκστρατείες:

· Μετά από 12 χρόνια στη διοίκηση της ΕΠΗΕΑ,  ο (Μ.ΓΚΑΝΑΣ) θυμήθηκε να εστιάσει το ενδιαφέρον του μεταξύ άλλων,   στην επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας (Σ.Σ.Ε) κατά αντίφαση:

Όταν ο ίδιος ως εργοδότης κατάργησε τις Σ.Σ.Ε και επέβαλε ατομικές συμβάσεις και μειώσεις αποδοχών, μετερχόμενος την ίδια μεθοδολογία των αφεντικών, για τους εργαζόμενους της ΕΠΗΕΑ-ΠΟΕΠΤΥΜ, ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ κ.λ.π.

v Διευθυντικά στελέχη αλλά και μέλη της παράταξης του προεδρείου δεν έσυραν δεκάδες συναδέλφους στα δικαστήρια – δεν δηλώνονταν μάρτυρες υπεράσπισης της εργοδοσίας;

v H διοίκηση της ΕΠΗΕΑ δεν συναίνεσε στις μειώσεις αποδοχών δεκάδων συναδέλφων στον ΕΔΟΕΑΠ αλλά και σε αδικαιολόγητες απολύσεις συναδέλφων;

v H διοίκηση της ΕΠΗΕΑ δεν ήταν αντίδικος, σε απόλυση συναδέλφου από τον ελεγκτικό μηχανισμό με καταγγελία καταστρατήγησης της εργατικής νομοθεσίας;

v Ο πρόεδρος της ΕΠΗΕΑ δεν ήταν εκείνος, που συνταυτίστηκε με τους εκπροσώπους της εργοδοσίας στο Δ.Σ του ΕΤΑΠ- ΜΜΕ, ώστε να μην καταβληθεί το επίδομα επίσχεσης σε αγωνιζόμενο συνδικαλιστή και μέλος του Δ.Σ της ΕΠΗΕΑ, κατά σύμπτωση και μέλος του ΔΙΚΤΥΟΥ; 

Η διοίκηση της ΕΠΗΕΑ έκλεισε το μάτι: στη γενικευμένη εργοδοτική ανομία και αυθαιρεσία επί σειρά ετών, εκχωρώντας ζωτικό χρόνο-απραξίας, συμβάλλοντας στη παγίωση εργασιακών καθεστώτων, που προσομοιάζουν με εργασία, σε καταναγκαστικά έργα στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Οι πολυδιαφημιζόμενες «κόκκινες» γραμμές της διοίκησης της ΕΠΗΕΑ που έγιναν κραγιόν.

Απορροίας άξιον παραμένει τι θα διεκδικήσει το προεδρείο της  ΕΠΗΕΑ από τα αφεντικά της ενημέρωσης;

Αγοραία συνθήματα

Αγωνιστική ετοιμότητα και εγρήγορση με πλουμιστές πανωπλίες και περικεφαλαίες με φτερά πανέτοιμοι για μονομαχίες και αγώνες με ξύλινα σπαθιά .

Τώρα όμως δίνεται ο «νυν υπέρ πάντων αγώνας»…

Μόνο ως αγοραία συνθήματα μπορούν να εκληφθούν , για ανάγκες προεκλογικού marketing, όπως οι προακυρωμένες εξαγγελίες περί ανένδοτων «αγώνων», που κατέληξαν στον κατήφορο της αποδοχής τετελεσμένων.

Μια «ασήμαντη» λεπτομέρεια: Ο πρόεδρος  της ΕΠΗΕΑ δεν ήταν εκείνος, ο οποίος είχε χαρακτηρίσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις ως «παρωχημένο όπλο του περασμένου αιώνα»;

Ως «γνήσιο φερέφωνο της εργοδοσίας» δεν τον κατήγγειλαν συνδικαλιστές απ΄ όλο τον Κλάδο;

Ως απεργοσπάστες δεν καταγγέλθηκαν διάφορα μέλη του  προεδρείου;

Η παλιννόστηση της μνήμης από οικείες αναπαραστάσεις, ενδεχομένως εξοργίζει.

