.jpg)
Αδέσποτες σκέψεις του Στ.Πρωτολάτη.
Πράξη "ακτιβιστικής ανάγκης" αυτομείωσης του απέναντι στην κρατική
αφήγηση της γενοκτονίας και στην κανονικότητα της πολιορκίας.
Όταν ένα σύστημα βασίζεται στον αποκλεισμό κάθε γέφυρα προς το αποκλεισμένο γίνεται εχθρική χειρονομία. Όταν ένα καθεστώς θεμελιώνεται στην απομόνωση τότε το κάθε μέσο που διαρρηγνύει αυτήν την απομόνωση μετατρέπεται αυτομάτως σε στόχο στρατιωτικής αναχαίτισης.
Η ισραηλινή κατάληψη του Madleen στα διεθνή ύδατα ενσαρκώνει όχι απλώς την υλοποίηση μιας εξουσιαστικής πολιτικής αλλά την ίδια τη μορφολογία του σύγχρονου φασισμού με "ανθρωπιστική μάσκα".
Δεν είναι μόνο η φυσική βία που πρέπει να μας απασχολήσει - είναι η απόπειρα να απονομιμοποιηθεί το ίδιο το πρόταγμα της διεθνούς -
από τα κάτω - άμεσης και μαχητικής αλληλεγγύης.
Α υ τ ή ε ί ν α ι η ρ ί ζ α τ η ς σ ύ γ κ ρ ο υ σ η ς.
Το Madleen επιλέγει να διασχίσει εκείνον τον αόρατο διάδρομο όπου η
θάλασσα παύει να είναι ύδωρ και μετατρέπεται σε σύνορο. Αντιπροσωπεύει την
πράξη της
υπέρβασης του Κράτους-Συνόρου.
Δεν απευθύνεται σε κυβερνήσεις δεν ζητά άδεια από διεθνείς οργανισμούς δεν περνάει από τελωνεία ελέγχου. Και ακριβώς γι’ αυτό συλλαμβάνεται.
Η στρατιωτική επέμβαση στο πλοίο δεν είναι ένα "τεχνικό γεγονός" ασφαλείας.
Είναι η βίαιη ανάκτηση του μονοπωλίου στην έννοια της βοήθειας.
Το κράτος δεν δέχεται τη βοήθεια που δεν ελέγχει.
Ο ανθρωπισμός που δεν περνά μέσα από τα κανάλια της διπλωματίας
των ΜΚΟ - των φιλτραρισμένων εγκεκριμένων αποστολών αντιμετωπίζεται ως εγκληματική ενέργεια.
Το Madleen διέπραξε το ύψιστο αδίκημα: αυτονομήθηκε πολιτικά
και πρακτικά από το καθεστώς των επιτρεπτών.
Μπροστά σε αυτό το υβρίδιο της σύγχρονης διεθνιστικής πολιτικής πράξης το κράτος απαντά μόνο με το κλασικό ρεπερτόριό του: αποκλεισμό -σίγαση εξευτελισμό απονομιμοποίηση.
Δεν πρέπει να δούμε αυτή την πράξη ως ένα απομονωμένο περιστατικό.
Είναι μέρος μιας ιστορικής γραμμής: από τη Mavi Marmara το 2010 μέχρι σήμερα - η εξουσία συστηματικά τιμωρεί κάθε μορφή ακηδεμόνευτης παρέμβασης.
Η θάλασσα ως πεδίο ταξικού ανταγωνισμού - αλληλεγγύη ενάντια στο blockbuster μιας ελεγχόμενης "ανθρωπιστικής "εξόντωσης.
Τον έλεγχο των φλέβων της ζωής την τελευταία διεθνή γραμμή αιμοδοσίας της Γάζας.
Δ ε ν π ο λ ε μ ο ύ ν τ ο φ ο ρ τ ί ο. Π ο λ ε μ ο ύ ν τ η ν α υ τ ο ν ο μ ί α.
Δεν τους απειλούν οι σάκοι με αλεύρι.
Τους απειλεί η δυνατότητα της πολιτικής χειραφέτησης ε κ τ ό ς τ ω ν ε π ι τ ρ ε π τ ώ ν π λ α ι σ ί ω ν.
Τ ο M a d l e e n ανήκει στο διεθνές φαντασιακό της αντίστασης. Όχι επειδή έφτασε στη Γάζα - αλλά επειδή επιχείρησε να πάει εκεί χωρίς την άδεια της εξουσίας.
Ε π ε ι δ ή έκανε την αλληλεγγύη πλεύσιμο γεγονός και την υπακοή ναυάγιο.
Ε π ε ι δ ή απέδειξε ότι δεν υπάρχουν ουδέτερες αποστολές στη θάλασσα της κατοχής.
