ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΤΟΝ ΣΚΑΪ Ο ΣΚΑΪ εν μέσω πανδημίας και τρομερής πίεσης στη κοινωνία επιλέγει να απολύσει δύο τεχνικούς εξωτερικών συνεργείων (καμεραμάν) με πρόσχημα ότι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους. Ακόμα πιο αλγεινή εντύπωση προκαλεί η μεθόδευση της διεύθυνσης ειδήσεων του σταθμού, που για να καλύψει δικές της αστοχίες και παραλείψεις και πιεζόμενη από τη χαμηλή τηλεθέαση, βρήκε εύκολο θύμα και πάλι τους τεχνικούς. Τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει στα σκαριά τον αντεργατικό νόμο και φέρνει τις ανατροπές του αιώνα στα εργασιακά, τη στιγμή που οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο, θεωρούμε τις απολύσεις αυτές άκαιρες και άδικες. Από έναν Τ/Σ που είχε τους απολυμένους συναδέλφους πάνω από 15 χρόνια να δουλεύουν σε δύσκολες και πολλές φορές επικίνδυνες συνθήκες με χαμηλό μισθό. Καλούμε τους εργαζόμενους στον ΣΚΑΪ να οργανωθούν στο σωματείο τους για να μπορούμε από καλύτερες θέσεις να αντιμετωπίζουμε τις άδικες και σκληρές αποφάσεις της διοίκησης, όπως είναι οι απολύσεις και η ελλιπής τήρηση των συμβάσεων. Συνάδελφοι, Γνωρίζετε πολύ καλά πως ενωμένοι και οργανωμένοι στο σωματείο μας μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Αυτό είναι που φοβάται η διοίκηση περισσότερο, γι’ αυτό και οι συνεχείς προσπάθειες διαίρεσης των εργαζόμενων από μέρους της.Είναι προφανές ότι αέρα στα πανιά της διοίκησης του καναλιού, αλλά και όλων των Τ/Σ δίνουν όλοι οι ψηφισμένοι νόμοι αυτής της κυβέρνησης, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων που θεσμοθετούν απολύσεις, μειώσεις μισθών την εντατικοποίηση της εργασίας και όλα αυτά τα μέτρα που δυσχεραίνουν τη ζωή μας καθημερινά. Αυτά πρέπει να ανατραπούν και σας καλούμε όλους να παλέψουμε μαζί για αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας.
Έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα σε ηλικία 56 ετών, χτυπημένος από την επάρατη νόσο, ο Βορειοελλαδίτης δημοσιογράφος Παναγιώτης Νεστορίδης. Ήταν αντιπρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ τα τελευταία χρόνια, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΣΗΕΜΘ κι ένας από τους πιο συνδικαλιστικά δραστήριους στον δημοσιογραφικό χώρο. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του από εφημερίδες της ιδιαίτερης πατρίδας του της Καβάλας και συνέχισε ως ανταποκριτής στις εφημερίδες Ριζοσπάστης, Πρώτη, Αγγελιοφόρος, Έθνος, αλλά και στον ραδιοφωνικό σταθμό του Σκάι. Σε θέσεις ευθύνης, διετέλεσε πρόεδρος της Δημοτικής Εταιρείας Προβολής Θεάματος - Επικοινωνίας (ΔΕΠΘΕ) του δήμου Θεσσαλονίκης (TV100 - FM100). Στις εκλογές του 2019 ήταν υποψήφιος βουλευτής στην Καβάλα, με τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία. Ο Παναγιώτης Νεστορίδης ήταν παντρεμένος και είχε δύο κόρες. Η πολιτική κηδεία του θα τελεστεί αύριο στις πέντε το απόγευμα, στα Κοιμητήρια Αναστάσεως του Κυρίου στη Θεσσαλονίκη.
Η κυβέρνηση εξετάζει την κατάργησή του για ορισμένες εταιρείες ΜΜΕ
Η θέση για την κατάργηση του 2% επί των ακαθάριστων εσόδων όλων των επιχειρήσεων ΜΜΕ βρίσκει ευήκοα ώτα και στο Μέγαρο Μαξίμου. Στο επίκεντρο της συζήτησης, όπως φαίνεται, βρίσκεται το αν θα καταργηθεί η εισφορά του 2% για ορισμένες εταιρείες ΜΜΕ. Παράλληλα, καθοριστικές για τον ΕΔΟΕΑΠ αποδεικνύονται οι πολιτικές και συνδικαλιστικές επιλογές της προηγούμενης πενταετίας, με τη μετατροπή του οργανισμού ασφάλισης και επικούρησης των εργαζομένων στα ΜΜΕ σε Ταμείο για όλα τα ΜΜΕ. Η απόφαση του υπουργείου Εργασίας για τον έκτακτο διαχειριστικό έλεγχο στο Ταμείο του ΕΔΟΕΑΠ, που αφορά «ανείσπρακτο αγγελιόσημο κατά τα έτη 2005 – 2013» και «είσπραξη και απόδοσή του κατά τα έτη 2005 – 2014», ανοίγει εκ νέου και με τον χειρότερο τρόπο το θέμα της εισφοράς του 2%, μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ο έκτακτος έλεγχος του υπουργείου Εργασίας ελήφθη μετά την απόφαση του ΣτΕ και προωθήθηκε από τον πρώην υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση με την ένταξη του ΕΔΟΕΑΠ στους φορείς που υπόκεινται σε έλεγχο της Γενικής Διεύθυνσης Δημοσιονομικών Ελέγχων του υπουργείου Οικονομικών. Σύμφωνα με πληροφορίες, η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ ζήτησε ήδη την ανάκληση της υπουργικής απόφασης Βρούτση, με την οποία εντάχθηκε το Ταμείο των ΜΜΕ στον έκτακτο έλεγχο, και είχε επαφές ήδη με το υπουργείο Οικονομικών. Το επιχείρημα της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ είναι πως δεν ανήκει στους Φορείς Γενικής Διακυβέρνησης ώστε να διαταχθεί έλεγχος και δεν χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το πρόβλημα για τον ΕΔΟΕΑΠ είναι πως ο Γιάννης Βρούτσης «πάτησε» στον νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που άλλαξε το καθεστώς λειτουργίας του Ταμείου από Οργανισμό σε Ταμείο ΜΜΕ. Στους φορείς που υπόκεινται σε έλεγχο από το υπουργείο Οικονομικών βρίσκεται το ΕΤΑΠ ΜΜΕ, όχι όμως ο ΕΔΟΕΑΠ. Ο έλεγχος του Γενικού Λογιστηρίου για ανείσπρακτο αγγελιόσημο κατά τα έτη 2005 – 2013 και για είσπραξη και απόδοσή του τα έτη 2005 – 2014 θα διενεργηθεί κανονικά στο ΕΤΑΠ ΜΜΕ, ως διεύθυνση του ΕΦΚΑ. Και αυτό γιατί ο ΕΦΚΑ είναι ενταγμένος στους φορείς δημοσιονομικών ελέγχων. Σύμφωνα με εκτιμήσεις παλαιότερων ετών, το ανείσπρακτο αγγελιόσημο μπορεί να φθάνει και τα 150 εκατ. ευρώ.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι πρόκειται για δύο οπερατέρ που εργάζονται στο κανάλι και άλλους 2 ή 3 σε συνδεδεμένες εταιρείες παραγωγής. Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο ΣΚΑΪ επέλεξε τους.. συγκεκριμένους διότι «δεν συνεργάζονταν με τους δημοσιογράφους», όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε. Αφορμή, αναφέρουν οι ίδιες πληροφορίες, ήταν η δυσαρέσκεια που δημιουργήθηκε, επειδή το κανάλι δεν είχε τα... κατάλληλα πλάνα από τις ταραχές προ εβδομάδων στη Νέα Σμύρνη. Είναι εμφανές ότι το κανάλι πιέζεται τον τελευταίο καιρό από την πτώση της τηλεθέασης του Δελτίου Ειδήσεων. Για το θέμα συνεδριάζει εκτάκτως το Δ.Σ. της ΕΤΙΤΑ (Ένωση Τεχνικών Ιδιωτικών Τηλεοράσεων Αττικής) το βράδυ της Δευτέρας.
