Σε ένα από αυτά, υπό τον τίτλο «Επιφωνήματα στο Υπουργικό Συμβούλιο» (Political, τ. 718) διαβάζουμε για την παρουσίαση του αντεργατικού νομοσχέδιο με τις «ενδιαφέρουσες διατάξεις» από τον υπουργό Εργασίας, Άδωνι Γεωργιάδη και τη γενική γραμματέα Εργασιακών Σχέσεων, Άννα Στρατινάκη, «η οποία συνεπιμελήθηκε το νομοσχέδιο».
Το «κερασάκι στην τούρτα» ήρθε με τη διάταξη που προβλέπει περαιτέρω ποινικοποίηση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης, με την ποινή φυλάκισης για την απεργιακή περιφρούρηση και τον υπουργό Επικρατείας Μάκη Βορίδη, που «σηκώθηκε και ασπάστηκε υπουργό και γραμματέα, χαρούμενος για την τολμηρότητα της διάταξης».
Μιλάμε για το Μάκη Βορίδη, πάλαι ποτέ «Μάκη Τσεκουράκη», γραμματέα της Νεολαίας ΕΠΕΝ του πρώην δικτάτορα Γιώργου Παπαδόπουλου, που έχει αλλάξει πολλές θέσεις στο χώρο της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς, προκειμένου να επιβιώσει πολιτικά. Στη θητεία του ως υπουργός Εσωτερικών έφερε διάταξη για να επιβάλλει την πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης του για κήρυξη παράνομων και καταχρηστικών όλων των κινητοποιήσεων στο Δημόσιο και στους ΟΤΑ, που δεν συμβαδίζουν με τον ακραίο νεοφιλελεύθερο δόγμα τους.
⫸⫸ Ο λόγος για το άρθρο 29 του Ν.5027/2023 (νόμος Βορίδη για την «αξιολόγηση» και τη στοχοθεσία στο δημόσιο τομέα, σύμφωνα με το οποίο: «το Ελληνικό Δημόσιο νομιμοποιείται σε κάθε περίπτωση να προσφύγει ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου και διά του υπουργού που ασκεί την εποπτεία και όταν έχει εκχωρήσει τις σχετικές κρατικές αρμοδιότητες σε ΟΤΑ ή άλλα ΝΠΔΔ, ακόμη και με μεταφορά προς αυτού». Με την επίκληση του εν λόγω άρθρου και συνδυαστικά με τις ρυθμίσεις για την απεργία του αντεργατικού ν.Χατζηδάκη, εκδικητικά ξεκίνησε ένα πογκρόμ SLAPP αγωγών κατά συνδικαλιστικών οργανώσεων του Δημοσίου και των ΟΤΑ προκειμένου να βγάλει στην παρανομία την Απεργία-Αποχή από την «αξιολόγηση» και τη στοχοθεσία του (Στοχεύει στο σπάσιμο και στη διαίρεση των δημοσίων υπαλλήλων σε «κάστες» και «τάξεις» που θα κάνουν όλες τις «δουλειές» του κράτους, τον «τροχονόμο» στα ιδιωτικά συμφέροντα και κυρίως θα είναι «ήσυχοι», αφού από το βασικό τους μισθό δεν μπορούν να ζήσουν. Για αυξήσεις μισθών, δημόσια έργα με δημόσιο έλεγχο και στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για επαναφορά στο δημόσιο υπηρεσιών, πόρων και αγαθών που ξεπουλήθηκαν ούτε λόγος).
Μιλάμε για τον Άδωνι Γεωργιάδη που τρολάρει τους εργαζόμενουςυπονοώντας ότι εργάζονται από… χόμπι, προκειμένου να κρύψει κάτω από το χαλί ότι με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο η κυβέρνηση της ΝΔ εκπληρώνει τη διατεταγμένη αποστολή της και τα δίνει όλα στους φυσικούς της συμμάχους: το κεφάλαιο, την εργοδοσία, τα παρασιτικά «κοινωνικά» στρώματα που ευημερούν χάρη στον κλεμμένο μόχθο των εργαζομένων και το σπαταλημένο δημόσιο χρήμα. Προβάλλει ως δικαιολογία για την αποδοχή αυτού του νομοσχεδίου και ιδιαίτερα για την παράλληλη εργασία (δεύτερος εργοδότης) και για την επιστροφή των συνταξιούχων στη δουλεία την «έλλειψη εργατικών χεριών, που θα αντιμετωπιστεί χάρη στο νομοσχέδιο».
