Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ... Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥΣ

“Αυτοί που αρπάνε το φαϊ απ’
το τραπέζι, κηρύχνουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα
ζητάν θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους
για τις εποχές που θάρθουν.”
                             Μπέρτολτ Μπρέχτ.

Είναι η αλήθεια οτι στην ελληνική κοινωνία, υπάρχει  συσσωρευμένος τεράστιος πλούτος κι όμως πρέπει πάλι να πληρώσουμε για χρέη που ποτέ δεν δημιουργήσαμε.
Τα ταμεία είναι άδεια αλλά και οι τσέπες μας επίσης.
Ποιοί έχουν τέλος πάντων τα λεφτά.

Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα.

• Τα τελευταία 12 χρόνια το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 60%. Αφού το δικό μας –των εργαζομένων – εισόδημα μειώθηκε, που πήγε όλος αυτός ο πλούτος;
  
  
  
• 30.000 οικογένειες διαθέτουν στα τμήματα private banking των τραπεζών περίπου 50 δις € ενώ άλλα 40 δις έχουν καταθέσει έλληνες σε άλλες του εξωτερικού.
• Μόνο οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες είχαν κέρδη: 11,8 δις το 2009, 10 δις το 2008 και 11,3 δις € το 2007.Η εθνική τράπεζα  την τελευταία πενταετία είχε κέρδη 6,3 δις €. Το 2009 η ΔΕΗ πραγματοποίησε κέρδη 1,1 δις €.
• Ελληνικές επιχειρήσεις (υπολογίζονται 4000) έχουν επενδύσει σχεδόν 20 δις € στο εξωτερικό, από τα οποία τα 16 δις στα βαλκάνια.
• Την τετραετία 2004-2008 χαρίστηκαν πάνω από 9 δις € σε 50.000 επιχειρήσεις (τα 5,1 δις από τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών από 35% σε 25%, και 3,5 δις από τις δύο ρυθμίσεις περαίωσης ανεξέλεκτων χρήσεων).
• Υπάρχουν 10.000 (Offshore) εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που διακινούν γύρω στα 500 δις € και το δημόσιο χάνει ετησίως από φόρους 6 δις €.
• Κάθε χρόνο οι καταναλωτές πληρώνουν και οι επιχειρήσεις εισπράτουν αλλά δεν αποδίδουν περί τα 6 με 6,5 δις € από ΦΠΑ.
• Η εισφοροδιαφυγή φτάνει το 8 δις € ετησίως.
• Πάνω από 5.000 επιχειρήσεις οφείλουν 31 δις € στο δημόσιο.
• Ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει σχεδόν το 20% του παγκόσμιου στόλου και το 41% της κοινωτικής ναυτιλίας. Αν και αποτελεί παγκόσμια δύναμη στηρίζεται σημαντικά από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η εθνική τράπεζα τους έχει δανείσει 3,5 δις €, η πειραιώς 2 δις € και ακολουθούν οι υπόλοιπες. Με τις δικές μας, τι λαικές αποταμιεύσεις – καταθέσεις οι τράπεζες χρηματοδοτούν το “θαύμα”  της ελληνικής ναυτιλίας.
• Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΟΤ από το Μάρτη του 2005 έως τον Οκτώβρη του 2009, είχαν υπαχθεί στο αναπτυξιακό νόμο (ν. 3290/04) 1.800 επενδύσεις ξενοδόχων,προυπολογισμού 5,7 δις και επιδοτήθηκαν με 2,5 δις €. Δηλαδή το 44% ήταν από δικά μας λεφτά. Τζάμπα επενδυτές μιας και τα υπόλοιπα είναι δανεικά από τις δικές μας καταθέσεις στις τράπεζες.
• Λίγο μετά την ανακοίνωση της επιτήρησης, πληροφορηθήκαμε ότι αγοράζουμε 6 γαλλικές φρεγάτες κόστους 2,5 δις € για να υπερασπίζουν τα “εθνικά μας δίκαια” ανοικτά της Σομαλίας και στον Περσικό κόλπο.

Δεν αναφεροόμαστε καθόλου στις μίζες και τα σκάνδαλα (Siemens, βατοπαίδι, δομημένα ομόλογα, διαγραφή προστίμου 5,5 δις € της «Ακρόπολης» κλπ) γιατί είναι γνωστά. Άλλωστε έχει επιληφθεί και η Ελληνική .. δικαιοσύνη.
Ούτε στα 28 δις € που τέθηκαν στη διάθεση των τραπεζών και τώρα τα χρησιμοποιούν για να δανείσουν το κράτος σαν κοινοί τοκογλύφοι.
Μπορεί να ζούμε όλοι στην ίδια χώρα αλλά είμαστε δύο διαφορετικές χώρες, δύο διαφορετικοί και αντίθετοι κόσμοι.

