ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ: Αλληλεγγύη για τους συναδέλφους στην πράξη και όχι στη θεωρία

Συνάδελφοι,
Μέσα σε ένα τοπίο που διαμορφώνεται όλο και δυσμενέστερο, την ελπίδα για την αναστροφή αυτού του κλίματος θα πρέπει να την χτίσουμε εμείς οι ίδιοι.
Η ΕΣΗΕΑ είναι το Σωματείο μας, είναι η ασπίδα μας απέναντι σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες, κυβερνητικές αποφάσεις και επιταγές δανειστών και επιτρόπων. Όσες παθογένειες κι αν έχει αυτό το Σωματείο, όσα κι αν του καταλογίσουμε είναι στο δικό μας χέρι να το οδηγήσουμε εκεί όπου εμείς οραματιζόμαστε να ταξιδέψει. 
Αυτό το ταξίδι δεν θα είναι εύκολο. Θέλει αγώνα, θέλει επιμονή, θέλει όραμα.  Θέλει να “επανεφεύρουμε” τους εαυτούς μας, να αποκαταστήσουμε την εικόνα του δημοσιογραφικού επαγγέλματος στην κοινωνία, να δώσουμε ξανά νόημα σε θεμελειώδη εργασιακά δικαιώματα, όπως οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η πλήρης ασφαλιστική κάλυψη για όλους τους εργαζομένους, η ελευθερία της έκφρασης.
Εμείς, οι Μαχόμενοι Δημοσιογράφοι, ανήκουμε σε μια παράταξη που δεν είχε ποτέ από πίσω της μηχανισμούς, κομματικά γραφεία και εξωδημοσιογραφικές “γραμμές”, ούτε Μουρούτηδες να τουϊτάρουν θριαμβολογώντας για χάρη τους… 
Πιστεύουμε στην ανάγκη να αποκαταστήσει ο δημοσιογραφικός κόσμος τη σχέση του με την κοινωνία, που διερράγη, λόγω της στάσης ορισμένων που πιστεύουν στη δημοσιογραφίας της "εξυπηρέτησης", των υπογείων διαδρομών και στη δημοσιογραφία της "διεκπαιρέωσης". Στάσεις που έχουν φτάσει στο σημείο να ζητούν "μαύρο" στα κοινωνικά δίκτυα, εν ολίγοις φίμωση των πάντων έναντι της προστασίας του πολιτικού προσωπικού.
Πιστεύουμε ότι τα μείζονα θέματα με τα οποία πρέπει να ασχοληθεί το νέο Διοικητικό συμβούλιο που θα προκύψει από τις εκλογές είναι:
-ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Οι θεαματικές τεχνολογικές αλλαγές την τελευταία 20ετία έχουν αλλάξει τελείως τον χάρτη των Μέσων Ενημέρωσης. Οι περισσότερες νέες θέσεις εργασίας δημιουργούνται πλέον ,σχεδόν αποκλειστικά, από τις ενημερωτικές ιστοσελίδες αλλά καθώς, όμως, αυτός ο χώρος παραμένει θολό τοπίο εκτός κανόνων, ο συνθήκες εργασίας σ΄αυτά είναι δραματικά χειρότερες από αυτές στα παραδοσιακά μέσα. Οι εργαζόμενοι στα περισσότερα sites δουλεύουν σε συνθήκες γαλέρας και με μηδενικά εργασιακά δικαιώματα, εκτός των ασφαλιστικών ταμείων των συναδέλφων τους και, κατά συνέπεια, εκτός της συνδικαλιστικής κάλυψης των Σωματείων.
Ζητάμε:
Να υπάρξει ΑΜΕΣΑ νομοθετική ρύθμιση, ώστε όλοι οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι, ανεξαρτήτως του μέσου στο οποίο προσφέρουν τις υπηρεσίες τους να έχουν τα ίδια εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Αυτή είναι λύση του γόρδιου δεσμού για τους εργαζόμενους στα site.
- ΜΠΛΟΚΑΚΙΑ
Πρέπει να μπει τέλος σ΄αυτή τη “βιομηχανία” εκμετάλλευσης των εργαζόμενων. Το “μπλοκάκι” ήταν πάντα ο πιο δημοφιλής τρόπος, για να παρακάμψουν οι εργοδότες βασικά εργασιακά δικαιώματα, καθώς  τις περισσότερες φορές υποκρύπτει εξαρτημένη σχέση εργασίας.
Ζητάμε:
Να μετατραπούν σε συμβάσεις αορίστου χρόνου όλες οι εξαρτημένες σχέσεις εργασίας. Ακόμα όμως κι αν παραμείνει ο εργαζόμενος αμειβόμενος με “μπλοκάκι”, να καταβάλλονται από τον εργοδότη όλες οι ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς βέβαια μείωση του μισθού. Να διαγραφούν οι παράνομες ασφαλιστικές εισφορές με τις οποίες χρεώθηκαν εργαζόμενοι δημοσιογράφοι με μπλοκάκι  από τον ΟΑΕΕ, ενώ ήταν ασφαλισμένοι στον ΕΔΟΕΑΠ. Είναι οι μόνοι εργαζόμενοι που δεν είχαν δικαίωμα να επιλέξουν ασφαλιστικό ταμείο και σ’ αυτό να καταβάλλουν τις εισφορές τους.
- ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΥΠΟΥ
Η εργασία σε ένα γραφείο Τύπου μπορεί να μην είναι αμιγώς δημοσιογραφική, αποτελεί όμως δουλειά δημοσιογράφων και το κυριότερο θέσεις εργασίας για δημοσιογράφους.
Πιστεύουμε ότι οι εργαζόμενοι σ’ αυτά πρέπει να έχουν τα ίδια ασφαλιστικά δικαιώματα με όλους τους υπόλοιπους δημοσιογράφους, με έναν περιορισμό: Να μην καλύπτουν παράλληλα ρεπορτάζ του ίδιου αντικειμένου με το γραφείο Τύπου στο οποίο υπηρετούν, σύμφωνα με τον Κώδικα Δεοντολογίας.
Οι πολυθεσίες -και μιλάμε για τις καλοπληρωμένες πολυθεσίες και όχι για μικροποσά που προσπαθούν να συνθέσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα- είναι πρόκληση σε μία εποχή που οι μισοί συνάδελφοι είναι άνεργοι ή απλήρωτοι επί μήνες.
-ΑΝΕΡΓΙΑ, ΑΠΛΗΡΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
Η σημερινή εικόνα του κλάδου μας: Άνεργοι, απλήρωτοι εργαζόμενοι,  ελαστικές σχέσεις εργασίας, συμβάσεις δουλείας και ταπείνωσης, ανασφάλεια, φόβος, αβεβαιότητα. 
Η ανεργία έχει σαρώσει τον χώρο μας, με ένταση που σπάνια θα βρει κανείς σε άλλους επαγγελματικούς χώρους. Παράλληλα, χιλιάδες εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες, κατάσταση η οποία καθιστά ευάλωτους τους πάντες σε εκβιασμούς και απειλές, αλλά και σε μεταβολές επί τα χείρω των εργασιακών τους δικαιωμάτων.
Αυτό δεν πρέπει να είναι πλέον ανεκτό από κανένα.
Και σ’ αυτό απαιτείται η συμμετοχή όλων και κυρίως των εργαζομένων που δέχονται αυτές τις πιέσεις. Ο μόνος τρόπος για να ανακοπεί αυτή η εργασιακή σφαγή, είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να καταγγέλλουν τις συνεχείς αυθαιρεσίες στο Σωματείο τους και να απαιτούν τα αυτονόητα. 
Αλλά, για να γίνει αυτό πρέπει ο εργαζόμενος να μπορεί να βασιστεί σε ένα μαχητικό, διεκδικητικό, ασυμβίβαστο Σωματείο και σε συνδικαλιστές που.. δεν πίνουν καφέ με τους εργοδότες και τους εκπροσώπους τους.
- Ο ΕΔΟΕΑΠ και οι «σωτήρες» του: Εδώ και καιρό, επιχειρείται από γνωστούς κύκλους (πάντα «Ενωμένους») να επωμιστούν οι πάντες την ευθύνη για την κατάρρευση του ΕΔΟΕΑΠ, εκτός από τους ίδιους, αν και ελέγχουν τη διοίκηση του οργανισμού, αν και συμμετείχαν (ο νυν και ο πρώην πρόεδρος) στην τριμερή με το υπουργείο και τους εργοδότες, αν και έκλειναν κρυφά ραντεβού με αυτούς και έκαναν μυστικές συμφωνίες. 
Εμφανίζουν ως «λύσεις» βραχυπρόθεσμα δάνεια, χωρίς να μας αποκαλύπτουν πώς θα αποπληρωθούν και δρομολογούν την μετατροπή του ΕΔΟΕΑΠ σε Επαγγελματικό Ταμείο, πετώντας έξω συνταξιούχους και ανέργους.
Και επειδή ο στόχος τους είναι ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ οι εκλογές στην ΕΣΗΕΑ, αποσιωπούν ότι ΟΛΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΠΟΥ ΙΔΡΥΣΑΝ ΤΟΝ ΕΔΟΕΑΠ (ΕΠΗΕΑ, ΕΣΗΕΜΘ, ΕΠΗΕΘ) αντιμετωπίζουν με πολλές επιφυλάξεις, τις ακροβατικές και επικίνδυνες, για τα συμφέροντα των μελών λύσεις τους, αυτοί μιλούν μόνο για ένα Σωματείο: Την ΕΣΗΕΑ.
Και δεν λένε κουβέντα για τις ευθύνες της κυβέρνησης αλλά, κυρίως, αποσιωπούν πλήρως τις ευθύνες των εργοδοτών.
Η θέση μας είναι ότι:
Μόνο η καθιέρωση ενός σταθερού πόρου, που θα διασφαλίζει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και συντάξεις για όλα τα μέλη, μπορεί να κάνει βιώσιμο το Ταμείο.
Και είναι μεγάλη η ευθύνη της κυβέρνησης, που εξαφάνισε το αγγελιόσημο εν μία νυκτί, κάνοντας το δώρο στους εργοδότες, οι οποίοι τώρα θέλουν να ωφελούνται απ΄  αυτό και να μην πληρώνουν. 
Προς αυτούς πρέπει να στραφεί όλη η πίεση η δική μας και των σωματείων μας.