Από τονΧρήστο Ιερίδη. Πηγή η σελίδα του στο Facebook Ακολουθεί μακροσκελές ποστ για τη νέα ταινία «Παρόντες» του Γιώργου Αυγερόπουλου (@Yorgos Avgeropoulos) . Σπάνια μπαίνω στη διαδικασία να σχολιάσω για ό,τι μπορεί να προβάλλεται στην TV, αν και πολλά βλέπουν τα μάτια μου. Το νέο ντοκιμαντέρ του δημοσιογράφου μπορεί να μην έχει ακόμα φιλοξενηθεί από κάποιο κανάλι. Πιθανόν και να μην συμβεί, ίσως διότι κανένα δεν διαθέτει το σθένος να τολμήσει. Όμως έχοντας δεί το φιλμ του συναδέλφου δύο φορές μέσω του iMEdD, έχω να πω ότι αποτελεί σπουδή για όσους ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με αυτό το επάγγελμα ουσιαστικά έστω σε κάποιο βαθμό. Για τον θεατή ατόφιο τεκμήριο γνώσης. Ο Αυγερόπουλος έχει επιλέξει το δύσκολο δρόμο σε αυτή τη δουλειά καιρό τώρα. Και πάλι μας προσφέρει μια έξοχη δημοσιογραφική έρευνα. Αξιοζήλευτη.Οι «Παρόντες» του είναι μια δωρικής αισθητικής ταινία. Ένα αρχετυπικό δημοσιογραφικό ντοκιμαντέρ. Προσεγμένα πλάνα ως προς το ζητούμενο του δημιουργού τους και ως προς την οικονομία της χρονικής διάρκειας τους. Διόλου φλύαρα και καίρια τοποθετημένα.Μας έδωσε ένα φιλμ με λιτή σκηνοθεσία, αφήγηση, μοντάζ, μουσική επένδυση. Και για τούτο εξαιρετικό.Το θέμα του, η πανδημία στην Ελλάδα, κυκλωμένο σφαιρικά. Απευθύνθηκε σε ειδικούς, καθένας στον τομέα του, με σεβασμό στα όσα είπαν μπροστά στην κάμερα. Ο δημοσιογράφος με την κάμερα απλώς καταγράφει αλήθειες, πεποιθήσεις, αντιλήψεις ανθρώπων, τεκμηριωμένες θέσεις. Δεν κάνει σχόλια. Άλλωστε η δύναμη των εικόνων του είναι πιο ισχυρή από οποιοδήποτε δημοσιογραφικό σχόλιο. Εικόνες σκληρές όχι εκβιαστικά σκληρές. Εδώ η κάμερα εν αντιθέσει με τα δελτία ειδήσεων παραμένει ψύχραιμη δεν είναι αιμοδιψής. Σκληρές είναι οι εικόνες, οι μαρτυρίες διότι εξαιτίας της πανδημίας και της παντελούς έλλειψης μέριμνας «ανατινάχθηκαν» ζωές. Στο φιλμ όλα. Η γύμνια του νεοφιλελευθερισμού εξαιτίας της πανδημίας. Η υποτιθέμενη αλληλεγγύη της Ε.Ε. που πήγε περίπατο. Το από τα χρόνια των Μνημονίων απαξιωμένο ΕΣΥ. Οι υπερήρωες με τις άσπρες ποδιές. Οι ψύχραιμοι ειδικοί πανεπιστημιακοί. Οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας. Οι διπλωμάτες πολιτικοί. Η λίστα Πέτσα και τα ΜΜΕ. Οι ασυζητητί αποζημιώσεις στις μεγάλες τεχνικές εταιρείες, πολυεθνικές και επιχειρήσεις. Οι ευπαθείς ομάδες (ηλικιωμένοι, άνθρωποι με υποκείμενα νοσήματα, οι άστεγοι, οι «δεν έχουν στον ήλιο μοιρα»). Η Μόρια και το Καρα Τεπέ, οι αφημένοι στην μοίρα τους πρόσφυγες. Η Σαντορίνη και το ανεξέλεγκτο «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε». Η μετάθεση ευθυνών. Οι αντιφάσεις. Το σύστημα ΕΥΑ και ο αλγόριθμος. Οι χωρίς την παραμικρή υποστήριξη, κατεστραμμένοι «πολεμιστές» του τομέα πρωτογενούς παραγωγής. Τα κλειστά σχολεία και οι δωρεάν μάσκες για τους μαθητές. Το νέο κύμα πανδημίας και το παρολίγον Μπέργκαμο της Ελλάδας, η Θεσσαλονίκη. Ο εγκαταλειμμένος Πολιτισμός. Η αναστολή συνταγματικών δικαιωμάτων. Η αστυνομική βία. Οι πάνω από 7.000 νεκροί από την πανδημία. Ο Αυγερόπουλος έκανε την ανατομία ενός χρόνου πανδημίας στην Ελλάδα με ματιές στην Ευρώπη και τον κόσμο. Και το έκανε με τρόπο- αν όχι υποδειγματικό-εξαιρετικό και αδιαπραγμάτευτα δημοσιογραφικό. Ένα ντοκιμαντερ όπως είναι ο διεθνής όρος για τέτοιου είδους παραγωγές που ίσως και να ζηλεύει το BBC ή η ZDF και όποιο αμερικανικό δίκτυο που θέλει να υπηρετεί την ενημέρωση. Ταυτόχρονα όμως είναι και δημοσιογραφικό κόσμημα. Και τώρα που το σκέφτομαι ο Αυγερόπουλος κάνει ότι έκανε και ο Μπεχράκης. Καταγράφει την αλήθεια για να μην μπορεί να πεί κανείς «δεν ήξερα».
