Ματίνα Παπαχριστούδη στο ΠΡΙΝ του Σαββατοκύριακου*
**Γραμμένο πριν τις πλημμύρες σε Βόλο, Καρδίτσα, Πήλιο, πριν τη δολοφονία του 36χρονου στον Πειραιά. Εάν είχαμε κανονική δημοσιογραφία η εγκληματική πολιτική της λεηλασίας της φύσης, τα ματωμένα κέρδη θα ήταν πρωτοσέλιδο. Και όχι τα πρωτοσέλιδα “ντροπής”...
Ας αρχίσουμε από το αυτονόητο. Εάν είχαμε κανονική (αστική) δημοσιογραφία στα συστημικά ΜΜΕ, πολλοί από τους παρουσιαστές της κρατικής και ιδιωτικής τηλεόρασης δεν θα έβγαιναν ποτέ στον αέρα με ψευδείς, κατασκευασμένες πληροφορίες. Δεν θα ακουγόταν η λέξη «λαθρομετανάστες». Αν τηρούνταν οι βασικές αρχές της δημοσιογραφίας, η επικαιρότητα θα ήταν πολύ διαφορετική, η κάλυψη γεγονότων θα γινόταν με άλλη ιεράρχηση, θα υπήρχε επίδραση στο πολιτικό σκηνικό και πίεση για τις δράσεις-αποφάσεις των κέντρων εξουσίας και της κυβέρνησης.
Εάν είχαμε κανονική (αστική) δημοσιογραφία, πρώτο θέμα θα έπαιζε η καταστροφή στον Έβρο και η πυρπόληση του πολύτιμου δάσους της Δαδιάς. Θα γίνονταν ρεπορτάζ το παρελθόν και η πολιτική καθοδήγηση των «κυνηγών κεφαλών», τα συμφέροντά τους σε παράνομα ακίνητα, οι πολιτικές σχέσεις με δεξιούς-ακροδεξιούς κύκλους και όχι η διασπορά κατασκευασμένων πληροφοριών από κρατικούς-παρακρατικούς κύκλους για «εμπρηστές-πρόσφυγες».
Εάν είχαμε κανονική (αστική) δημοσιογραφία, θα έβγαιναν σωρευτικά οι εικόνες από τις φωτιές σε Ρόδο, Δερβενοχώρια, Εύβοια. Θα γινόταν έρευνα όχι για τις προσαγωγές για πιθανό εμπρησμό, αλλά για την ολοκληρωτική εγκατάλειψη των δασών, την απουσία κάθε κρατικής μέριμνας, τη μηδενική δασοπροστασία. Θα αναζητούνταν οι ευθύνες της κυβέρνησης.
Εάν είχαμε κανονική (αστική) δημοσιογραφία, στην πολιτική ατζέντα πρωτοσέλιδα δεν θα έπαιζε ο «κομήτης» Κασσελάκης και οι οικονομικές δοσοληψίες του στο παρελθόν, ο (τραγικός) πνιγμός του μικρού παιδιού από σταφύλι, ο τυφώνας στην Αμερική, οι πολυτελείς βίλες και τα ενοίκιά τους. Το βάρος θα έπεφτε στην έρευνα για τις ετοι- μασίες συμμετοχής της χώρας στον ΝΑΤΟϊκό πόλεμο με τη Ρωσία, τις βάσεις των Αμερικανών και τον ρόλο τους. Θα υπήρχαν ρεπορτάζ για τα μπάζα της Πανεπιστημίου στον «Μεγάλο Περίπατο» της διαφθοράς της δημοτικής αρχής Μπακογιάννη, για την έφοδο μέσα στον Αύγουστο σε κοινωνικά στέκια, για την εκρίζωση δέντρων στην Αλεξανδρούπολη (που κάηκε) και την Αθήνα.
Όμως, η πολιτική εξουσία ποδηγέτησε τα ΜΜΕ, είναι επικυρίαρχη στην ενημέρωση επειδή δεν υπάρχει κανονική, αστική δημοσιογραφία. Και αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο από τους δημοσιογράφους.