Από τη μιά ο κόσμος μας: 

 Ανεργία, απολύσεις, τρομοκρατία και εξευτελισμοί στους χώρους                εργασίας, ανασφάλιστη εργασία, μερική απασχόληση, προσωρινή απασχόληση, συντάξεις των 400€, μισθοί των 800€, σύνταξη στα 67, δάνεια και κάρτες, τα φροντιστήρια των παιδιών, η βενζίνη στα 1,5 €, ο 14ος μισθός που κόβεται, η κατάργση των συμβάσεων, ο φόβος και η αγωνία για το αύριο.

Και από την άλλη ο κόσμος τους:   

Τραπεζίτες,επενδυτές, golden boys, βιομήχανοι και εφοπλιστές, πολυτελείς επαύλεις, ιδιωτικά τζέτ, θαλαμηγοί, θηριώδη Hummer, διαμάντια και τζάντες Luis Vuitton και Hermes, το Κολωνάκι και η Εκάλη, σαλέ και σούσι μπάρ. Ένας κόσμος σπατάλης, χλιδής, σαπίλας και παρακμής.

Τελικά λεφτά υπάρχουν αλλά όχι για μας. Είναι δικά μας αλλά δεν είναι για μας. Εμείς τα «γεννήσαμε» αλλά δεν μας ανήκουν.
Η επίθεση που δεχόμαστε από τα κόμματα και τους διαχειριστές της εξουσίας, την ΕΕ και τους κεφαλαιοκράτες (διεθνείς και ντόπιους) δεν θα σταματήσει ποτέ από μόνη της. Ίσως πάλι πρέπει να επιστρέψει πάνω από την Ευρώπη το φάντασμα της κοινωνικής απελευθέρωσης. Για να αρχίσουν πάλι να τρέμουν οι ξεσαλωμένες σήμερα κυρίαρχες τάξεις.
Η βιομηχανία του τύπου δεν μένει ανεπιρέαστη από τις εξελίξεις. Αντίθετα αποτελεί  πιλοτικό πεδίο εφαρμογής των αναδιαρθρώσεων της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, με τα επίπεδα ανεργείας διαρκώς να αυξάνουν. Οι μαζικές και συνεχιζόμενες απολύσεις σε μια σειρά από Μέσα (ΑΝΤ1, Θέμα FM, Alter, Απογευματινή) το λουκέτο άλλων (Ελεύθερος Τύπος), επιβεβαιώνουν αυτή την τάση.
Ενώ η μέθοδος της «εθελούσιας εξόδου» (βλ. ΔΟΛ) αξιοποιείται όλο και πιο πλατιά για την απώλεια θέσεων εργασίας.
Η αβεβαιότητα των παλαιότερων εργαζομένων έρχεται τώρα να συναντηθεί με την επισφάλεια των νέων εργαζόμενων στα media,  οι οποίοι εντάσσονται (;) στον κλάδο με ιδιαίτερα δυσμενείς όρους.
Την ίδια στιγμή που «βρώμικα» παιχνίδια διεξάγονται στην σκακιέρα του Τύπου, με τα Μέσα να συγκεντρώνονται με αδιαφανείς διαδικασίες σε λίγα χέρια και ομίλους-μαμούθ να ξεφυτρώνουν με τις συνακόλουθες επιπτώσεις στον πλουραλισμό, αλλά και τη διαπλοκή πολιτικής εξουσίας, οικονομικών συμφερόντων και ΜΜΕ.
Σ’  αυτή τη συγκυρία είναι ενδεικτικά ότι η πλειοψηφία των ΜΜΕ επιδίδεται σε μια άκρατη κινδυνολογία για την εμπέδωση αντικοινωνικών προγραμμάτων, στη συκοφάντηση των αγωνιζόμενων κοινωνικών στρωμάτων και την υποδαύλιση φαινομένων «κοινωνικού αυτοματισμού».
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση το μόνο στοιχείο που μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στους αντιδραστικούς  σχεδιασμούς είναι η αλληλεγγύη και  ο αγώνας των εργαζομένων στα ΜΜΕ στο πλευρό της κοινωνίας που αντιστέκεται.

Το συνδικάτο Τύπου των εργαζομένων στα ΜΜΕ εδώ και τώρα είναι η απαίτηση χιλιάδων εργαζομένων στα ΜΜΕ  ... απέναντι σε ηγεσίες που συντηρούν συντεχνίες και καρέκλες.