Η Επιτροπή Ανταγωνισμού θεωρεί πως η συνεργασία των καναλιών Star και Alpha δεν δημιουργεί πρόβλημα στον υγιή ανταγωνισμό. Κι αυτό με αφορμή την έγκριση της εξαγοράς της.. GREEN PIXEL PRODUCTIONS από τους δύο τηλεοπτικούς σταθμούς που ανήκουν στην οικογένεια Βαρδινογιάννη Αναλυτικά, όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση: Η Επιτροπή Ανταγωνισμού σε Ολομέλεια, την 24η Μαρτίου 2021, ενέκρινε ομόφωνα, με την υπ' αριθ. 728/2021 απόφασή της, κατ' άρθρο 8 παρ. 3 του ν. 3959/2011, την από 8/1/2021 γνωστοποιηθείσα συγκέντρωση που αφορά στην απόκτηση κοινού ελέγχου από τις εταιρίες «ALPHA ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Α.Ε.» (η οποία λειτουργεί τον τηλεοπτικό σταθμό υπό το σήμα «ALPHA») και «ΝΕΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ Α.Ε.» (η οποία λειτουργεί τον τηλεοπτικό σταθμό υπό το σήμα «STAR») επί της εταιρίας «GREEN PIXEL PRODUCTIONS ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΟΠΤΙΚΟ-ΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ, ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΥ, ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ» (εταιρία με βασικό αντικείμενο δραστηριότητας την παραγωγή τηλεοπτικών προγραμμάτων, κινηματογραφικών ταινιών και βίντεο). Με την ως άνω απόφασή της, η Επιτροπή Ανταγωνισμού έκρινε ότι η εν λόγω συγκέντρωση, η οποία αφορά τις αγορές (α) της παραγωγής, προμήθειας και απόκτησης τηλεοπτικού περιεχομένου και (β) της τηλεόρασης (λιανική παροχή τηλεοπτικού περιεχομένου σε τελικούς καταναλωτές), παρότι εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της παραγράφου 1 του άρθρου 6 του ν. 3959/2011, όπως ισχύει, δεν προκαλεί σοβαρές αμφιβολίες ως προς το συμβατό αυτής με τις απαιτήσεις λειτουργίας του ανταγωνισμού στις αγορές στις οποίες αφορά.
Δήλωση “Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή” για την απεργία πείνας της Μαρίνας Βήχου Το σωματείο των δημοσιογράφων διαφωνεί να διεκδικήσει μαχητικά και ανυποχώρητα ο δημοσιογραφικός κλάδος τα αυτονόητα. Την ελευθερία της ενημέρωσης και του Τύπου ενάντια στη φίμωση, τη λογοκρισία, την καταπάτηση της στοιχειώδους δεοντολογίας. Το αρνείται με ευθύνη της πλειοψηφίας στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και πολύ συγκεκριμένων παρατάξεων που δεν κρύβουν την πολιτική καταγωγή και υποστήριξη στο κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας αλλά κατηγορούν τους άλλους για πολιτικό ακτιβισμό! Η πλειονότητα στο ΔΣ στο σωματείο των δημοσιογράφων κρύβεται πίσω από τις δεκάδες ανακοινώσεις που έβγαλε στο παρελθόν και συνεχίζει να βγάζει από το κτίριο της οδού Ακαδημίας, αρνούμενη να τεθεί επικεφαλής στην αναγκαία μάχη υπεράσπισης της δημοσιογραφικής δουλειάς. Από χθές το πρωί έξω από το κτίριο της ΕΣΗΕΑ στην οδού Ακαδημίας η δημοσιογράφος Μαρίνα Βήχου ξεκίνησε απεργία πείνας. Μια ατομική πολιτική πράξη διαμαρτυρίας έξω από το “σπίτι” της, το σωματείο των εργαζομένων δημοσιογράφων. Τα αιτήματα της όπως και το κείμενο αρχών διαβάστηκε στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ. Αιτήματα που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αυτονόητα, θα είχαν ήδη συμβεί χωρίς να απαιτείται καμία κινητοποίηση έξω από το σωματείο των δημοσιογράφων. Η συζήτηση επ’ αυτών ήταν θυελλώδης και με την απουσία αρκετών από τα μέλη του 11μελους συμβουλίου. Η βασική θέση των δυο παρατάξεων “Ενωμένοι δημοσιογράφοι” και “Νέα ΕΣΗΕΑ” παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα. Η “απεργία πείνας” θεωρείται “εκβιασμός” της ΕΣΗΕΑ που έχει διοίκηση εκλεγμένη σε εκλογές. Επιχείρημα που χρησιμοποιεί διαρκώς και η κυβέρνηση στον συστηματικό ολοκληρωτικό έλεγχο των δημόσιων ΜΜΕ. Βαφτίζουν αυτά τα μέλη την έντονη κριτική και αμφισβήτηση της κοινωνίας έναντι των ελεγχόμενων και συναλλασσόμενων με την κρατική εξουσία συστημικών ΜΜΕ και την αποδεδειγμένη κρατική παρέμβαση λογοκρισίας και αυθαιρεσίας ως “επίθεση στους δημοσιογράφους”! Στάση που αποκαλύπτει το ποιούς τελικά καλύπτουν διατηρώντας το γραφειοκρατικό πελατειακό μοντέλο συνδικαλισμού τη στιγμή που στον κλάδο οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι σε συνθήκες εργασιακής γαλέρας, σε φρενήρεις ρυθμούς και εργασιακή επισφάλεια, βιώνουν στη δουλειά τους πολυεπίπεδους δεσμούς ανάμεσα στην κυβέρνηση της ΝΔ και τους ολιγάρχες των ΜΜΕ. Βιώνουν μια βασανιστικά ασφυκτική πίεση στην επιβολή της αναπαραγωγής του κυρίαρχου αφηγήματος, διαπιστώνουν καθημερινά την παραβίαση των βασικών κανόνων δεοντολογίας και τη μετατροπή της ενημέρωσης σε μηρυκασμό των κυβερνητικών non paper και «διαρροών». Εντυπωσιακή είναι και η σιωπή όλων των άλλων συνδικαλιστικών παρατάξεων, μετέχουν στο ΔΣ ή αντιπολιτεύονται το