Η αγανάκτηση και η οργή πολλών συναδέλφων, ιδιαίτερα όταν αναλογίζονται το δυσβάσταχτο τίμημα που πληρώνουν, ως συνέπεια και αποτέλεσμα τέτοιας μορφής και ποιότητας συνδικαλιστικής εκπροσώπησης – ως καρικατούρα, είναι δικαιολογημένη και δεν είναι απαραίτητα κακό ακόμα και αν αυτοαναλώθεί  στο θυμικό της στιγμής.

Η αηδία είναι κάτι άλλο: σαν την γλίτσα που κολλάει.

Αυτό πώς αντέχεται - ιδιαίτερα σε  συνθήκες και συναλλαγές «εξαγορασμένης» σιωπής;

Ο «κομματάρχης»  του προεδρείου και οι άθλοι του Ηρακλή - προβάλλονται σε συνέχειες…

Στο διοικητικό απολογισμό του προεδρείου, απουσία συνδικαλιστικής δραστηριότητας, ενσωματώνεται «χωροταξικά» ο αναλυτικός απολογισμός της Νομικής Υπηρεσίας της Ένωσης.

Απλές κοινότυπες διαδικαστικές νομικές πράξεις, προβάλλονται σε υπέρμεγέθυνση, περίπου ως οι «άθλοι  του Ηρακλή», ποντάροντας στη δικαιολογημένη αδυναμία πολλών συναδέλφων, να κατανοήσουν και να αξιολογήσουν νομικίστικες προσεγγίσεις και με το δέος της άγνοιας, να θαυμάσουν τα επιτεύγματα της  πολυδιαφημιζόμενης νομικής υπηρεσίας της Ένωσης .

(βλ. επιδόματα και παροχές που προβλέπονται από την υφιστάμενη εργατική νομοθεσία-επίδομα αφερεγγυότητας κ.λ.π. να αποτυπώνονται ως επίτευγμα συνδικαλιστικής παρέμβασης)

Στην αυτοσυντήρηση μικρομάγαζων: βιομηχανία αγωγών διεκδικεί σε βάθος χρόνου και εκ των υστέρων απαιτήσεις συναδέλφων «κουρεμένες» κατά 90% από τους πιστωτές-χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, δημόσιο κ.λ.π. σε σχέση με τους υπόχρεους επιχειρηματίες ΜΜΕ, που δραπετεύουν με τη βοήθεια του νομικού «πτωχευτικού δικαίου», αφού έχουν πετάξει στο δρόμο και την ανεργία χιλιάδες συναδέλφους, οδηγώντας  τους στην απόγνωση και στην απελπισία.

Αποκρουστικοί μηχανισμοί και μορφώματα παράγουν εξαρτήσεις ανάγκης, σε ένα εμπόριο «ελπίδας» κουρεμένων απαιτήσεων – στο τίποτα.

Αλίμονο στους συναδέλφους που με το πλήρωμα του χρόνου συνήθως στο τέλος διετίας, θα αμφισβητήσουν το «ανταποδοτικό τέλος» αυτής της συναλλαγής.

(βλ. πρώην εργαζομένους ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, ΔΟΛ-διωκώμενοι συνδικαλιστές της ΕΠΗΕΑ κ.λ.π. που επέλεξαν συνειδητά και παρά το υψηλό κόστος, ανεξάρτητη της ΕΠΗΕΑ  νομική εκπροσώπηση.)  

ΥΓ:Ο νομικός σύμβουλος της Ένωσης, που διέπεται με σχέση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και αμείβεται με πάγια αντιμισθία προφανώς κατ’ εντολή έχει προβεί: σε απαράδεκτες ενέργειες κατά παράβαση του κώδικά δεοντολογίας, θέτοντας διάφορα εμπόδια στην άσκηση της νόμιμης – θεσμοποιημένης συνδικαλιστικής δράσης των εκπροσώπων του ΔΙΚΤΥΟΥ στο Δ.Σ της ΕΠΗΕΑ εξυπηρετώντας οφθαλμοφανείς  σκοπιμότητες. 

Πλείστες φορές ενήργησε όχι ως νομικός σύμβουλος της ΕΠΗΕΑ, αλλά με το ζήλο και το φανατισμό «κομματάρχη».