⫸⫸ Πρώτον, πραγματική έλλειψη εργατικών χεριών δεν υπάρχει, δεδομένου ότι η ανεργία της χώρας είναι η δεύτερη υψηλότερη στην Ευρώπη. Δεύτερον, τα εργατικά χέρια των προσφύγων και μεταναστών «λιμνάζουν» στις δομές εγκλεισμού ή στην «παράτυπη μετανάστευση», αντί να εντάσσονται παραγωγικά, εργασιακά και πολιτισμικά στην κοινωνία. Πέραν αυτών, ένα σημαντικό τμήμα των εργαζομένων λαμβάνει αμοιβές της τάξης των 350-450 € το μήνα, σε συνθήκες ακραίας ανασφάλειας και εκμετάλλευσης στους χώρους εργασίας. Το σπουδαιότερο, λοιπόν, που αποσιωπά ο λαλίλαστος γκεμπελίσκος Άδωνις Γεωργιάδης και γνωρίζουν ακόμα και οι πρωτοετείς φοιτητές Οικονομικών, είναι ότι όταν επιδιώκεται αύξηση της προσφοράς εργασίας, το κλασικό μέτρο προσέλκυσης εργαζομένων είναι η αύξηση μισθών. Και όχι αυτές οι δουλοπαροικιακές μεθοδεύσεις του εργασιακού νομοσχεδίου (από το slpress.gr).
Μιλάμε για την Άννα Στρατινάκη που μένει, ενώ οι υπουργοί φεύγουν. Τοποθετήθηκε επί Γιώργου Παπανδρέου, έμεινε επί Παπαδήμου και επί Σαμαροβενιζέλων, επανήλθε επί Μητσοτάκη. Είναι το πρόσωπο που συνεργάστηκε στενά με την τρόικα, υποδεικνύοντας τις νομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν ώστε να διαμορφωθεί το αντεργατικό θεσμικό οπλοστάσιο στις εργασιακές σχέσεις, που προέβλεπε το μνημόνιο.
⫸⫸ Έγινε διαβόητη για την εγκύκλιο (επί υπουργίας Κουτρουμάνη) με την οποία καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις για τους νέους εργαζόμενους μέχρι 25 ετών. Γι’ αυτούς έπαψε να ισχύει κλάδος και ειδικότητα και ίσχυαν μόνο τα νέα –δυο φορές μειωμένα– κατώτατα ημερομίσθια της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Καθώς και για την εφαρμοστική εγκύκλιο που έκανε ακόμα πιο αντεργατικό το αντεργατικό τερατούργημα του Χατζηδάκη. Προκάλεσε σάλο και με το «εμπιστευτικό e-mail» που έστειλε στο πρωθυπουργικό γραφείο του Σαμαρά, με το οποίο πρότεινε μια νομική φόρμουλα που θα νομιμοποιούσε τις ομαδικές απολύσεις, χωρίς να αλλάξει το σχετικό νομικό πλαίσιο. Συμβούλευε μάλιστα τον Σαμαρά για πώς θα παρέκαμπτε τη Βουλή. Η Στρατινάκη φτιάχνει τα αντεργατικά νομοσχέδια και μετά κάνει προπόνηση στους υπουργούςπου τα εισηγούνται, για να ξέρουν πώς θα τα υπερασπιστούν (από το eksegersi.gr).
Δεν περιμένουμε καμία αντίδραση από την πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ, του «ναι σε όλα», της απαξίωσης του δημοσιογραφικού λόγου και των δικαιωμάτων, απέναντι στη συνεχιζόμενη χειραγώγηση της ενημέρωσης και στη… δημοσιοκαφρία Μαξίμου. Άλλωστε, έχει αποδείξει ότι λειτουργεί ως «άτυπο γραφείο τύπου» του Μητσοτάκη και της κυβέρνησης της ΝΔ, έχοντας παράλληλα κάνει… βαθιά υπόκλιση στα οικονομικά και μεγαλοεκδοτικά συμφέροντα.
⫸⫸ Το αποτέλεσμα της αγαστής συνεργασίας κυβέρνησης, μιντιαρχών και της «συμπαρομαρτής» συμπυκνώνεται σε μία φράση που έχει επισημάνει πλειστάκις η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή: «μας θέλουν φτωχούς και φιμωμένους». Το ζουν οι δημοσιογράφοι «στο πετσί» τους όλα αυτά τα χρόνια και μεταφράζεται σε: ανύπαρκτες ΣΣΕ, μισθούς πείνας, απλήρωτες υπερωρίες και αργίες, χρωστούμενα ρεπό από τη σαββατοκυριακάτικη εργασία, μη καταβαλλόμενα νυχτερινά ωρομίσθια, οριακό και πολλές φορές ανεπαρκή αριθμό των δημοσιογράφων που απασχολούνται στα ΜΜΕ (και μεγάλες εκδοτικές επιχειρήσεις), υπερεντατικοποίηση της εργασίας, αλλαγή εργασιακών σχέσεων, απολύσεις και ανεργία στον κλάδο.