**Γραμμένο πριν τις πλημμύρες σε Βόλο, Καρδίτσα, Πήλιο, πριν τη δολοφονία του 36χρονου στον Πειραιά. Εάν είχαμε κανονική δημοσιογραφία η εγκληματική πολιτική της λεηλασίας της φύσης, τα ματωμένα κέρδη θα ήταν πρωτοσέλιδο. Και όχι τα πρωτοσέλιδα “ντροπής”...
Ας αρχίσουμε από το αυτονόητο. Εάν είχαμε κανονική (αστική) δημοσιογραφία στα συστημικά ΜΜΕ, πολλοί από τους παρουσιαστές της κρατικής και ιδιωτικής τηλεόρασης δεν θα έβγαιναν ποτέ στον αέρα με ψευδείς, κατασκευασμένες πληροφορίες. Δεν θα ακουγόταν η λέξη «λαθρομετανάστες». Αν τηρούνταν οι βασικές αρχές της δημοσιογραφίας, η επικαιρότητα θα ήταν πολύ διαφορετική, η κάλυψη γεγονότων θα γινόταν με άλλη ιεράρχηση, θα υπήρχε επίδραση στο πολιτικό σκηνικό και πίεση για τις δράσεις-αποφάσεις των κέντρων εξουσίας και της κυβέρνησης.
Εάν είχαμε κανονική (αστική) δημοσιογραφία, πρώτο θέμα θα έπαιζε η καταστροφή στον Έβρο και η πυρπόληση του πολύτιμου δάσους της Δαδιάς. Θα γίνονταν ρεπορτάζ το παρελθόν και η πολιτική καθοδήγηση των «κυνηγών κεφαλών», τα συμφέροντά τους σε παράνομα ακίνητα, οι πολιτικές σχέσεις με δεξιούς-ακροδεξιούς κύκλους και όχι η διασπορά κατασκευασμένων πληροφοριών από κρατικούς-παρακρατικούς κύκλους για «εμπρηστές-πρόσφυγες».
Εάν είχαμε κανονική (αστική) δημοσιογραφία, θα έβγαιναν σωρευτικά οι εικόνες από τις φωτιές σε Ρόδο, Δερβενοχώρια, Εύβοια. Θα γινόταν έρευνα όχι για τις προσαγωγές για πιθανό εμπρησμό, αλλά για την ολοκληρωτική εγκατάλειψη των δασών, την απουσία κάθε κρατικής μέριμνας, τη μηδενική δασοπροστασία. Θα αναζητούνταν οι ευθύνες της κυβέρνησης.
Εάν είχαμε κανονική (αστική) δημοσιογραφία, στην πολιτική ατζέντα πρωτοσέλιδα δεν θα έπαιζε ο «κομήτης» Κασσελάκης και οι οικονομικές δοσοληψίες του στο παρελθόν, ο (τραγικός) πνιγμός του μικρού παιδιού από σταφύλι, ο τυφώνας στην Αμερική, οι πολυτελείς βίλες και τα ενοίκιά τους. Το βάρος θα έπεφτε στην έρευνα για τις ετοι- μασίες συμμετοχής της χώρας στον ΝΑΤΟϊκό πόλεμο με τη Ρωσία, τις βάσεις των Αμερικανών και τον ρόλο τους. Θα υπήρχαν ρεπορτάζ για τα μπάζα της Πανεπιστημίου στον «Μεγάλο Περίπατο» της διαφθοράς της δημοτικής αρχής Μπακογιάννη, για την έφοδο μέσα στον Αύγουστο σε κοινωνικά στέκια, για την εκρίζωση δέντρων στην Αλεξανδρούπολη (που κάηκε) και την Αθήνα.
Όμως, η πολιτική εξουσία ποδηγέτησε τα ΜΜΕ, είναι επικυρίαρχη στην ενημέρωση επειδή δεν υπάρχει κανονική, αστική δημοσιογραφία. Και αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο από τους δημοσιογράφους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.