O Ψυχάρης, τα δάνεια και μια αρκούδα

Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης (δημοσιογράφος)
Η είδηση της άσκησης δίωξης στον Σταύρο Ψυχάρη για τα επισφαλή δάνεια που έλαβε από την Alpha Bank σκόρπισε ένα κύμα ευφορίας στο Διαδίκτυο.
 Οχι βέβαια σαν αυτό που θα σκόρπιζε πριν 10 ή ακόμα καλύτερα 20 χρόνια -όταν ο Ψυχάρης ήταν ο παντοδύναμος θείος όλων μας και ο ΔΟΛ διατηρούσε τον πολιτικό και οικονομικό έλεγχο των μοχλών κίνησης της χώρας-, αλλά ακόμα και σήμερα όλο και κάποιο τουίτ έκανε πλάκα, όλο και κάποιο ποιοτικό σάιτ τύπου periodista πανηγύριζε για τη συντριβή που υπέστη η διαπλοκή από κάποιον τίμιο εισαγγελέα, απόγονο του Νίκου Κούρκουλου τότε που γ..μούσε τα πρέκια στον Κατράκη στις ταινίες του Φώσκολου.
Εχοντας υπάρξει «πιστωτής» του Σταύρου Ψυχάρη για κάποια χρόνια, δανείζοντας του την εργατική δύναμή μου μαζί με αρκετές εκατοντάδες ακόμα συναδέλφους μου -δάνειο το οποίο έχει.. καταστεί εξαιρετικά έως απόλυτα επισφαλές μετά το 2013- δυσκολεύομαι να συμμεριστώ τον ενθουσιασμό που διαχέεται και θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί.

Η εξάρτηση του ΔΟΛ από τα θαλασσοδάνεια που έχει λάβει -ειδικά από την Alpha Bank, μέσω της οποίας γίνονται και οι συναλλαγές του οργανισμού, συμπεριλαμβανομένης της μισθοδοσίας- ήταν γνωστή όχι μόνο στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, αλλά και στα ευρύτερα περίχωρά της. Για την ακρίβεια, το σύνολο των εργαζομένων στον ΔΟΛ γνωρίζαμε και γνωρίζουν ότι το μαγαζί ανήκει ουσιαστικά στις τράπεζες που το έχουν εξαγοράσει μέσω μεγάλων δανείων και ότι ο Ψυχάρης παίζει το ρόλο του μάνατζέρ τους εδώ και πολλά χρόνια.
Δεδομένου ότι οι δανειοδοτήσεις στον ίδιο τον ΔΟΛ δεν θεωρήθηκαν επισφαλείς και δεν υπάρχει κανέναν θέμα ούτε για τον ΔΟΛ ούτε για τις τράπεζες, αλλά μόνο για τον 75χρονο Ψυχάρη, ο οποίος προφανώς δεν πρόκειται να πάει φυλακή, δε βλέπω ποιο ακριβώς είναι το κόστος και για ποιον και κυρίως με ποιον τρόπο δέχεται πλήγμα ο ασφυκτικός έλεγχος των ΜΜΕ από τις τράπεζες. Τα ΜΜΕ εξακολουθούν να βασίζονται στην οικονομικά παράλογη δανειοδότηση από τις τράπεζες και να μη μπορούν εξ αυτού να τους ασκήσουν οποιονδήποτε έλεγχο.
Είναι γνωστό σε κάθε δημοσιογράφο ότι έχουμε περισσότερες πιθανότητες κάποτε να περάσουμε στο μέσο που δουλεύουμε ένα θέμα το οποίο να αναφέρει ότι η μητέρα του διευθυντή μας εκπορνεύεται παρά κάποιο που να ασκεί συγκεκριμένη κριτική στη λειτουργία των τραπεζών.
- διαβάστε τη συνέχεια στο μπλογκ agitatoras EΔΩ