ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 24 ΦΛΕΒΑΡΗ

24 ΦΛΕΒΑΡΗ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Να νεκρώσουν τα πάντα και να πλημμυρίσουν από κόσμο, οι Ελληνικές πόλεις και κυρίως η Αθήνα – Θεσσαλονίκη, όπως είχε γίνει ενάντια στα μέτρα Γιαννίτση.

Εχουμε πλέον μετωπική

κοινωνική σύγκρουση.

Ανακοίνωση της Συντονιστικής Γραμματείας

Της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ  ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ στα ΜΜΕ

 Φλεβάρης 2010

Αν αυτή η κινητοποίηση αντιμετωπιστεί οχι σαν μια πιστολιά στον αέρα αλλά σαν καμπή στην ανάπτυξη και την κλιμάκωση ενός ενωτικού ριζοσπαστικού κινήματος αντίστασης, ανατροπής και αντεπίθεσης, τότε και μόνο συνάδελφοι/σες υπάρχει ελπίδα.
Η εκτίμηση είναι ότι τόσο στις 24 Φλεβάρη, αλλά και στην κλιμάκωση του αγώνα οι συγκεντρώσεις των συλλαλητηρίων θα πρέπει να γίνουν όχι ξέχωρα, αλλά από κοινού με τα σωματεία όλων των εργαζομένων.
Καταγγέλοντας ταυτόχρονα με συγκεκριμένα αιτήματα – στόχους και κινηματική προοπτική δράσης, τα πραγματικά αίτια της κρίσης που καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι.
Να δώσουμε απάντηση με την αλλαγή των συσχετισμών στον εκφυλισμό και τη παρακμή, που οδήγησαν το συνδικαλιστικό κίνημα, οι συμβιβασμένες, εργοδοτικές πλειοψηφίες, με απαίτηση να
περάσει ο αγώνας στα χέρια των εργαζομενων.  Παραταύτα θα κατέβουμε με το σωματείο μας την ΕΠΗΕΑ.
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, δεν αποτελούν στην συντριπτική τους πλειοψηφία σε καμιά των περιπτώσεων την εργατική «αριστοκρατία». Ωρες ευθύνης για όλους μας έχει σημάνει η κρίση η οποία
σαρώνει και την βιομηχανία των ΜΜΕ. Μια σοβαρή παράμετρος για τον οποίο οι εφημερίδες δεν μπορούν να προσελκύσουν αναγνώστες και άρα να παραμείνουν βιώσιμες είναι η έλλεψη ανεξαρτησίας. Είναι προσκολλημένες σε συστήματα εξουσίας (πολιτικά, επιχειρηματικά κλπ) και απευθύνονται στον μικρόκοσμο, που θέλει την εφημερίδα για να επιβεβαιώσει τις απόψεις του.
Οι εφημερίδες δεν πουλάνε, γιατί δεν έχουν αξιοπιστία, αλλά αυτό αποσιωπάται  από εκδότες, διευθυντές και μεγαλοδημοσιογράφους, γιατί είναι συνυπεύθυνοι για το γεγονός ότι ο τύπος αντί να
βρίσκεται απέναντι και να ελέγχει την εξουσία γίνεται συνέταιρος η παράσιτο.

