Ο Ναυτίλος για την Ελευθεροτυπία: Τρία πειράματα και μία απάντηση στα παιδιά μου

-«Αισθάνομαι βαθύτατα προσβεβλημένος από το ύφος, το στυλ, τον αυταρχισμό, το συναισθηματικό και όχι μόνο εκβιασμό της διευθύντριας της εφημερίδας»...
-ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
H περιπέτεια της Ελευθεροτυπίας φαίνεται πως θα συνεχιστεί για πολύ ακόμη... Στη σημερινή συνέλευση των εργαζομένων αποφασίστηκε 24ωρη απεργία (μάλλον για την Παρασκευή) που στην ουσία, όπως λένε, προλαβαίνει την ιδιοκτήτρια να μην προχωρήσει σε λοκ άουτ. Επιπλέον αποφασίστηκε οι εργαζόμενοι να προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας και να αναλάβουν την έκδοση του φύλλου για όσο υπάρχει διαθέσιμο χαρτί (περίπου για έναν μήνα αν περικοπεί ο αριθμός των σελίδων).
Οπως γράφει το enimerosi24 απορρίφθηκε πρόταση για 48ωρη απεργία που θα ξεκινούσε άμεσα, χωρίς δηλαδή την κάλυψη των σωματείων, η οποία έλαβε μόλις 31 ψήφους. Τέλος να σημειωθεί ότι απερρίφθη πρόταση για αυτοδιαχείριση της εφημερίδας από τους συντάκτες και κατάργηση των διευθυντών.
Χαρακτηριστικά των δραματικών εξελίξεων στην Ελευθεροτυπία είναι τα όσα γράφει ο naftilos στο μπλογκ του σχετικά με την παρέμβασή του στη..σημερινή συνέλευση των εργαζομένων της εφημερίδας όπου αναφέρει μεταξύ άλλων: «Αισθάνομαι βαθύτατα προσβεβλημένος από το ύφος, το στυλ, τον αυταρχισμό, το συναισθηματικό και όχι μόνο εκβιασμό της διευθύντριας της εφημερίδας»...

«Θα ξεκινήσω από το άρθρο, σε κόκκινο πλαίσιο, -τρομάρα μας!-, που δημοσιεύουμε σήμερα στην πρώτη σελίδα...
Το τι λέει το ξέρουμε...
Οπως ξέρουμε ότι αυτά που λέει ελάχιστα ενδιαφέρουν τους αναγνώστες μας και πολύ λιγότερο τους φίλους μας, τους νοικοκύρηδές μας, τους δανειστές μας, τους συντρόφους μας στο σπίτι, τα παιδιά μας...
Αυτό το άρθρο δεν είναι απάντηση στα χάλια μας και στο ζεφερό μέλλον το δικό μας και των ανθρώπων μας...
Ισως να τους ενδιέφεραν περισσότερο όλα αυτά που ΔΕΝ λέει το άρθρο.
Το πως αυτή η ιστορική εφημερίδα έφτασε ως εδώ!

Ομως δεν θα μπω σε αυτά τώρα... Είναι πολύ αργά για δάκρυα... Ισως στα επόμενα χρόνια να τα γράψουμε σε μπλογκ και σε βιβλία...

Θα συνεχίσω με την πιο άθλια στιγμή, στην προσωπική, επαγγελματική καιδημοσιογραφική μου ζωή που ξεκίνησε το 1981: η ανακόινωση της διευθύντριας της εφημερίδας για το τι μέλλει γενέσθαι...
Αίσθανομαι βαθύτατα προσβεβλημένος από το ύφος, το στυλ, τον αυταρχισμό, το συναισθηματικό και όχι μόνο εκβιασμό!

Υφος και στυλ εντελώς αναντίστοιχο της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η εφημερίδα αλλά στην φριχτή πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι και ο καθένας ξεχωριστά.

Προφανώς ούτε αυτή η ανακοίνωση ήταν κάτι που θα μπορούσα να επικαλεστώ στους φίλους, στο νοικοκύρη μου, στους δανειστές μου, στη σύντροφό μου στο σπίτι, στα παιδιά μου που αύριο το πρωί τους κόβω τα αγγλικά και ίσως από τον άλλο μήνα να στέλνω στις γιαγιάδες τους για να τρώνε ένα πιάτο φαΐ...

Το αφήνω κι αυτό στην άκρη λοιπόν λέγοντας μόνο το περίφημο «Συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ». Και δεν θα το ξεχάσω μέχρι να κλείσω τα μάτια μου αργά ή γρήγορα! Ως κατάρα!

Πάμε λοιπόν στο ψαχνό!

