Μια ματιά και μόνο στην κατηγορία του blog "portals", θα αρκούσε για να
θυμηθεί κανείς την οπτική μας για τα ιντερνετικά ΜΜΕ. Μπορεί στη
συνέλευση της ΕΣΗΕΑ να ψηφίστηκε το άνοιγμα μητρώου - καταγραφής των
συναδέλφων που εργάζονται στο συγκεκριμένο χώρο, αλλά θυμίζουμε ότι και
το 2010 είχε γίνει κάτι αντίστοιχο που δεν προχώρησε.
Και είναι λογικό, ή είναι πλήρες μέλος κάποιος με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, ή όχι.
Πάγια θέση μας είναι ότι κάθε σωματείο οφείλει να είναι ανοιχτό στον κόσμο της δουλειάς από την πρώτη μέρα εισόδου στην αγορά εργασίας για κάθε συνάδελφο, χωρίς αστερίσκους και ναι μεν αλλά.
Πολύ περισσότερο δικαιούμαστε να έχουμε επιφυλάξεις, όταν η απορρύθμιση στο συγκεκριμένο χώρο επιχειρήθηκε στο παρελθόν να αντιμετωπιστεί με μια τροπολογία, που αποσύρθηκε τελευταία στιγμή από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ποτέ δεν ξανάρθε ούτε επί Παπαδήμ(ι)ου, ούτε επί συγκυβέρνησης, που βέβαια θα ήταν από αφελής έως κλινική περίπτωση, όποιος πίστευε ότι η τρελοπαρέα του Σόιμπλε θα του έλυνε τα εργασιακά προβλήματα, την ώρα που διαλύει το σύμπαν.
Γι αυτό και τους πολιτικούς τους φίλους, που βρίσκονται στο τιμόνι της ΕΣΗΕΑ (με αριστερούς ψήφους στη συγκρότηση προεδρείου, μην ξεχνιόμαστε), δεν μπορούμε να τους εμπιστευτούμε κυριολεκτικά σε τίποτα.
Η "μισή" υπόσχεση καταγραφής των συναδέλφων που δεν είναι εντελώς συνάδελφοι, όταν δεν τους αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να είναι απολύτως ισότιμα μέλη, μοιάζει με το "πρωτογενές πλεόνασμα" και το "κοινωνικό μέρισμα" του Σαμαρά.
Πολλά λόγια, πολλές υποσχέσεις, απίστευτα και προκλητικά ψεύδη και οι "δικαιούχοι" λίγοι και απολύτως συγκεκριμένοι.
Άλλωστε και το γκουβέρνο της ΕΣΗΕΑ έδωσε το παρόν στην αποτυχημένη προεκλογική του φιέστα στο Σύνταγμα και όπως είναι γνωστό με όποιο δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις.
Και είναι λογικό, ή είναι πλήρες μέλος κάποιος με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, ή όχι.
Πάγια θέση μας είναι ότι κάθε σωματείο οφείλει να είναι ανοιχτό στον κόσμο της δουλειάς από την πρώτη μέρα εισόδου στην αγορά εργασίας για κάθε συνάδελφο, χωρίς αστερίσκους και ναι μεν αλλά.
Πολύ περισσότερο δικαιούμαστε να έχουμε επιφυλάξεις, όταν η απορρύθμιση στο συγκεκριμένο χώρο επιχειρήθηκε στο παρελθόν να αντιμετωπιστεί με μια τροπολογία, που αποσύρθηκε τελευταία στιγμή από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ποτέ δεν ξανάρθε ούτε επί Παπαδήμ(ι)ου, ούτε επί συγκυβέρνησης, που βέβαια θα ήταν από αφελής έως κλινική περίπτωση, όποιος πίστευε ότι η τρελοπαρέα του Σόιμπλε θα του έλυνε τα εργασιακά προβλήματα, την ώρα που διαλύει το σύμπαν.
Γι αυτό και τους πολιτικούς τους φίλους, που βρίσκονται στο τιμόνι της ΕΣΗΕΑ (με αριστερούς ψήφους στη συγκρότηση προεδρείου, μην ξεχνιόμαστε), δεν μπορούμε να τους εμπιστευτούμε κυριολεκτικά σε τίποτα.
Η "μισή" υπόσχεση καταγραφής των συναδέλφων που δεν είναι εντελώς συνάδελφοι, όταν δεν τους αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να είναι απολύτως ισότιμα μέλη, μοιάζει με το "πρωτογενές πλεόνασμα" και το "κοινωνικό μέρισμα" του Σαμαρά.
Πολλά λόγια, πολλές υποσχέσεις, απίστευτα και προκλητικά ψεύδη και οι "δικαιούχοι" λίγοι και απολύτως συγκεκριμένοι.
Άλλωστε και το γκουβέρνο της ΕΣΗΕΑ έδωσε το παρόν στην αποτυχημένη προεκλογική του φιέστα στο Σύνταγμα και όπως είναι γνωστό με όποιο δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.