Ένας αποκρουστικός ομοιογενοποιητικός μηχανισμός  στις ανάγκες αυτοσυντήρησης της εξουσίας  που αναπαράγει αναλώσιμους «κομπάρσους και χειροκροτητές».

· Εκπροσωπήσεις που χτίστηκαν πάνω στα ψέματα, την εξαπάτηση τις πελατειακές σχέσεις, από εκείνους στο Κλάδο, που εμπορευτήκαν τις ανάγκες και τις προσδοκίες χιλιάδων συναδέλφων, στην απαίτηση να ζήσουν με αξιοπρέπεια.

· Η επίκληση μιας συνδικαλιστικής διαμεσολάβησης, που εξυπηρετεί άλλους, υπερασπιζόμενη με γονυκλισίες τις ιδιοτέλειες της, στην αντίληψη της Ο.Φ.Α- όπου φυσάει ο άνεμος.

Χαίρε Κάισαρ…

Ο πρόεδρος της ΕΠΗΕΑ(Μ.ΓΚΑΝΑΣ) κατέχει και τα αξιώματα του : μέλους του Δ.Σ του ΕΔΟΕΑΠ, προέδρου του Τ.Υ.Π(ταμείο υγείας πρόνοιας), προέδρου της συνδικαλιστικής παράταξης της ΑΣΚ και διορισμένου εκπροσώπου με έμμισθη σχέση στις συμβουλευτικές επιτροπές του ΕΦΚΑ(βλ. σχετική καταγγελία από την ΕΣΗΕΑ).

Εάν είναι και κάπου άλλου και με οποιαδήποτε ιδιότητα ας μας συγχωρέσει!!!

Είναι γνωστό ότι η συνδικαλιστική ενασχόληση, αποτελεί ενίοτε και εφαλτήριο επαγγελματικής αποκατάστασης,  ύστερα και από τους διορισμούς στον ΕΔΟΕΑΠ, με έμμισθη σχέση μελών του προεδρείου της ΕΠΗΕΑ.

ΑΣΥΜΜΕΤΡΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ  & ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΗΣ ΟΜΕΡΤΑ.

Η κατάσταση πλέον είναι πλέον εκτός ελέγχου: με πλήρη ισοπέδωση και καταστρατήγηση όλων των θεσμικών κανόνων της διοικητικής λειτουργίας της Ένωσης – συμπεριλαμβανομένης και της πλήρους αδιαφάνειας και ελέγχου περιουσιακών στοιχείων , χρηματικών διαθεσίμων κ.λ.π.

Δεν υπάρχει καν η δυνατότητα πρόσβασης στην υπηρεσία πρωτοκόλλου εισερχομένων –εξερχομένων εγγράφων της Ένωσης. 

Ο πρόεδρος της ΕΠΗΕΑ (Μ.ΓΚΑΝΑΣ) ως ιδιοκτήτης δεν δίνει αναφορά, ούτε σε επίπεδο ενημέρωσης του Δ.Σ,  με ποιους και με ποιο περιεχόμενο συνδιαλέγεται και με ποιους όρους υποθηκεύεται πίσω από κλειστές πόρτες το παρόν και το μέλλον  χιλιάδων συναδέλφων στο Κλάδο.

 Εκ των αποτελεσμάτων των συναλλαγών, τα συμπεράσματα…

Ο καθένας πλέον ας αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης του.

Κανένας όμως, δεν μπορεί να επικαλεσθεί το τεκμήριο «αθωότητας» λόγο άγνοιας, καθώς η συλλογικότητα του «ΔΙΚΤΥΟΥ», προσπάθησε με απόλυτη σαφήνεια , στο μέτρο των δυνατοτήτων της να σπάσει την ομερτά  και να καταδείξει το τι διαδραματίζεται,  αλλά και το τι διακυβεύεται σήμερα στην ΕΠΗΕΑ.

Ουδείς πλέον ανυποψίαστος.

