Δύο είναι τα γεγονότα που σημάδεψαν τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Από την μια η συμφωνία Κυβέρνησης – Γιούνκερ που δείχνει ότι επιμένουν στην προσπάθεια να επιβάλουν τα ανελέητα μέτρα του Μνημονίου Νο 2. Και από την άλλη η τεράστια συγκέντρωση των δεκάδων χιλιάδων ακτιβιστών, εργαζομένων και νεολαίων στο Σύνταγμα και στις άλλες πλατείες σ΄ όλη την Ελλάδα που δείχνει ότι η απαίτηση «Πάρτε το μνημόνιο και φύγετε» είναι μαζικό ρεύμα. Το ερώτημα όμως που γεννιέται είναι το με ποιόν τρόπο αυτή η απαίτηση θα γίνει πράξη.
Σε κυβερνητικό επίπεδο επικρατεί πανικός και ταραχή. Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι όποια συμφωνία και αν κάνουν με την Τρόικα, όσα δάνεια και αν εξασφαλίσουν, όσους νέους φόρους, περικοπές μισθών και συντάξεων επιβάλλουν, και όσους δημόσιους οργανισμούς και επιχειρήσεις ξεπουλήσουν, δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα της κρίσης χρέους. Το Ελληνικό δημόσιο έχει πληρώσει από το 1985 μέχρι σήμερα 628,1 δισεκατομμύρια για τοκοχρεολύσια, δηλαδή πάνω από διπλάσια από το δημόσιο χρέος. Αλλά αντί να ξεχρεώσει χρωστάει σήμερα πολύ περισσότερα. Γι΄ αυτό και το μνημόνιο το περσινό αλλά και το νέο οδηγεί σε όλο και πιο βαθιά αδιέξοδα. Όλα αυτά όμως δεν τους κάνουν λιγότερο επικίνδυνους. Η κυβέρνηση εξαπολύει μια τεράστια πολιτική επίθεση στην Αριστερά, και τα παπαγαλάκια τους στα δελτία των 8 επιτίθενται στα συνδικάτα, προσπαθώντας έτσι να ελέγξουν την αγανάκτηση του κόσμου και να τσακίσουν την οποιαδήποτε οργανωμένη δύναμη που αντιστέκεται.
Αυτή η έκρηξη αγανάκτησης και οργής που πανικοβάλει την κυβέρνηση είναι που ανάγκασε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να προχωρήσουν σε 24ώρη απεργία στις ΔΕΚΟ 9 Ιούνη και σε 24ώρη πανελλαδική πανεργατική στις 15 Ιούνη.
Και οι εργαζόμενοι στο χώρο των ΜΜΕ νιώθουν την ίδια οργή και αγανάκτηση έχοντας χάσει – λόγω του μνημονίου που επιβάλλουν οι εκδότες- τους συναδέλφους τους, έχοντας υποστεί περικοπές μισθών με το πιστόλι στον κρόταφο εκβιαζόμενοι για την παραμονή τους στη δουλειά, έχοντας το άγχος καθημερινά για την επιβίωση των ίδιων και των παιδιών τους.
Η ΕΠΗΕΑ και η ΕΣΗΕΑ καθώς και όλες οι ενώσεις των ΜΜΕ πρέπει στις 15 Ιούνη να ενώσουν τις φωνές των εργαζομένων στο κλάδο με τις φωνές και τα αιτήματα όλης της υπόλοιπης εργατικής τάξης στην απεργία στις 15 Ιούνη.
Όχι μόνο οι απεργίες πρέπει να έχουν επιτυχία αλλά ταυτόχρονα χρειάζεται να κλιμακώσουμε με αγώνα διαρκείας. Έτσι ή αλλιώς δεν έχουμε ούτε παρόν, ούτε μέλλον. Είναι χαρακτηριστικός ο διάλογος μ’ ένα συνταξιούχο συνάδελφο «παίρνω 635 ευρώ, και πρέπει να επιλέξω ή να πληρώσω τα έξοδα διαβίωσης – νοίκι, φως, νερό διατροφή κ.λ.π ή να αγοράσω τα φάρμακα μου. Όποια επιλογή και να κάνω από τις δύο για μένα συνάδελφοι είναι επιλογή «θανάτου». Κάντε κάτι …πεθαίνουμε»
ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.
Καλούμε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των ΜΜΕ να πάρουν έγκαιρα τις απαιτούμενες απεργιακές αποφάσεις για τη συμμετοχή του κλάδου στις πανελλαδικές κινητοποιήσεις στις 15 Ιούνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.