Oι «εργασιομανείς» του Ψυχάρη και οι τσακισμένες αντιστάσεις στον ΔΟΛ...

Άνεμος σφουγγοκωλαρισμού πνέει στην Μιχαλακοπούλου 

Σήμερα, κατά τη διάρκεια της περιφρούρησης της απεργίας στον ΔΟΛ, κοινή διαπίστωση πολλών ήταν ότι "η συνδικαλιστική συνείδηση, μεγάλης μερίδας νεοελλήνων εργαζόμενων στα ΜΜΕ, μπορεί να προσδιοριστεί έως και ανύπαρκτη"...
Συνάδελφοι, μέλη υποτίθεται συνδικαλιστικών ενώσεων στα ΜΜΕ - ανάμεσά τους και "γνωστά" ονόματα στη δημοσιογραφική πιάτσα - διαγκωνίζονταν στην προσπάθειά τους να σπάσουν την περιφρούρηση των απεργών και όλων όσοι τους συμπαραστέκονταν...
Άνθρωποι, που δουλεύουν στους ίδιους χώρους με τους απολυμένους, που αναπνέουν τον ίδιο αέρα, την ίδια αγωνία της επιβίωσης, συμπεριφέρονταν ως εάν δεν ήξεραν, δεν γνώριζαν, δεν υπήρξαν..
εκδικητικές απολύσεις, δεν υπήρχε αγώνας για επιβίωση ανθρωπίνων υπάρξεων...
"Εγώ θέλω να πάω για δουλειά...", "Δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα και κανείς δεν μπορεί να μου απαγορεύσει να πάω στο γραφείο μου...", "Ποιοί είστε εσείς και με ποιό δικαίωμα είστε εδώ; (δείχνοντας τους αλληλέγγυους συναδέλφους σωματείων στα ΜΜΕ)", και άλλα τέτοια δικαιολογητικά αναφέρονταν από "οργισμένους εργασιομανείς" του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη...
Ήταν πράγματι μια θλιβερή εικόνα... Μια εικόνα ντροπής...
Αλλά και χαράς... Μεγάλης χαράς για την εργοδοσία... Τεράστιας ικανοποίησης για τον Σταύρο Ψυχάρη: ο αγώνας του τώρα δικαιώνεται! Δημιούργησε έναν στρατό ασπόνδυλων, πρόθυμο να γκρεμοτσακιστεί στο πρώτο του νόημα... Και το ερώτημα έρχεται αυθόρμητα: Αυτό το "πρόθυμο στράτευμα", συνάδελφοι στα Δ.Σ. των επαγγελματικών μας ενώσεων, έχει θέση στις τάξεις μας; Κάποτε θα πρέπει να απαντηθεί ...

Υ.Γ: H συνέλευση των εργαζομένων δεν είχε - όπως αναμενόταν - κανένα αποτέλεσμα. Το μέλημα των "εργασιομανών" του Ψυχάρη ήταν αν έπρεπε να συμπαρασταθούν στις απολύσεις των μελών της ΕΠΗΕΑ ή όχι ... α, και να πάνε στο αφεντικό να ακούσουν τον χρησμό του - αν τους δεχθεί, φυσικά ... τραγικά πράγματα ... ΝΤΡΟΠΗ ...
- από το μπλογκ anasigrotisi