Ο έλεγχος της ενημέρωσης και η χειραγώγηση μίντια και δημοσιογράφων από την οικονομική-πολιτική εξουσία σαφώς δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Υπάρχει, εξελίσσεται και διαρκώς επαναδιαμορφώνεται σε όλο τον κόσμο. Στη χώρα μας, ωστόσο, δεν τίθεται πλέον καν ζήτημα για τα παραπάνω φαινόμενα. Με ευθύνη των κομμάτων εξουσίας, συνδικαλιστικών παρατάξεων και πολύ συγκεκριμένων γνωστών προσώπων, η δημοσιογραφία και τα παραδοσιακά-συστημικά μίντια μετατράπηκαν σε θεραπαινίδες κάθε εξουσίας, με αποκλειστικό ρόλο την υποταγή της κοινωνίας. Οι δημοσιογράφοι, ως παραγωγοί-δημιουργοί επικοινωνιακής πολιτικής και ενημέρωσης, είναι ολοκληρωτικά υποταγμένοι στις κεντρικές κατευθυντήριες γραμμές:
Της ιδιοκτησίας του Μέσου τους, των πολιτικών κομμάτων που στηρίζουν τα Μέσα, των φανερών ή αφανών χορηγών και διαφημιστών τους, της κυβέρνησης που κρατά δέσμια τα μίντια μέσω των κρατικών επιδοτήσεων. Η υποταγή αυτή υπηρετήθηκε συνδικαλιστικά ως κεντρική επιλογή μέσω των δημοσιογραφικών ενώσεων, που είχαν ως αποκλειστικό στρατηγικό στόχο «να σωθούν τα μίντια» των εργοδοτών τους, άνευ όρων όσον αφορά στις εργασιακές συνθήκες των δημοσιογράφων και την αποφασιστική συμμετοχή τους στη «γραμμή παραγωγής» ρεπορτάζ και ενημέρωσης.
Η χειραγώγηση ΜΜΕ-δημοσιογράφων ήταν βασική επιλογή και της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και επέλεξε τη συγκεκριμένη διαδικασία τηλεοπτικής αδειοδότησης, γι’ αυτό καθόρισε την κρατική ραδιοτηλεόραση ως ελεγχόμενη από τον υπουργό και το Μαξίμου «κρατική υπηρεσία», διατηρώντας το κέλυφος της ΝΕΡΙΤ, γι’ αυτό αναζήτησε νέους ολιγάρχες για τον χώρο των μίντια.
Ιδιοκτήτες ΜΜΕ και κυβέρνηση ΝΔ τελειοποίησαν τη μέθοδο ολοκληρωτικού ελέγχου μετά το 2019, με πρόσχημα την οικονομική κατάρρευση των μίντια και την πανδημική κρίση, έχοντας αναλάβει σχεδόν εξολοκλήρου την οικονομική τους λειτουργία. Η «συγκυβέρνηση» των δυο κομμάτων εξουσίας, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, στον χώρο των ΜΜΕ εξυπηρετείται με ξεκάθαρο τρόπο και χωρίς καμία αυταπάτη στη συνδικαλιστική ένωση της ΕΣΗΕΑ, η οποία σταδιακά μετατρέπεται σε «εταιρεία διαχείρισης» εργατικού δυναμικού στα ΜΜΕ.
Της ιδιοκτησίας του Μέσου τους, των πολιτικών κομμάτων που στηρίζουν τα Μέσα, των φανερών ή αφανών χορηγών και διαφημιστών τους, της κυβέρνησης που κρατά δέσμια τα μίντια μέσω των κρατικών επιδοτήσεων. Η υποταγή αυτή υπηρετήθηκε συνδικαλιστικά ως κεντρική επιλογή μέσω των δημοσιογραφικών ενώσεων, που είχαν ως αποκλειστικό στρατηγικό στόχο «να σωθούν τα μίντια» των εργοδοτών τους, άνευ όρων όσον αφορά στις εργασιακές συνθήκες των δημοσιογράφων και την αποφασιστική συμμετοχή τους στη «γραμμή παραγωγής» ρεπορτάζ και ενημέρωσης.
Η χειραγώγηση ΜΜΕ-δημοσιογράφων ήταν βασική επιλογή και της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και επέλεξε τη συγκεκριμένη διαδικασία τηλεοπτικής αδειοδότησης, γι’ αυτό καθόρισε την κρατική ραδιοτηλεόραση ως ελεγχόμενη από τον υπουργό και το Μαξίμου «κρατική υπηρεσία», διατηρώντας το κέλυφος της ΝΕΡΙΤ, γι’ αυτό αναζήτησε νέους ολιγάρχες για τον χώρο των μίντια.
Ιδιοκτήτες ΜΜΕ και κυβέρνηση ΝΔ τελειοποίησαν τη μέθοδο ολοκληρωτικού ελέγχου μετά το 2019, με πρόσχημα την οικονομική κατάρρευση των μίντια και την πανδημική κρίση, έχοντας αναλάβει σχεδόν εξολοκλήρου την οικονομική τους λειτουργία. Η «συγκυβέρνηση» των δυο κομμάτων εξουσίας, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, στον χώρο των ΜΜΕ εξυπηρετείται με ξεκάθαρο τρόπο και χωρίς καμία αυταπάτη στη συνδικαλιστική ένωση της ΕΣΗΕΑ, η οποία σταδιακά μετατρέπεται σε «εταιρεία διαχείρισης» εργατικού δυναμικού στα ΜΜΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.