Τα Rafale του Μακρόν, ο διευθυντής της «Καθημερινής» και οι... θυσίες των συνταξιούχων

Στην Καθημερινή της περασμένης Κυριακής, ο Αλέξης Παπαχελάς έγραψε ένα άρθρο για την ανάγκη αύξησης των στρατιωτικών δαπανών. Στο άρθρο αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα πρόγραμμα αναβάθμισης των αμυντικών δυνατοτήτων της, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς όμως και ηλίθιους φραγμούς που βάζουν τρικλοποδιά. Είμαστε σε ένα σημείο όπου ακόμη και η
αναβολή άμεσης καταβολής των αναδρομικών συντάξεων θα έπρεπε να βρίσκεται στο τραπέζι, όσο βαρύ και αν είναι το πρόβλημα για μια μερίδα της κοινωνίας.»

Όπως καταλαβαίνουμε, τα πολεμικά παιχνίδια στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι τζάμπα -από καμία πλευρά. Καταλαβαίνουμε επίσης ότι τα ποστ στα ελληνικά του Μακρόν θα μας στοιχίσουν κάμποσα δισεκατομμύρια.
Αυτό όμως που με ενδιαφέρει πιο πολύ στην άποψη του διευθυντή της Καθημερινής (το οποίο το βλέπω και σε άλλα άρθρα το τελευταίο διάστημα) είναι το ποιοι θα έπρεπε να κάνουν τις θυσίες που ενδεχομένως θα χρειαστούν για την εθνική άμυνα. Δεν λέει, ας πούμε, να μαζευτούν οι Έλληνες εφοπλιστές που εξαιρούνται από τους φόρους, να κάνουν μια έκτακτη εισφορά για εθνικούς λόγους ώστε να καλύψουν το κόστος κανενός Rafale από αυτά που θα μας πουλήσει ο Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία Μακρόν. Ούτε προτείνει να ανασταλεί, ας πούμε, η μείωση του ΕΝΦΙΑ στη μεγάλη ακίνητη περιουσία ή να επιβληθεί, ας πούμε, έκτακτη εισφορά στα μεγάλα εισοδήματα για να καλυφθεί μέρος της αύξησης των στρατιωτικών δαπανών. Τις θυσίες πρέπει να τις κάνουν οι συνταξιούχοι που δύσκολα θα έλεγες ότι τρώνε με χρυσά κουτάλια. Επιπλέον, αν βρισκόταν αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο οι συνταξιούχοι μάλλον θα ήταν λιγότερο κερδισμένοι από τους ιδιοκτήτες τάνκερ, ας πούμε. Μικρότερη συμμετοχή στα κέρδη, μεγαλύτερη στις θυσίες. Παράξενα πράγματα μου φαίνονται αυτά.

Γιάννης Αλμπάνης (fb)