ΟΧΙ στην απαξίωση του αγώνα μας.

Όλοι/λες σε ένα μαζικό αγώνα διαρκείας, για τους εργαζόμενους στο κλάδο μας, είτε το θέλουν, είτε όχι η «αριστοκρατία» της συνδικαλιστικής μας ηγεσίας.

Πού αναμηρυκάζει τετριμμένα κλισέ, χωρίς πραγματικό αντίκρισμα με την ίδια ξύλινη
αερολογία, τις ίδιες αφομοιωτικές προσδοκίες, και το μόνο που καταφέρνει είναι να βυθίζει σε απόγνωση δεκάδες εργαζόμενους – ανέργους στον κλάδο μας.

Μία κεντρική συνδικαλιστική ομοιογενοποιημένη περιχαράκωση (συγκοινωνούντων δοχείων σε επίπεδο προεδρείων) που ανέχονται με παθητικότητα και με τον αναλογούντα ρεαλισμό τους, τις μηδενικές αυξήσεις, τις μειώσεις μισθών, την καταστρατήγηση και των τελευταίων υπολειμμάτων της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας προσπαθώντας να αυτοσυντηρηθούν με αυταπάτες και ενίοτε, με εκτονωτικές κινητοποιήσεις, χωρίς στόχους, κλιμάκωση και προοπτική.

Συνδικαλιστικές καρικατούρες που συνειδητά αποστρέφουν το βλέμμα τους από την κρεατομηχανή που συνθλίβει καθημερινά δεκάδες συναδέλφους στα ΜΜΕ (βλ. ΠΗΓΑΣΟ – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ – ΣΚΑΙ – ΑΝΤΕΝΝΑ – ALTER –ΔΟΛ – δημοτικά ραδιόφωνα κ.τ.λ.) μέσα από αποσπασματικές επιλογές οι οποίες συνήθως καλύπτονται από την σιωπή των αμνών.

Οι γνωστές καρικατούρες που πανηγυρίζουν – θριαμβευτικά ακόμη και για μια εύλογη δικαστική
απόφαση (μη πληρωμή δεδουλευμένων στο ALTER) συγχαίροντας την «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη, την ίδια στιγμή που είναι έτοιμοι να πανηγυρίσουν ακόμη και μια θέση εργασίας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης – εξόντωσης, περιχαρακώνοντας εντός της αμφιλεγόμενης θεσμικής νομιμότητας τις όποιες παρεμβάσεις τους, ως ύστατη εκδούλευση στο νεοταξικό τέρας, και στους πολιτικούς υπηρέτες τους.
Την ίδια στιγμή που ποινικοποιείται ακόμη και η μη επικύρωση του εισιτηρίου στα μέσα μαζικής μεταφοράς, είναι πλέον κάτι παραπάνω από κραυγαλέα η συνδικαλιστική ανεπάρκεια και αναξιοπιστία στον Κλάδο μας , σε μια προσπάθεια κάποιοι να μην απωλέσουν τα μικρά ή μεγάλα χωράφια της εξουσίας τους, που νοιώθουν ότι απειλούνται από την συλλογική δράση και αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων.
Απόδειξη αποτελεί η αναζήτηση του εχθρού – από το μονοπαραταξιακό προεδρείο της ΕΠΗΕΑ – στα τελευταία αναχώματα που είναι οι ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ στους χώρους εργασίας, που σε καμία περίπτωση δεν αμφισβήτησαν το θεσμικό ρόλο των Ενώσεων, ερχόμενες από ανάγκη να καλύψουν ανεπαρκείς και εκκωφαντικές απουσίες.
Κάτω από ανάλογα σύνδρομα και προσχήματα, το μονοπαραταξιακό προεδρείο της ΕΠΗΕΑ, αρνήθηκε (παρά την αρχική ειλημμένη απόφαση του ΔΣ στην 4η συνεδρίαση ) να καταβάλει την σχετική οικονομική ενίσχυση για την πραγματοποιηθείσα ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους απολυμένους στο ΔΟΛ, που πραγματοποίησε η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΔΟΛ και στήριξε ανοιχτά η ΔΙΑΚΛΑΔΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ – ΑΝΕΡΓΩΝ ΣΤΑ ΜΜΕ.

Στην από 17/2/2011 συνεδρίαση του ΔΣ λοιδορήθηκε από το προεδρείο της ΕΠΗΕΑ, οποιαδήποτε συλλογική αντίσταση, με τη νοημοσύνη της αμοιβάδας που αναζητά συνθήκες ύπαρξης και αναπαραγωγής καρεκλών και κατ΄επέκταση καρεκλοκένταυρων .