Στο ασφαλιστικό μέτωπο το κοντέρ δεν έχει όπως φαίνεται  μηδενίσει και οι εξελίξεις τρέχουν…

Η  αποδόμηση των κοινωνικοασφαλιστικών μας δικαιωμάτων και η μετατροπή ολόκληρης της κοινωνικής ασφάλειας, πρόνοιας και υγείας, σε αξία προϊόντος κερδοσκοπίας είναι πλέον γεγονός.

Έχει συντελεστεί η μετατροπή  του κοινωνικού αλληλέγγυου και αναδιανεμητικού  χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος, σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα, με την αρχή της ανταποδοτικότητας.

Το προεδρείο της ΕΠΗΕΑ σε μία κακοστημένη παράσταση, μας καλεί να αποδεχθούμε το μαύρο ως άσπρο  με αξιώσεις αυθεντίας, στην τρομοκρατία της κρίσης στον εκβιασμό του ότι: «υπάρχουν… και χειρότερα».

Ριάλιτι  με κατασκευασμένους επιζώντες, με υποθηκευμένο το παρόν και το μέλλον χιλιάδων συναδέλφων.

Πώς φτάσαμε σήμερα ως εδώ;

Ιστορική αναδρομή.

Σεπτέμβριος 2016/N.4387:

· Απορροφάται το ΕΤΑΠ- ΜΜΕ, στον ενιαίο δημόσιο φορέα κοινωνικής ασφάλισης ΕΦΚΑ, με δήμευση αποθεματικών περιουσιακών στοιχείων πάνω από 1 δις ευρώ.

·  Χαρίζονται συσσωρευμένες οφειλές στους επιχειρηματίες της ενημέρωσης.

· Καταργείται το αγγελιόσημο και έπονται δεκάδες διατάξεις, ώστε να κοπεί κάθε νήμα που θα μπορούσε να συνδέσει μελλοντικές αξιώσεις από το αγγελιόσημο.

· Από το 2008 είχε αρχίσει η σταδιακή αφαίμαξη – δήμευση του 10% του πόρου που μετακινήθηκε στον ΑΚΑΓΕ(από τότε το ΔΙΚΤΥΟ είχε επισημάνει τους κινδύνους και είχε καταθέσει συγκεκριμένο παρεμβατικό σχέδιο δράσης).

· Με ευθύνη του συνδικαλιστικού κατεστημένου είχε προηγηθεί η αποδόμηση του ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΑΓΓΕΛΙΟΣΗΜΟΥ.

Τεράστιες  ευθύνες του συναινετικού συνδικαλισμού όπου: χωρίς στόχους και διεκδικητική στρατηγική  παρέμβασης, πλειοδότησαν σε λόγια και μειοδότησαν σε έργα. Άφησαν τον Κλάδο απροετοίμαστο και ακύρωσαν κάθε προοπτική κλιμάκωση αγωνιστικών κινητοποιήσεων.

Μεταξύ των βασικών πρωταγωνιστών της περιόδου, ο πρόεδρος της ΕΠΗΕΑ και διορισμένος την εποχή εκείνη,  στο Δ.Σ του ΕΤΑΠ –ΜΜΕ (Αντιπρόεδρος) ρητά και κατηγορηματικά διαβεβαίωνε ότι: «παρά την  κατηγοριοποίηση του αγγελιοσήμου  στη λίστα φόρων υπέρ τρίτων προς κατάργηση, είχε ισχυρές διαβεβαιώσεις από την πολιτική εξουσία (ΣΑΜΑΡΑ –ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ,) για εξαίρεση» στοχοποιώντας ως «Κασσάνδρες» όλους εκείνους τους συναδέλφους στο Κλάδο, συμπεριλαμβανομένων και του “ΔΙΚΤΥΟΥ“, που είχαν διαφορετική εκτίμηση και άλλη στρατηγική προσέγγιση παρέμβασης.

Οι προθέσεις είχαν διαφανεί από καιρό: για να αλωθεί ο ΕΔΟΕΑΠ από τους ιδιοκτήτες Μ.Μ.Ε.