Στο πρόσωπο του αλληλέγγυου υποκειμένου το κράτος βλέπει έναν δυνάμει τρομοκράτη - έναν δυνάμει μεταφορέα ουτοπίας.
Διότι αυτό που επιχειρείται δεν είναι μόνο η παροχή αλλά η δ ι ά ρ ρ η ξ η.
Ό χ ι μ ό ν ο η σ τ ή ρ ι ξ η αλλά η υπέρβαση του θεσμικού πλαισίου που ορίζει ποιος αξίζει να σωθεί και πώς.
Η αλληλεγγύη είναι ουτοπική στο βαθμό που δεν υπακούει στο εφικτό. Δεν ζητά θεσμική αναγνώριση δεν αναβάλλει το καθήκον για "όταν οι συνθήκες ωριμάσουν".
Π ρ ά τ τ ε ι σ τ ο ε δ ώ κ α ι τ ώ ρ α σ τ ο ε λ λ ι π έ ς σ τ ο ε λ λ ε ι μ μ α τ ι κό σ τ ο ε υ ά λ ω τ ο.
Δεν εγγυάται το αποτέλεσμα - εγγυάται τη ρήξη.
Α ν υ π ά κ ο υ ο π ρ ό τ α γ μ α στο αδιαμεσολάβητο.
Πέρα ακόμα από την οικονομία του οίκτου.
Ότι μπορεί να υπάρξει: ένα παγκόσμιο εμείς χωρίς σύνορα χωρίς πιστοποιητικά χωρίς κέντρα διαχείρισης κρίσεων.
....................
Στο βαθμό που το Κράτος θεμελιώνεται πάνω στο μονοπώλιο της ζωής
και του θανάτου - της επιβίωσης και της εγκατάλειψης - η α λ λ η λ ε γ γ ύ η ε ί ν α ι τ ο σ α μ π ο τ ά ζ αυτής της κυριαρχίας.
Κάθε πράξη αλληλεγγύης είναι μια χαραμάδα όπου το α δ ι α ν ό η τ ο μπορεί
να ανασάνει.
Όπου η ουτοπία παύει να είναι φαντασία. Και η ουτοπία δεν είναι ένα αύριο.
Ε ι ν α ι κ ά θ ε α π α γ ο ρ ε υ μ έ ν ο σ ή μ ε ρ α π ο υ ε π ι μ έ ν ε ι ν α σ υ μ β ε ί[...]
-Γίνεται χειρονομία:
Θ Α Φ Τ Ά Σ Ο Υ Μ Ε στην Π α λ α ι σ τ ί ν η.
Όταν ένα σύστημα βασίζεται στον αποκλεισμό κάθε γέφυρα προς το αποκλεισμένο γίνεται εχθρική χειρονομία. Όταν ένα καθεστώς θεμελιώνεται στην απομόνωση τότε το κάθε μέσο που διαρρηγνύει αυτήν την απομόνωση μετατρέπεται αυτομάτως σε στόχο στρατιωτικής αναχαίτισης.
Η ισραηλινή κατάληψη του Madleen στα διεθνή ύδατα ενσαρκώνει όχι απλώς την υλοποίηση μιας εξουσιαστικής πολιτικής αλλά την ίδια τη μορφολογία του σύγχρονου φασισμού με "ανθρωπιστική μάσκα".
Δεν είναι μόνο η φυσική βία που πρέπει να μας απασχολήσει - είναι η απόπειρα να απονομιμοποιηθεί το ίδιο το πρόταγμα της διεθνούς -
από τα κάτω - άμεσης και μαχητικής αλληλεγγύης.
Α υ τ ή ε ί ν α ι η ρ ί ζ α τ η ς σ ύ γ κ ρ ο υ σ η ς.
υπέρβασης του Κράτους-Συνόρου.
Δεν απευθύνεται σε κυβερνήσεις δεν ζητά άδεια από διεθνείς οργανισμούς δεν περνάει από τελωνεία ελέγχου. Και ακριβώς γι’ αυτό συλλαμβάνεται.
Η στρατιωτική επέμβαση στο πλοίο δεν είναι ένα "τεχνικό γεγονός" ασφαλείας.
Είναι η βίαιη ανάκτηση του μονοπωλίου στην έννοια της βοήθειας.
Το κράτος δεν δέχεται τη βοήθεια που δεν ελέγχει.
Ο ανθρωπισμός που δεν περνά μέσα από τα κανάλια της διπλωματίας
των ΜΚΟ - των φιλτραρισμένων εγκεκριμένων αποστολών αντιμετωπίζεται ως εγκληματική ενέργεια.
Το Madleen διέπραξε το ύψιστο αδίκημα: αυτονομήθηκε πολιτικά
και πρακτικά από το καθεστώς των επιτρεπτών.