Εδώ έχουμε να κάνουμε με τρία πειράματα. Δεν λέω λύσεις γιατί μόνο στο πρώτο πείραμα έχουμε αποτέλεσμα κι αυτό το αποτέλεσμα ΔΕΝ αποτελεί λύση.

Πείραμα 1ο: Αυτό που ζούμε. Πως μπορεί να βγουν δύο εφημερίδες και ένα site χωρίς λεφτά κρατώντας κουτσά-στραβά τις θέσεις τους.

Με μια αθέλητη δανειοδότηση και μία υποσχετική διατηρήσαμε τη σημαία ψηλά!

Αυτό το πείραμα κράτησε μέχρι χθες!

Από χθες δεν υπάρχει ούτε η υποσχετική αλλά και ούτε άλλη εναλλακτική. Διότι τελικά πιστεύω ότι ούτε η ικανότητα ούτε και η διάθεση υπάρχει για να βρεθεί μια άλλη λύση σε μορφή δανείου...

Αυτό το πείραμα δεν μπορεί να συνεχιστεί ούτε μισή μέρα ακόμη!
Καθαρά και ξάστερα!

Δεν είναι μια κατανοητή απάντηση που μπορώ να δώσω στα παιδιά μου!

Πείραμα 2ο: Σχέδιο Κούγκι. Οπου κάθε Κούγκι θα είναι ο καθένας μας και όλοι μαζί. Αγωγές, νομικές διεκδικήσεις, επίσχεση ή/και απεργία. Λουκέτο στην εφημερίδα. Αλλά και διασφάλιση με κάθε τρόπο των χρημάτων που μας χρωστούν.

Εδώ μένει να αποφασίσουμε αν θα το κάνουμε όλοι μαζί ή καθένας χώρια!
Κι ας δούμε αν δύο εφημερίδες κι ένα site μπορούν να βγουν χωρίς εργαζόμενους!

Είναι μια λογικότατη απάντηση προς όλους και από όλους!

Πείραμα 3ο: Ως δανειστές της εφημερίδας! Διεκδικούμε την ίδια την εφημερίδα. Δηλαδή την ίδια μας την τρέλα. Διότι περί τρέλας πρόκειται!
Ως δανειστές της εφημερίδας που καλούμαστε να στηρίξουμε την εφημερίδα για να μην πάρουμε επάνω και την ευθύνη ότι την κλείσαμε εμείς συνεχίζουμε να τη στηρίζουμε.
Ομως χωρίς υποσχετική τα πράγματα αλλάζουν άρδην!

Διεκδικούμε:
-Τη δημιουργία εκλεγμένης Συντακτικής Ομάδας που θα αναλάβει τη διεύθυνση της εφημερίδας
-Τη λειτουργία καθημερινής συντακτικής συνέλευσης που θα καθορίζει τα της επόμενης ημέρας.
-Αμεση συμμετοχή στη διαμόρφωση νέας τιμολογιακής πολιτικής και στρατηγικής για τις διαφημίσεις
-Αναδιάρθρωση της διανομής με άμεση απομάκρυνση από τον Αργως.
-Εξίσωση όλων των αμοιβών για όσα θα διαρκέσει αυτή η περίοδος.
-Αναζήτηση νέου είδους πόρων όπως η ενίσχυση από τους αναγνώστες μέσω δωρεών συμπαραγωγής
-Αναζήτηση νέων συμμάχων
-Τη συμμετοχή στο Δ.Σ. της εταιρείας με μετακλητούς εκπροσώπου-μέλη εκτελεστικού χαρακτήρα...

Και τα τρία είναι πειράματα!

Το πρώτο απορρίπτεται από την ίδια την πραγματικότητα αλλά και από την ελάχιστη αξιοπρέπεια που διαθέτει ο καθένας μας ως ανθρωποι!

Το δεύτερο έχει αμφίβολα αποτελέσματα αλλά αποτελεί και τον ύστατο τρόπο να απαντήσουμε τόσο στα οικονομικά μας προβλήματα όσο και στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε...

Το τρίτο πείραμα έχει επίσης αμφίβολα αποτελέσματα αλλά είναι ένα πείραμα Δημοσιογραφία, Αξιοπρέπειας, Αγώνα που ακόμη κι αν αποτύχει θα έχουμε κάθε λόγο να λέμε ότι έγινε πολύ νωρίς!
Το καταθέτω ως πρόταση στη συνέλευση.

Γιατί είναι μία απάντηση προς τα παιδιά μου. Ισως όχι για σήμερα αλλά αύριο όταν θα μαθαίνουν για την ιστορία του Τύπου στην Ελλάδα και για τη μεγάλη αυτή ιστορική στιγμή που μπορούμε από ΤΩΡΑ να συνδιαμορφώσουμε!

Προχωράμε; 
zoornalistas