Η πρόταση του προεδρείου της ΕΠΗΕΑ προς το Δ.Σ του ΕΔΟΕΑΠ είναι άκρως διαφωτιστική και ανέφερε:

«…το 9μελές Δ.Σ του ΕΔΟΕΑΠ, όσο καλή πρόθεση να έχει δεν μπορεί να εκπονήσει οικονομικό προγραμματισμό διάσωσης του Οργανισμού  τον οποίο κατά τη γνώμη μας – θα έπρεπε να ανατεθεί σε ομάδα τεχνοκρατών που να την αποτελούν οικονομικά στελέχη επιχειρήσεων ΜΜΕ…»

Πρόταση που απορρίφτηκε από το Δ.Σ του ΕΔΟΕΑΠ  με έγγραφη σκληρή απάντηση και με υπαινιγμούς «σκοπιμοτήτων» στην ΕΠΗΕΑ.

Αναλόγου  καταγγελτικού περιεχομένου και οι ανακοινώσεις που εξέδωσαν  συνδικαλιστικές  παρατάξεις  του Κλάδου.

Ο πρόεδρος της ΕΠΗΕΑ με τους συνοδοιπόρους του στο Κλάδο, πέρα από τις κίβδηλες διακηρύξεις και αγωνιστικές κορώνες τους, ανέλαβαν με όρους «εργολαβίας τη σωτηρία μας…»

Ο αδυσώπητος πόλεμος συμφερόντων, εντείνονταν πίσω από κλειστές πόρτες από συναλλασσομένους, που παζάρευαν σε τιμή ευκαιρίας τα κοινωνικοασφαλιστικά μας δικαιώματα , ενίοτε τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και ιδιοτέλειες.

Αγόραζαν χρόνο.

Η κυβέρνηση πετούσε το μπαλάκι στους εργοδότες και αντίστροφα, την ίδια στιγμή που είχαν τα πάντα συνομολογηθεί. Η τεχνητή οικονομική «ασφυξία» του ΕΔΟΕΑΠ επέβαλλε τετελεσμένα.

Με το όπλο στον κρόταφο και με συνοπτικές διαδικασίες το «ΝΑΙ σε ΌΛΑ »στο δημοψήφισμα για το περιβόητο «ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» δεν άφηνε πολλές επιλογές.

Δεκάδες πληρωμένα sms και  email «κουνάγανε αυστηρά το δάχτυλο» στους συναδέλφους.

Παντού διασκορπισμένα τρικάκια και πλακάτ καρφωμένα στα κάγκελα προειδοποιούσαν ότι εάν δεν ψηφίσουν «ΝΑΙ» τότε θα είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι, που δεν θα πάρουν επικουρική σύνταξη.

Στοχοποιήθηκαν όλοι οι συνάδελφοι συμπεριλαμβανομένων και του “ΔΙΚΤΥΟΥ“, που σε δύσκολες στιγμές ανεδείκνυαν την τοξικότητα της σωτηρίας μας.

Το ανεξόφλητο παρελθόν επιστρέφει: η επιχείρηση της «διάσωσης» του ΕΔΟΕΑΠ συνεχίζεται.

· Η ασφαλιστική αλληλεγγύη στο απόσπασμα: το Περιβόητο Άρθρο 15 του νέου κανονισμού τρομάζει: η οποιαδήποτε ασφαλιστική παροχή ή άλλη δαπάνη που αφορά τη λειτουργία του οργανισμού «κόφτης» εξαρτάται από την ετήσια αναλογιστική μελέτη.

·  Αναμενόμενες μειώσεις των επικουρικών συντάξεων και εφάπαξ καταβολής.

·   Εξατομίκευση και οριζόντια περικοπή παροχών υγείας.

Ήδη χιλιάδες ασφαλισμένοι συνάδελφοι βιώνουν καθημερινά την ολοένα και αυξανόμενη δαπάνη συμμετοχής τους ακόμη και σε συμβεβλημένα με τον οργανισμό, ιδιωτικά κέντρα παροχής ιατρικών υπηρεσιών.

Η ηλεκτρονική συνταγογράφιση θέτει «πλαφόν»σε επίπεδο κόστους φαρμακευτικής αγωγής, παρακλινικών εξετάσεων κ.λ.π. και εξαιρεί από την κατηγοριοποίηση  πληθώρα ασθενειών με δυσβάστακτο κόστος για τους ασφαλισμένους. 