προεδρείο. Η θέση της “Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή” ήταν ξεκάθαρη από την αρχή. Στην κοινωνία και στα αιτήματα της συναδέλφου Μαρίνας Βήχου που προχώρησε σε απεργία πείνας υπέρ του θεμελιώδους δημοκρατικού δικαιώματος της ελεύθερης, ακηδεμόνευτης ενημέρωσης από τους δημοσιογράφους, το σωματείο απαντά σε συνεργασία με τις άλλες ενώσεις στο Διασωματειακό σε άμεση κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας. Η βιομηχανία ανακοινώσεων όχι μόνο δεν αρκεί, πλέον πιστοποιεί τη “συνενοχή” του συνδικαλιστικού σωματείου στην φίμωση της ενημέρωσης. Αυτό που προτείνουμε άμεσα είναι να αναλάβει η ΕΣΗΕΑ και το Διασωματειακό την οργάνωση αγωνιστικής διεκδίκησης έναντι της κυβέρνησης και των εργοδοτών των ΜΜΕ ως απάντηση στην επιβολή του κλίματος αυταρχισμού, λογοκρισίας, γενικευμένου ελέγχου και τις απόπειρες ποινικοποίησης της δημοσιογραφικής δουλειάς. Σε αυτό την αγωνιστική διεκδίκηση μπορεί και οφείλει να ανθίσει ο διάλογος και για Παρατηρητήριο Δεοντολογίας και για τις συγκεκριμένες μορφές λειτουργίας των δημόσιων ΜΜΕ.
Ματίνα Παπαχριστούδη στοΠΡΙΝ του Σαββατοκύριακου Στα χνάρια της σαρωτικής υποχώρησης της «δημοτικότητας» της κυβέρνησης, ακόμα και στις δημοσκοπήσεις που πληρώνει το επιτελείο Μητσοτάκη, βρίσκονται τα συστημικά ΜΜΕ, τα οποία ισχυρίζονται πως ασκούν δημοσιογραφία. Στην πραγματικότητα εξασκούν με επιτυχία τη μετατροπή κατασκευασμένων αφηγημάτων σε «πραγματικότητα». Η δημοτικότητα και επιρροή τους βρίσκεται πάλι στο ναδίρ, θυμίζοντας μέρες του 2015, με μια ουσιαστική διαφορά. Διότι τότε, τουλάχιστον, πρότασσαν τη σκηνοθεσία πραγματικών γεγονότων, επινοούσαν ή μεγέθυναν επιπτώσεις με στόχο τη χειραγώγηση, ταυτιζόμενα και προωθώντας την ξεκάθαρη γραμμή του κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, την Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα που, κυρίως στην τηλεόραση, είδηση και γεγονός προς προβολή, διακίνηση και ανάλυση είναι η κατασκευή ιστοριών της κυβέρνησης, δημιουργημένων με ξεκάθαρα ψέματα και παραποίηση, η αποκαθήλωσή τους είναι προδιαγεγραμμένη. Πρόκειται για μια ακόμη μεγάλη κρίση αξιοπιστίας των ΜΜΕ και των ανθρώπων τους, στην οποία απαιτείται άμεση αντίδραση των ίδιων των δημοσιογράφων, πριν καταστούν παντελώς αχρείαστοι στο νέο μοντέλο που προωθείται. Ας το ξεκαθαρίσουμε. Σε αυτά τα Μέσα δεν ασκείται δημοσιογραφία. Οι δημοσιογράφοι βρίσκονται παραγκωνισμένοι, σε ρόλο απλού ιμάντα αντιγραφής, ανασκευής δελτίων Τύπου, non papers, δηλώσεων και ανακοινώσεων. Ο βασικός κορμός της ειδησεογραφίας προέρχεται από το ελεγχόμενο ΑΠΕ. Έχουν εκπέσει ακόμη και οι απλές αρχές της αποδεκτής δεοντολογίας, η αποστασιοποίηση, η ουδετερότητα, ο διαχωρισμός των ειδήσεων σε γεγονότα και τον σχολιασμό τους. Το πραγματικό ρεπορτάζ συνεχίζει να γίνεται από δημοσιογράφους σε μη ελεγχόμενες σελίδες στο διαδίκτυο, σε ανεξάρτητα μικρά Μέσα, στα «κοινωνικά δίκτυα». Στα συστημικά ΜΜΕ, ελλείψει αντιδράσεων, κυρίαρχος ρόλος δόθηκε σε όσους αποδέχθηκαν να γίνουν «κατασκευαστές γεγονότων». Κι αυτοί δεν ασκούν τη δημοσιογραφία, οφείλουμε να τους διαχωρίζουμε, να τους ονοματίζουμε στο νέο τους επάγγελμα. Τάσσονται ανοιχτά με την κατευθυνόμενη παραπληροφόρηση, αποδέχονται τη διακίνηση παραποιημένων, ψευδών γεγονότων, λογοκρίνουν αλλά και ενοχοποιούν, είναι «κατασκευαστές» και όχι δημοσιογράφοι. Γράφαμε στο περασμένο φύλλο για τον κίνδυνο μετατροπής των ΜΜΕ σε όργανα της κρατικής ενημέρωσης. Το μοντέλο προωθείται ανοιχτά πλέον με τη χρησιμοποίηση της ΕΡΤ και του ΑΠΕ ως γραφεία Τύπου του Μαξίμου. Το ΑΠΕ διακινεί «ειδήσεις» των υπουργείων που γίνονται αργότερα δελτία τύπου, όπως συνέβη με τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη αλλά και την αποκάλυψη της Εφημερίδας των Συντακτών για τον βασανισμό νεαρού συλληφθέντα. Η ΕΡΤ έχει μετατραπεί σε κανονικό φέουδο του Μεγάρου Μαξίμου, σε τέτοιο βαθμό που πολλοί αναρωτιούνται, αν οι ειδήσεις των δελτίων έρχονται έτοιμες, γραμμένες από αυτό. Τα δελτία προβάλλουν μόνο ειδήσεις και ρεπορτάζ που αναφέρονται στην κυβέρνηση και τα πρόσωπά της, ενδεικτικό ότι μεταδίδουν δηλώσεις υπουργών για γεγονότα τα οποία ουδέποτε προέβαλαν. Όπως συνέβη με τη δήλωση του υπουργείου Χρυσοχοϊδη για το παραπάνω πρωτοσέλιδο περί βασανισμού. . Ανοιχτό παραμένει το ζήτημα κυβερνητικής παρέμβασης για τα ψηφιακά «κοινωνικά δίκτυα». Η ΝΔ, που πληρώνει τα περισσότερα χρήματα για τη διαφήμισή της και έχει εκτεταμένο μηχανισμό, δέχεται τις τελευταίες ημέρες σαρωτικό πλήγμα στην επιρροή της. Η ενέργεια της απενεργοποίησης των σχολίων στις σελίδες του Μητσοτάκη και του πρωθυπουργού εξαιτίας των αρνητικών σχολίων, είναι ένα ακόμη δείγμα του ολοκληρωτικού ελέγχου που ασκεί η κυβέρνηση.
Απεργία πείνας δήλωσε πως αρχίζει σήμερα το πρωί η δημοσιογράφος Μαρίνα Βήχου, προς υπεράσπιση της ελεύθερης ενημέρωσης και της δεοντολογίας. Η Μ. Βήχου είχε συμμετάσχει σε απεργία πείνας πριν χρόνια και για τη σωτηρία του ΕΔΟΕΑΠ. Το κείμενο της αναφέρει: Επικαλουμαι το άρθρο 1 παρ.1του Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας μας που ρητά αναφέρει ότι ” το δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να πληροφορεί και να πληροφορείται ελεύθερα είναι ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ. Η πληροφόρηση είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ και όχι εμπόρευμα η μέσο προπαγάνδας”. Επικαλουμαι το άρθρο 1 Παρ. 2 που ορίζει ότι οι δημοσιογράφοι αυτοδεσμευονται ” να θεωρούν προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό τους την διαστρέβλωση, απόκρυψη,αλλοίωση και την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών”. Επικαλουμαι το άρθρο 2 Παρ. 7 που ορίζει ότι ” οδημοσιογραφος οφείλει να ελέγχει και να τεκμηριώνει πληροφορίες, που αναφέρονται στον ευαίσθητο τομέα της υγείας, όπου η παραπλανητική πληροφόρηση και η εντυπωσιακή προβολή μπορούν να προκαλέσουν αδικαιολόγητη αναστάτωση στην κοινή γνώμη”. Επικαλουμαι το άρθρο 3 παρ.1,2 που ορίζει ότι ο δημοσιογράφος οφείλει “να υπερασπίζεται σθεναρά το δημοκρατικό πολίτευμα που διασφαλίζει την ελευθεροτυπία και την απρόσκοπτη άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος” και ” να αποκρούει και να καταγγέλει τις εκδηλώσεις κρατικού αυταρχισμού και τις αυθαιρεσίες των ιδιοκτητών ΜΜΕ και ιδιαίτερα των ολιγοπωλιων”. Επικαλουμαι επίσης την παρ.4 του ίδιου άρθρου που ορίζει ότι ” ο δημοσιογράφος δεν πρέπει να δέχεται τη σύνταξη είδησης, σχολίου η αρθρού και την παραγωγή εκπομπής κατά τις υποδείξεις των προϊσταμένων η του εργοδότη του, αν το περιεχόμενό τους δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και να καταγγέλλει τις εν άγνοια του παραποιήσεις και διαστρεβλώσεις του δημοσιογραφικού του προϊόντος”. Επικαλουμαι συγχρόνως τον Παγκόσμιο Χάρτη Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, που ορίζει ότι ” η ευθύνη των δημοσιογράφων απέναντι στην κοινή γνώμη υπερβαίνει όποιας άλλης ευθύνης, ιδιαίτερα απέναντι σε εργοδότες και δημόσιες αρχές, ενώ παράλληλα ‘οφείλει να αποφεύγει να ενεργεί ως αρωγός της αστυνομίας η των άλλων υπηρεσιών του κράτους”. Διαχρονικά στην Ελλάδα παρατηρείται προσπάθεια ελέγχου από τις κυβερνήσεις κυρίως του ραδιοτηλεοπτικού τοπιου. Εν τουτοις τους τελευταίους μήνες ιδιαίτερα από τότε που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ανέλαβε την ευθύνη για την ΕΡΤ και το ΑΠΕ και από τότε που άρχισαν να συρρέουν τα “πακέτα οικονομικής ενίσχυσης” της κυβέρνησης προς τα εθνικής εμβέλειας ΜΜΕ το επίπεδο της ελευθερίας της έκφρασης και της ενημέρωσης στην Ελλάδα έχει πέσει επικίνδυνα. Το γεγονός αυτό έχουν παρατηρήσει και διεθνείς οργανισμοί, όπως το Ινστιτούτο Gothenburg και το Παν/ μιο της Οξφόρδης που κατατάσσουν πλέον την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις τοσο στο επίπεδο της δημοκρατίας, όσο και της ενημέρωσης στην Ε.Ε, μαζί με την Ουγγαρία του Ορμπάν. Παράλληλα όμως το έχουν παρατηρήσει πλέον και οι πολίτες που έχουν προχωρήσει στην “τιμωρία” πολλών τηλεοπτικών καναλιών, μειώνοντας κατά 50% την ακροαματικότητα των ειδησεογραφικών τους δελτίων. Επειδή η ελεύθερη και πολύπλευρη ενημέρωση αποτελεί βασικό πυλώνα της Δημοκρατίας, ζητώ: Από την ΕΣΗΕΑ να σταθει επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων και να πάρει ξεκάθαρη θέση καταδικαζοντας κάθε φαινόμενο παραβίασης της ελευθερίας της ενημερωσης, αλλιώς αφήνει την κοινωνία να θεωρεί ότι τα συγκαλύπτει και προσβάλλει συνολικά το κύρος του δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Πιστεύω επίσης ότι συνιστά άμεση αναγκη η δημιουργία ενός Μετώπου από τα κάτω, με συμμετοχή δημοσιογράφων, νομικών, πανεπιστημιακών και ανθρώπων των Γραμμάτων και Τεχνών που θα θέσει επί τάπητος τα θέματα σεβασμού του Συντάγματος και Προστασίας της ελεύθερης και πολύπλευρης ενημέρωσης, καθώς κάθε περαιτερω ολιγωρία συμβάλλει στην διολίσθηση της Δημοκρατίας και την εμπέδωση ενός αυταρχικού μοντέλου διακυβέρνησης, που παραπέμπει σε μαύρες εποχές της ιστορίας της χώρας μας… Μαρίνα Βηχου
Ως ενεργός πολίτης αυτής της χώρας και μέλος της ΕΣΗΕΑ αναγκάζομαι να προχωρήσω σε απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενη για την βίαιη κατάλυση της ελευθερίας της ενημέρωσης στον τόπο που γέννησε την Δημοκρατία.
