CPJ: Το Ισραήλ εξολοθρεύει τους δημοσιογράφους της Γάζας με την πείνα

Η Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων πρόσθεσε τη φωνή της στην επείγουσα έκκληση των περισσοτέρων από  100 οργανώσεις βοήθειας  για τον τερματισμό της λιμοκτονίας δημοσιογράφων και άλλων αμάχων στη Γάζα από το Ισραήλ, καλώντας τα κράτη να «σώσουν ζωές πριν μείνει καμία για να σώσουν».

«Το Ισραήλ σιωπά τους δημοσιογράφους της Γάζας από την πείνα. Δεν είναι απλώς δημοσιογράφοι, είναι μάρτυρες πρώτης γραμμής, εγκαταλελειμμένοι καθώς τα διεθνή μέσα ενημέρωσης αποσύρθηκαν και τους απαγορεύτηκε η είσοδος», δήλωσε η Περιφερειακή Διευθύντρια της CPJ, Σάρα Κούντα. «Ο κόσμος πρέπει να δράσει τώρα: να τους προστατεύσει, να τους θρέψει και να τους επιτρέψει να ανακάμψουν, ενώ άλλοι δημοσιογράφοι παρεμβαίνουν για να βοηθήσουν στην κάλυψη”.

Η απάντησή μας στις θαρραλέες 650 και πλέον ημέρες κάλυψης πολέμου δεν μπορεί απλώς να είναι να τους αφήσουμε να πεθάνουν από την πείνα

Την Τρίτη, η CPJ ξεκίνησε τη  σειρά βίντεο « Φωνές από τη Γάζα»  με Παλαιστίνιους δημοσιογράφους που περιγράφουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην εργασία τους στη Γάζα. Στο πρώτο βίντεο,  ο Moath al Kahlout  είπε ότι ο ξάδερφός του πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε ενώ περίμενε ανθρωπιστική βοήθεια.

Καθώς το Ισραήλ χαλάρωσε εν μέρει τον 11εβδομάδων πλήρη αποκλεισμό της Γάζας τον Μάιο, η CPJ δημοσίευσε τις  μαρτυρίες έξι δημοσιογράφων  που περιέγραψαν πώς η πείνα, η ζάλη, η θολούρα του εγκεφάλου και η ασθένεια απειλούσαν την ικανότητά τους να κάνουν ρεπορτάζ.

Έκτοτε, περισσότεροι από  1.000 Παλαιστίνιοι  έχουν σκοτωθεί στη Γάζα, ενώ προσπαθούσαν να λάβουν επισιτιστική βοήθεια, η πλειοψηφία τους κοντά σε σημεία όπου το Ισραήλ και το αμφιλεγόμενο,  στρατιωτικοποιημένο  Ανθρωπιστικό Ίδρυμα για τη Γάζα των Ηνωμένων Πολιτειών παρέδιδαν προμήθειες.

«Η Γάζα πεθαίνει»

Τις τελευταίες ημέρες, πολλοί Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι μιλάνε ανοιχτά για την απελπισία τους:

Στις 20 Ιουνίου, ο ανταποκριτής του Al Jazeera, Anas Al Sharif,  δημοσίευσε  στο διαδίκτυο: «Πνίγομαι από την πείνα, τρέμω από την εξάντληση και αντιστέκομαι στη λιποθυμία που με ακολουθεί κάθε στιγμή… Η Γάζα πεθαίνει. Και πεθαίνουμε μαζί της».

Η Sally Thabet, ανταποκρίτρια του δορυφορικού καναλιού Al-Kofiya, δήλωσε στο CPJ ότι λιποθύμησε μετά από ζωντανή μετάδοση στις 20 Ιουλίου επειδή δεν είχε φάει όλη μέρα. Ανέκτησε τις αισθήσεις της στο νοσοκομείο Al-Shifa, όπου οι γιατροί της χορήγησαν ενδοφλέβια ένεση για ενυδάτωση και θρέψη. Σε ένα διαδικτυακό  βίντεο , περιέγραψε πώς αυτή και οι τρεις κόρες της λιμοκτονούσαν.

Ένας άλλος Παλαιστίνιος δημοσιογράφος, ο Shuruq As’ad, είπε ότι η Thabet ήταν η τρίτη δημοσιογράφος  που κατέρρευσε στον αέρα από την πείνα εκείνη την εβδομάδα και δημοσίευσε μια φωτογραφία της Thabet με το ορό στο χέρι της.

Κατά τη διάρκεια ζωντανής μετάδοσης στις 20 Ιουλίου, ο ανταποκριτής του τηλεοπτικού δικτύου Al-Araby,  Saleh Al-Natour  , δήλωσε:

«Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να γράφουμε και να μιλάμε. Διαφορετικά, θα πεθάνουμε όλοι. Κάποια στιγμή, οι δημοσιογράφοι θα καταρρεύσουν κι αυτοί, και θα πέσουν στο έδαφος μπροστά σας, μπροστά στις κάμερες και στον αέρα… Σήμερα, η λιποθυμία ήρθε ξανά, και για να το αποτρέψω αυτό, έφαγα λίγη ζάχαρη που είχα φυλάξει για λίγο καιρό.»

Στις 21 Ιουλίου,  η Shrouq Al Aila, βραβευμένη με το Διεθνές Βραβείο Ελευθερίας του Τύπου του CPJ  , δήλωσε στο CPJ ότι έχανε συνεχώς βάρος λόγω έλλειψης τροφής και ότι βιώνει σοβαρή αδυναμία, κόπωση και ζάλη.

Στις 21 Ιουλίου, το  συνδικάτο του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων (Agence France-Presse  ) δήλωσε ότι οι 10 ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι του πρακτορείου ειδήσεων που εργάζονται για λογαριασμό του από τη Γάζα  απειλούνταν όλοι  από λιμό, πυροβολισμούς και ασθένειες. «Χωρίς άμεση παρέμβαση, οι τελευταίοι δημοσιογράφοι στη Γάζα θα πεθάνουν», ανέφερε.

Το APF και ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας δήλωσαν αργότερα ότι ελπίζουν ότι το Ισραήλ θα επιτρέψει την  εκκένωση των δημοσιογράφων.

