Το μέλλον της επικούρησης και το «τζογάρισμα» των εισφορών του.

Το πόρισμα και τα πρακτικά των συνεδριάσεων της επιτροπής για την αναμόρφωση της επικουρικής ασφάλισης που αποκαλύπτει σήμερα η Eφημερίδα των Συντακτών επιβεβαιώνουν τους φόβους μας για τις προθέσεις της κυβέρνησης να παραδώσει στο έλεος της αγοράς τον σκληρό πυρήνα του κοινωνικού κράτους, το συνταξιοδοτικό σύστημα.
Η κεντρική ιδέα της πρότασης είναι σαφής:.. οι νέοι ασφαλισμένοι, εφόσον θέλουν να έχουν επικουρική σύνταξη στο απώτατο μέλλον, πρέπει να αναθέσουν τις εισφορές τους σε μια ιδιωτική εταιρεία που θα «επιλέξουν», η οποία θα τις επενδύει σε αμοιβαία κεφάλαια, που με τη σειρά τους θα επενδύουν σε άλλες αγορές, μετοχών, ομολόγων κ.λπ.
Ετσι, η επικουρική σύνταξη, που θεωρητικά τελεί και αυτή υπό την εγγύηση του κράτους, σύμφωνα με το Σύνταγμα, μετατρέπεται σε ένα απλό ασφαλιστικό, αποταμιευτικό συμβόλαιο, από το οποίο, στο τέλος του εργασιακού βίου του, ο ασφαλισμένος θα πάρει ό,τι έχει απομείνει από το «τζογάρισμα» των εισφορών του στις αγορές.
Με την προτεινόμενη μεταρρύθμιση της επικουρικής ασφάλισης, εφόσον υιοθετηθεί από την κυβέρνηση, επέρχονται οι εξής ανατροπές:

• Πρώτον, το κράτος απομακρύνεται από τον συνταγματικό ρόλο του ως εγγυητή του συνταξιοδοτικού συστήματος, άμεσα για τις επικουρικές συντάξεις, στο μέλλον ίσως και για τις κύριες.
• Δεύτερον, πόροι πολλών δισεκατομμυρίων από τις εισφορές των εργαζομένων παραδίδονται σε μια ιδιωτική αγορά που λειτουργεί με κερδοσκοπικά και ουδόλως κοινωνικά κριτήρια.
• Τρίτον, διαρρηγνύεται η αλληλεγγύη των γενεών, η αρχή που αποτέλεσε το θεμέλιο του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος εδώ και δεκαετίες. Στη θέση αυτής της αλληλεγγύης φαίνεται να προκρίνεται ένας ανταγωνισμός γενεών, με τον διαχωρισμό παλαιών και νέων ασφαλισμένων.
• Τέταρτον, διαμορφώνεται μια γενιά νέων εργαζομένων που, εκτός από τις κακής ποιότητας θέσεις εργασίας, τις επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, τις χαμηλές αμοιβές του παρόντος, θα διαθέτει ακρωτηριασμένα συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Θα αδυνατεί έστω και να φανταστεί έναν ομαλό κύκλο ζωής που θα καταλήγει σε ασφαλή γηρατειά και όχι σε έναν κοινωνικό Καιάδα.

Αυτή η ασφαλιστική αντιμεταρρύθμιση μπορεί να σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους για το κοινωνικό κράτος όπως το γνωρίσαμε, με όλα τα ελλείμματα και τις αναπηρίες του και την υποκατάστασή του από ένα ασφαλιστικό «καζίνο».

ΕφΣυν