Συνέντευξη του δημοσιογράφου Αρη Χατζηστεφάνου του info-war στην Χριστιάννα Μπαξεβάνη δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα popaganda.gr από όπου αναδημοσιεύουμε απόσπασμα για τη στάση της ΕΣΗΕΑ και των δημοσιογράφων στα φαινόμενα λογοκρισίας και φίμωσης ΜΜΕ και δημοσιογράφων. Πώς κρίνεις τη στάση της Ένωσης Δημοσιογράφων (ΕΣΗΕΑ) απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα; Ενώ οι συνθήκες που εργαζόμαστε είναι από τις χειρότερες που έχουν υπάρξει, η Ε.Σ.Η.Ε.Α κάνει ακόμα λιγότερα από αυτά που έκανε πριν χρόνια. Αυτό που βιώνουμε το χαρακτηρίζω μια Σ.Δ.Ι.Τ. λογοκρισίας, δηλαδή σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στη λογοκρισία. Είχαμε την παραδοσιακή κρατική λογοκρισία, όπου έπαιρνε ο Σημίτης τηλέφωνο και «έκοβε» τη Μαλβίνα στον αέρα, μετά μπήκε ο ιδιωτικός τομέας, που παρενέβαινε για να εξασφαλίσει στο αφεντικό το ότι θα χτίσει μια γέφυρα, αν ήταν εργολάβος, ή το ότι δεν θα φορολογηθεί, αν ήταν εφοπλιστής, και τώρα έχουμε φτάσει σε μία ακόμα πιο απόλυτη μορφή ιδιωτικής λογοκρισίας που είδαμε στο Facebook. Όλες οι διαγραφές σχολίων σχετικά με την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα ήταν αμιγώς πολιτικές. Όλα αυτά που ειπώθηκαν για αλγόριθμους, είναι προφανές ότι δεν ισχύουν, γιατί διαγράφηκαν μόνο τα αντικυβερνητικά σχόλια. Tο με ποιον τεχνικό μηχανισμό έγιναν όλα αυτά είναι μια μεγάλη συζήτηση, αλλά διαφαίνεται ξεκάθαρα ο πολιτικός χαρακτήρας. Η Ένωσή μας δεν κατήγγειλε το κόψιμο κειμένων δημοσιογράφων από το Facebook. Έβγαλε μόνο μια κοινή ανακοίνωση με όλες τις Ενώσεις για τη φωτογραφία του φωτορεπόρτερ από την πορεία που «έριξε» το Facebook και αυτό μόνο και μόνο επειδή υπήρξε πίεση από την Ένωση Ελλήνων Φωτορεπόρτερ. Θεωρείς ότι η διαγραφή των συγκεκριμένων σχολίων είναι μόνο η αρχή; Η δήλωση του πρωθυπουργού στη Βουλή ότι «Τα socialmedia κάνουν κακό στη δημοκρατία» μπορεί να ήταν προμήνυμα λογοκρισίας που θα επιβληθεί νομοθετικά; Αυτή τη στιγμή στο ελληνικό τοπίο των media, το μόνο κομμάτι του παζλ που δεν ελέγχεται κεντρικά από την κυβέρνηση είναι τα social media. Θεωρώ ότι η κυβέρνηση είναι πανικόβλητη, μόνο και μόνο από τα dislikes στον λογαριασμό του πρωθυπουργού στο Facebook, και αυτό φάνηκε από το ότι για μία σχεδόν εβδομάδα δεν υπήρξε νέα ανάρτηση. Ο έλεγχος θα γίνει σε πολλά επίπεδα: σε άμεσο πολιτικό επίπεδο με νομοθετική ρύθμιση, σε επίπεδο ιδιωτικής λογοκρισίας, όπως είδαμε να γίνεται στο Facebook, αλλά γίνεται ήδη και θεσμικά, γιατί όταν εγώ ανοίξω ένα blog, για να πω την άποψή μου, ενώ δίπλα λέει τη δική του το CNN, τεχνικά δεν ακουγόμαστε το ίδιο για πάρα πολλούς λόγους. Το ίδιο το σύστημα που εμπορευματοποιεί τον μηχανισμό της πληροφορίας κάνει μια λογοκρισία, την οποία δεν αντιλαμβανόμαστε. Κατά την περίοδο των αμερικανικών εκλογών, το Facebook και το Twitter μπλόκαραν τον DonaldTrump, γεγονός που έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από μεγάλη μερίδα του κόσμου. Η συγκεκριμένη λογοκρισία γιατί να είναι λιγότερο κατακριτέα. Υπάρχουν φωνές που πρέπει να φιμώνονται; Ναι, υπάρχουν φωνές που πρέπει να φιμώνονται, το θέμα είναι ποιος τις φιμώνει. Όταν ο Trump έλεγε «Πιείτε χλωρίνη, για να μην κολλήσετε covid», κάποιοι το έκαναν και πέθαναν, μπορεί να μην τον μπλόκαραν γι’ αυτό, αλλά μπορώ να καταλάβω τη διαγραφή των λογαριασμών του, όπως θα καταλάβαινα και το μπλοκάρισμα σελίδων που ενισχύουν παιδόφιλους ή ναζιστές. Το ερώτημα είναι ποιος αποφασίζει να γίνει αυτή η φίμωση και φυσικά αν δεν υπάρχει προς αυτόν δημοκρατικός έλεγχος, τότε μιλάμε για δικτατορία. Δεν θα έπρεπε να μπορούν δύο ιδιωτικές εταιρείες, το Facebook και το Twitter, να φιμώσουν τον Πρόεδρο της Αμερικής, είναι ό,τι πιο επικίνδυνο έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια στο internet, άσχετα με το πόσο μισούμε τον Trump. Έχει γίνει ποτέ κάποια προσπάθεια να ενωθούν κάποιες ανεξάρτητες φωνές, ώστε να δυναμώσουν και να ακούγονται πιο έντονα; Δεν έχει γίνει κάποια τέτοια προσπάθεια και αυτό είναι πρωτίστως δική μας ευθύνη, γιατί ο καθένας θέλει να έχει το μαγαζάκι του. Από την άλλη δεν είναι και απλό, γιατί το να στηθεί ένα τέτοιο μέσο απαιτεί τον κεντρικό πυρήνα μιας συντακτικής ομάδας που θα πληρώνεται και θα ζει μόνο από αυτό, πράγμα που είναι σχεδόν αδύνατο. Στο παρελθόν υπήρξαν δήθεν συνεργατικά μέσα που ξεκίνησαν ηρωικά και κατέληξαν να εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους. Οι δημοσιογράφοι, πόσο μάλλον τα Σωματεία μας, δεν θα έπρεπε να έχουμε αντιδράσει από τη στιγμή που υπάχθηκε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (Α.