Στις 22 Ιουλίου, μια  φωτογραφία  και  ένα βίντεο  του ανταποκριτή της αλγερινής κρατικής τηλεόρασης, Γουέσαμ Αμπού Ζαΐντ, που συμμετείχε σε διαμαρτυρία καταγγέλλοντας την πείνα στη Γάζα, έγιναν viral στο διαδίκτυο. Ο Ζαΐντ κρατούσε μια πινακίδα που έγραφε: «Ένας πεινασμένος δημοσιογράφος κάνει ρεπορτάζ για την πείνα».

«Όλοι έχουμε υποφέρει από απώλεια βάρους, ζάλη και αδυναμία να σταθούμε όρθιοι ή να περπατήσουμε ως αποτέλεσμα της μη κατανάλωσης φαγητού», δήλωσε ο Ζάιντ στο CPJ, προσθέτοντας ότι ήταν δύσκολο για αυτόν να συνεχίσει να εργάζεται.

Στις 23 Ιουλίου, το δίκτυο μέσων ενημέρωσης Al Jazeera  ζήτησε να τερματιστεί «αυτή η αναγκαστική λιμοκτονία που δεν λυπάται τους δημοσιογράφους που είναι οι φορείς της αλήθειας».

Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF) δήλωσαν στην CPJ μέσω email ότι «Παρά τους ψευδείς ισχυρισμούς που διαδίδονται, το Κράτος του Ισραήλ δεν περιορίζει τον αριθμό των φορτηγών ανθρωπιστικής βοήθειας που εισέρχονται στη Λωρίδα της Γάζας». Ανέφεραν ότι οι καθυστερήσεις στη συλλογή βοήθειας από τα σημεία διέλευσης προς τη Γάζα από διεθνείς οργανισμούς βοήθειας «βλάπτουν την κατάσταση και την επισιτιστική ασφάλεια των κατοίκων της Γάζας».

Η COGAT , η ισραηλινή μονάδα που είναι υπεύθυνη για ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες, δήλωσε στην CPJ μέσω email ότι «Παρά την ψευδή προπαγανδιστική εκστρατεία της Χαμάς, ο IDF, μέσω της COGAT, συνεχίζει να εργάζεται σε συντονισμό με διεθνείς παράγοντες για να επιτρέψει και να διευκολύνει τη συνεχή είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λωρίδα της Γάζας, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».