Μένουν τα ριάλιτι των υπόλοιπων ραδιοτηλεοπτικών μέσων και τα σκουπίδια της ενημέρωσης να καθηλώσουν στον καναπέ ένα ολόκληρο κόσμο που αγωνιά για το παρόν και το μέλλον του.
Για όλους τους εργαζόμενους, για οσους αρνούνται να συμβιβαστούν και να σκύψουν το κεφάλι, για όσους δεν πλανεύονται από τις αυταπάτες και γυρίζουν την πλάτη στην "ανθρωποφαγία" δεν υπάρχει πλέον χρόνος για αναμονή. Η μείωση της ιδιωτικής και κρατικής διαφήμισης, η πτώση των πωλήσεων για τις εφημερίδες, είναι το άλλοθι για τις μεγάλες και μόνιμου χαρακτήρα ανατροπές σε βάρος του κόσμου της εργασίας. Οι μεγάλη όμως πλειοψηφια των εργαζόμενων στα ΜΜΕ έμεινε στο περιθώριο της αχαλίνωτης κερδοφορίας και των χρυσών συμβολαίων που σφράγισαν την προηγούμενη 20ετία. Και ερχόμαστε σήμερα με το κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου και τις συνεχιζόμενες απολύσεις και τις "εθελουσιες" εξόδους σε πολλές επιχειρήσεις των ΜΜΕ (Καθημερινή, Απογευματινή, Αντέννα, ΔΟΛ κλπ)
η καθυστέρηση ή η μη καταβολή μισθών και δώρων, η επέκταση της ελαστικής απασχολησιμότητας και της μαύρης εργασίας, η ασυδοσία στο χώρο του διαδυκτίου, η περαιτέρω υπονόμευση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, οι περικοπές στον ΕΔΟΕΑΠ (που γίνονται με την ψήφο των εκπροσώπων μας) δημιουργούν τις προυποθέσεις της άμεσης δράσης.
Το τελευταίο καιρό γίνονται προσπάθειες από συμβιβασμένες ηγεσίες (πολιτικών – συνδικαλιστικών φορέων κλπ) που στοχεύουν στην απόσπαση της ευρύτερης λαικής συναίνεσης σε μέτρα, τα
οποία υποτίθεται ότι αποτελούν απαραίτητες θυσίες απέναντι στον κίνδυνο που προκύπτει από νεφελώδεις εχθρούς όπως οι «παγκόσμιοι κερδοσκόποι», «οι αγορές», «οι πόλεμοι του ευρώ», «οι μη ευρωπαικοί οικονομικοί οργανισμοί»...
Όλοι αυτοί οι εχθροί έβαλαν στο μάτι την Ελλάδα και προσπαθούν να την εξολοθρεύσουν.
Αντίθετα οι «συμμαχοί μας»  Γαλλογερμανοί, έναντι ολίγων...  δις (όσων καρπώνονται από τους τόκους των δανείων μας και από το νταβατζιλίκι που τους πληρώνουμε με μορφές όπως η αγορά φρεγατών αξίας 2,5 δις σήμερα, τα Eurofighter (πολεμικά αεροπλάνα) τα Rafale και τα υποβρύχια ... αύριο) μας προστατεύουν και ανέλαβαν να μας επιτηρούν για να επανέλθουμε στο σωστό
δρόμο, από τον οποίο μας έβγαλε η κακή διαχείρηση της ΝΔ, κάπως έτσι παρουσιάζεται το σενάριο.


Να όμως που:

• Όσο υπάρχει καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής θα υπάρχουν πάντοτε κερδοσκόποι.
• Η «δημιουργική λογιστική» κοινώς η νοθευμένη λογιστική, έτσι ώστε να αποκρύπτεται η πραγματική εικόνα της οικονομίας, δεν αποτέλεσε κάποια πρωτοτυπία των κυβερνήσεων της ΝΔ αλλά συνήθη τακτική και του ΠΑΣΟΚ.
• Τα περισσότερα από τα μέτρα επιχειρήθηκαν να ληφθούν πριν τη νεοδημοκρατική λαίλαπα, επι πασοκικής ευημερίας.
• Τα ίδια μέτρα και τα ίδια «Σύμφωνα Σταθερότητας», προωθούνται και σε μια σειρά άλλες χώρες (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, οι λεγόμενες PIGS (γουρούνια) Portugal, Italy, Greece, Spain).