Μπροστά σε αυτό το υβρίδιο της σύγχρονης διεθνιστικής πολιτικής πράξης το κράτος απαντά μόνο με το κλασικό ρεπερτόριό του: αποκλεισμό -σίγαση εξευτελισμό απονομιμοποίηση.
Τ ο M a d l e e η δ ε ν σ τ α μ ά τ η σ ε α π λ ώ ς. Σ υ ν ε λ ή φ θ η.
Είναι μέρος μιας ιστορικής γραμμής: από τη Mavi Marmara το 2010 μέχρι σήμερα - η εξουσία συστηματικά τιμωρεί κάθε μορφή ακηδεμόνευτης παρέμβασης.
Η θάλασσα ως πεδίο ταξικού ανταγωνισμού - αλληλεγγύη ενάντια στο blockbuster μιας ελεγχόμενης "ανθρωπιστικής "εξόντωσης.
Τον έλεγχο των φλέβων της ζωής την τελευταία διεθνή γραμμή αιμοδοσίας της Γάζας.
Δ ε ν π ο λ ε μ ο ύ ν τ ο φ ο ρ τ ί ο. Π ο λ ε μ ο ύ ν τ η ν α υ τ ο ν ο μ ί α.
Δεν τους απειλούν οι σάκοι με αλεύρι.
Τους απειλεί η δυνατότητα της πολιτικής χειραφέτησης ε κ τ ό ς τ ω ν ε π ι τ ρ ε π τ ώ ν π λ α ι σ ί ω ν.
Τ ο M a d l e e n ανήκει στο διεθνές φαντασιακό της αντίστασης. Όχι επειδή έφτασε στη Γάζα - αλλά επειδή επιχείρησε να πάει εκεί χωρίς την άδεια της εξουσίας.
Ε π ε ι δ ή έκανε την αλληλεγγύη πλεύσιμο γεγονός και την υπακοή ναυάγιο.
Ε π ε ι δ ή απέδειξε ότι δεν υπάρχουν ουδέτερες αποστολές στη θάλασσα της κατοχής.
Στο πρόσωπο του αλληλέγγυου υποκειμένου το κράτος βλέπει έναν δυνάμει τρομοκράτη - έναν δυνάμει μεταφορέα ουτοπίας.
Διότι αυτό που επιχειρείται δεν είναι μόνο η παροχή αλλά η δ ι ά ρ ρ η ξ η.
Ό χ ι μ ό ν ο η σ τ ή ρ ι ξ η αλλά η υπέρβαση του θεσμικού πλαισίου που ορίζει ποιος αξίζει να σωθεί και πώς.
Η αλληλεγγύη είναι ουτοπική στο βαθμό που δεν υπακούει στο εφικτό. Δεν ζητά θεσμική αναγνώριση δεν αναβάλλει το καθήκον για "όταν οι συνθήκες ωριμάσουν".
Π ρ ά τ τ ε ι σ τ ο ε δ ώ κ α ι τ ώ ρ α σ τ ο ε λ λ ι π έ ς σ τ ο ε λ λ ε ι μ μ α τ ι κό σ τ ο ε υ ά λ ω τ ο.
Δεν εγγυάται το αποτέλεσμα - εγγυάται τη ρήξη.
Α ν υ π ά κ ο υ ο π ρ ό τ α γ μ α στο αδιαμεσολάβητο.
Πέρα ακόμα από την οικονομία του οίκτου.
Ότι μπορεί να υπάρξει: ένα παγκόσμιο εμείς χωρίς σύνορα χωρίς πιστοποιητικά χωρίς κέντρα διαχείρισης κρίσεων.
....................
Στο βαθμό που το Κράτος θεμελιώνεται πάνω στο μονοπώλιο της ζωής
και του θανάτου - της επιβίωσης και της εγκατάλειψης - η α λ λ η λ ε γ γ ύ η ε ί ν α ι τ ο σ α μ π ο τ ά ζ αυτής της κυριαρχίας.
Κάθε πράξη αλληλεγγύης είναι μια χαραμάδα όπου το α δ ι α ν ό η τ ο μπορεί
να ανασάνει.
Όπου η ουτοπία παύει να είναι φαντασία. Και η ουτοπία δεν είναι ένα αύριο.
Ε ι ν α ι κ ά θ ε α π α γ ο ρ ε υ μ έ ν ο σ ή μ ε ρ α π ο υ ε π ι μ έ ν ε ι ν α σ υ μ β ε ί[...]
-Γίνεται χειρονομία:
Θ Α Φ Τ Ά Σ Ο Υ Μ Ε στην Π α λ α ι σ τ ί ν η.
