Ομολογία Παναγιώτη Ψυχάρη: Με "αέρα" έδωσα εγγυήσεις 15 εκ. ευρώ

Η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τα δάνεια των κομμάτων και των ΜΜΕ μπορεί να μην καταλήξει σε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα αναφορικά με την απόδοση ποινικών ευθυνών για τον σκανδαλώδη τρόπο που λειτουργούσε στο παρελθόν το αμαρτωλό τρίγωνο: κόμματα εξουσίας-ΜΜΕ-τράπεζες.
Εν τούτοις θα έχει προσφέρει μια σπουδαία υπηρεσία αποκαλύπτοντας το πραγματικό πρόσωπο όλων αυτών των ευυπόληπτων κυρίων -με ό,τι αντιπροσωπεύουν- που παρέλασαν στις εργασίες της.
Χθες κατέθεσε στην επιτροπή ο διευθύνων σύμβουλος του ΔΟΛ και μη εκτελεστικό μέλος του Δ.Σ. της «Τηλέτυπος Α.Ε.», Παν. Ψυχάρης. Ο γιος του Στ. Ψυχάρη. Ο κύριος αυτός δεν ήταν απλά.. προκλητικός - ενίοτε και χυδαίος. Ηταν η αποκάλυψη μιας πραγματικότητας η οποία αποτέλεσε, μεταπολιτευτικά, καθεστώς στον χώρο της ενημέρωσης επιδρώντας καταλυτικά στην πολιτική ζωή της χώρας.Οταν ένας άνθρωπος σαν τον υιό Ψυχάρη κουνάει το χέρι στους βουλευτές και διαγιγνώσκει σ’ αυτούς καταστάσεις ονείρωξης (αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε), τους λέει με τον δικό του τρόπο ότι δεν τους λογαριάζει στο ελάχιστο -ούτε ως άτομα ούτε ως θεσμό-, ενώ ταυτόχρονα επιδεικνύει μια τραμπούκικη συμπεριφορά του υποκόσμου η οποία εκκινείται απ’ ό,τι θεωρεί προάσπιση των συμφερόντων του.
 
Ο υιός Ψυχάρης δεν μπόρεσε να εξηγήσει πώς μπορεί να θεωρείται υγιής επιχείρηση ο ΔΟΛ όταν τα ίδια κεφάλαιά του αντιπροσωπεύουν το 1/4 των χρεών του. Παρ’ όλα αυτά θεωρεί σωστό να δανείζονται οι επιχειρήσεις των ΜΜΕ από τις τράπεζες χωρίς εγγυήσεις.
Υπήρξε, μάλιστα, αποκαλυπτικός όταν υποχρεώθηκε να αναφερθεί σε εγγυήσεις ύψους 15 εκατ. ευρώ που ο ίδιος υπέγραψε σε τράπεζα. Οταν ρωτήθηκε με τι εχέγγυα υπέγραψε αυτές τις εγγυήσεις η απάντηση ήταν σοκαριστική: «Με αέρα»!!!
Αυτό ακριβώς συνέβαινε. Μια κάστα επιχειρηματιών που είχε υπό τον έλεγχό της, για δεκαετίες, τον χώρο της ενημέρωσης, που παρενέβαινε καταλυτικά στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης και στις εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα, εισέπραττε από τις τράπεζες τεράστια ποσά βάζοντας ως εγγύηση αέρα κοπανιστό. Κάτι που φυσικά θα ήταν αδύνατο να το κάνει αν δεν είχε τις πλάτες των εκάστοτε κυβερνήσεων. Μια σχέση «δούναι και λαβείν», όπου ο ένας στήριζε τον άλλον, βούλιαξε μια ολόκληρη χώρα.
Χρειάζονται κι άλλες αποδείξεις; editorial / Εφημερίδα των Συντακτών