Πιστόλια, τέηζερ και… καλή καρδιά στα Πανεπιστήμια

Μην ξεχάσουμε τις κρότου λάμψης παιδιά, θα κάνουν κυριολεκτικά μπαμ!

του Χρήστου Ξανθάκη 

Με την ανώτατη εκπαίδευση και τα διδακτήριά της ξεμπέρδεψα γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα. Το έσυρα, βέβαια, το κάρο ως τις αρχές της επόμενης δεκαετίας γιατί δεν είχα καμιά όρεξη να πάω στρατό και πέρναγα ένα μάθημα το χρόνο. Τώρα με τα καινούρια κόλπα θα με είχαν διώξει,.. τότε όμως ήταν λίγο πιο λάσκα τα πράγματα και δεν σε πετάγανε στου δρόμου την άκρη σε πρώτη ευκαιρία.
Ξεμπέρδεψα λοιπόν με τα πανεπιστήμια πριν από πολλά χρόνια, αλλά άρχισα να ξαναμπερδεύομαι στις αρχές της περασμένης δεκαετίας. Όταν πήρα στα χέρια μου κάμερα και κινητό και άρχισα να μπαινοβγαίνω στις σχολές αλιεύοντας γκραφίτι. Σε όλες τις σχολές του λεκανοπεδίου Αττικής, ανεξαιρέτως, μόνο Γεωπονική δεν έχω πάει γιατί μου πέφτει λίγο μακριά και χάνομαι. Κατά τ’ άλλα όμως, δεν μου έχουν ξεφύγει πολλά κτίρια.

Και όπως είχε πει κι ο Θοδωρής Μανίκας μια φορά κι έναν καιρό «κατέβηκα στο Πέραμα, αλλά γκέτο δεν είδα». Στην περίπτωσή μας δηλαδή, δεν είδα κανένα κέντρο ανομίας στα πανεπιστήμια και στα πολυτεχνεία, δεν είδα να κυβερνάνε οι σπείρες και να ξεχειλίζουν οι διάδρομοι από έγκλημα, δεν είδα βουνά από σκόνες και λειβάδια από φούντες, δεν είδα να τρέχει ποτάμι το αίμα και να γίνεται σφαγή του Σικάγου κάθε τρεις και λίγο. Ακαταστασία είδα, σκουπίδι είδα, βρωμιά είδα, αφίσα είδα, γκραφίτι είδα (δόξα τω Θεώ!), αλλά σώπα καλέ, αν είναι αυτά τα χειρότερα που μπορούν να σου συμβούν σε έναν πανεπιστημιακό χώρο, όχι αστυνομία δεν χρειαζόμαστε στα ΑΕΙ αλλά ούτε καν θυρωρούς.
Και ναι, υπάρχουν και χειρότερα ενίοτε, όπως υπάρχουν παντού αλλού όπου συνωστίζεται κόσμος. Αλλά δεν είναι ούτε καθεστώς ούτε καθημερινότητα. Μεμονωμένα περιστατικά είναι που λένε και τα δελτία, όταν θέλουν να μας δείξουν ότι όλα βαίνουν καλώς και άδικο έχουν όσοι και όσες διαμαρτύρονται για έκλυση των ηθών…
Ίσως γι’ αυτό ο Θεόδωρος Φορτσάκης, πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και πρώην πρύτανης του ΕΚΠΑ βγήκε και τοποθετήθηκε ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία. Δεν ήταν τυχαία η παρέμβασή του, μιας και έχει συγκρουστεί με μερίδα των φοιτητών ουκ ολίγες φορές. Ως και αφίσα είχε κυκλοφορήσει στη Νομική με ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του μουστάκι τύπου Χίτλερ. Βγήκε όμως και τα είπε ξεκάθαρα:

«Η αστυνομία δεν πρέπει να κατοικοεδρεύει στο πανεπιστήμιο, ούτε μπορεί να ανατεθεί η φύλαξη του πανεπιστημίου στην αστυνομία. Κανένας καθηγητής και κανένας φοιτητής δεν θα δεχθεί εύκολα την τοποθέτηση αστυνομίας εντός πανεπιστημίων. Η ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, είναι επικοινωνιακού τύπου λύση και δεν θα είναι αποτελεσματική το μπάχαλο που υπάρχει στην Ελλάδα, δεν το βρίσκουμε εύκολα αλλού. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος να βάλουμε την αστυνομία μέσα».

Το γκουβέρνο, ωστόσο, δεν ακούει. Και ετοιμάζει αστυνομικό σώμα με όπλα για τις σχολές. Με πιστόλια ίσως, με τέηζερ (φονικό όπλο είναι κι αυτό!) ενδέχεται, με γκλομπ υποθέτω, αναρωτιέμαι αν θα ρίχνουν και κρότου λάμψης σε κλειστό χώρο οι ένστολοι για να ζήσουμε στιγμές μαγικές κι ονειρεμένες. Να στέλνεις το παιδί σου να μάθει γράμματα και να γυρνάει στο σπίτι μισερωμένο δηλαδή.
Αν γυρνάει…

Υ.Γ. 1: Εννοείται ότι έσκασε και η σχετική δημοσκόπηση για να στηρίξει την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας. Με σχεδόν 40 % των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ το 2019 να (υποτίθεται ότι) δηλώνουν «ναι».
Και πολύ λίγοι είναι θα έλεγα εγώ. Κανονικά όλοι «ναι» θα έπρεπε να λένε. Έχουν όμως και οι έρευνες τις αστοχίες τους!
Υ.Γ. 2: Ακόμη και από καραμπόλα να του βγήκε του υφυπουργού Συρίγου ότι αστυνομικά τμήματα στα ΑΕΙ είχαν και το 1969, μάλλον αποτρόπαιο είναι. Και δείχνει και το χάσμα ορισμένων ανθρώπων με την κοινωνία…

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr