Από το 2018 αγωνιούσαμε για το αν και για πόσο καιρό μπορεί να μας καλύψει αυτό το 2% που εξασφαλίσαμε .
Όπως φαίνεται συρρικνώνονται σιγά σιγά τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα , το εφάπαξ , αλλά και η Ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη.
Φτάσαμε να βλέπουμε με απάθεια υβριδικές Γενικές Συνελεύσεις και αποφάσεις που λαμβάνονται δήθεν υπέρ του οργανισμού , όπως η εξαίρεση μας από τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών
Η μάχη που δίνουμε αψηφώντας το κλίμα ηττοπάθειας που έχει καλλιεργηθεί σκόπιμα , είναι μάχη ύπαρξης του ταμείου μας .
Που δυστυχώς δεν είναι πια το ταμείο Πρότυπο που είχαμε ονειρευτεί.
Ψηφίζουμε πρόσωπα που εμπιστευόμαστε και όχι παρατάξεις.
Ελπίζουμε να ξεφύγουμε επι τέλους από ‘’μπετόν αρμέ’’ δεκάδες και Λουδοβίκειους μονολόγους.
Δύσκολο αλλά όχι αδύνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.