·   Υπολογισμός επικουρικών συντάξεων- μειώσεις για τους νέους ασφαλισμένους.

·   Το εργοδοτικό βέτο για οποιαδήποτε υπέρβαση δαπανών.

·  Εάν προκύπτουν ελλείμματα και δεν υπάρχει περιουσιακό στοιχείο προς εκποίηση αυτόματα θα μειώνονται οι συντάξεις, όπως ισχύει και στο δημόσιο επικουρικό ταμείο ΕΤΕΑΕΠ κ.λ.π.

Ορατοί οι κίνδυνοι της επόμενης μέρας…

-   Οι εργοδότες αφού πήραν αυτά που ήθελαν σε πρώτη φάση,  αμφισβητούν σήμερα  την εργοδοτική εισφορά ποσοστού 2% επι του ετήσιου κύκλου εργασιών (τζίρου) και με  προσφυγές στο ΣΤΕ, ζητούν την απομείωση -κατάργηση του. Στο προσεχές μέλλον,  υπάρχει κίνδυνος να κατηγοριοποιηθεί , η εισφορά  του 2%,στην λίστα των φόρων «υπέρ τρίτων» - προς κατάργηση(βλεπ: αγγελιόσημο).

-  Η χρηματοδοτική αιμορραγία του ασφαλιστικού συστήματος – πέρα από τις εγγενείς γραφειοκρατικές του παθογένειες θα επιδεινώνεται από την :υπογεννητικότητα, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων εργασίας, από τα υψηλά  ποσοστά ανεργίας, από  την διευρυνόμενη εισφοροδιαφυγή αλλά και από την επιχειρουμένη με νομοθετικές ρυθμίσεις ποικιλόμορφων «απαλλαγών» οφειλών, ρυθμίσεων κ.λ.π, καθώς και με την απουσία αξιόπιστου ΕΛΕΓΚΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ.        

- Με τη ρήτρα του μηδενικού ελλείμματος και της δεδομένης «υποχρηματοδότησης» του κλάδου επικούρησης-εφάπαξ, στη διαφαινόμενη στρατηγική απομείωσης επικουρικής σύνταξης και μετατροπής σε «ειδικό βοήθημα» οι συνταξιούχοι αλλά και οι άνεργοι σε (ενδεχόμενη αύξηση  ασφαλιστικών εισφορών), θα αποτελέσουν τις πιο επισφαλείς κατηγορίες ασφαλισμένων του συστήματος.

-  Συνδυαστικά με την απώλεια της ιδιότητας του μετόχου –ασφαλισμένου δεν μπορεί να αποκλεισθεί ο κίνδυνος  μεταφοράς, στην αντίληψη των ισοσκελισμένων  ισολογισμών στο δημόσιο ενιαίο ταμεία επικουρικής ασφάλισης εφάπαξ παροχών ολόκληρου του τμήματος που αφορά την παροχή μηνιαίας επικουρικής σύνταξης.

-  Στην απομείωση του λειτουργικού κόστους στη λειτουργία του οργανισμού, διαφαίνεται η τάση, της απόσχισης- μεταφοράς και ανάθεσης ολόκληρων Κλάδων – τμημάτων υπηρεσιών σε   ιδιωτικές εταιρείες, με το ρίσκο της μεταβλητότητας, σε σχέση με την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών με ταυτόχρονη κατάργηση  θέσεων εργασίας από το οργανόγραμμα.

-  Η οργανική αποσύνδεση των συνδικαλιστικών Ενώσεων του Κλάδου της ιδιότητας (των συνιδρυτών του οργανισμού)αποδυναμώνει περαιτέρω νομικές παρεμβάσεις και διεκδικήσεις στο μέλλον.

Η στρατηγική επιδίωξη του «επιχειρηματικού κεφαλαίου»  στη προσπάθεια του να απαλλαγεί συνολικά από το κόστος της κοινωνικής ασφάλισης, αναμένεται η περαιτέρω ενίσχυση του τρίτου πυλώνα ασφάλισης που ρόλο διεκδικούν: funs –ιδιώτες, έμποροι υγείας, φαρμακοβιομηχανίας, ενώσεις ασφαλιστικών εταιρειών κ.λ.π.