Κουρελόχαρτο το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ

Γράφει ο Απολλωνας Λιακόπουλος, πρώην συνδικαλιστικός εκρόσωπος στο Documento,πρώην συνδικαλιστικός εκρόσωπος στο Documento, απολυμένος για τη συνδικαλιστική του δράση.
Το γεγονός:
Προχθές το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο (ΠΠΣ) αθώωσεΠρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο (ΠΠΣ) αθώωσε τον Βαξεβάνη με 4-1 ψήφους στη δίωξη που άσκησε αυτεπάγγελτα, από μόνο του δηλαδή, ως προς το “αστικό σκέλος” της διαμάχης, δηλαδή μόνο για τις απολύσεις: τη δική μου και της συναδέλφισσας που τόλμησε να ρωτήσει τον IT αν γνωρίζει τίποτα για κάποιον ιό. Απέφυγε δηλαδή να κρίνει τη συκοφαντική δυσφήμιση εις βάρος μου, την προσβολή προσωπικότητας και την παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Ο λόγος που απέφυγε να το κάνει είναι μάλλον ευνόητος: εφόσον μπορούσε να πετάξει αυτή την καυτή πατάτα από τα χέρια του, το έκανε.
Μικρά σχόλια:
Καταρχάς η απόφαση αυτή αντίκειται στις αποφάσεις του Δ.Σ. και του Μεικτού Συμβουλίου. Η πρώτη κάνει ευθέως λόγο για τη “σφοδρή αντιπαράθεση” της εργοδοσίας με τον συνδ. εκπρόσωπο, για “απαράδεκτες μεθόδους παρεμπόδισης πρόσβασης στον υπολογιστή” και για την απόλυση της συναδέλφισσας αμέσως μετά την τοποθέτησή της υπέρ δυναμικής αντίδρασης στην απόλυσή μου. Η δεύτερη -ομόφωνη- αναφέρει “προσχηματικές αιτίασεις από την εφημερίδα Documento”, “εκδικητική απόλυση”, “γνώση της αντιπαράθεσης”.
Δεν κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ στις υπερασπιστικές καταθεσεις, μονάχα στην “αιτιολόγηση” της απόλυσης της συναδέλφισσας από τον εργοδότη. Την αποδίδει λοιπόν στο ότι “η κα. Τ. συνέδραμε ΠΑΡΑΝΟΜΑ τον συνάδελφό της, που εργαζόταν μάλιστα σε άλλο μέσο, ήτοι στην Documento Media, καλώντας επανειλημμένως, ΠΙΕΣΤΙΚΑ και ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΑ, τον IT, που ήταν κοινός, […] Σε παρατήρηση της Β.Δ. (σ.σ.: ιδιοκτήτριας του σάιτ και συζύγου Βαξεβάνη), νόμιμης εκπροσώπου του μέσου, η ίδια συνέχισε να φέρεται ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ”. Τα κεφαλαία δικά μου. Ποια είναι η παρανομία, πώς ακριβώς απειλήθηκε ο IT από μια δημοσιογράφο που ρώταγε αν υπάρχει ιός στο σύστημα της εταιρείας και πώς φέρθηκε αντεργατικά; Η γελοιότητα ξεχειλίζει στις εργοδοτικές αιτιάσεις.
Οι μάρτυρες κατηγορίας, πάντως, αναφέρθηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους εργασιακής ζωής στο Documento και σε πολλά διαφορετικά περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας και αντικαταστατικής συμπεριφοράς εκ μέρος του εργοδότη, είτε εμπλεκόμουν άμεσα είτε όχι, από τα οποία είχαν ίδια γνώση καθώς τα βίωσαν στο πετσί τους.
Το καταστατικό πάντως πιστοποιημένα πια έχει αξία κουρελόχαρτου. Πρώτα από το ίδιο το Δ.Σ., που αρνείται να το εφαρμόσει διαγράφοντας τους εργοδότες, επιτρέποντας ένα φτηνό πινγκ πονγκ μπηχτών από το ΠΠΣ και οδηγώντας σε αυτό το νομικό εξάμβλωμα: Το ΠΠΣ αναγνωρίζει ότι εν προκειμένω ο Βαξεβάνης δεν θα έπρεπε να είναι μέλος, αλλά το ίδιο δεν τον διαγράφει… Αναρωτιέμαι επίσης πώς αντιλαμβάνεται η πλειοψηφία του ΠΠΣ το άρθρο 22 παρ. 4: “Η Ένωση προστατεύει με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της τα μέλη της κατηγορίας γ’ από τους εργοδότες, ακόμα κι ένα χρόνο μετά τη λήξη της θητείας τους”.
Η λίγο πιο μεγάλη εικόνα:
“Όπως τονίστηκε από όλους τους μάρτυρες, η εταιρεία του συν. (sic) Κώστα Βαξεβάνη είναι απόλυτα εντάξει ως προς τις οικονομικές υποχρεώσεις τόσο προς τους εργαζόμενους όσο και προς τα ταμεία της Ένωσής μας”. Τι να πει κανείς γι’ αυτή την ντροπή, πέρα από το ότι έπεται και μεγαλύτερη… Πρώτον, η τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων δεν πρέπει να αποτελεί κανενός είδους ελαφρυντικό. Δεν είναι μεγαλύτερο κατόρθωμα από την τήρηση του ωραρίου εκ μέρους του εργαζομένου. Κατά δεύτερον, ο Βαξεβάνης δεν είναι “απολύτως εντάξει”. Η αποζημίωσή μου είναι κουτσουρεμένη και τη διεκδικώ δικαστικά. Επίσης, εξ όσων γνωρίζω δεν έχει πληρώσει ποτέ τη νυχτερινή προσαύξηση σε εργαζόμενους της εφημερίδας, παρότι τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα για αρκετές κατηγορίες εργαζομένων το ωράριο υπερέβαινε τη δεκάτη βραδινή.
Όμως η μεγαλύτερη ντροπή του ΠΠΣ είναι το δώρο αγάπης που κάνει στον Βαξεβάνη και σε κάθε εργοδότη προτάσσοντας ως υπέρτατη αξία το διευθυντικό δικαίωμα: “Οι καταθέσεις των μαρτύρων, τόσο της μιας πλευράς όσο και της άλλης, δεν κατάφεραν να ανατρέψουν το διευθυντικό δικαίωμα της επιλογής εργαζομένων, το οποίο παραμένει ισχυρό και συχνά δικαιολογημένο”. Δεν μπορώ να αντισταθώ και να μη ρωτήσω: “Είστε σίγουρα μέλη πειθαρχικού συμβουλίου;”. Δηλαδή και οι δύο πλευρές επιδίωκαν “να ανατρέψουν το διευθυντικό δικαίωμα”; Και εσείς νομίζετε πως είστε αυτοί που οφείλουν να το υπερασπίζονται; Και είναι και “συχνά δικαιολογημένο”; Εν τω μεταξύ, δεν μιλάμε καν για “επιλογή εργαζομένων” αλλά για τους λόγους απόλυσης…
Στα σοβαρά, πάντως, η απόφαση πειθαρχικού οργάνου που αθωώνει τον εργοδότη για την απόλυση συνδικαλιστή στηριζόμενη σχεδόν αποκλειστικά στην επίκληση του διευθυντικού δικαιώματος δεν αποτελεί απλώς θεσμική αστοχία. Αποτελεί εκτροπή.
Όταν ένα σωματείο επιλέγει να μη σταθεί στο πλευρό του εργαζομένου, να αγνοήσει τις μαρτυρικές καταθέσεις που καταδεικνύουν στοχοποίηση και να μην ερευνήσει εις βάθος το πραγματικό υπόβαθρο της απόλυσης, αλλά περιορίζεται στο να κατοχυρώνει το «δικαίωμα του εργοδότη να επιλέγει τη σύνθεση της ομάδας του», τότε έχει πάψει να είναι σωματείο. Έχει μετατραπεί σε μηχανισμό θεσμικής νομιμοποίησης της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
Η επίκληση του διευθυντικού δικαιώματος ως αυτονόητης, ακλόνητης και ανεξέλεγκτης αξίας είναι βαθιά πολιτική πράξη. Δεν είναι ουδετερότητα· είναι στάση ταξικής υποταγής. Ιδίως όταν πρόκειται για απολύσεις εργαζομένων με έντονη συνδικαλιστική δράση, η ευθύνη είναι πολλαπλάσια: η μη υπεράσπιση σημαίνει κανονικοποίηση της εργοδοτικής καταστολής.
Το σωματείο δεν πρέπει να είναι όργανο εφαρμογής των επιχειρησιακών στόχων της εργοδοσίας ούτε προστάτης των θεσμικών και άλλων ισορροπιών.
Το σωματείο υπάρχει για να προστατεύει τον εργαζόμενο, να αμφισβητεί την αυθαιρεσία, να ελέγχει την εξουσία, όχι να την επιβεβαιώνει.

Κάλεσμα προς τους δημοσιογράφους:Ας μη μείνετε θεατές!

Από την Παλαιστινιακή Κοινότητα στην Ελλάδα
Καλούμε όλους τους Έλληνες δημοσιογράφους να μην μείνουν θεατές.
Ενώνουμε τις φωνές μας και διαδηλώνουμε ενάντια στην πείνα στη Γάζα.
Πέμπτη 24 Ιουλίου στις 20:00 στο Σύνταγμα
Η παρουσία σας είναι κρίσιμη.
Η στήριξή σας δίνει ελπίδα.
Η σιωπή δεν είναι επιλογή.
Η δραματική έκκληση της Ένωσης Δημοσιογράφων του AFP για τους ρεπόρτερ που έχουν απομείνει στη Γάζα δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο. Οι Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι, που δίνουν μάχη για να κρατήσουν ζωντανή την αλήθεια μέσα στα ερείπια, κινδυνεύουν να πεθάνουν από πείνα. Ζουν υπό αποκλεισμό, δίχως φαγητό, φάρμακα, καύσιμα ή στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής.
Ο Μπασάρ Ταλέμπ, φωτογράφος του AFP, δηλώνει ότι το σώμα του έχει καταρρεύσει και δεν μπορεί πλέον ούτε να περπατήσει. Μετακινείται ανάμεσα σε στρατόπεδα προσφύγων κάτω από βομβαρδισμούς, ζει με την οικογένειά του στα ερείπια του σπιτιού τους, και βλέπει τα αδέλφια του να καταρρέουν από την πείνα.
Το μήνυμα είναι σαφές: «Αρνούμαστε να τους αφήσουμε να πεθάνουν».
Αυτό το μήνυμα πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας. Καλούμε τους Έλληνες δημοσιογράφους, τις ενώσεις τους, τις δημοσιογραφικές σχολές, τα ΜΜΕ και όλους τους ανθρώπους που υπηρετούν την ενημέρωση, να σταθούν στο πλευρό των συναδέλφων τους στην Παλαιστίνη.
Η δημοσιογραφία δεν πρέπει να πεθαίνει. Ούτε στη Γάζα, ούτε πουθενά.
Ας κάνουμε τη φωνή τους, δική μας φωνή.

