Η δημοσιογραφία δεν πέθανε, τα ΜΜΕ δεν την θέλουν…

Ματίνα Παπαχριστούδη στη στήλη “Πίσω από τις κάμερες” στο ΠΡΙΝ του Σαββατοκύριακου
Πριν λίγες μέρες, στο Πόρτλαντ των ΗΠΑ, πραγματοποιήθηκε μαζική διαδήλωση υπέρ των ανεξάρτητων δημοσιογράφων. Στην πόλη όπου επιβλήθηκε ομοσπονδιακή κατοχή με τη συνδρομή στρατιωτικών δυνάμεων, μετά από πολλές ημέρες δυναμικών διαδηλώσεων, οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίστηκαν όπως ακριβώς και οι διαδηλωτές. Τους χτυπάνε, τους συλλαμβάνουν, τους φορτώνουν κακουργήματα, τους φυλακίζουν. Τα περισσότερα ΜΜΕ, μετά την έκρηξη βίας, διστάζουν να στείλουν ρεπόρτερ στις διαδηλώσεις των Black Lives Matter. Το κενό καλύπτουν ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι που μετέχουν στις διαδηλώσεις και καταγράφουν με δικά τους μέσα.
Η δήλωση της αστυνομίας του Πόρτλαντ, ότι οι δημοσιογράφοι οφείλουν και πρέπει να αποχωρούν, όταν γίνεται η επίθεση των δυνάμεων καταστολής, αποτυπώνει με ακρίβεια αυτό που συμβαίνει σήμερα — και στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα. Η πολιτική εξουσία δεν αντέχει πλέον τη δημοσιογραφία στον ρόλο του ουδέτερου, αποστασιοποιημένου παρατηρητή που καταγράφει γεγονότα. Την θέλει υποχείρια, απόλυτα ελεγχόμενη και «στεγνή», για να μεταφέρει αυτούσιο το δικό της μήνυμα.
Στα εγχώρια Μέσα, ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε ολοκληρωτικά. Τα ΜΜΕ στην Ελλάδα σήμερα δεν ασκούν δημοσιογραφία, στην καλύτερη περίπτωση λειτουργούν ως ιμάντας μεταφοράς των πολιτικών αντεγκλήσεων ανάμεσα σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, αναπαράγοντας το μοντέλο της κομματικοποιημένης ενημέρωσης. Οι δημοσιογράφοι, εδώ και πολλά χρόνια, έχουν πάψει να είναι παρατηρητές των γεγονότων και δεν νοείται να μεταφέρουν στην πολιτική ή οικονομική εξουσία το μήνυμα της κοινωνίας — τη δυσαρέσκεια, την οργή, την αντίδραση, ακόμη και την απόγνωση. Έχουν μετατρέψει τους εαυτούς τους σε φερέφωνα προπαγάνδας, μετάδοσης ψευδών ή παραπλανητικών πληροφοριών και κάθε είδους ανοησιών.
Όπως στις ΗΠΑ και στην Ελλάδα, η δημοσιογραφία συνεχίζει να ασκείται από ανεξάρτητους δημοσιογράφους, με ή χωρίς απασχόληση σε κάποιο ΜΜΕ, χωρίς την κάλυψη των μέσων τους. Η διάχυση εικόνων και ειδήσεων, το υλικό για έρευνα και αποκαλύψεις διαχέεται κυρίως μέσω των κοινωνικών δικτύων, το σύστημα επικοινωνίας που ακόμη δεν έχει καταφέρει να ελέγξει το σύστημα. Ως πότε, άραγε;