Την επαύριον της ήττας συνηθίζεται να γίνονται εκλογές στα  ερείπια…

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ στη ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ.

Σε αυτό το περιβάλλον: κληθήκαμε συλλογικά να πάρουμε μία δύσκολη απόφαση- όταν η σιγουριά  της ρουτίνας είναι συνήθως πιο βολική.

Συνάδελφοι/σες,

Μέσα από μία επίπονη και πολύμηνη εσωτερική διαδικασία, με τη συμμετοχή δεκάδων συναδέλφων με αναφορά στο ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ και με συντριπτική πλειοψηφία-εάν αυτό έχει την όποια σημειολογία του (καθώς εμείς δεν λειτουργούμε με «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό» δίνοντας χώρο αυτενεργείας και έκφρασης  ακόμη και σε μειοψηφικές επιλογές), τολμάμε ως εγχείρημα : να κάνουμε σταθερά το επόμενο βήμα, στη ριζοσπαστικοποίηση των παρεμβάσεων μας, αφού διαπιστώσαμε ότι προηγούμενες επιλογές (που δεν ακυρώνονται), αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές υπό τις παρούσες συνθήκες.

Η συλλογικότητα του ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ στην ΕΠΗΕΑ, όπως  σχηματικά μορφοποιήθηκε σ΄ ένα δεκατετραετή ορίζοντα γεγονότων και παρεμβάσεων- η επί σειρά ετών και μέχρι πρότινος δεύτερη συνδικαλιστική παράταξη στην ΕΠΗΕΑ σε εκλογική αποτίμηση αποφάσισε:

·   Να μην μετέχει στις επερχόμενες αρχαιρεσίας της ΕΠΗΕΑ.

·   Απόφαση που θα επαναξιολογηθεί σε βάθος χρόνου διετίας. 

· Η συμμετοχή ή μη των συναδέλφων στην εκλογική διαδικασία, επαφίεται  αυτονόητα στην ελεύθερη επιλογή τους, με γνώμονα  την αντίληψη τους, τις προτεραιότητες και τις ανάγκες τους ή ακόμα τις προκαταλήψεις τους σε στερεότυπα.

ΥΓ: Οι επιλογές δεν χρειάζονται «οδηγίες χρήσης»…

Οι μνηστήρες της καρέκλας ας αναζητήσουν άλλου το νομιμοποιητικό τους άλλοθι.

Ένα δύσκολο εγχείρημα,  που αναπροσαρμόζει στόχους- οργανωτικές  δομές και αναδιατάσσει προτεραιότητες και επιλογές, για να αντιμετωπισθούν οι προκλήσεις της επόμενης μέρας.

Βάζει τέλος πλέον, στην ανάλωση δυνάμεων σε άγονες και στείρες αντιπαραθέσεις (βλ. ευτελισμένα Διοικητικά Συμβούλια) και σε περιβάλλον «κανονικότητας». Εξάλλου τα παζάρια και οι υποθήκες συνομολογούνται πίσω από κλειστές πόρτες σε άλλους χώρους. Εμείς δεν θα γίνουμε το άλλοθι κανενός. 

Εγχείρημα που απαντά – όχι με το αλάθητο της αυθεντίας στο ερώτημα :ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ απελευθερώνοντας τη δύναμη και το εύρος του συλλογικού μας αγώνα, για να νικήσουμε φόβους και ανασφάλειες, να δραπετεύσουμε από μοιρολατρίες και εσωστρέφειες, στο φαύλο κύκλο αδιέξοδων επιλογών και ιδιωτεύσεων, σ’ ένα ευμετάβλητο περιβάλλον επισφάλειας.

Έξαλλου το «ΔΙΚΤΥΟ» ως συλλογικότητα, πρώτιστα συνδιαμόρφωσε αλλά και εγγυήθηκε τη συνθήκη ως κύριο φυσιογνωμικό της χαρακτηριστικό- αναλαμβάνοντας την ευθύνη ώστε : «κανείς αγωνιζόμενος  συνάδελφος να μην νιώσει ότι είναι μόνος του».  