Οι πληρωμένες καταχωρήσεις που έγιναν «ρεπορτάζ»

Η είδηση: Μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2025, η διαφήμιση για την επικοινωνία κυβερνητικών κρατικών πολιτικών ξεπέρασε τα 80 εκατ. ευρώ. Για απλή σύγκριση, το ποσό αυτό δινόταν προ μνημονίων όταν στο κράτος ανήκαν και οι τηλεπικοινωνίες και η ενέργεια, συν τις τράπεζες.
Στη συνέχεια και μέχρι το 2020, η κρατική διαφήμιση ετησίως έφθανε περί τα 30 εκατ. ευρώ. Σταδιακά, με τη διακυβέρνηση της ΝΔ αλλά και με αλλαγές στα πρότυπα της ΕΕ, το πουγκί του λεγόμενου «στενού» δημοσίου τομέα (υπουργεία- κρατικές εταιρείες- αυτοδιοίκηση) αυξανόταν κάθε χρόνο. Τα ποσά αυτά λογίζονται ως καθαρή διαφήμιση στα μίντια, αλλά και για δημόσιες σχέσεις, πληρωμές «ινφλουένσερς», συνέδρια, ημερίδες, έρευνες κοινής γνώμης. Υπουργεία όπως το Υγείας ή το Ανάπτυξης, με πάνω από 25 εκατ. ευρώ ετησίως για «επικοινωνία» υπηρεσιών χωρίς ανταγωνισμό, βρίσκονται ανάμεσα στους μεγαλύτερους διαφημιζόμενους. Μαζί με περιφέρειες όπως αυτή της Αττικής, η οποία διαθέτει 18 εκατ. ευρώ.
Το περιεχόμενο: Η κρατική διαφήμιση διευρύνθηκε με στόχο να υποτάξει στα εκάστοτε κυρίαρχα αφηγήματα, εκτός από τα ΜΜΕ, όλους όσους εντάσσονται στη διαμόρφωση γνώμης και άποψης. Έτσι διασφαλίζεται διπλά ο απόλυτος έλεγχος. Ακόμη και οι ειδήσεις ή τα ρεπορτάζ που δεν είναι αντιγραφή «νον πέιπερ» υπουργείων-υπηρεσιών, στηρίζονται σε έρευνες, σχόλια, απόψεις όσων κυριαρχούν και επηρεάζουν το δημόσιο λόγο και έχουν ενισχυθεί με κρατικό χρήμα επικοινωνίας.
Το πλαίσιο: Μία από τις σημαντικές αλλαγές τα τελευταία έτη είναι ότι η ίδια η ΕΕ, στα πολλά διαφορετικά προγράμματα χρηματοδότησης συμπεριλαμβάνει την κατηγορία της «δημοσιότητας- επικοινωνίας». Τα κονδύλια κατευθύνονται σε διαφορετικούς φορείς ή υπηρεσίες υλοποίησης με απίθανους τίτλους και μη ελέγξιμο περιεχόμενο. Για παράδειγμα, πρόσφατα εγκρίθηκαν 4,9 εκατ. ευρώ μόνο για την «επιτελική δομή ΕΣΠΑ» του υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής, ενώ το ίδιο το υπουργείο έχει ελάχιστη διαφήμιση.
Το αποτέλεσμα: Με αυξημένα τα κρατικά κονδύλια επικοινωνίας, οι παραδοσιακές «πληρωμένες καταχωρήσεις» έγιναν η κύρια πηγή στην ενημέρωση. Η κυβέρνηση διαμορφώνει πολλές και διαφορετικές λίστες για τον πλήρη έλεγχο της δημοσιότητας, χωρίς κάποιος να μπορεί να αποδείξει ότι πρόκειται για άμεσο χρηματισμό εταιρειών ή προσώπων.
Ειδήσεις πίσω από τις κάμερες

• Τον περασμένο Απρίλιο, η Alter Ego του Β. Μαρινάκη ανακοίνωσε αύξηση κερδών προ φόρων και τόκων κατά 108%. Δυόμισι μήνες μετά, το μεγαλύτερο μέρος τους δόθηκε για την εξαγορά της ιστοσελίδας Newsit του Ν. Ευαγγελάτου και του Τlife της Τ. Στεφανίδου. Συγκεκριμένα, δόθηκαν 19,5 εκατ. στον πρώτο και 9 εκατ. στη δεύτερη. Παράλληλα, η Alter Ego συνεχίζει τις συζητήσεις για εξαγορά αθλητικής ιστοσελίδας.

• Η εξαγορά εντάσσεται στη στρατηγική επέκτασης του ομίλου σε όλο το φάσμα των μίντια. Δεν είναι τυχαίο ότι τα διάφορα ΜΜΕ του Μαρινάκη καλύπτουν και υποστηρίζουν πολιτικά τόσο την κυβέρνηση Μητσοτάκη όσο και το χώρο της λεγόμενης «Κεντροαριστεράς». Παράλληλα, ο επιχειρηματίας έκλεισε όλα τα ενεργά μέτωπα πολεμικής με τους αντίπαλους ομίλους. Χαρακτηριστική είναι η συμφωνία του με τον Βαρδινογιάννη για τη διαχείριση των αθλητικών δικαιωμάτων.

• Ρεζίλι για μια ακόμη φορά έγινε η «μονόφθαλμη» Δικαιοσύνη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου παρενέβη ζητώντας εξηγήσεις από την κυβέρνηση για τον τρόπο διορισμών μελών στο ΕΣΡ και την Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών. Γι’ αυτό είχε παρέμβει ο  Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών με δυο προσφυγές στο ΣτΕ, οι οποίες απορρίφθηκαν ως «απαράδεκτες». Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όμως, είχε άλλη άποψη.

Ματίνα Παπαχριστούδη στο ΠΡΙΝ

Δραματική έκκληση του Γαλλικού Πρακτορείου για τη Γάζα

Η συγκλονιστική ανακοίνωση του AFP, του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων, που βλέπουν τους συναδέλφους τους να αργοσβήνουν από την πείνα.
«Χωρίς άμεση παρέμβαση, οι τελευταίοι εναπομείναντες δημοσιογράφοι του AFP στη Γάζα μπορεί να πεθάνουν»
Το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) συνεργάζεται σήμερα με έναν ανεξάρτητο δημοσιογράφο, τρεις φωτογράφους και έξι ανεξάρτητους δημοσιογράφους για βίντεο στη Λωρίδα της Γάζας, από την αποχώρηση των δημοσιογράφων το 2024. Μαζί με κάποιους άλλους είναι οι μόνοι που έχουν απομείνει για να καταγράφουν τι συμβαίνει στη Λωρίδα της Γάζας. Στον διεθνή Τύπο έχει απαγορευτεί η είσοδος σε αυτό το έδαφος εδώ και σχεδόν δύο χρόνια.
Αρνούμαστε να τους βλέπουμε να πεθαίνουν.
Ένας από αυτούς, ο Μπασάρ (σ.σ. Πρόκειται για τον Bashar Taleb), είναι στο AFP από το 2010. Ξεκίνησε ως βοηθός πεδίου (σ.σ. φίξερ), στη συνέχεια εργάστηκε ως ανεξάρτητος φωτογράφος και έγινε ο επικεφαλής φωτογράφος το 2024.
Το Σάββατο, 19 Ιουλίου, ο Μπασάρ κατάφερε να αναρτήσει στο Facebook: «Δεν έχω πλέον τη δύναμη να εργάζομαι στα μέσα ενημέρωσης. Το σώμα μου έχει αδυνατίσει και δεν μπορώ να δουλέψω πια».
Ο 30χρονος Μπασάρ ζει και εργάζεται κάτω από τις ίδιες συνθήκες με κάθε κάτοικο της Γάζας που μετακινείται από τον ένα προσφυγικό καταυλισμό στον άλλο για να γλιτώσει από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Για πάνω από ένα χρόνο, ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και συνεχίζει να εργάζεται παρά τους τεράστιους κινδύνους για τη ζωή του.Η υγιεινή είναι ένα σημαντικό ζήτημα με περιόδους με σοβαρές αρρώστιες των εντέρων (σ.σ. υποφέρει από σοβαρές κρίσεις διάρροιας).
Από τον Φεβρουάριο ζει στα ερείπια του σπιτιού του στην πόλη της Γάζας με τη μητέρα του, τα τέσσερα αδέλφια του και αδερφές του και την οικογένεια του αδελφού του. Το σπίτι είναι άδειο από εξοπλισμό και ανέσεις (σ.σ. δεν έχει έπιπλα), εκτός από μερικά μαξιλάρια.
Την Κυριακή, ανέφερε ότι ο μεγαλύτερος αδελφός του «κατέρρευσε από την πείνα».
Παρόλο που οι δημοσιογράφοι αυτοί λαμβάνουν μηνιαίες πληρωμές από το AFP, οι μισθοί αυτοί μόλις και μετά βίας ή καθόλου δεν καλύπτουν τις εξωφρενικές τιμές της αγοράς. Το τραπεζικό σύστημα έχει καταρρεύσει και οι μεσάζοντες που μεταφέρουν χρήματα στη Γάζα μεταξύ online και offline τραπεζικού συστήματος, παίρνουν προμήθειες για τη ρευστοποίηση που φτάνουν το 40%.
Το AFP δεν μπορεί να παρέχει όχημα ή ακόμη και καύσιμα ώστε να μπορούν να ταξιδεύουν για τα ρεπορτάζ τους. Ταξιδεύοντας με αυτοκίνητο κινδυνεύουν να γίνουν στόχος ισραηλινών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, οπότε περπατούν ή χρησιμοποιούν κάρα με γαϊδουράκια.
Η Αχλάμ, μένει στο νότιο τμήμα του θήλακα. Λέει ότι προσπαθεί να «συνεχίσει να είναι μάρτυρας» για όσο περισσότερο μπορεί: «Κάθε φορά που φεύγω από τη σκηνή για να καλύψω ένα γεγονός, να πάρω συνέντευξη από κάποιον ή να καταγράψω μια σκηνή δεν ξέρω αν θα επιστρέψω ζωντανή».
Ο μεγαλύτερος αγώνας της, λέει, είναι να βρει φαγητό και νερό.
Βλέπουμε την κατάστασή τους να χειροτερεύει. Είναι νέοι, αλλά οι δυνάμεις τους αφήνουν. Οι περισσότεροι δεν έχουν πλέον την φυσική κατάσταση πλέον να μετακινηθούν στη Γάζα για να κάνουν την δουλειά τους. Οι δακρύβρεχτες εκκλήσεις τους για βοήθεια έχουν γίνει πλέον καθημερινό φαινόμενο.
Τις τελευταίες ημέρες, τα σημειώματά τους έχουν γίνει πιο σύντομα και πιο αδύναμα δεν έχουν πλέον τη δύναμη να μας στέλνουν ακόμη και ενημερώσεις».
Τις τελευταίες ημέρες, καταλάβαμε από τα σύντομα μηνύματά τους ότι οι ζωές τους δεν σήμαιναν πλέον πολλά, και το θάρρος τους, που επέδειξαν επί πολλούς μήνες ενημερώνοντας τον κόσμο, δεν θα τους βοηθήσει να επιβιώσουν.
Κινδυνεύουμε να μάθουμε για το θάνατό τους ανά πάσα στιγμή, και αυτό είναι αφόρητο για εμάς. Αυτή την Κυριακή, ο Μπασάρ έγραψε: Για πρώτη φορά νιώθω ηττημένος. Αργότερα εκείνη την ημέρα, είπε σε έναν από εμάς ότι του είναι «ευγνώμων που του εξηγεί τι περνούν καθημερινά μεταξύ θανάτου και πείνας». Μακάρι ο κ. Μακρόν να μπορούσε να με βοηθήσει να βγω από αυτή την κόλαση.
Η Αχλάμ στέκεται ακόμα όρθια. «Προσπαθώ να συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου, να μιλάω για τους ανθρώπους, να καταγράφω την αλήθεια μπροστά σε όλες τις προσπάθειες να τη φιμώσουν. Εδώ, η αντίσταση δεν είναι επιλογή. Είναι αναγκαιότητα».
Από τότε που ιδρύθηκε το AFP τον Αύγουστο του 1944, έχουμε χάσει δημοσιογράφους σε συγκρούσεις, είχαμε τραυματίες και αιχμαλώτους στις τάξεις μας, αλλά κανείς μας δεν θυμάται να έχει δει δημοσιογράφο να πεθαίνει της πείνας»

Έδιωξαν τους δημοσιογράφους από ενημέρωση για να μην ενοχλήσουν με ερωτήσεις

Την απομάκρυνση δημοσιογράφων από την ενημέρωση για την ευλογιά των αιγοπροβάτων, καταγγέλλει η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων απαίτησε να απομακρυνθούν οι δημοσιογράφοι και τα τηλεοπτικά  συνεργεία από την πρόσφατη «Ανοιχτή Ενημερωτική Συνάντηση» για την ευλογιά των αιγοπροβάτων, που πραγματοποιήθηκε στην Περιφέρεια Θεσσαλίας στη Λάρισα με πρωτοβουλία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
 
Η συγκεκριμένη ενέργεια, όπως καταγγέλλει η ένωση συντακτών, έγινε παρουσία του αρμόδιου υφυπουργού κ. Χρήστου Κέλλα . Με αίτημα ανθρώπων του υπουργείου όπως καταγγέλλουν μέλη της ΕΣΗΕΘΣτΕ-Ε και συνάδελφοι δημοσιογράφοι, απαιτήθηκε να εγκαταλείψουν την αίθουσα, κάτι που αποτελεί κατάφωρη προσβολή της ελευθερίας του Τύπου και πλήγμα στη διαφάνεια.
“Δεν νοείται δημόσια ενημερωτική διαδικασία, με τόσο κρίσιμο θέμα για τον αγροτικό και κτηνοτροφικό κόσμο της περιοχής, να πραγματοποιείται πίσω από κλειστές πόρτες.
Η δημοσιογραφική κάλυψη τέτοιων συναντήσεων αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα αλλά και υποχρέωση των ΜΜΕ απέναντι στους πολίτες”, σημειώνει η ΕΣΗΕΘΣτΕ-Ε η οποία ζητεί εξηγήσεις για το περιστατικό και καλεί τα υπουργεία και τις αυτοδιοικητικές αρχές να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη πρόσβαση των δημοσιογράφων σε ανάλογες διαδικασίες στο μέλλον.

Με κράνη και μπαλάσκες τα ΜΜΕ στο κυνήγι προσφύγων

Σοβαρότατες ευθύνες έχουν στη συντριπτική πλειονότητα τους τα συστημικά ΜΜΕ, κυρίως τα κανάλια, για τη διάδοση ρατσιστικού μίσους και ακροδεξιάς ρητορικής. Η Κρήτη αίφνης έγινε “πύλη” έντονων προσφυγικών ροών, εκατοντάδες άνθρωποι εκτοπισμένοι από τον πόλεμο και τη φτώχεια, εγκλωβισμένοι στη Λιβύη, θύματα διαρκούς και πολλαπλής βίαιης κακοποίησης βρέθηκαν στο νησί. Στα περισσότερα ΜΜΕ οι δημοσιογράφοι έβαλαν το πολεμικό κράνος, πήραν το όπλο της απανθρωποίησης και και δαιμονοποίησης και άρχισαν να βομβαρδίζουν το κοινό με χαρακτηρισμούς. “Εισβολή παράνομων μεταναστών”, “υβριδική απειλή για τη χώρα μας”, “μουσουλμανικός κίνδυνος”, “απόβαση”.
Η ορολογία δεν είναι καινούργια στα ελληνικά ΜΜΕ, σε κάθε κρίση προσφυγικών ροών η πλειονότητα των μίντια επιδεικνύει εγκληματική μονομέρεια, ακολουθώντας συνήθως την κυβερνητική γραμμή. Σήμερα που η κυβέρνηση Μητσοτάκη επικοινωνιακά εμφανίζεται να κάνει “πόλεμο”, αυτά τα ΜΜΕ ανέβηκαν στο τάνκς της προπαγάνδας. Η δημιουργία φόβου και ανασφάλειας στο τηλεοπτικό και μιντιακό κοινό έχει επιτευχθεί, όξυναν τα ρατσιστικά αντανακλαστικά.
Στην κάλυψη του προσφυγικού-μεταναστευτικού, οι δημοσιογράφοι φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη.
Κανείς δεν τους απαγορεύει να είναι νηφάλιοι και ψύχραιμοι στην παριουσίαση των γεγονότων.
Κανείς δεν τους υποχρεώνει να καταδικάσουν τους “λαθραίους”, να παρουσιάσουν ως “απειλή” την έλευση διαλυμένων ανθρώπων που τρέχουν να ξεφύγουν από το θάνατο, επιδιώκουν μια καλύτερη ζωή και στοχεύουν να φθάσουν στις πλούσιες χώρες του Βορρά.
Κανείς δεν τους δίνει εντολές να παρουσιάζουν μόνο την άποψη των ακροδεξιών κύκλων που έπεσαν σαν τα κοράκια στην Κρήτη κραυγάζοντας για την “αλλοίωση του ελληνικού πολιτισμού”.
Είναι υποχρεωμένοι από το επάγγελμά τους να βγάλουν στον αέρα και τα ρεπορτάζ τους την άποψη των αλληλέγγυων και των οργανώσεων τους που έτρεξαν να συνδράμουν στο πρόβλημα της απάνθρωπης μεταχείρισης των προσφύγων στο Ρέθυμνο. Είδηση δεν είναι μόνο οι τρομαγμένοι Πατριώτες της Κρήτης αλλά και η καταγγελία προσφυγικών οργανώσεων ότι η αναστολή αιτήσεων παροχής ασύλου είναι παράνομη και αντίθετη με το ανθρωπιστικό δίκαιο. Είδηση είναι ότι ο Κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν “στρατόπεδα συγκέντρωσης” στην Κρήτη και όπου αλλού χρειαστεί για να μην φύγουν από την Ελλάδα οι πρόσφυγες.
Ειδήσεις πίσω από τις κάμερες

• Μια μικρή γεύση ισραηλινής επιθετικότητας πήραν δημοσιογράφοι διεθνών ΜΜΕ που βρέθηκαν στη Δυτική Όχθη για να καλύψουν διαδήλωση Παλαστινιών κατοίκων ενάντια στην ανέγερση νέου τείχους. Εξαγριωμένοι έποικοι με πλήρη κάλυψη του στρατού επιτέθηκαν σε συνεργείο της Deutsche Welle, δημοσιογράφοι κινδύνεψαν σοβαρά από την επίθεση, ενώ μετά την επίθεση αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σημείο απεσταλμένοι των New York Times, Washington Post και Γαλλικού Πρακτορείου.

• Αποκαλύπτεται σταδιακά το που θα κατευθυνθούν τα 6,5 εκατ. ευρώ “μπόνους” σε μισθούς εργαζομένων στην κρατική κυβερνητική υπηρεσία της ΕΡΤ. Το Μαξίμου φέρεται να ενέκρινε το σχέδιο μετατροπής της Ert News σε κύριο τηλεοπτικό κανάλι μετακομίζοντας σε αυτό το σύνολο των ενημερωτικών εκπομπών από την ΕΡΤ 1 αλλά και την πρόσληψη νέων παρουσιαστών. Το σχέδιο είχε συζητηθεί και επί διοίκησης Κ. Ζούλα αλλά δεν υπήρχαν τα οικονομικά κίνητρα.

• Την ίδια ώρα το εφοπλιστικό τρίδυμο Μπάκου- Καϋμενάκη-Εξάρχου στο Action 24 ενισχύει το ενημερωτικό προφίλ του περιφερειακού καναλιού με αναβάθμιση του κενρικού δελτίου ειδήσεων, την παρουσίαση του οποίου θα αναλάβει ο Σωτήρης Ξενάκης. Παράλληλα θα ενταχθούν νέες ενημερωτικές εκπομπές από το πρωί. Η ανακοίνωση ότι επίκειται διαπραγμάτευση για τις περιφερειακές άδειες είναι η πρώτη αιτία για αυτή την κινητοποίηση, υπάρχει ωστόσο και η αναμονή για πιθανές εκλογές ως το τέλος του έτους.

Ματίνα Παπαχριστούδη στο ΠΡΙΝ, δημοσιεύθηκε στις 12 Ιουλίου

Το Ισραήλ χρησιμοποιεί τον πόλεμο στο Ιράν για να λογοκρίνει τα ΜΜΕ

Ο 12ήμερος πόλεμος του Ισραήλ με το Ιράν έδωσε στην κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου την ευκαιρία να εντείνει την επίθεσή της στον Τύπο — μια τάση που έκτοτε συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς. Αυτά καταγγέλλει η Διεθνής Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων (CPJ) που μιλάει για “λογοκρισία” και “δαιμονοποίηση των μη αρεστών ΜΜΕ”
Την αναφορά υπογράφουν οι Mohamed Mandour* και Kholod Massalha*
«Η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης είναι συχνά θύμα πολέμου και ο πρόσφατος πόλεμος του Ισραήλ με το Ιράν δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι ισραηλινές αρχές χρησιμοποιούν τους φόβους για την ασφάλεια προκειμένου να αυξήσουν τη λογοκρισία, ενώ ακροδεξιοί πολιτικοί έχουν δαιμονοποιήσει τα μέσα ενημέρωσης, νομιμοποιώντας τις επιθέσεις σε δημοσιογράφους», δήλωσε η Περιφερειακή Διευθύντρια της CPJ, Σάρα Κούντα. «Παρά τις ελπίδες ότι θα δούμε κατάπαυση του πυρός στη Γάζα αυτή την εβδομάδα, η κυβέρνηση του Ισραήλ φέρεται αμείλικτη στην αποφασιστικότητά της να φιμώσει όσους αναφέρουν επικριτικά τις στρατιωτικές της ενέργειες».
Αφού η εφημερίδα Haaretz δημοσίευσε μια συνέντευξη με Ισραηλινούς στρατιώτες, οι οποίοι δήλωσαν ότι διατάχθηκαν να πυροβολήσουν άοπλους κατοίκους της Γάζας που περίμεναν επισιτιστική βοήθεια, ένας δήμαρχος στο νότιο Ισραήλ απείλησε να κλείσει τα καταστήματα που πωλούν τη δημοφιλή φιλελεύθερη εφημερίδα. Αυτό έγινε μετά την απόφαση της κυβέρνησης πέρυσι να σταματήσει τις διαφημίσεις της στην Haaretz, κατηγορώντας την για «υποκίνηση».
Οι αρχές προωθούν επίσης ένα νομοσχέδιο για την κατάργηση του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα Kan και το κλείσιμο του τμήματος ειδήσεων του, του τρίτου μεγαλύτερου ειδησεογραφικού καναλιού της χώρας. Η κυβερνητική υποστήριξη έχει ως αποτέλεσμα να αυξηθεί η δημοτικότητα του κυβερνητικού, δεξιού Channel 14.
Το εχθρικό κλίμα που τροφοδοτείται από τη δεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ έχει ενδυναμώσει τη βία των εποίκων εναντίον δημοσιογράφων.
Στις 5 Ιουλίου, δύο δημοσιογράφοι της Deutsche Welle (DW) που φορούσαν γιλέκα τύπου δέχτηκαν επίθεση από Ισραηλινούς εποίκους στο Σιντζίλ της Δυτικής Όχθης — ένα περιστατικό που καταδικάστηκε από τον πρέσβη της Γερμανίας και την Ένωση Γερμανών Δημοσιογράφων, η οποία χαρακτήρισε «απαράδεκτο το γεγονός ότι έποικοι κυνηγούν επαγγελματίες των μέσων ενημέρωσης ατιμώρητα». Δημοσιογράφοι από το AFP, τους New York Times και την Washington Post ήταν επίσης παρόντες. Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι αναγκάστηκαν να φύγουν.

Δουλειές (μιντιακές) με… φούντες για Μαξίμου

Υπάρχει μια ελληνική παράδοση για το χώρο των Μέσων Ενημέρωσης, που θέλει όλα τα νομοθετήματα από το 1987 και εντεύθεν να ψηφίζονται τους καλοκαιρινούς μήνες. Έτσι και φέτος, μετά από νομοθετική απραξία τουλάχιστον 3 ετών, η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκεται σε… μιντιακό οργασμό. Προφανώς, παίζουν ρόλο δύο-τρεις σημαντικές εξελίξεις.
Μία από αυτές είναι ότι οι ολιγάρχες των ΜΜΕ οι οποίοι δεν στηρίζονται στην «σίτιση» από την αυλή του Μαξίμου για τη λειτουργία των «μαγαζιών» τους, αναζητούν αντικαταστάτη στη διαχείριση του πολιτικού συστήματος. Εμφανίζονται σημαντικές ρωγμές στο μέτωπο ολοκληρωτικής στήριξης κυβέρνησης και πρωθυπουργού, αν και δεν εντοπίζονται ακόμη κοινά μιντιακά μέτωπα όπως συνέβη σε παρελθόντα σκάνδαλα.
Οι ολιγάρχες, επίσης, στήνουν τις νέου τύπου «αυτοκρατορίες τους» σε συνδυασμό με τα οικονομικά συμφέροντα και τις συμμαχίες τους με διεθνή κεφάλαια, με τον μεταξύ τους ανταγωνισμό να καθορίζει – προς το παρόν – την πολιτική στάση τους έναντι του Κ. Μητσοτάκη και του συστήματός του. Είναι εμφανές, για παράδειγμα, ότι μεγάλοι όμιλοι, ενώ άρχισαν να «βλέπουν» στα πρώτα θέματά τους τη διαφθορά της κυβέρνησης, συνεχίζουν να χαϊδεύουν πρωτοκλασάτους υπουργούς της.
Σε αυτή την περίοδο ανακατατάξεων, το Μαξίμου ξέθαψε από τα συρτάρια του όλα τα εκκρεμή νομοθετήματα που αφορούν στον κλάδο. Ήδη, ψηφίστηκε η αναθεώρηση του περίφημου Μητρώου Τύπου και ΜΜΕ, το οποίο αποτελεί κρίκο στη διανομή του κρατικού χρήματος με κάθε μορφή και τρόπο. Το Μαξίμου το πλασάρει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως εκσυγχρονισμό και διαφάνεια στην κατανομή των κρατικών κονδυλίων.
Παράλληλα, αναγγέλλεται το νομοσχέδιο για την ΕΡΤ. Φυσικά δεν πρόκειται να αφεθεί… λυτή να περιφέρεται ως «δημόσια ραδιοτηλεόραση», καθώς το Μαξίμου συνεχίζει να την έχει υπό τον πλήρη έλεγχό του και βουλώνει τα στόματα των εργαζομένων της με μπόνους 6,5 εκατ. ευρώ που θα μοιράζονται ετησίως με κριτήρια της διοίκησης. Το σοβαρότερο, που δεν ομολογείται ακόμη δημόσια, είναι ότι η ΕΡΤ θα χρησιμοποιείται από τις ιδιωτικές εταιρείες – το πώς ακριβώς θα συμβεί αυτό είναι κάτι που θα διαπιστώσουμε με τις διατάξεις του νόμου.
Άρχισε η μεγάλη (επίσης καλοκαιρινή) διαπραγμάτευση για τις άδειες σε περιφερειακούς τηλεοπτικούς σταθμούς – πρακτικά, μια νέα διαπραγμάτευση με τους μιντιάρχες. Οι όμιλοι Μαρινάκη, Κυριακού, Μελισσανίδη, Αλαφούζου διαθέτουν ή προτίθεται να αποκτήσουν ένα ακόμη τηλεοπτικό κανάλι. Το Mega News εκπέμπει ήδη στο Διαδίκτυο, η Naftemporiki TV θα βγει και με ελεύθερο σήμα, ο Αλαφούζος ετοιμάζεται να εξαγοράσει τοπικό αθηναϊκό κανάλι, ο Κυριακού έχει σχέδια για ψυχαγωγικά κανάλια.
Η τηλεοπτική διεύρυνση συνοδεύεται από έντυπες-ηλεκτρονικές επεκτάσεις. Ο Μελισσανίδης φέρεται να βρίσκεται ένα βήμα πριν την απόκτηση της Εφημερίδας των Συντακτών, για την οποία είχε δείξει ενδιαφέρον και ο Μάρης αλλά υποχώρησε με την εμφάνιση του πρώτου. Μια τέτοια εξέλιξη πυροδοτεί το φιτίλι για την έκδοση και της Ελευθεροτυπίας ως κυριακάτικου φύλλου από την Alter Ego του Μαρινάκη – που παραμένει στον «πάγο» λόγω των πολιτικών σχεδιασμών του ομίλου.
Το σύστημα Μαξίμου αναζητά τρόπο για να κάνει τη δική του παρέμβαση και να εμφανιστεί ως ισχυρός διαπραγματευτής ή/και διαμεσολαβητής στο πλαίσιο των εταιρικών μιντιακών συμφερόντων. Γι’ αυτό ξέθαψε το σχέδιο των περιφερειακών αδειών τηλεόρασης αλλά και του ραδιοφώνου. Αντιθέτως, την ευρωπαϊκή οδηγία για την «Ελευθερία των ΜΜΕ και τους κανόνες διαφάνειας των ιδιοκτησιών» την υποβιβάζει με την ένταξή της στο νομοσχέδιο για την ΕΡΤ.
Ματίνα Παπαχριστούδη
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν στο φύλλο 5-6 Ιουλίου