Νέες εκδικητικές απολύσεις πραγματοποιήθηκαν μέσα σε ένα μήνα από τον εκδότη του Documento Κώστα Βαξεβάνη, ενώ συνεχίζεται το κλίμα εργοδοτικής τρομοκρατίας για τους εναπομείναντες συναδέλφους/φισσες. Στόχος του είναι να καταπνίξει τη συνδικαλιστική δράση και τις αντιστάσεις μέσα στο μαγαζί του και να εξαφανίσει τη συναδελφική αλληλεγγύη, ένα σχέδιο που μπήκε σε εφαρμογή από το καλοκαίρι και τώρα περνάει στη φάση της τελικής «εκκαθάρισης» (αναδιάρθρωση ή αναγκαίες περικοπές, όπως βαφτίζονται αυτές οι πρακτικές στη γλώσσα των αφεντικών).
Και αυτά τα περιστατικά είναι δυστυχώς μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Δεν υπάρχει ούτε μία εργοδοτική πρακτική (από αυτές τις οποίες κατά τα άλλα καταγγέλλει στην αριστερή εφημερίδα του) που να μην έχει εφαρμόσει με τον πιο επιθετικό τρόπο ο εκδότης μέσα στο μαγαζί του.
Οι συνάδελφοι που απολύθηκαν τον τελευταίο μήνα βρίσκονταν στη μαύρη λίστα, ενώ εδώ και μήνες ο Κώστας Βαξεβάνης σκόπευε να τους ξεφορτωθεί. Ο λόγος είναι ότι αντί για τη σιωπή και την εργοδοτική υποταγή, είχαν προτάξει ανοιχτά τη συναδελφική αλληλεγγύη, τη διεκδίκηση και τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων.
Οι συνάδελφοί μας είναι εργαζόμενοι/ες και όχι «συνέταιροι», «συμμέτοχοι» και «συνεργάτες» του Βαξεβάνη. Δεν υποχρεούνται να συναινέσουν σε περικοπές και απολύσεις, ούτε να μοιραστούν τις μάχες και τους «πολέμους» του εκδότη, ειδικά όταν σηκώνει το γάντι απέναντι σε συναδέλφους τους.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στις συναδέλφισσες και τον συνάδελφο που απολύθηκαν,
αλλά και για όλους τους εργαζόμενους/ες που απολύθηκαν με αντίστοιχο τρόπο από τον Κώστα Βαξεβάνη ή αναγκάστηκαν να παραιτηθούν πριν από λίγους μήνες:
την Πέμπτη 15/02 στις 18:00
στα γραφεία του Documento (Κολωνού 12-14)
απαιτώντας την ανάκληση των εκδικητικών απολύσεων και τον τερματισμό της εργοδοτικής τρομοκρατίας
Τρεις εκδικητικές απολύσεις πραγματοποιήθηκαν μέσα σε ένα μήνα από τον εκδότη του Documento Κώστα Βαξεβάνη, ενώ συνεχίζεται το κλίμα εργοδοτικής τρομοκρατίας για τους εναπομείναντες συναδέλφους/φισσες. Στόχος του είναι να καταπνίξει τη συνδικαλιστική δράση και τις αντιστάσεις μέσα στο μαγαζί του και να εξαφανίσει τη συναδελφική αλληλεγγύη, ένα σχέδιο που μπήκε σε εφαρμογή από το καλοκαίρι και τώρα περνάει στη φάση της τελικής «εκκαθάρισης» (αναδιάρθρωση ή αναγκαίες περικοπές, όπως βαφτίζονται αυτές οι πρακτικές στη γλώσσα των αφεντικών).
Με επιστολή του στην ΕΣΗΕΑ ο εργοδότης ανακοίνωσε ότι με τις τελευταίες εκκαθαρίσεις που έκανε στην πραγματικότητα «προστάτευσε» τους εναπομείναντες εργαζόμενους απαιτώντας από την Ένωση να στηρίξει τον ίδιο και όχι τους απολυμένους. Και όλα αυτά, τη στιγμή που οι συνολικές απολύσεις στην εφημερίδα όλα αυτά τα χρόνια (μαζί με τις 12 εξωθήσεις σε παραίτηση το καλοκαίρι) είναι τουλάχιστον 40 άτομα. Πάντως, λίγες ώρες μετά «γιόρτασε» τις τελευταίες απολύσεις του αναρτώντας φωτογραφία στα κοινωνικά δίκτυα, γράφοντας χαρακτηριστικά: «Όπως λέει ένας φίλος, όταν κάνεις αυτό που πρέπει, μετά η μπύρα είναι μια μπύρα, μα μια μπύρα!».
Είχε προηγηθεί ένα ξέσπασμα του εργοδότη με ακραίους τραμπουκισμούς απέναντι σε εργαζόμενο της κοντινής του ομάδας μπροστά σε όλη την εφημερίδα, αλλά και η απειλή απόλυσης μέσω του διευθυντή προς εργαζόμενη που τόλμησε να μοιράσει κείμενα και να κολλήσει αφισάκι για μία εκδήλωση με θέμα τη σφαγή στη Γάζα. Και ενώ της ανακοινώθηκε από το διοικητικό προσωπικό ότι απαγορεύονται οι αφίσες μέσα στο μαγαζί με εντολή του αριστερού εκδότη, λίγες ώρες μετά κολλήθηκε άλλο αφισάκι στην ίδια θέση που προσκαλούσε σε εκδήλωση με ομιλητή τον σύντροφο – εκδότη (!).
Και αυτά τα περιστατικά είναι δυστυχώς μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Δεν υπάρχει ούτε μία εργοδοτική πρακτική (από αυτές τις οποίες κατά τα άλλα καταγγέλλει στην αριστερή εφημερίδα του) που να μην έχει εφαρμόσει με τον πιο επιθετικό τρόπο ο εκδότης μέσα στο μαγαζί του. Η συνέλευσή μας έχει αναγκαστεί να ασχοληθεί επανειλημμένως με τον Κώστα Βαξεβάνη, ο οποίος συνηθίζει να πλασάρεται δημόσια ως ήρωας της ερευνητικής δημοσιογραφίας και θύμα ενός ανελέητου πολέμου που δέχεται από παντού (σε πρόσφατη εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ αυτοχαρακτηρίστηκε ως «βασιλιάς των Slapps»), ενώ όποτε προβαίνει σε απειλές και απολύσεις επικαλείται το εκδοτικό του δικαίωμα, το οποίο απ’ ό,τι φαίνεται στο μυαλό του είναι ανεξάντλητο. Μέχρι ο ίδιος να αποφασίσει αν τελικά είναι περισσότερο δημοσιογράφος ή εκδότης, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε κάποια χαρακτηριστικά περιστατικά που έχουμε καταγγείλει και αναδείξει στο παρελθόν, πριν φτάσουμε στις εκδικητικές απολύσεις των τριών συναδέλφων/ισσών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.