Αυτό ήταν και το βασικό πρόταγμα όπως αποτυπώθηκε στα πανό και στις σημαίες του αγώνα μας.

Μετά από 14 χρόνια είμαστε περήφανοι που τηρήσαμε στο έπακρο αυτή τη συνθήκη και επιλογή μας.

Αλλά δεν είναι της παρούσης οι «απολογισμοί», καθώς  ο αγώνας μας συνεχίζεται με αμείωτη ένταση.

Οι συνάδελφοι στο Κλάδο ασχέτως επιλογών γνωρίζουν…

Σε μια καθοριστική αναστίχοιση στην οργάνωση της κοινωνικής μας αυτοάμυνας με όρους αυτονομίας και ταξικής αλληλεγγύης, οι επιλογές μας δεν μπορεί να στραγγαλίζονται στη μέγγενη του εργοδοτικού συνδικαλισμού της διαμεσολάβησης ή της χειραγώγησης από κομματικούς μηχανισμούς.

Η πρώτη εκδοχή συναινεί ανοιχτά και απροκάλυπτα και η δεύτερη εκδοχή «σκοτώνει», οτιδήποτε δεν ελέγχει όπως έχουμε επισημάνει: ΙΔΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΟΤΕ ΟΜΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ.

Επιδραστικοί μηχανισμοί, μέσα στο καλούπι που αμφότεροι φιλοτέχνησαν όπου: η ψήφος εκλαμβάνεται ως μίζα  σε εργολάβους ανάθεσης έργου, που η είσπραξή της είναι στα «καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του εκάστοτε υπουργού», σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση σημαίνοντα πολιτευτή της κεντρικής πολιτικής εξουσίας.

Στερεότυπες αναπαραγωγές, που καταγράφουν διαχρονικά αλλεπάλληλες ήττες και προσθέτουν πολλαπλασιαστικά αδιέξοδα.

Τίποτα δεν είναι στατικό.

Όσοι δεν το καταλαβαίνουν παραμένουν σε ρόλο του συμπαθή «συναγωνιστή σταθμάρχη» λίγο πριν τη σύνταξη,  σε ένα σύγχρονο Λιανοκλάδι κοιτάζοντας τα τρένα να περνούν μπροστά τους.

ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.

Η συλλογικότητα του ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ στην ΕΠΗΕΑ δεν ζητάει καμία ψήφο αντιπροσώπευσης και ανάθεσης.

Η οργή και η αγανάκτηση χιλιάδων συναδέλφων μας –εργαζομένων, υποαπασχολούμενων- ανέργων και συνταξιούχων, πρέπει να βρει μία άλλη σταθερά ως σημείο αναφοράς.

Που δεν είναι άλλη από την αυτοοργάνωση και μαζικοποίηση της συλλογικής μας δράσης.

Ενάντια στην παθητική ανάθεση που μας κατέστρεψε και λεηλάτησε τις ζωές μας.

Αρκεί αυτή τη φορά να τολμήσουμε να γίνουμε εμείς οι καταλύτες  εξελίξεων.

Είτε θα πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας ή θα υποστούμε στωικά  και μοιρολατρικά τις συνέπειες της όποιας ανάθεσης.

Να γιατί η εκλογική διαδικασία στην ΕΠΗΕΑ από μόνη της δεν αποτελεί πανάκεια.

Ανατροπές delivery –διανομή κατ’ οίκων  δεν υφίστανται.

Η συλλογικότητα του ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ στην ΕΠΗΕΑ δεν αναπαράγει «χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη».

Αλλοίμονο σε όσους  δεν τόλμησαν και συμβιβάζονται σήμερα  με την αμετροέπεια, τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και αποδέχονται αυτές τις συνθήκες ως κανονικότητα.

Ας ψάξουν αλλού οι «σαράφηδες για πελάτες».

Με το βλέμμα και την αισιοδοξία στους αγώνες της επόμενης μέρας: Εμείς  δεν θα συμμορφωθούμε «ως προς τας υποδείξεις» καθώς δεν συνομολογήσαμε και δεν συνυπογράψαμε καμία συνθηκολόγηση.

Ο αγώνας μας συνεχίζεται. 

Αθήνα 8 Μάρτη 2019