Η απειλή φυσικής βίας από τον Γεν.Γραμματέα της ΕΠΗΕΑ κατά τη συνεδρίαση τις 17/02/2011 του Δ.Σ στον εκπρόσωπο του ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ &ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ,που είχε λάβει το λόγο για συνολική τοποθέτηση,καταδεικνύει και το ποιοτικό μέγεθος του προβλήματος της κατάπτωσης αρχών,δημοκρατικών αξιών και δεοντολογίας ,μέσα από ένα διαρκείας παραλήρημα αυταρχισμού και αλαζονείας.

Συμπεριφορές ανάλογες και αντίστοιχες που δέχτηκαν μέλη του Δ.Σ της ΕΠΗΕΑ (στελέχοι του ΔΙΚΤΥΟΥ) αλλά και εκλεγμένοι εκπρόσωποι εργαζομένων από παρεμβάσεις «ένοπλων μπράβων» στους χώρους εργασίας ,χωρίς να εκδοθεί ούτε μια απλή καταγγελία από την Ένωση.

Αφού συγκαλύπτονται ακόμη και τα γνωστά –ως είδος –golden boys/girls πού μέσα από την αντεργατική υστερία του τελευταίου διαστήματος ,πρωτοστατούν σε απολύσεις εργαζομένων, αντεργατικές και αντι-συνδικαλιστικές μεθοδεύσεις , φτ'ανοντασ στο σημείο να καταθέτουν ως μάρτυρες υπεράσπισης των εργοδοτών πού σε πολλές των περιπτώσεων είναι «αξιότιμα» μέλη της ΕΠΗΕΑ!!
Σε συνθήκες απόλυτης εργασιακής βαρβαρότητας ,και εργοδοτικού κανιβαλισμού, πού διασφαλίζει για τους εργοδότες των ΜΜΕ μια νέα κερδοφορία μέσα από την κοινωνική εξαθλίωση .Το ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ &ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ (3 εκπρόσωποι στο Δ.Σ της ΕΠΗΕΑ)επιμένει σταθερά για :

• Σύγκλιση Έκτακτης Γεν.Συνέλευσης των μελών της ΕΠΗΕΑ
• Επισκέψεις –Γεν.συνελεύσεις στους χώρους εργασίας
• Άμεση σύγκλιση του Μικτού Συμβουλίου
• Τροποποίηση του καταστατικού της ΕΠΗΕΑ
• Αγώνας διαρκείας σ΄όλα τα ΜΜΕ

Η απροθυμία των εργοδοτών να υπογράψουν νέες Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και να δεσμευτούν για το σταμάτημα των απολύσεων –ενόψει νέων νομοθετικών ρυθμίσεων στα μέσα Ιουνίου –παρέχει το χρονικό περιθώριο του ατομικού εκβιασμού για μειώσεις μισθών ,απολύσεις ,εντατικοποίηση εκ’ περιτροπής εργασίας και έπεται ή συνέχεια με την πλήρη υπονόμευση των μέχρι σήμερα κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας .

Απαιτείται συνολική δράση από τον κλάδο, και όχι εξαγγελίες από αναξιόπιστες συνδικαλιστικές ηγεσίες που αποδεικνύονται στην καθημερινότητα στη καλύτερη περίπτωση ότι αποτελούν διακήρυξη προθέσεων.

Καμένες «αντιστάσεις»,πού παρακολουθούν τις εξελίξεις με διαδικασίες τηλεοπτικού ριάλιτι κακόγουστες σαπουνόπερες ,μίας συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας ,πού ιεραρχεί τις ανάγκες των εργαζομένων στο Κλάδο ως απόλυτη συνάρτηση με τη διατήρηση της κυριαρχίας της .
Όπως ο παραμορφωτικός καθρέπτης που έχει το δικό του τρόπο να αντανακλά τα είδωλα. Πρακτικές πού είναι πλέον αδιάφορες και ενδιαφέρουν μόνο όσοι «επαγγελματικά» εξαρτιόνται από αυτές.
Μέσα από τις συγκεκριμένες πρακτικές έφτασε ή συνδικαλιστική διαμεσολάβηση σε κατάσταση ανυποληψίας.
Ο συλλογικός αγώνας διαρκείας είναι η μοναδική αναγκαία συνθήκη για να αποτρέψουμε και να μην νομιμοποιήσουμε με τη παθητική αποδοχή τους νέους βιομηχανικούς αποχυμωτές ,πού θα στραγγαλίσουν και την τελευταία μας σταγόνα.
Δεν έχουμε πολλά περιθώρια, η αξιοπρέπεια δεν παζαρεύεται η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας ,σε ένα αγώνα διαρκείας.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΔΙΚΤΥΟΥ