Ο ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ: Το κουφάρι που τρώει τις σάρκες του & η συνδιαχείρηση της παρακμης.

Α Ν Α Κ Ο Ί Ν Ω Σ Η - K α τ α γ γ ε λ ί α  τ η ς  ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΉΣ  Γραμματείας του: Δ Ι Κ Τ Ύ Ο Υ αλληλεγγύης & παρέμβασης στην Ε.Π.Η.Ε.Α.
Συνάδελφοι/σες.
Είναι πασιφανές - χρόνια τώρα ότι η Ε.Π.Η.Ε.Α στο χώρο των Μ.Μ.Ε δεν ε ί ν α ι  κ α ι  δ ε ν  λ ε ι τ ο υ ρ γ ε ί  ω ς  σ υ ν δ ι κ α λ ι σ τ ι κ ή ένωση - εργαζομένων συνταξιούχων παρά ως εκφυλιστική μετάλλαξη του " κίτρινου συνδικαλισμού" - ένα κουφάρι που περιφέρεται με το ένδυμα του σωματείου αλλά λειτουργεί δομικά  ως γραφειοκρατικός αισχρά κυνικός  ε ρ γ ο δ ο τ ι κ ό ς μηχανισμός ενός  θεσμικά απαξιωμένου νεκροταφείου "ρεαλιστικών" σ υ μ β ι β α σ μ ώ ν εξυπηρετώντας και βολεύντας πάσης φύσεως προσωπικές - πολιτικές ιδιοτέλειες.
Τα δόντια του θηρίου που είναι τα ίδια με αυτά των αφεντικών όπου η  εργασία των εργαζόμενων στην ένωση  κοστολογείται με ανάλογους της α π ε λ ε υ θ ε ρ ω μ έ ν η ς  κ α ι  α σ ύ δ ο τ η ς  επιχειρηματικότητας  με όρους κριτηρίων και προϋποθέσεων υπεραξίας.
Ε ρ γ α ζ ό μ ε ν ο ι / ε ς, στη ένωση με εκβιαστικές ελαστικοποιημένες εργασιακές σχέσεις εξατομικευμένων συμβάσεων "εθελοδουλείας"- χωρίς Σ.Σ.Ε με περικοπές μισθών κ.λ.π 
έ ρ μ α ι α  τ η ς  α υ θ α ι ρ ε σ ί α ς  τ ο υ  α κ λ ό ν η τ ο υ  δ ό γ μ α τ ο ς -  τ ο υ  η μ έ τ ε ρ ο υ.

Μια ένωση που αντί να προστατεύει: α π ο τ ι μ ά - μ ε ι ώ ν ε ι - α π ο λ ύ ε ι με όρους εκποίησης.
Αναρωτιέται κανείς- ως ρητορικό σχήμα κατ'ελάχιστη συνθήκη - που διαφοροποιείται το  εργασιακό περιβάλλον και οι όροι αμοιβής της ένωσης έναντι του "παραδεισένιου" 
κ ό σ μ ο υ  τ η ς  1 3 ω ρ η ς απασχολησιμότητας της αγοράς(;) Η  α υ θ α ί ρ ε τ η  α π ό λ υ σ η συναδέλφισσας που εργαζόταν στην ένωση πλέον της 15ετίας μετά τη λήξη της κανονικής της άδειας με σοβαρά π ρ ο β λ ή μ α τ α  υ γ ε ί α ς - θ ύ μ α  τ η ς  "ι δ ι ο κ τ η σ ί α ς"  μ ι ά ς   α δ ί σ τ α κ τ η ς  κ λ ί κ α ς δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες.
Ένας αντεστραμμένος καθρέπτης εκπροσώπησης και διαμεσολάβησης σε ένα νέο πεδίο άσκησης της  εργοδοτικής βίας όπου το σωματείο δεν στέκεται δίπλα αλλά α π έ ν α ν τ ι  σ τ ο ν  ε ρ γ α ζ ό μ ε ν ο / ν η με πρακτικές πιό βρώμικες κι από αυτές που δήθεν καταγγέλνει.
Μ ι κ ρ ο δ ι α χ ε ι ρ ι σ τ έ ς   τ η ς  ε κ μ ε τ ά λ λ ε υ σ η ς που διαπραγνατεύονται με όρους "ημέτερου" πειθήνιου εκτελεστικού οργάνου - μέλη διοίκησης - νομικής υπηρεσίας - την κατοχύρωση και την απρόσκοπτη διασφάλιση της έ μ μ ι σ θ η ς  σ χ έ σ η ς  τ ο υ ς στη πιό ώμη αποσάθρωση.
Το τελετουργικό ξεγύμνωμα του  πραγματικού τους ρόλου που δομικά τζογάρει την φυσιογνωμική υπόσταση της ένωσης και την αξιοπρέπεια των μελών της- ό χ ι  β έ β α ι α  τ ω ν  ε κ π ρ ο σ ώ π ω ν  τ η ς  ε ρ γ ο δ ο σ ί α ς διευθυντικά στελέχη που εχουν εγγράψει ως ισότιμα μέλη-  όταν:
- Μέλος της διοίκησης της ένωση που στο σύνολο της τάχθηκε "υπέρ" της απόλυσης της συναδέλφισσας παίζει ανερυθρίαστα τον διπλό ρόλο "συνδικαλιστή "και μισθοδοτούμενου πλήρους απασχόλησης υπαλλήλου της ένωσης.
- Ό τ α ν  η  έ ν ν ο ι α  τ η ς   δ ε ο ν τ ο λ ο γ ί α ς κείτεται νεκρή στο πάτωμα - τυλιγμένη με το σάβανο της υποκρισίας.Γεγονός που σε οποιονδήποτε χώρο
   θα ονομάζονταν - σ ύ γ κ ρ ο υ σ η  σ υ μ φ ε ρ ό ν τ ω ν -  στη  προκείμενη περίπτωση αλλότριων σκοπιμοτήτων  καταπίνεται αμάσητο - οχι μόνο από το προεδρείο αλλά και από τα λοιπά μέλη της "αριστερής  αντιπολίτευσης" ως κανονικότητα.
Δ ε ν  ε ί ν α ι  η  π ρ ώ τ η  φ ο ρ ά που οι"κόκκινες γραμμές"της Ε.Π.Η.Ε.Α έγιναν " ρ ο ζ έ  κ ρ α γ ι ό ν" που ξέφτισε από τη χρήση της μιάς βραδιάς.
Κ α ι  η  "α ρ ι σ τ ε ρ ή  - α υ τ ο π ρ ο σ δ ι ο ρ ι ζ ό μ ε ν η ω ς  α ν τ ι π ο λ ί τ ε υ σ η  στην Ε.Π.Η.Ε.Α περιοριορίστηκε σε λόγια παρηγοριάς και συμπάθειας απέναντι
στην απόλυση - νομιμοποίησε στη  πράξη την αυθαιρεσία.
Αντί για έμπρακτη καταγγελία & κλιμακούμενη δράση- που εμείς ακόμη αγνοούμε – προτίμησαν κατά τη συνήθεια τους να ντύσουν την απραξία τους με το κοστούμι της
απλής διαφωνίας στο διοικητικό συμβούλιο.
Περιμένουν υπομονετικά χρόνια και χρόνια πολλά να κληρονομήσουν το
κουφάρι της Ε.Π.Η.Ε.Α.

Α υ τ ό  ί σ ω ς  π ο υ  τ ο υ ς   ν ο ι ά ζ ε ι περισσότερο για το πώς  θ α  π ε ρ ι σ σ έ ψ ο υ ν  σ τ η  σ κ η ν ή παρά για το αν θα ανατραπεί το θέατρο του παραλόγου.
Ένα σύμπαν που έχει ανατραπεί όπου η συνδικαλιστική οργάνωση απολύει εργαζόμενους και η "αντιπολίτευση" αναπαύεται σε βελούδινες κόκκινες πολυθρόνες.
Ί δ ι ο ι  δ ε ν  ε ί ν α ι - με το προεδρείο της Ε.Π.Η.Ε.Α περιμένοντας στη γωνία για να παίξουν σε ανάλογο έργο - α π α γ γ έ λ ο ν τ α ς  τ ο  δ ι κ ό  τ ο υ ς " π ο ί η μ α "πάνω στα ερείπια.
Η  ά κ α μ π τ η  β ε β α ι ό τ η τ α   της" αριστερής πτέρυγας" της 
κ α θ ε σ τ ω τ ι κ ή ς  σ υ ν ε ν ο χ ή ς ως διαχειριστες της παρακμής.
Αυτό όμως δεν είναι "αντιπολίτευση" παρά επιεικώς - πολιτικός συν/κός παρασιτισμός.
- Δ ε ν  μ π ο ρ ε ί  ν α   ε ί ν α ι  ρ ή ξ η   μ ά λ λ ο ν  - ε φ ε δ ρ ε ί α.
Αυτό είναι το παράδοξο - ή μάλλον η λογική συνέπεια:
Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός και η αριστερή συνδιαχείριση αποτελούν δύο όψεις της ίδιας λειτουργίας. 
Και οι δύο αντιλαμβάνονται το σωματείο ως μηχανισμό εξουσίας που πρέπει να ελέγχουν. 
Κ α ι  ο ι  δ ύ ο  θ ε ω ρ ο ύ ν  τ ο υ ς εργαζόμενους όχι ως δρώντα υποκείμενα αλλά ως μάζα προς καθοδήγηση και πειθάρχηση. 
Στην πράξη - ο ένας λειτουργεί ως το "δεξί χέρι"της εργοδοσίας και ο άλλος ως η "αριστερή"εφεδρεία της.
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι η εναλλαγή διαχειριστών στην κορυφή αλλά η κατάργηση της λογικής της διαχείρισης. 
Δ ε ν  χ ρ ε ι α ζ ό μ α σ τ ε σωματεία-εργοδότες ούτε σωματεία-παραρτήματα κομμάτων. Χρειαζόμαστε συλλογικές μορφές  που να στηρίζονται στην άμεση συμμετοχή και στην αυτοοργάνωση.   Γιατί μόνο εκεί όπου οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αποφασίζουν άμεσα για τις ζωές τους χωρίς μεσολαβητές και "σωτήρες" μπορεί να υπάρξει πραγματική υπεράσπιση της αξιοπρέπειας με μοναδικό όρο μιας 
συλλογικής αυτοδέσμευσης:
- Κ α ν ε ί ς / μ ι ά  ν α   μ η  ν ο ι ώ σ ε ι ό τ ι  ε ί ν α ι  μ ό ν ο ς / ν η  σ τ η  β α ρ β α ρ ό τ η τ α.
Δεν θα μας σώσουν ούτε τα"κουφάρια" ούτε οι "κληρονόμοι".
Μόνο όταν διεκδικήσουμε και πάρουμε πίσω αυτό που μας ανήκει:
τ η ν  α υ τ ο ο ρ γ ά ν ω σ η   τ ο υ  α γ ώ ν α  μ α ς.
Τ η  δ ύ ν α μ η  τ η ς  φ ω ν ή ς  μ α ς. Ο αγώνας μας συνεχίζεται[...]
..............................
* Η Συντονιστική Γραμματεία του: Δ Ι Κ Τ Ύ Ο Υ

Μαρία, Μπροστά στον αφόρητο παραλογισμό της απώλειας -οι λέξεις μοιάζουν θραύσματα που δεν χωρούν να αγγίξουν την άβυσσο. Σε αγκαλιάζουμε με την ίδια αγωνία και τρυφερότητα που φέρνει το ανυπόφορο. Με δύναμη και σιωπηλή συντροφικότητα.

 Συνάδελφοι/σες απο το ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ στην ΕΠΗΕΑ.

Journalists Network For Palestine – Greece για να σπάσει η σιωπή

Η φωνή της Παλαιστίνης επιχειρείται να σιγήσει μέσα από λογοκρισία, δολοφονίες δημοσιογράφων στην Γάζα, προπαγάνδα και αποσιώπηση. Σε μια εποχή που η παραπληροφόρηση γίνεται εργαλείο του κράτους απαρτχάιντ του Ισραήλ, η ανάγκη για δίκτυα αλληλεγγύης ανάμεσα σε δημοσιογράφους είναι πιο αναγκαία από ποτέ.
Η επίθεση στην Παλαιστίνη είναι επίθεση και στην ελευθερία του Τύπου. Το δικαίωμα των κοινωνιών να γνωρίζουν τι συμβαίνει παραβιάζεται συστηματικά, με σκοπό να αποσιωπηθεί η γενοκτονία και να επιβληθεί η σιωπή. Σε αυτό το πεδίο, η δημοσιογραφία είναι πράξη αντίστασης, υπεράσπιση της δημοκρατίας και στάση αλληλεγγύης
Μέσα σε αυτό το κλίμα γεννιέται το Journalists’ Network for Palestine (JNFP) – Greece, το Ελληνικό Δίκτυο Δημοσιογράφων για την Παλαιστίνη.
Πρόκειται για πρωτοβουλία δημοσιογράφων και συνέχεια των δράσεων αλληλεγγύης του Μαΐου 2025, όταν με πρωτοβουλία του BDS-Greece και της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδας πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την ΕΣΗΕΑ και καταγγέλθηκε δημόσια η σιωπή που υπάρχει στη χώρα μας για τις στοχευμένες δολοφονίες δημοσιογράφων στη Γάζα.
Στόχοι του Δικτύου είναι:
•Να σταθεί απέναντι στη λογοκρισία και την επιβολή της ισραηλινής προπαγάνδας, στη χώρα μας, καθώς η φίμωση, η λογοκρισία και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας αποτελούν οργανωμένη επίθεση στην ελευθερία του Τύπου και στην ίδια τη δημοκρατία.
• Να στηρίξει έμπρακτα τους Παλαιστίνιους συναδέλφους, τα ανεξάρτητα μέσα στη Γάζα και να δημιουργήσει γέφυρες συνεργασίας ανάμεσα σε Έλληνες και Παλαιστίνιους δημοσιογράφους.
• Να απαιτήσουμε ανεξάρτητη διεθνή έρευνα για τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ κατά του Τύπου.
• Να οργανώσουμε δράσεις/παρεμβάσεις/ και συμμετοχή στο δημόσιο διάλογο για την υπεράσπιση της αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.
To Δίκτυο απευθύνει κάλεσμα σε όλους τοτυς δημοσιογράφους: Γίνε μέρος το Journalists Network For Palestine – Greece
Η Λωρίδα της Γάζας βιώνει το πιο σκοτεινό κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας της. Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, ο παλαιστινιακός λαός υπομένει μια συστηματική γενοκτονία: δεκάδες χιλιάδες άμαχοι νεκροί, συνοικίες ισοπεδωμένες, μαζικές μετακινήσεις, πείνα και αποκλεισμός.
Και οι δημοσιογράφοι που προσπαθούν να καταγράψουν αυτή την πραγματικότητα βρίσκονται στο στόχαστρο στοχευμένων δολοφονιών που αποσκοπούν στη σιωπή.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, μέχρι τις 11 Αυγούστου 2025 είχαν δολοφονηθεί από τον ισραηλινό στρατό 242 Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι – ο μεγαλύτερος αριθμός που έχει καταγραφεί ποτέ σε σύρραξη.
Η λίστα μεγαλώνει καθημερινά:
10 Αυγούστου 2025: ο Anas Al-Sharif του Al Jazeera και τέσσερις ακόμη συνάδελφοί μας δολοφονήθηκαν σε στοχευμένη επίθεση του Ισραήλ σε αντίσκηνο δημοσιογράφων έξω από το νοσοκομείο Al-Shifa.
25 Αυγούστου 2025: διπλή αεροπορική επιδρομή στο νοσοκομείο Nasser της Khan Younis σκότωσε τουλάχιστον 22 ανθρώπους, ανάμεσά τους οι Hussam al-Masri (Reuters), Mariam Abu Dagga (Associated Press), Mohammed Salama (Al Jazeera), Moaz Abu Taha και Ahmed Abu Aziz. Οι οργανωμένες αυτές εκτελέσεις δεν είναι «παράπλευρες απώλειες» αλλά στοχευμένη εκστρατεία φίμωσης της αλήθειας.
 Για το Δίκτυο υπογράφουν οι δημοσιογράφοι:
Γρηγοριάδης Κώστας
Δερβενιώτης Σπύρος
Θωμά Λαμπρινή
Καρβουνόπουλος Πάρις
Μηλωνάκη Γεωργία
Παπαδομανωλάκης Παναγιώτης
Πουλής Κωσταντίνος
Ράπτης Κώστας
Σίδερης Θωμάς
Σκυλλάκος Ηλίας
Τσιάρας Γιώργος
Χατζηστεφάνου Άρης

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΉ – ΕΜΕΙΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση επιχορηγεί τεχνολογικές εταιρείες του Ισραήλ για τη γενοκτονία στη Γάζα

Η ΕΕ έχει χορηγήσει σε ισραηλινές νεοφυείς επιχειρήσεις που διευθύνονται από πρώην στρατιώτες του Ισραηλινού Στρατού Άμυνας σχεδόν μισό δισεκατομμύριο ευρώ από την έναρξη της γενοκτονίας στη Γάζα. Μερικοί από τους ιδρυτές αυτών των startup  έχουν υπηρέτησαν ως έφεδροι στη Γάζα και σε τουλάχιστον μία περίπτωση η τεχνολογία που αναπτύχθηκε χρησιμοποιήθηκε για να βοηθήσει τη γενοκτονία.Το πρόγραμμα “Horizon Europe”, το οποίο περιγράφεται από την ΕΕ ως “επιστημονική ερευνητική πρωτοβουλία για την ανάπτυξη μιας βιώσιμης κοινωνίας στην Ευρώπη” επιχορήγησε με περίπου 475 εκατομμύρια ευρώ 348 συνολικά ισραηλινές νεοσύστατες επιχειρήσεις και ερευνητικά έργα από τον Οκτώβριο του 2023, πολλά από τα οποία διευθύνονται, από πρώην στρατιώτες και αξιωματικούς των IDF.

Το 2024, η ΕΕ χορήγησε επιχορηγήσεις ύψους 220 εκατομμυρίων ευρώ σε 179 εταιρείες και πρωτοβουλίες που διευθύνονται από Ισραηλινούς. Το ύψος αυτής της χρηματοδότησης, που έρχεται σε μια χρονιά κατά την οποία οι κορυφαίοι ειδικοί σε θέματα γενοκτονίας στον κόσμο  δήλωσαν ότι  το Ισραήλ διέπραττε γενοκτονία, μια χρονιά κατά την οποία ολόκληρες πόλεις εξαφανίστηκαν και δεκάδες χιλιάδες πολίτες δολοφονήθηκαν, είναι εντυπωσιακό.

Την ίδια χρονιά, το Ισραήλ ήταν επίσης ο  τρίτος μεγαλύτερος αποδέκτης, μετά τη Γαλλία και τη Γερμανία, επιχορηγήσεων του «accelerator», μιας ξεχωριστής συνιστώσας του προγράμματος Horizon που προορίζεται για την υποστήριξη μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που εργάζονται για τη βελτίωση της ζωής στην Ευρώπη.

Το 2025, τη χρονιά κατά την οποία το Ισραήλ ανακοίνωσε τα σχέδια πλήρους κλίμακας εθνοκάθαρσης και οι ακαδημαϊκοί εκτιμούν ότι 434.000 Παλαιστίνιοι στη Γάζα δολοφονήθηκαν από το Ισραήλ, η χρηματοδότηση της ΕΕ για ισραηλινές τεχνολογικές πρωτοβουλίες ξεπερνά τα 110 εκατομμύρια ευρώ.

Και αυτό το καλοκαίρι, με τη Γάζα να οδηγείται επίσημα σε λιμό λόγω της σκόπιμης εκστρατείας λιμοκτονίας του Ισραήλ κι ενώ αποφασίστηκε η “Τελική λύση”, η ΕΕ εξακολουθεί να μοιράζει δεκάδες εκατομμύρια σε εταιρείες που διοικούνται από πρώην προσωπικό των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων.

Η χρηματοδότηση του Horizon είναι κρίσιμη για την ισραηλινή επιστήμη και την ισραηλινή οικονομία. Από την έναρξη του προγράμματος το 1996, η ΕΕ έχει χορηγήσει σε ισραηλινές εταιρείες, μερικές από τις οποίες έχουν προέλθει απευθείας από τον ισραηλινό στρατό, 3,4 δισεκατομμύρια ευρώ. Το Ισραήλ είναι μακράν ο μεγαλύτερος αποδέκτης του Horizon από χώρες εκτός ΕΕ, και οι ερευνητές του λαμβάνουν εξαιρετικά γενναιόδωρα, ακόμη και περίεργα, χρηματικά ποσά για ένα πρόγραμμα που έχει σχεδιαστεί για να υποστηρίξει τους Ευρωπαίους ερευνητές και την ευρωπαϊκή κοινωνία.

Ο πρόεδρος της Ακαδημίας Επιστημών και Ανθρωπιστικών Επιστημών του Ισραήλ δήλωσε τον Μάιο  ότι η αποκοπή του Ισραήλ από τα κονδύλια της ΕΕ για την έρευνα και την καινοτομία θα ήταν «σχεδόν θανατική καταδίκη για την ισραηλινή επιστήμη».

Σιγεί το Κόκκινο, δεν πληρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Φάμελλος στη ΔΕΘ μιλά για εργασιακά δικαιώματα

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις ανεστάλησαν καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε μετά την απόφαση των εργαζόμενων, να πληρώσει ακόμη μισό μισθό…

Διήμερες κινητοποιήσεις την ημέρα που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα βρίσκεται στη ΔΕΘ -σήμερα και αύριο- για να παρουσιάσει τις θέσεις του κόμματος του για μια άλλη πολιτική κατεύθυνση της χώρας, αποφάσισαν οι εργαζόμενοι στο ραδιοφωνικό σταθμό “Στο Κόκκινο”. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει και αθετεί τις δεσμεύσεις προς τους εργαζόμενους των ΜΜΕ του. Έτσι σήμερα πραγματοποιείται στάση εργασίας σε “Αυγή” και σε “Στο Κόκκινο” κι αύριο Πέμπτη 24ωρη απεργία. Πρακτικά ο Σ. Φάμελλος θα είναι έρμαιο των άλλων ΜΜΕ για τις δηλώσεις του και σε όσα καλύπτει και διανέμει η ΕΡΤ με pool. Τα άλλα ΜΜΕ βέβαια δεν πρόκειται να προβάλλουν τις θέσεις του κόμματος αλλά την κόντρα με τον Μητσοτάκη και το ρόλο του Αλέξη Τσίπρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ίχνος ντροπής πια, συνεχίζει να κρατά όμηρους τους εργαζόμενους του. Στις γενικές συνελεύσεις των δυο Μέσων η απόφαση είναι σαφής: Οι κινητοποιήσεις θα ανασταλούν μόνο εάν τηρηθούν οι δεσμεύσεις για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων. Θυμίζουμε πως η απλήρωτη εργασία έφθασε πάλι τους 3 μήνες.

Η απόφαση της έκτακτης γενικής συνέλευσης “Στο Κόκκινο” 

Το διήμερο 10 και 11 Σεπτεμβρίου, στη Θεσσαλονίκη (ΔΕΘ), ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ Σωκράτης Φάμελλος αναπτύσσει τις θέσεις του κόμματος, μεταξύ άλλων για τα εργασιακά δικαιώματα, τις συλλογικές συμβάσεις, την ανάγκη επαναφοράς του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα όμως, ως εργοδότης και ιδιοκτήτης του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκινο 105.5», ο ΣΥΡΙΖΑ χρωστά τα δεδουλευμένα σχεδόν τριών μηνών σε εμάς, τους δημοσιογράφους, παραγωγούς και διοικητικούς εργαζόμενους του μέσου. Το ίδιο μαρτύριο βιώνουν οι συνάδελφοί μας της «Αυγής» και του site της «Αυγής».

Δεν ξέρουμε κατά πόσο αντιλαμβάνονται όλοι – όσοι… πρέπει- πόσο αλγεινές εντυπώσεις προκαλεί αυτή η κραυγαλέα διάσταση ανάμεσα, αφενός στις θέσεις και διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ για τον κόσμο της εργασίας και, αφετέρου, στην απαράδεκτη αντιμετώπιση των εργαζόμενων στα ΜΜΕ, των οποίων ιδιοκτήτης είναι το κόμμα.

Το βέβαιο όμως είναι ότι εμείς δεν αντέχουμε άλλο να βιώνουμε αυτήν τη συμπεριφορά, η οποία δεν αποβαίνει μόνο ολέθρια για τις συνθήκες της ζωής μας, αλλά και άκρως προσβλητική για την επαγγελματική μας αξιοπρέπεια.

Αντιδρώντας σε αυτήν την αχαρακτήριστη κατάσταση, στις διαδοχικές αθετήσεις των καθημερινών καλοκαιρινών δεσμεύσεων που ανελάμβανε ο ιδιοκτήτης–εργοδότης και στην συνακόλουθη αύξηση των απλήρωτων δεδουλευμένων, την προηγούμενη εβδομάδα εξαγγείλαμε απεργιακές κινητοποιήσεις κατά το διήμερο 10 και 11 Σεπτεμβρίου. Με άμεσο αίτημα, όχι την «εφ’ άπαξ» εξόφληση όλων των οφειλών προς εμάς, αλλά την καταβολή ενός μισθού – από τους σχεδόν 3,5 που μας οφείλονταν. Αυτός ήταν ο μοναδικός όρος για να αναστείλουμε άμεσα τις απεργιακές κινητοποιήσεις.

Τη Δευτέρα, 9/9, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ μας γνωστοποίησε ότι θα κατέβαλε μόνο μισό μισθό – κάτι που πράγματι έγινε. Και μας ζητήθηκε ν’ αρκεστούμε σε αυτό (το μισό…) αναστέλλοντας τις προγραμματισμένες απεργιακές κινητοποιήσεις. Εν ολίγοις: Πληρωνόμαστε με το σταγονόμετρο και καλούμαστε να θεωρήσουμε επαρκείς ακόμη και τους επιμερισμούς κάθε σταγόνας, σε δόσεις!… Συγγνώμη, αλλά η οικονομική ξηρασία διαρκείας που υπομένουμε δεν μας το επιτρέπει.

Σε πλήρη συντονισμό με την αντίστοιχη απόφαση των συναδέλφων της «Αυγής», προχωρούμε στις προγραμματισμένες απεργιακές κινητοποιήσεις, δηλαδή:

– στάση εργασίας από τις 18.00 έως τις 22.00 την Τετάρτη (10/9) και

– 24ωρη απεργία, από τις 06.00 της Πέμπτης (11/9) έως τις 06.00 της Παρασκευής (12/9)

Δηλώνουμε ότι θα αναστείλουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις ευθύς μόλις καταβληθεί ο… άλλος μισός μισθός.

Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε ή να υπενθυμίσουμε ορισμένες αλήθειες και να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα.

Πρώτον: Απαιτούμε ίση αντιμετώπιση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους (δηλαδή όσων απασχολούνται εκτός των ΜΜΕ του κόμματος) που έχουν εργοδότη τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ. Ευτυχώς, όπως μαθαίνουμε, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είναι συνεπέστατος στις υποχρεώσεις που έχει απέναντί τους – και πολύ καλά κάνει. Ήρθε όμως η ώρα να δείξει την ίδια συνέπεια και προς εμάς.

Δεν το λέμε επειδή νιώθουμε «αποπαίδια» που θέλουν να γίνουν «παιδιά». Το λέμε και το αξιώνουμε, διότι νιώθουμε «παιδιά» της δουλειάς μας και μόνο. Ζούμε από την εργασία μας. Και μάλιστα μια εργασία η οποία, μετά τις οδυνηρές μισθολογικές περικοπές που έγιναν στο «Κόκκινο» προ επταετίας και με το κατοπινό, διαρκές «πάγωμα» των αποδοχών, μόνο καλοπληρωμένη δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί. Επιτέλους, ας συνειδητοποιήσουν ορισμένοι ότι δεν μπορούν να ζητούν «υπομονή» από ανθρώπους που ζουν με 800 – 900 ευρώ (καθαρά) τον μήνα και μένουν κατ’ εξακολούθηση απλήρωτοι ή λαμβάνουν «πετσοκομμένους» τους μισθούς τους.

Δεύτερον: Στο «Κόκκινο» συμβαίνει κάτι αλλόκοτο. Όσο μειώνεται ο αριθμός των δημοσιογράφων, παραγωγών και διοικητικών εργαζόμενων, τόσο αυξάνονται τα απλήρωτα δεδουλευμένα τους!

Τούτο το φαινόμενο υπογραμμίζει ότι η συνέπεια απέναντι στους εργαζόμενους του σταθμού δεν συγκαταλέγεται στις προτεραιότητες του ιδιοκτήτη. Κι αυτό το συμπέρασμα είναι το επιεικέστερο από όσα θα μπορούσαν να εξαχθούν, σχετικά με τις «διαθέσεις» του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, όχι μόνο απέναντι σε εμάς, αλλά -τελικά- και απέναντι στον ίδιο τον σταθμό. Διότι κανένα μέσο ενημέρωσης δεν μπορεί να ευδοκιμήσει, όταν οι συντελεστές του αντιμετωπίζονται έτσι.

Τρίτον: Η απαράδεκτη στάση που τηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ έχει ήδη επιφέρει σοβαρά τραύματα στο «Κόκκινο». Κατά τα τελευταία χρόνια πολλοί/ές συνάδελφοι αποχώρησαν, μη αντέχοντας τη σκληρή πραγματικότητα των συρρικνωμένων και καθηλωμένων αποδοχών – πραγματικότητα που επιδεινώθηκε δραματικά από το καλοκαίρι του 2024, με τα απλήρωτα δεδουλευμένα. Πλην λιγοστών εξαιρέσεων, τα κενά δεν καλύφθηκαν. Οι ελλείψεις έγιναν κάτι παραπάνω από αισθητές σε νευραλγικούς τομείς (κυρίως το ρεπορτάζ και τη σύνταξη) κι αυτό μοιραία έχει πλήξει το όλο ενημερωτικό και δημοσιογραφικό «προϊόν» του σταθμού.

Κάθε προσπάθεια να ανασυγκροτηθεί , να αναδιοργανωθεί και να «αναστηλωθεί» ο σταθμός θα αποδειχθεί χτίσιμο πάνω στην άμμο, εάν δεν εκλείψει αυτή η διπλή τροχοπέδη: Υποστελέχωση και οικονομική ασυνέπεια απέναντι στους εργαζόμενους. Τους εργαζόμενους που κρατήσαμε ζωντανό το «Κόκκινο» και σε περιόδους εξαιρετικά δύσκολες, κατά τις οποίες ο σταθμός φαινόταν – και ήταν- πλήρως εγκαταλελειμμένος.

Ζητάμε από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ τα αυτονόητα. Να τηρήσει τις δεσμεύσεις του. Να φροντίσει, επιτέλους, για την εξασφάλιση της κανονικής (όχι… της μισής ή της «πετσοκομμένης») μισθοδοσίας κάθε μήνα και να συζητήσει με ειλικρίνεια μαζί μας για τους ρυθμούς, με τους οποίους θα μειωθούν και τελικά θα εκλείψουν οι οφειλές του προς εμάς.

Μόνο υπό αυτές τις προϋποθέσεις το «Κόκκινο» μπορεί, όντως, να μπει σε τροχιά ανόρθωσης. Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΠΣ οφείλει να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του. Το οφείλει (και αυτό) σε εμάς, αλλά και στους ακροατές ενός σταθμού, «πομπού» αριστερών, προοδευτικών αξιών και αντιλήψεων, όμοιος του οποίου δεν βλέπουμε να υπάρχει στα ερτζιανά, στο φάσμα των ενημερωτικών ραδιοφώνων.

Η μυστική βιομηχανία κατασκευής ψευδών ειδήσεων του Ισραήλ σκοτώνει δημοσιογράφους

 «Πώς τα δυτικά μέσα ενημέρωσης συνέβαλαν στο να παρουσιαστεί η γενοκτονία στη Γάζα ως ‘ψευδείς ειδήσεις’.
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Jonathan Cook γράφει στο μπλόγκ του για τη βιομηχανία ψευδών ειδήσεων του ισραήλ που αντιστρέφει την πραγματικότητα για τη γενοκτονία στη Γάζα, αλλά και για τη συννενοχή των δυτικών Μέσων Ενημέρωσης.  “Η πρόθεση του Ισραήλ να εξοντώσει τον πληθυσμό της Γάζας θα είχε γίνει σαφής πολύ νωρίτερα αν είχαμε δώσει προσοχή στους Παλαιστίνιους δημοσιογράφους, αντί να εμπιστευόμαστε τις αποφυγές και τις αμφισημίες του BBC”, γράφει.
Στο εκτενές άρθρο του που δημοσιεύουμε ολόκληρο, γράφει πως η γενοκτονία στη Γάζα αποκαλύπτει μια συστηματική εκστρατεία ψεμάτων, βίας και καταστολής πληροφόρησης. Το Ισραήλ δημιούργησε ειδική μονάδα («Legitimisation Cell») για να κατασκευάζει στοιχεία και να «νομιμοποιεί» τη δολοφονία δημοσιογράφων και την παραπληροφόρηση σχετικά με τη Γάζα, προκειμένου να πείσει το δυτικό κοινό και να συνεχίσει την εκστρατεία γενοκτονίας χωρίς διεθνή πίεση.
Η δυτική συνεργασία, μέσω παθητικής αποδοχής ή αναπαραγωγής προπαγάνδας, επιτρέπει στο Ισραήλ να συνεχίζει τις θηριωδίες, ενώ η αλήθεια των θυμάτων και των δημοσιογράφων που προσπαθούν να την καταγράψουν συστηματικά αγνοείται. Η δυτική δημοσιογραφία, μέσω της μεροληπτικής κάλυψης, εγκρίνει τις θηριωδίες. Ακόμη και κορυφαία ΜΜΕ, όπως το BBC ή δημοφιλείς παρουσιαστές (π.χ. Πιρς Μόργκαν), επαναλαμβάνουν τα ψεύδη και μετατρέπουν την καταδίκη ενός εγκλήματος πολέμου σε συζήτηση περί «αναλογικότητας» ή «πολιτικών θέσεων». Πάνω από 240 Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν τα τελευταία δύο χρόνια, σε ποσοστό μεγαλύτερο από όλους τους δημοσιογράφους που σκοτώθηκαν σε πολέμους του 20ού αιώνα συνολικά. Το Ισραήλ τους κατηγορεί ψευδώς για δεσμούς με τη Χαμάς, ενώ δυτικά ΜΜΕ συχνά αναπαράγουν τις ισραηλινές κατηγορίες χωρίς έλεγχο.
Ολόκληρο το άρθρο του Κουίκ, μεταφρασμένο με την βοήθεια του chatgp το διαβάζετε παρακάτω:
Η ισραηλινή αιτιολόγηση για τη μαζική σφαγή του λαού της Γάζας και τον λιμό του – που πλέον έχει επιβεβαιωθεί επισήμως ως ένας λιμός κατασκευασμένος από το Ισραήλ – βασίστηκε από την αρχή σε μια παρέλαση από εύκολα απορριπτέα ψέματα: για αποκεφαλισμένα βρέφη, για μωρά σε φούρνους, για μαζικούς βιασμούς.

50 χώρες, 266 media μετέχουν στην Παγκόσμια διαμαρτυρία για τη δολοφονία δημοσιογράφων στη Γάζα

Στην παγκόσμια διαμαρτυρία για τη δολοφονία δημοσιογράφων στη Γάζα από το Ισραήλ, συντονισμένη από την Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων(IFJ), τους Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα(RFS) και το Αvaaz, συμμετείχσαν έως και το απόγευμα 266 μιντιακοί οργανισμοί, εφημερίδες, ιστοσελίδες, τηλεοπτικοί σταθμοί από όλο τον κόσμο. Από τις ΗΠΑ έως την Ουκρανία και από το Βιετνάμ ως το Κόσοβο, εκατοντάδες ΜΜΕ έδειξαν την αντίδραση τους στις στοχευμένες δολοφονίες συναδέλφων τους στη Γάζα και στον αποκλεισμό των διεθνών Μέσων στη Λωρίδα της Γάζας. Στη λίστα που αναρτούμε στο τέλος αυτής της ανάρτησης δεν περιλαμβάνεται η Ελλάδα, ούτε η ΕΣΗΕΑ, ούτε κάποιο ελληνικό ΜΜΕ, αλλά και Μέσα από Ρωσία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Πολωνία. Το σύνολο των ευρωπαϊκών άλλων χωρών (ενδεικτικά αναφέρουμε Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Νορβηγία, Ολλανδία, Ελβετία, Κόσσοβο, Μάλτα) μετέχει με κάποιο Μέσο του ή δημοσιογραφική Ένωση.
Το μήνυμα που προώθησε η Διεθνής Ομοσπονδία για αναμετάδοση σε όλα τα Μέσα του κόσμου (και απέρριψαν τα εγχώρια μίντια όπως και η ΕΣΗΕΑ η οποία έστειλε απλά μια απλή έκκληση στην κυβέρνηση, για να μη δυσαρεστήσουν τον Κ. Μητσοτάκη) είναι: “Τουλάχιστον 210 δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν. Σχεδόν 200 μέσα ενημέρωσης σε 50 χώρες συμμετέχουν σε μια πρωτοφανή δράση την 1η Σεπτεμβρίου. Με τον ρυθμό που δολοφονούνται δημοσιογράφοι στη Γάζα από τον ισραηλινό στρατό, σύντομα δεν θα υπάρχει κανείς για να σας ενημερώνει”
Όπως σημειώνει η Οποσπονδία:
Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία, τα ειδησεογραφικά γραφεία σε κάθε ήπειρο θα συντονίσουν μια μεγάλης κλίμακας διαμαρτυρία κατά των συντακτών. Οι έντυπες εφημερίδες θα έχουν μαυρισμένες πρώτες σελίδες με ένα αυστηρό μήνυμα. Οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί θα διακόψουν προσωρινά το πρόγραμμά τους με κοινή δήλωση. Τα ηλεκτρονικά μέσα θα μαυρίσουν τις αρχικές σελίδες ή τα πανό τους σε ένδειξη αλληλεγγύης. Συμμετέχουν επίσης συντάκτες, δημοσιογράφοι και άλλοι δημοσιογράφοι. 
Η ενέργεια αυτή έρχεται καθώς ο αριθμός των νεκρών δημοσιογράφων στη Γάζα έχει ξεπεράσει τους 210 από τις 7 Οκτωβρίου 2023 – η πιο θανατηφόρα σύγκρουση για δημοσιογράφους στη σύγχρονη εποχή. Το Ισραήλ έχει ταυτόχρονα απαγορεύσει την είσοδο σε ξένα μέσα ενημέρωσης στη Γάζα για σχεδόν δύο χρόνια, αφήνοντας τους Παλαιστίνιους δημοσιογράφους να βρίσκονται υπό πίεση.
Ο Thibaut Bruttin, Γενικός Διευθυντής της RSF δήλωσε:«Με τον ρυθμό με τον οποίο δολοφονούνται δημοσιογράφοι στη Γάζα από τον Ισραηλινό Στρατό, σύντομα δεν θα υπάρχει κανείς για να ενημερώνει τον κόσμο. Δεν πρόκειται μόνο για πόλεμο στη Γάζα, είναι ένας πόλεμος κατά της ίδιας της δημοσιογραφίας. Δημοσιογράφοι δολοφονούνται, στοχοποιούνται, δυσφημούνται. Χωρίς αυτούς, ποιος θα μιλήσει για λιμό, ποιος θα αποκαλύψει εγκλήματα πολέμου, ποιος θα καταγγείλει γενοκτονίες; Δέκα χρόνια μετά την ομόφωνη υιοθέτηση του ψηφίσματος 2222 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, γινόμαστε μάρτυρες, μπροστά στα μάτια ολόκληρου του κόσμου, της διάβρωσης των εγγυήσεων του διεθνούς δικαίου για την προστασία των δημοσιογράφων. Η αλληλεγγύη των μέσων ενημέρωσης και των δημοσιογράφων σε όλο τον κόσμο είναι απαραίτητη. Πρέπει να τους ευχαριστήσουμε: η αδελφότητα των δημοσιογράφων είναι αυτή που θα σώσει την ελευθερία του Τύπου, η αδελφότητα που θα σώσει την ελευθερία.»

“Πρωτοβουλία για την Ανατροπή”: Συγκέντρωση στην ΕΣΗΕΑ ενάντια στις δολοφονίες δημοσιογράφων στη Γάζα

Συγκλονισμένος ο πλανήτης παρακολουθεί τις άγριες και στοχευμένες ισραηλινές δολοφονίες δημοσιογράφων στη Γάζα που καταγράφουν την εξελισσόμενη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.

Stop στη γενοκτονία των Παλαιστινίων – Stop στη δολοφονία δημοσιογράφων
Συγκέντρωση Πέμπτη 4/9, 18:30 στην ΕΣΗΕΑ

Το Al Jazeera δημοσίευσε πρόσφατα κατάλογο με τους 278 δημοσιογράφους και εργαζόμενους των ΜΜΕ που δολοφονήθηκαν στη Γάζα.

Από τις 7 Οκτωβρίου μέχρι σήμερα η Γάζα έχει αναδειχθεί ως το πλέον θανατηφόρο μέρος για τους εργαζόμενους του Τύπου διαχρονικά.

Οι Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι που σκοτώθηκαν αυτό το διάστημα είναι περισσότεροι από το σύνολο των δημοσιογράφων που σκοτώθηκαν στους μεγάλους σύγχρονους πολέμους.

Αντιμέτωποι με τον λιμό, τον εκτοπισμό και τη διάλυση όλων των υποδομών, τις απανωτές δολοφονίες οι Παλαιστίνιοι συνάδελφοί μας συνεχίζουν να καταγράφουν και να μεταδίδουν 24 ώρες το 24ωρο όσα συμβαίνουν στη Γάζα.

Είναι τα μάτια και τα αυτιά όλης της ανθρωπότητας καθώς το Ισραήλ έχει απαγορεύσει την είσοδο στον θύλακα ξένων δημοσιογράφων.

Ως δημοσιογράφοι σε μία χώρα που η κυβέρνηση της έχει αναδειχθεί στο βασικό στήριγμα του Ισραήλ στην περιοχή, λέμε «όχι στο όνομά μας».

Οι Ενώσεις του Τύπου μέχρι σήμερα ουσιαστικά τηρούν στάση Πόντιου Πιλάτου αρκούμενες σε γενικόλογες και τυπικές ανακοινώσεις.

Απαιτούμε την ξεκάθαρη στήριξη του παλαιστινιακού λαού και του ηρωικού αγώνα του, την καταδίκη της γενοκτονίας που διαπράττει το δολοφονικό καθεστώς Νετανιάχου, την αμέριστη αλληλεγγύη στους ήρωες συναδέλφους και συναδέλφισσές μας που δίνουν τη ζωή τους.

Οι Ενώσεις του Τύπου πρέπει να περάσουν από τα λόγια στις πράξεις. Να διεκδικήσουν για τους Έλληνες δημοσιογράφους να εισέλθουν στην πολύπαθη Γάζα και κυρίως να εξασφαλίσουν ότι η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού δεν θα είναι εξαφανισμένη από τους τηλεοπτικούς δέκτες και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Ενώνουμε τις φωνές μας με τους συναδέλφους μας σε όλο τον κόσμο που βγαίνουν στους δρόμους και ζητούν να σταματήσουν τα εγκλήματα πολέμου εναντίον του Τύπου.

Στέλνουμε κι εμείς από την Ελλάδα, μαζί με το κίνημα που φωνάζει σε όλη τη χώρα για «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», μήνυμα αλληλεγγύης στους συναδέλφους μας στη Γάζα.

Καταγγέλλουμε τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης που λειτουργεί ως δεξί χέρι του γενοκτονικού κράτους του Ισραήλ και σε πλήρη σύμπλευση με το εγχώριο κεφάλαιο συνεχίζει τις επικίνδυνες γεωστρατηγικές συμμαχίες τη στρατιωτική συνεργασία και τα επικίνδυνα deals όπως στην περίπτωση της ΕΛΒΟ.

«Αν τα λόγια μου φτάνουν σε εσάς, να ξέρετε ότι το Ισραήλ κατάφερε να με σκοτώσει και να φιμώσει τη φωνή μου», έγραψε στη διαθήκη του ο πιο επιδραστικός δημοσιογράφος της Γάζας, Ανάς Αλ Σαρίφ που δολοφονήθηκε μαζί με άλλους συναδέλφους του στη σκηνή τους έξω από το νοσοκομείο Αλ Σίφα.

«Αν πεθάνω, πεθαίνω αμετακίνητος στις αρχές μου. Μην ξεχάσετε τη Γάζα… και μην με ξεχάσετε στις προσευχές σας», ήταν η τελευταία του έκκληση. Και εμείς έχουμε χρέος να μην ξεχάσουμε.

Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες, τα σωματεία του Τύπου να πάρουν μέρος στη συγκέντρωση την Πέμπτη 4/9 στην ΕΣΗΕΑ.

Απλήρωτοι πάλι “Στο Κόκκινο”

Απορίας άξιο πώς κάθε φορά «κάποιοι» μας φέρνουν στο μισθολογικό «αμήν» σε νευραλγικές περιόδους – Καταβλήθηκε μόνο ο μισός Ιούλιος – Ρεκόρ οφειλών με δεδουλευμένα 3 μηνών μετά την «περίοδο» Κασσελάκη – Αγνοείται το μέγεθος και η τύχη των χρημάτων της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου

Η απόφαση της γενικής συνέλευσης Στο Κόκκινο

Λίγο πριν από την έλευση του φθινοπώρου, ευχόμαστε καλή δύναμη σε όλους και καλή, δημιουργική νέα ραδιοφωνική περίοδο. Τα πάντα γύρω μας υπογραμμίζουν – ειδικά στις τωρινές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες- πόσο σημαντική είναι η μάχη για ουσιαστική ενημέρωση, σε πείσμα της καταθλιπτικής “ομοφωνίας” που χαρακτηρίζει την πλειονότητα των συστημικών ΜΜΕ. Μακάρι να ήμασταν σε θέση να διαβεβαιώσουμε, ως βασικοί συντελεστές αυτής της τόσο σημαντικής μάχης, ότι όλες οι αντοχές μας βρίσκονται στο απαιτούμενο επίπεδο. Δυστυχώς, όμως, δεν είμαστε…

Εξηγούμαστε: Ακόμη και μέσα στην “κάψα” του (απερχόμενου) καλοκαιριού, συνεχίσαμε να βιώνουμε το “καψώνι” που αφορά τα δεδουλευμένα μας. Έχουν φθάσει πλέον τους τρεις μήνες τα οφειλόμενα προς εμάς. Κι αυτό διότι, μολονότι είχαμε τη διαβεβαίωση πως από εδώ και εμπρός θα λαμβάναμε κανονικά τους μισθούς μας κάθε μήνα και ένα επιπλέον ποσό (ο ακριβής προσδιορισμός του οποίου ήταν αντικείμενο συζήτησης με τη διεύθυνση) για τη σταδιακή μείωση των οφειλόμενων, μας καταβλήθηκαν μόνο τα μισά δεδουλευμένα του Ιουλίου. Μας ειπώθηκε ότι το άλλο μισό θα το λαμβάναμε το αργότερο ως τις 20 Αυγούστου. Αυτό, όμως, δεν έγινε.

Αντιλαμβανόμαστε ότι όλα αυτά θα εκπλήξουν δυσάρεστα σημαντικότατο τμήμα των ακροατών/ακροατριών του σταθμού μας, καθώς είχε επικρατήσει η εντύπωση πως η κατάσταση “ομαλοποιήθηκε”. Ναι, “ομαλοποιήθηκε” υπό την έννοια ότι, αφενός είχαμε τερματίσει τις – απεργιακές και άλλες- κινητοποιήσεις μας και αφετέρου αποφεύγαμε να δημοσιοποιούμε τις αθετήσεις των προς εμάς δεσμεύσεων. Όμως ακόμη και η Ιώβεια υπομονή, κάποια στιγμή εξαντλείται. Έστω και λίγο αργότερα από την εξάντληση των οικονομικών αντοχών μας.

Μερικές αναγκαίες επισημάνσεις:

Πρώτη: Με το “σκορ” των απλήρωτων μηνών να φθάνει τους τρεις μήνες, προσεγγίζουμε το χειρότερο επίπεδο από τότε (περίοδος ηγεσίας Κασσελάκη) που αρχίσαμε να αντιμετωπίζουμε αυτήν την κατάσταση και να κινητοποιούμαστε για τα αυτονόητα. Υποθέτουμε ότι ο ιδιοκτήτης του σταθμού, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, δεν νιώθει υπερήφανος για αυτήν την επαναφορά στα χειρότερα. Μόνο που η επανόρθωση θα πρέπει να είναι άμεση και έμπρακτη. Μερικές ακόμη ενδεχόμενες εκφράσεις “λύπης” και “κατανόησης”, μαζί με τυχόν εκκλήσεις να παρατείνουμε κι άλλο την υπομονή μας, δεν θα έχουν κανένα νόημα. Είμαστε εργαζόμενοι που ζουν (για την ακρίβεια, το προσπαθούν) από τη δουλειά τους, όχι “χομπίστες”.

Δεύτερη: Φθινοπωρινή επανεκκίνηση, με νέα δυναμική και νέο πρόγραμμα δεν νοείται, αν δεν εκλείψουν (κι αυτό πρέπει να γίνει τώρα) οι… παλιές κάκιστες συνήθειες. Διότι, με θλίψη το λέμε, έχει προσλάβει διαστάσεις εθίμου η μη καταβολή των δεδουλευμένων μας.

Τρίτη: Όλα δείχνουν ότι το ερχόμενο χρονικό διάστημα θα είναι πολύ “μεστό” από πλευράς πολιτικών εξελίξεων και συγκρούσεων (ΔΕΘ, πιθανή είσοδος του σκανδάλου των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης στο προσκήνιο, κ.α). Είναι απορίας άξιο πώς κάθε φορά κάποιοι “καταφέρνουν” να μας φέρνουν στο μισθολογικό “αμήν” σε τόσο νευραλγικές περιόδους, εξωθώντας μας σε κινητοποιήσεις που αναπόφευκτα επηρεάζουν τη ροή του προγράμματος του σταθμού. Ας το σκεφτούν αυτοί που πρέπει, εμείς απλώς εκφράζουμε την απορία.

Βάσει όλων των παραπάνω, δικαιούμαστε και με το παραπάνω να χρησιμοποιήσουμε μετ’ επιτάσεως τα ρήματα “ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ” και “ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟYΜΕ”.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ: Στο τέλος του Αυγούστου να λάβουμε τα δεδουλευμένα του εν λόγω μήνα και του οφειλόμενου μισού Ιουλίου. Επίσης, να υλοποιηθεί η δέσμευση για καταβολή επί πλέον ποσού, ώστε να αρχίσουν να μειώνονται τα μισθολογικά οφειλόμενα.

Ζητάμε, επίσης, άμεση συνάντηση με τη διεύθυνση, όχι μόνο για τη μισθολογική “πληγή”, αλλά για όλα τα ζητήματα που αφορούν την λειτουργία του σταθμού. Ανάμεσα σε αυτά, είναι και η αντιμετώπιση των επιπρόσθετων προβλημάτων που προκύπτουν από την υποστελέχωση και την περαιτέρω μείωση του προσωπικού του σταθμού. Όπως επίσης και η ακριβής ενημέρωση για όλα τα σχετικά με την Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου, εφ’ όσον αυτή έγινε με δεδηλωμένο πρώτιστο στόχο την εξόφληση των οφειλών στους εργαζόμενους των ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ: Μολονότι ως τώρα αποφύγαμε την προσφυγή σε ένδικα μέσα, από τούδε και στο εξής είμαστε υποχρεωμένοι να εξετάσουμε πολύ σοβαρά και αυτό το ενδεχόμενο. Δυστυχώς ο ιδιοκτήτης του σταθμού, με τη συμπεριφορά του απέναντί μας, δεν μας αφήνει άλλα περιθώρια.

Το “μπαλάκι” βρίσκεται στην πλευρά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΠΣ. Στο δικό μας βρίσκεται μια “μαύρη τρύπα” τριών απλήρωτων μηνών και γύρω – γύρω τα απομεινάρια δεσμεύσεων που δεν τηρήθηκαν. Ελπίζουμε ο ιδιοκτήτης να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και αυτό να φανεί, έμπρακτα, στο τέλος Αυγούστου. Ελπίζουμε, αλλά παραμένοντας σε πλήρη ετοιμότητα για τη διεκδίκηση των στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων μας.

CPJ: Το Ισραήλ εξολοθρεύει τους δημοσιογράφους της Γάζας με την πείνα

Η Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων πρόσθεσε τη φωνή της στην επείγουσα έκκληση των περισσοτέρων από  100 οργανώσεις βοήθειας  για τον τερματισμό της λιμοκτονίας δημοσιογράφων και άλλων αμάχων στη Γάζα από το Ισραήλ, καλώντας τα κράτη να «σώσουν ζωές πριν μείνει καμία για να σώσουν».

«Το Ισραήλ σιωπά τους δημοσιογράφους της Γάζας από την πείνα. Δεν είναι απλώς δημοσιογράφοι, είναι μάρτυρες πρώτης γραμμής, εγκαταλελειμμένοι καθώς τα διεθνή μέσα ενημέρωσης αποσύρθηκαν και τους απαγορεύτηκε η είσοδος», δήλωσε η Περιφερειακή Διευθύντρια της CPJ, Σάρα Κούντα. «Ο κόσμος πρέπει να δράσει τώρα: να τους προστατεύσει, να τους θρέψει και να τους επιτρέψει να ανακάμψουν, ενώ άλλοι δημοσιογράφοι παρεμβαίνουν για να βοηθήσουν στην κάλυψη”.

Η απάντησή μας στις θαρραλέες 650 και πλέον ημέρες κάλυψης πολέμου δεν μπορεί απλώς να είναι να τους αφήσουμε να πεθάνουν από την πείνα

Την Τρίτη, η CPJ ξεκίνησε τη  σειρά βίντεο « Φωνές από τη Γάζα»  με Παλαιστίνιους δημοσιογράφους που περιγράφουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην εργασία τους στη Γάζα. Στο πρώτο βίντεο,  ο Moath al Kahlout  είπε ότι ο ξάδερφός του πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε ενώ περίμενε ανθρωπιστική βοήθεια.

Καθώς το Ισραήλ χαλάρωσε εν μέρει τον 11εβδομάδων πλήρη αποκλεισμό της Γάζας τον Μάιο, η CPJ δημοσίευσε τις  μαρτυρίες έξι δημοσιογράφων  που περιέγραψαν πώς η πείνα, η ζάλη, η θολούρα του εγκεφάλου και η ασθένεια απειλούσαν την ικανότητά τους να κάνουν ρεπορτάζ.

Έκτοτε, περισσότεροι από  1.000 Παλαιστίνιοι  έχουν σκοτωθεί στη Γάζα, ενώ προσπαθούσαν να λάβουν επισιτιστική βοήθεια, η πλειοψηφία τους κοντά σε σημεία όπου το Ισραήλ και το αμφιλεγόμενο,  στρατιωτικοποιημένο  Ανθρωπιστικό Ίδρυμα για τη Γάζα των Ηνωμένων Πολιτειών παρέδιδαν προμήθειες.

«Η Γάζα πεθαίνει»

Τις τελευταίες ημέρες, πολλοί Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι μιλάνε ανοιχτά για την απελπισία τους:

Στις 20 Ιουνίου, ο ανταποκριτής του Al Jazeera, Anas Al Sharif,  δημοσίευσε  στο διαδίκτυο: «Πνίγομαι από την πείνα, τρέμω από την εξάντληση και αντιστέκομαι στη λιποθυμία που με ακολουθεί κάθε στιγμή… Η Γάζα πεθαίνει. Και πεθαίνουμε μαζί της».

Η Sally Thabet, ανταποκρίτρια του δορυφορικού καναλιού Al-Kofiya, δήλωσε στο CPJ ότι λιποθύμησε μετά από ζωντανή μετάδοση στις 20 Ιουλίου επειδή δεν είχε φάει όλη μέρα. Ανέκτησε τις αισθήσεις της στο νοσοκομείο Al-Shifa, όπου οι γιατροί της χορήγησαν ενδοφλέβια ένεση για ενυδάτωση και θρέψη. Σε ένα διαδικτυακό  βίντεο , περιέγραψε πώς αυτή και οι τρεις κόρες της λιμοκτονούσαν.

Ένας άλλος Παλαιστίνιος δημοσιογράφος, ο Shuruq As’ad, είπε ότι η Thabet ήταν η τρίτη δημοσιογράφος  που κατέρρευσε στον αέρα από την πείνα εκείνη την εβδομάδα και δημοσίευσε μια φωτογραφία της Thabet με το ορό στο χέρι της.

Κατά τη διάρκεια ζωντανής μετάδοσης στις 20 Ιουλίου, ο ανταποκριτής του τηλεοπτικού δικτύου Al-Araby,  Saleh Al-Natour  , δήλωσε:

«Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να γράφουμε και να μιλάμε. Διαφορετικά, θα πεθάνουμε όλοι. Κάποια στιγμή, οι δημοσιογράφοι θα καταρρεύσουν κι αυτοί, και θα πέσουν στο έδαφος μπροστά σας, μπροστά στις κάμερες και στον αέρα… Σήμερα, η λιποθυμία ήρθε ξανά, και για να το αποτρέψω αυτό, έφαγα λίγη ζάχαρη που είχα φυλάξει για λίγο καιρό.»

Στις 21 Ιουλίου,  η Shrouq Al Aila, βραβευμένη με το Διεθνές Βραβείο Ελευθερίας του Τύπου του CPJ  , δήλωσε στο CPJ ότι έχανε συνεχώς βάρος λόγω έλλειψης τροφής και ότι βιώνει σοβαρή αδυναμία, κόπωση και ζάλη.

Στις 21 Ιουλίου, το  συνδικάτο του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων (Agence France-Presse  ) δήλωσε ότι οι 10 ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι του πρακτορείου ειδήσεων που εργάζονται για λογαριασμό του από τη Γάζα  απειλούνταν όλοι  από λιμό, πυροβολισμούς και ασθένειες. «Χωρίς άμεση παρέμβαση, οι τελευταίοι δημοσιογράφοι στη Γάζα θα πεθάνουν», ανέφερε.

Το APF και ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας δήλωσαν αργότερα ότι ελπίζουν ότι το Ισραήλ θα επιτρέψει την  εκκένωση των δημοσιογράφων.

Στις 22 Ιουλίου, μια  φωτογραφία  και  ένα βίντεο  του ανταποκριτή της αλγερινής κρατικής τηλεόρασης, Γουέσαμ Αμπού Ζαΐντ, που συμμετείχε σε διαμαρτυρία καταγγέλλοντας την πείνα στη Γάζα, έγιναν viral στο διαδίκτυο. Ο Ζαΐντ κρατούσε μια πινακίδα που έγραφε: «Ένας πεινασμένος δημοσιογράφος κάνει ρεπορτάζ για την πείνα».

«Όλοι έχουμε υποφέρει από απώλεια βάρους, ζάλη και αδυναμία να σταθούμε όρθιοι ή να περπατήσουμε ως αποτέλεσμα της μη κατανάλωσης φαγητού», δήλωσε ο Ζάιντ στο CPJ, προσθέτοντας ότι ήταν δύσκολο για αυτόν να συνεχίσει να εργάζεται.

Στις 23 Ιουλίου, το δίκτυο μέσων ενημέρωσης Al Jazeera  ζήτησε να τερματιστεί «αυτή η αναγκαστική λιμοκτονία που δεν λυπάται τους δημοσιογράφους που είναι οι φορείς της αλήθειας».

Οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF) δήλωσαν στην CPJ μέσω email ότι «Παρά τους ψευδείς ισχυρισμούς που διαδίδονται, το Κράτος του Ισραήλ δεν περιορίζει τον αριθμό των φορτηγών ανθρωπιστικής βοήθειας που εισέρχονται στη Λωρίδα της Γάζας». Ανέφεραν ότι οι καθυστερήσεις στη συλλογή βοήθειας από τα σημεία διέλευσης προς τη Γάζα από διεθνείς οργανισμούς βοήθειας «βλάπτουν την κατάσταση και την επισιτιστική ασφάλεια των κατοίκων της Γάζας».

Η COGAT , η ισραηλινή μονάδα που είναι υπεύθυνη για ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες, δήλωσε στην CPJ μέσω email ότι «Παρά την ψευδή προπαγανδιστική εκστρατεία της Χαμάς, ο IDF, μέσω της COGAT, συνεχίζει να εργάζεται σε συντονισμό με διεθνείς παράγοντες για να επιτρέψει και να διευκολύνει τη συνεχή είσοδο ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λωρίδα της Γάζας, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».

Κουρελόχαρτο το καταστατικό της ΕΣΗΕΑ

Γράφει ο Απολλωνας Λιακόπουλος, πρώην συνδικαλιστικός εκρόσωπος στο Documento,πρώην συνδικαλιστικός εκρόσωπος στο Documento, απολυμένος για τη συνδικαλιστική του δράση.
Το γεγονός:
Προχθές το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο (ΠΠΣ) αθώωσεΠρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο (ΠΠΣ) αθώωσε τον Βαξεβάνη με 4-1 ψήφους στη δίωξη που άσκησε αυτεπάγγελτα, από μόνο του δηλαδή, ως προς το “αστικό σκέλος” της διαμάχης, δηλαδή μόνο για τις απολύσεις: τη δική μου και της συναδέλφισσας που τόλμησε να ρωτήσει τον IT αν γνωρίζει τίποτα για κάποιον ιό. Απέφυγε δηλαδή να κρίνει τη συκοφαντική δυσφήμιση εις βάρος μου, την προσβολή προσωπικότητας και την παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Ο λόγος που απέφυγε να το κάνει είναι μάλλον ευνόητος: εφόσον μπορούσε να πετάξει αυτή την καυτή πατάτα από τα χέρια του, το έκανε.
Μικρά σχόλια:
Καταρχάς η απόφαση αυτή αντίκειται στις αποφάσεις του Δ.Σ. και του Μεικτού Συμβουλίου. Η πρώτη κάνει ευθέως λόγο για τη “σφοδρή αντιπαράθεση” της εργοδοσίας με τον συνδ. εκπρόσωπο, για “απαράδεκτες μεθόδους παρεμπόδισης πρόσβασης στον υπολογιστή” και για την απόλυση της συναδέλφισσας αμέσως μετά την τοποθέτησή της υπέρ δυναμικής αντίδρασης στην απόλυσή μου. Η δεύτερη -ομόφωνη- αναφέρει “προσχηματικές αιτίασεις από την εφημερίδα Documento”, “εκδικητική απόλυση”, “γνώση της αντιπαράθεσης”.
Δεν κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ στις υπερασπιστικές καταθεσεις, μονάχα στην “αιτιολόγηση” της απόλυσης της συναδέλφισσας από τον εργοδότη. Την αποδίδει λοιπόν στο ότι “η κα. Τ. συνέδραμε ΠΑΡΑΝΟΜΑ τον συνάδελφό της, που εργαζόταν μάλιστα σε άλλο μέσο, ήτοι στην Documento Media, καλώντας επανειλημμένως, ΠΙΕΣΤΙΚΑ και ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΑ, τον IT, που ήταν κοινός, […] Σε παρατήρηση της Β.Δ. (σ.σ.: ιδιοκτήτριας του σάιτ και συζύγου Βαξεβάνη), νόμιμης εκπροσώπου του μέσου, η ίδια συνέχισε να φέρεται ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ”. Τα κεφαλαία δικά μου. Ποια είναι η παρανομία, πώς ακριβώς απειλήθηκε ο IT από μια δημοσιογράφο που ρώταγε αν υπάρχει ιός στο σύστημα της εταιρείας και πώς φέρθηκε αντεργατικά; Η γελοιότητα ξεχειλίζει στις εργοδοτικές αιτιάσεις.
Οι μάρτυρες κατηγορίας, πάντως, αναφέρθηκαν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους εργασιακής ζωής στο Documento και σε πολλά διαφορετικά περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας και αντικαταστατικής συμπεριφοράς εκ μέρος του εργοδότη, είτε εμπλεκόμουν άμεσα είτε όχι, από τα οποία είχαν ίδια γνώση καθώς τα βίωσαν στο πετσί τους.
Το καταστατικό πάντως πιστοποιημένα πια έχει αξία κουρελόχαρτου. Πρώτα από το ίδιο το Δ.Σ., που αρνείται να το εφαρμόσει διαγράφοντας τους εργοδότες, επιτρέποντας ένα φτηνό πινγκ πονγκ μπηχτών από το ΠΠΣ και οδηγώντας σε αυτό το νομικό εξάμβλωμα: Το ΠΠΣ αναγνωρίζει ότι εν προκειμένω ο Βαξεβάνης δεν θα έπρεπε να είναι μέλος, αλλά το ίδιο δεν τον διαγράφει… Αναρωτιέμαι επίσης πώς αντιλαμβάνεται η πλειοψηφία του ΠΠΣ το άρθρο 22 παρ. 4: “Η Ένωση προστατεύει με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της τα μέλη της κατηγορίας γ’ από τους εργοδότες, ακόμα κι ένα χρόνο μετά τη λήξη της θητείας τους”.
Η λίγο πιο μεγάλη εικόνα:
“Όπως τονίστηκε από όλους τους μάρτυρες, η εταιρεία του συν. (sic) Κώστα Βαξεβάνη είναι απόλυτα εντάξει ως προς τις οικονομικές υποχρεώσεις τόσο προς τους εργαζόμενους όσο και προς τα ταμεία της Ένωσής μας”. Τι να πει κανείς γι’ αυτή την ντροπή, πέρα από το ότι έπεται και μεγαλύτερη… Πρώτον, η τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων δεν πρέπει να αποτελεί κανενός είδους ελαφρυντικό. Δεν είναι μεγαλύτερο κατόρθωμα από την τήρηση του ωραρίου εκ μέρους του εργαζομένου. Κατά δεύτερον, ο Βαξεβάνης δεν είναι “απολύτως εντάξει”. Η αποζημίωσή μου είναι κουτσουρεμένη και τη διεκδικώ δικαστικά. Επίσης, εξ όσων γνωρίζω δεν έχει πληρώσει ποτέ τη νυχτερινή προσαύξηση σε εργαζόμενους της εφημερίδας, παρότι τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα για αρκετές κατηγορίες εργαζομένων το ωράριο υπερέβαινε τη δεκάτη βραδινή.
Όμως η μεγαλύτερη ντροπή του ΠΠΣ είναι το δώρο αγάπης που κάνει στον Βαξεβάνη και σε κάθε εργοδότη προτάσσοντας ως υπέρτατη αξία το διευθυντικό δικαίωμα: “Οι καταθέσεις των μαρτύρων, τόσο της μιας πλευράς όσο και της άλλης, δεν κατάφεραν να ανατρέψουν το διευθυντικό δικαίωμα της επιλογής εργαζομένων, το οποίο παραμένει ισχυρό και συχνά δικαιολογημένο”. Δεν μπορώ να αντισταθώ και να μη ρωτήσω: “Είστε σίγουρα μέλη πειθαρχικού συμβουλίου;”. Δηλαδή και οι δύο πλευρές επιδίωκαν “να ανατρέψουν το διευθυντικό δικαίωμα”; Και εσείς νομίζετε πως είστε αυτοί που οφείλουν να το υπερασπίζονται; Και είναι και “συχνά δικαιολογημένο”; Εν τω μεταξύ, δεν μιλάμε καν για “επιλογή εργαζομένων” αλλά για τους λόγους απόλυσης…
Στα σοβαρά, πάντως, η απόφαση πειθαρχικού οργάνου που αθωώνει τον εργοδότη για την απόλυση συνδικαλιστή στηριζόμενη σχεδόν αποκλειστικά στην επίκληση του διευθυντικού δικαιώματος δεν αποτελεί απλώς θεσμική αστοχία. Αποτελεί εκτροπή.
Όταν ένα σωματείο επιλέγει να μη σταθεί στο πλευρό του εργαζομένου, να αγνοήσει τις μαρτυρικές καταθέσεις που καταδεικνύουν στοχοποίηση και να μην ερευνήσει εις βάθος το πραγματικό υπόβαθρο της απόλυσης, αλλά περιορίζεται στο να κατοχυρώνει το «δικαίωμα του εργοδότη να επιλέγει τη σύνθεση της ομάδας του», τότε έχει πάψει να είναι σωματείο. Έχει μετατραπεί σε μηχανισμό θεσμικής νομιμοποίησης της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.
Η επίκληση του διευθυντικού δικαιώματος ως αυτονόητης, ακλόνητης και ανεξέλεγκτης αξίας είναι βαθιά πολιτική πράξη. Δεν είναι ουδετερότητα· είναι στάση ταξικής υποταγής. Ιδίως όταν πρόκειται για απολύσεις εργαζομένων με έντονη συνδικαλιστική δράση, η ευθύνη είναι πολλαπλάσια: η μη υπεράσπιση σημαίνει κανονικοποίηση της εργοδοτικής καταστολής.
Το σωματείο δεν πρέπει να είναι όργανο εφαρμογής των επιχειρησιακών στόχων της εργοδοσίας ούτε προστάτης των θεσμικών και άλλων ισορροπιών.
Το σωματείο υπάρχει για να προστατεύει τον εργαζόμενο, να αμφισβητεί την αυθαιρεσία, να ελέγχει την εξουσία, όχι να την επιβεβαιώνει.