ΥΓ. Ντάλα καλοκαίρι, η «τριαρχία» του διοικητικού συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ συναντήθηκε για… τσάι με τον υπουργό Εργασίας για να του πει πως πρέπει να συμβάλλει στο να υπογραφούν ΣΣΕ στα ΜΜΕ. Μαθαίνουμε πως ο Άδωνις Γεωργιάδης «δεσμεύθηκε» να βάλει… χείρα βοηθείας (οπότε να περιμένουμε τα χειρότερα).
Και κάπου εκεί ολοκληρώθηκε η συνάντηση του τσαγιού και του ποδαριού (μικρή λεπτομέρεια, τα υπόλοιπα μέλη του διοικητικού συμβουλίου το έμαθαν κατόπιν τεΐου), με τους «τροϊκανούς» της ΠΟΕΣΥ, που θεωρούν (από μόνοι τους) ότι έχουν «θεσμικό ρόλο», να βάζουν αυτοί… χείρα βοηθείας στον Άδωνι Γεωργιάδη και στο αντεργατικό τερατούργημα της κυβέρνησης της ΝΔ. Καμία συζήτηση, κουβέντα για ό,τι προβλέπει:
⫸⫸ Δουλειά από ήλιο σε ήλιο μέσω της «οικειοθελούς» από τον εργαζόμενο παράλληλη απασχόληση, κατάργηση του 5νθημέρου σε πολλές επιχειρήσεις και μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα (με δικαίωμα-απόφαση του εργοδότη), απαλλαγή των εργοδοτών από την υποχρέωση της αναγγελίας των υπερωριών, ευκολότερη απόλυση λόγω απουσίας του μισθωτού από την εργασία, νομική επιδείνωση της θέσης του «δόκιμου» εργαζομένου, διευκόλυνση της εργοδοσίας στις απλήρωτες υπερωρίες, ποινικοποίηση της απεργιακής περιφρούρησης και νομιμοποίηση της απεργοσπασίας.
Με το νέο αντεργατικό τερατούργημα, η κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκει το ξεπέρασμα της κρίσης να γίνει με όρους υπερεκμετάλλευσης και ενίσχυσης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, ολοκληρώνει την επιχείρηση αναίρεσης του συνόλου των κατακτήσεων του συνδικαλιστικού κινήματος από τη μεταπολίτευση και μετά, που ήταν βασικός στόχος των μνημονίων, και προωθεί τη στρατηγική επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου για αναβάθμιση της θέσης του μέσα από τη μεγαλύτερη δυνατή υποτίμηση της εργατικής δύναμης και την ευελιξία της εργασίας. Δηλαδή, προωθεί το πρότυπο της κυβέρνησης, των οικονομικών και μεγαλοεκδοτικών συμφερόντων: φθηνή και ευέλικτη εργασία, χωρίς καμία πραγματική συνδικαλιστική προστασία.
⫸⫸ Και ειδικά στα δημοσιογραφικά μαγαζιά, αναμένεται οι εργασιακές συνθήκες να επιδεινωθούν ακόμη περισσότερο, μετά το αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη και τον τυποκτόνο νόμο Οικονόμου.
Το νομοσχέδιο αναγορεύει σε «ποινικώς κολάσιμη πράξη» την «παρεμπόδιση της εργασίας», δηλαδή το δικαίωμα της απεργιακής περιφρούρησης! Συγκεκριμένα, ορίζεται ότι «όποιος εμποδίζει (α) την ελεύθερη προσέλευση ή αποχώρηση από την εργασία ή (β) την παροχή της εργασίας από εργαζομένους που επιθυμούν να εργαστούν ή (γ) για όποιον ασκεί σωματική ή ψυχολογική βία σε βάρος αυτών των εργαζομένων που επιθυμούν να εργαστούν ή (δ) για όποιον συμμετέχει σε κατάληψη χώρων εργασίας ή εισόδων τους κατά τη διάρκεια ή μη απεργίας, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον 5.000,00 ευρώ, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα από άλλη διάταξη»! Σε ένα τρομοκρατικό κρεσέντο, το υπουργείο… απεργοσπασίας προειδοποιεί ότι θα «ποινικοποιείται η κατάληψη χώρων εργασίας και η παρεμπόδιση εργαζομένων, που το επιθυμούν, να εργαστούν ελεύθερα, έτσι ώστε να μπορούν οι αρχές να επέμβουν και να ματαιώσουν παρόμοιες παράνομες καταστάσεις»! Οι… συνταγματάρχες του κεφαλαίου αντιγράφουν χοντροκομμένα την πολιτική των συνταγματαρχών της Χούντας (από το paron.gr).
⫸⫸ Σε σχέση με όσα προαναφέρθηκαν, για τις δημοσιογραφικές ενώσεις δεν τρέχει κάστανο. Έχουν… βουλιάξει στην καλοκαιρινή ραστώνη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.