  Η αλήθεια είναι οτι πραγματικά πλέον έχουμε πόλεμο, έναν αδυσώπητο πόλεμο, ο οποίος έχει οξυνθεί στο έπακρο σε περίοδο δομικής κρίσης του συστήματος, μια και ο μόνος τρόπος για να
αντιμετωπισθεί η κρίση του κεφαλαίου, απόρροια της αποπομπής ζωντανής εργασίας, είναι η παραπέρα εκμετάλευση της εργασίας.
Το αν η επίθεση κεφαλαίου – αφεντικών απευθύνεται με πιο εκβιαστικό τρόπο σε βάρος των εργαζόμενων της Ελλάδας, αυτό συμβαίνει διότι στο πλαίσιο της ανισομερούς καπιταλιστικής
ανάπτυξης, που επιχείρησαν να καλύψουν τα περί σύγκλισης κηρύγματα και η «δημιουργική λογιστική», αυτή αποτελεί στρεβλό (λογω κυρίως της παραοικονομίας της) και αδύναμο κρίκο του
ανεπτυγμένου ευρωπαικού καπιταλισμού, εναν κρίκο ο οποίος αν σπάσει θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο το ευρωπαικό κεφαλαιοκρατικό οικοδόμημα και πιο ειδικά το νομισμά του.
Ετσι, λοιπόν σε αυτόν τον πραγματικό πόλεμο ο αντίπαλος είναι από τη μια το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις της κρατικής διαχείρισης της εξουσίας και από την άλλη οι λαοί και οι πολίτες των
κοινωνιών.

Η έκβαση αυτού του πολέμου θα κριθεί τελικά από τη στάση της διευρυμένης σύγχρονης εργατικής τάξης και όπως ήλθαν τα πράγματα σε μεγάλο βαθμό από τη στάση της δικής μας εργατικής
τάξης, η οποία στην προκειμένη περίπτωση χρησιμοποιείται και σαν πειραματόζωο για να μετρηθούν τα όρια της λαικής αντοχής στην επίθεση του κεφαλαίου.
Αν η εργατική τάξη λειτουργήσει σε τούτη τη μάχη σαν δειλή σκλάβα που απαρνείται την εξάλειψη της σκλαβιά της, τότε ουαί και αλίμονο για το δικό της μέλλον και για εκείνο της ανθρωπότητας, και τούτο διότι το κεφάλαιο δεν πρόκειται να σταματήσει την επίθεση του ενάντια στο επίπεδο ζωής τα δικαιώματα και τις κοινωνικές ελευθερίες.
Τα σημερινά μέτρα θα φαντάζουν παράδεισος μπροστά σε εκείνα που έρχονται και η ανθρωπότητα θα χάσει ότι κατέκτησε με αίμα και θυσίες, γυρίζοντας δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χρόνια πίσω.
Αυτό αλλωστε αποδεικνύεται περίτρανα από την πορεία χωρών όπως η Λετιονία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Ουκρανία και η Ισλανδία στις οποίες παρενέβει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αντίθετα εάν οι εργαζόμενοι και η εργατική τάξη αντιδράσει με όλα τα μέσα που διαθέτει και μεταφέρει τη σύγκρουση από τα γραφεία της ΕΕ και των άλλων κεφαλαιοκρατικών οργανισμών
στους δρόμους υπάρχει ελπίδα.Υπάρχει ελπίδα όχι μόνον να αποσυρθούν  τα όποια αντιλαικά μέτρα, αλλά και να θιγούν οι πραγματικές αιτίες που οδηγούν σε αυτά.
Οταν χάνει ένας εργαζόμενος τη δουλειά του, μένει ανασφάλιστος χάνει πολλά.
Ας κερδηθεί σε πρώτη φάση τουλάχιστον η αξιοπρέπεια.
Ολοι στους δρόμους στις 24 Φλεβάρη γιατί είναι βέβαιο ότι και σε αυτόν τον πόλεμο, αλλά και στις επερχόμενες αναπόφευκτες πλέον κοινωνικές συγκρούσεις θα κριθεί το δίκαιο.




email: sxoliastis@gmail.com
blog:   sxoliastisepiea.blogspot.com

Υπεύθυνος ύλης:     Γαβριήλ Νίκος                             

Αρχισυντάκτης:       Πρωτολάτης Σταμάτης                 

Συντάκτες:              Παπατόλια Μαρία

                                    Σκουτέρης Παναγιώτης

                                 Αρναούτογλου Ανδρέας

                                 Μπαρμπαγιάννη Ευγενία