Π.Ε.) στο Μέγαρο Μαξίμου; Φυσικά. Τα παλιά λατινοαμερικανικού τύπου πραξικοπήματα ξεκινούσαν με κάποια στρατιωτικά οχήματα που σταματούσαν έξω από το Ραδιομέγαρο της εκάστοτε χώρας, μετά πήγαιναν στο Προεδρικό Μέγαρο να συλλάβουν τους πολιτικούς και στο τέλος στο Κοινοβούλιο. Το πρώτο μέλημα των πραξικοπηματιών ήταν να ελέγξουν ραδιόφωνο και τηλεόραση και αυτή ήταν και από τις πρώτες κινήσεις που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πήρε υπό την εποπτεία του την ΕΥΠ, την ΕΡΤ και το ΑΠΕ από τις πρώτες μέρες που ανέλαβε. Από εκεί και πέρα δεν συζητάμε για οποιουδήποτε είδους ανεξαρτησία. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι ότι το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων έβγαλε την είδηση ότι συγγενείς θυμάτων τρομοκρατίας καταδικάζουν την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, που είναι δικαίωμά τους και πολύ καλά κάνουν, αλλά ποιοι είναι αυτοί οι συγγενείς θυμάτων; Δεν υπήρχε ούτε μία υπογραφή και από τη στιγμή που το Α.Π.Ε. ελέγχεται από τον πρωθυπουργό, πώς μπορούμε να ξέρουμε αν ήταν πολλοί, ένας ή κανένας συγγενής θύματος; Κι όμως, αυτή η είδηση έπαιξε παντού, χωρίς κανένας δημοσιογράφος να σχολιάσει ότι μας δίνετε την είδηση, αλλά χωρίς την πηγή. Στα πρόσφατα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη, όσοι ενημερώνονται από τα παραδοσιακά μέσα, έβλεπαν την είδηση «Επίθεση 30 ατόμων σε αστυνομικές δυνάμεις», ενώ Νο 1 στις τάσεις του twitter ήταν το βίντεο με την ξεκάθαρη επίθεση αστυνομικών σε πολίτη. Συζητάμε πλέον για διαφορετικές ταχύτητες στην ενημέρωση; Είναι για πολλούς λόγους προβληματική αυτού του είδους η ενημέρωση. Όσοι παρακολουθούν μόνο τηλεόραση, είδαν μονταρισμένα πλάνα και ανακοινώσεις ή διαρροές από τη ΓΑΔΑ και δεν είχαν ιδέα για όσα συζητιούνταν στο internet. Από την άλλη και στο internet δεν συζητούσαμε όλοι τα ίδια. Λόγω του echo chamber, είμαστε όλοι σε μια φούσκα και για εμπορικούς λόγους το Facebook και το Twitter μάς προβάλλουν τις απόψεις με τις οποίες ξέρουν ότι θα συμφωνήσουμε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι προοδευτικοί να βλέπουν διαφορετικές ειδήσεις από τους φιλοκυβερνητικούς. Προφανώς είναι πολύ καλύτερα από το να μην υπήρχε το internet, και αυτές είναι οι μέρες που πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στους πολίτες- δημοσιογράφους. Μπορούν οι πολίτες-ρεπόρτερ να καλύψουν ένα κενό πρωτογενούς πληροφόρησης από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Δεν μπορούμε να έχουμε την αίσθηση ότι η κυβέρνηση θα καταλάβει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και εμείς θα κάνουμε αντάρτικο από τα social media. Σε κάποιους τομείς οι πολίτες μπορούν να καλύψουν το κενό των ΜΜΕ, αλλά στους περισσότερους, όχι. Για παράδειγμα, στο ρεπορτάζ δρόμου, όπου το κινητό είναι το ίδιο ο ρεπόρτερ, επειδή είναι περισσότεροι οι πολίτες, θα κάνουν σαφώς καλύτερη δουλειά, γιατί θα δώσουν πληροφορίες από παντού. Όταν όμως η έρευνα απαιτεί έρευνα σε αρχεία, ταξίδια στο εξωτερικό, επαφές -ακόμα και μυστικές- με πληροφοριοδότες, αυτά δεν μπορούν να τα κάνουν οι πολίτες. Ένας άνθρωπος, όσες ικανότητες και να έχει, δεν μπορεί να κάνει ένα πλήρες ρεπορτάζ όπως οι μεγάλες δημοσιογραφικές έρευνες του παρελθόντος. Όταν ο New Yorker έλεγε στον Seymour Hersh, θα σε πληρώνω για έναν μήνα να κάνεις ένα θέμα, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για μεγάλο κόστος και πέρα από το κόστος απαιτούνται δεξιότητες. Υπάρχει όμως ερευνητική δημοσιογραφία, ειδικά στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό; Η σύλληψη του JulianAssange ήταν προάγγελος της ποινικοποίησης της ερευνητικής δημοσιογραφίας; Σίγουρα η σύλληψη Assange είναι ποινικοποίηση της ερευνητικής δημοσιογραφίας και αυτό ήταν και το κυρίαρχο μήνυμα που ήθελαν να στείλουν οι Η.Π.