«Τακτοποίηση» για εργοδότες, απολύσεις για εργαζόμενους

Από τη στήλη “Πίσω από τις κάμερες” στο κυριακάτικο ΠΡΙΝ
Της Μ. Παπαχριστούδη
Ρέουν τα εκατομμύρια των επιδοτήσεων για τους εργοδότες-καναλάρχες του νέου μιντιακού συστήματος, με την κυβέρνηση και τους «θεσμικούς» εταίρους της –τους πολυεθνικούς φορείς σε τηλεπικοινωνίες, τράπεζες, ΟΠΑΠ– να μοιράζουν κονδύλια. ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ΝΔ, υπουργοί και εξωθεσμικές πολιτικές δυνάμεις, μιλάνε και συνομιλούν με εκδότες, πιέζουν και απαιτούν σε λογοκρισία και αυτολογοκρισία. Αυτό, ενώ την ίδια ώρα, εκδότες, ιδιοκτήτες σταθμών – τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών– και site συνεχίζουν να έχουν απλήρωτους εργαζόμενους, να πληρώνουν έναντι, να μειώνουν αποδοχές, να έχουν επιβάλει μισθούς πείνας και εφιαλτικές εργασιακές σχέσεις. Όλα αυτά επιβραβεύονται με τις επιδοτήσεις και τα δώρα!
Την περασμένη εβδομάδα, στην εφημερίδα Εμπρός της Μυτιλήνης απολύθηκε η δημοσιογράφος Ανθή Παζιάνου. Απλήρωτη επί επτά μήνες, αποφάσισε μαζί με έναν ακόμη συνάδελφό της να αντιδράσει με επίσχεση εργασίας. Είχε δεχθεί όλο αυτό το διάστημα επιθέσεις ακροδεξιών κύκλων, εκβιασμούς και απειλές. Στο ίδιο νησί, νεοδημοκράτες πολιτικοί πιέζουν εκδότες να λάβουν μέτρα εναντίον των δημοσιογράφων που δεν σπέρνουν ρατσιστικό μίσος και δεν διαδίδουν τις ψευδείς-κατασκευασμένες ειδήσεις των ακροδεξιών. Με το που αντέδρασαν μαζικά οι δημοσιογράφοι, η ένωση τους και η ΠΟΕΣΥ και διατάχθηκε εισαγγελική παρέμβαση, η Ανθή απολύθηκε! Και ενώ, ένα χρόνο πριν, είχε απολυθεί από την ίδια εφημερίδα ο –επίσης απλήρωτος δημοσιογράφος– Νίκος Μανάβης…
Το ερώτημα τίθεται ευθέως στην κυβέρνηση και τους αρμόδιους υπουργούς: Δικαούνται επιχορήγησης και επιδότησης εργοδότες που αφήνουν απλήρωτους εργαζόμενους; Όσοι μπαίνουν σε καθεστώς οποιασδήποτε θεσμικής προστασίας, πτώχευσης ή διακανονισμών και απολύουν εργαζόμενους; Εκείνοι που φούνταραν τα προηγούμενα ΜΜΕ τους, αφήνοντας χρέη σε δάνεια, δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, αποζημιώσεις και δεδουλευμένα; Αν η κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία συνεχίσουν την ίδια τακτική, χτυπώντας τους στην πλάτη και ανοίγοντας το πουγγί, τότε είναι συνένοχη και διαπλεκόμενη και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Το ερώτημα τίθεται, επίσης, στις συνδικαλιστικές ενώσεις και τον κλάδο. Μέχρι πότε θα συνεχίσουν να προσκυνάνε εταιρείες μίντια, θεωρώντας πως «σώζουν» θέσεις εργασίας; Αν δεν αντιδράσουν τώρα που το σύστημα ξανα-τακτοποιείται με νέους όρους πότε θα το κάνουν;