«Σιδερένια φτέρνα» κυβέρνησης και αφεντικών στα ΜΜΕ

Ματίνα Παπαχριστούδη στο ΠΡΙΝ του Σαββατοκύριακου 
Ο μιντιακός ολοκληρωτισμός αποκαλύπτεται χωρίς κανένα φύλλο συκής, χωρίς καμία δικαιολογία. Η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη και οι σύμμαχοι ολιγάρχες των μίντια, μετά από δέκα χρόνια συστηματικής μετάλλαξης των ΜΜΕ από μέσα επικοινωνίας σε προπαγανδιστικά κέντρα χειραγώγησης, δεν έχουν πια ανάγκη ούτε τους υποτακτικούς, ενσωματωμένους δημοσιογράφους. Η ευθύνη της διαλογής για τη μετάδοση κατασκευασμένων γεγονότων ή και ψευδών ειδήσεων περνάει σταδιακά στα χέρια ολίγων πιστών που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να δρουν ως «μισθοφόροι» τους.
Τα τελευταία γεγονότα καταδεικνύουν την παραπάνω επιλογή κυβέρνησης και μιντιαρχών ως ζωτικής σημασίας για την επιβολή της «σιδερένιας φτέρνας» της λογοκρισίας, παντού και στα πάντα. Στο συγκρότημα του Βαγγέλη Μαρινάκη εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση η αρθρογράφος Έλενα Ακρίτα και η αρχισυντάκτρια Δήμητρα Κρουστάλλη μετά από «ασφυκτική πίεση» από το Μαξίμου. Στη Σάμο συνελήφθη ο δημοσιογράφος Γιάννης Νέγρης επειδή αποκάλυψε περιβαλλοντολογικό έγκλημα στο νησί. Στη Λέσβο ο βουλευτής της ΝΔ Χαράλαμπος Αθανασίου επιτίθεται σε δημοσιογράφους, επειδή απλώς έγραψαν για την διαθεσιμότητα και την παραπομπή τεσσάρων συνοριοφυλάκων και ενός αστυνομικού που πρωτοστάτησαν σε επίθεση εναντίον προσφύγων.
Η τοποθέτηση «τοποτηρητών» που μετέφεραν την κυβερνητική γραμμή στα Μέσα Ενημέρωσης, που εξαρτώνται απόλυτα από το κρατικό χρήμα αυτή την περίοδο και τα οποία βρίσκονται σε διαρκή συναλλαγή με την κρατική πολιτική εξουσία, δεν έχει να προσφέρει κάτι στο σύστημα χειραγώγησης. Ο ολοκληρωτισμός λειτουργεί με την απευθείας χρηματοδότηση τους μέ-
σω διαφήμισης ή επιδοτήσεων, με ύψος ευθέως ανάλογο του βαθμού υποταγής στην κεντρική διανομή της ειδησεογραφίας από τα απόλυτα ελεγχόμενα κρατικά Μέσα και το μοίρασμα έτοιμων ρεπορτάζ και ειδήσεων από τα γραφεία Τύπου, τα οποία έχουν στελεχωθεί με πλειάδα κομματικών δημοσιογράφων. Συμπληρώνεται δε με την διασπορά ψευδών πληροφοριών για οποιοδήποτε πολίτη, μέλος κινήματος ή συνδικαλιστή, που έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει την επικοινωνιακή ατζέντα, με στόχο τη συκοφάντηση και απόρριψη της άποψής του.