Α σε όλο τον κόσμο. Να μην ξεχνάμε ότι τα Wikileaks στην Ελλάδα αποκάλυψαν τη σχέση με την αμερικανική πρεσβεία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και του Γιώργου Μπαμπινιώτη, τις επαφές της Aegean και του Κοπελούζου, την εμπλοκή της τότε υπουργού Παιδείας, Άννας Διαμαντοπούλου, που συζητούσε για θέματα ιδιωτικοποίησης και πώς θα βοηθήσει το Deree. Δεν λέω ότι οι επαφές αυτές ήταν κολάσιμες, αλλά χωρίς τα Wikileaks δεν θα τις γνωρίζαμε. Στη συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι οι κακοί Αμερικανοί, πάρα πολλοί πολιτικοί και επιχειρηματίες στην Ελλάδα θεωρώ ότι είναι πανευτυχείς που αυτού του είδους η έρευνα ελέγχθηκε και να μην ξεχνάμε ότι αυτό έγινε με βασανισμό του δημοσιογράφου, γιατί ο Ο.Η.Ε μιλάει για ψυχολογικά βασανιστήρια του Assange. Επιπλέον, εκτός από την παράμετρο του πολιτικού ελέγχου του ρεπορτάζ, υπάρχει και ο παράγοντας του κόστους. Η δημοσιογραφική έρευνα είναι πολύ ακριβό προϊόν για να παραχθεί, ειδικά σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Μεταδίδονται αμιγώς οι ειδήσεις, ή μπολιάζονται με τη δημοσιογραφική γνώμη; Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πρόσφατος δριμύς σχολιασμός από χρήστες των social media για τον τρόπο που o Στέλιος Κυμπουρόπουλος ψήφισε στο θέμα με τις αμβλώσεις. Ο τίτλος που έβγαλε όλος ο φιλοκυβερνητικός Τύπος ήταν «Επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στον Κυμπουρόπουλο», δηλαδή δεν δέχονται πλέον την ίδια την πληροφορία και όποιος ασκεί κριτική, τεκμαίρεται ότι είναι ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, θα έπρεπε να χαίρεται ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποδίδουν όλη την κριτική σε ένα κόμμα εν υπνώσει, αλλά ούτε αυτό δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί. Όταν βλέπεις το hashtag #ΑΡΔ (αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι) να φιγουράρει συχνά στην κορυφή των τάσεων του twitter, αισθάνεσαι άσχημα; Μας αξίζει, προφανώς δεν εξισώνω τους πάντες, και νομίζω πως ούτε εκείνοι που το γράφουν εξισώνουν τους πάντες, αλλά θα έπρεπε να έχουμε κάνει πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια ώστε να διαχωρίσουμε τον εαυτό μας από τους αλήτες και τους ρουφιάνους και να δηλώσουμε δημοσιογράφοι, αλλά δεν το έχουμε κάνει ούτε σε προσωπικό, ούτε σε επίπεδο Ενώσεων. Υπάρχει και αυτή η «omerta» μεταξύ των δημοσιογράφων, που δεν πρέπει να θίγουμε τον συνάδελφο λόγω μιας δήθεν αντίληψης αλληλεγγύης. Λυπάμαι, αλλά είναι κομμάτι της δουλειάς μας. Αν θες να ελέγχεις την εξουσία, ο παρουσιαστής του δελτίου ειδήσεων είναι η απόλυτη εξουσία και πρέπει να ξεκινήσεις τον έλεγχο από εκείνον, αλλιώς έχεις χάσει το παιχνίδι. Ποιο πιστεύεις ότι θα είναι το μέλλον της ελληνικής δημοσιογραφίας; Μαύρο φαίνεται, αλλά μέσα σε τέτοιες καταστάσεις μπορεί να δημιουργηθούν πράγματα από εκεί που δεν το περιμένεις. Η ανεξάρτητη ελληνική δημοσιογραφία του internet θεωρώ ότι δημιουργήθηκε μετά τον Δεκέμβρη του 2008, όταν ένα καθεστώς όπου ακούγαμε μόνο τα δελτία Τύπου της αστυνομίας, εκτίναξε ομάδες και δημιούργησε βάσεις. Προηγούμενες γενιές δημοσιογράφων έμπαιναν φυλακή, επειδή μετέδιδαν ειδήσεις. Τώρα έχουμε πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα να βρούμε τα όρια του συστήματος ενημέρωσης και να τα σπάσουμε. Ένα παράδειγμα που έδειξε τα όρια της ενημέρωσης είναι ότι φέτος που συμπληρώνονται 30 χρόνια από τη μέρα που μπήκαν στη φυλακή 7 εκδότες και δημοσιογράφοι, επειδή δημοσίευσαν την προκήρυξη της 17 Νοέμβρη, το Facebook κατέβασε ανάρτηση του Έκτορα Κουφοντίνα με το μήνυμα του πατέρα του για τον τερματισμό της απεργίας πείνας. Προφανώς δεν συμφωνούμε με την τρομοκρατία και το μήνυμα του Κουφοντίνα μπορεί να είναι κατάπτυστο, αλλά είμαστε δημοσιογράφοι και έχουμε το δικαίωμα να μεταδώσουμε την είδηση. Οφείλουμε να παλέψουμε για αυτό το δικαίωμα. Ολόκληρη η συνέντευξη του Άρη Χατζηστεφάνου τη διαβάζετε εδώ: https://popaganda.gr/
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Μία νέα πλατφόρμα για τις εφαρμογές των ασφαλισμένων του δημιούργησε ο ΕΔΟΕΑΠ με ευκολότερη πρόσβαση για όλους, καθώς απαιτούνται μόνον οι κωδικοί taxisnet για την είσοδο. Δε θα χρειάζεται πλέον ο ασφαλισμένος να κάνει εγγραφή ή να ανανεώνει τους κωδικούς πρόσβασής του. Στην πλατφόρμα αρχικά ενσωματώνεται η εφαρμογή των ηλεκτρονικών ραντεβού, που αφορά σε όλα τα ιατρεία και τις ειδικότητες εντός του Οργανισμού στην Αθήνα (εκτός του μικροβιολογικού, του ακτινολογικού και του οδοντιατρικού τμήματος). Ο ασφαλισμένος επιλέγει τον ιατρό ή τον ψυχολόγο, καταλήγοντας, βάσει της διαθεσιμότητας, στην ημέρα και ώρα του ραντεβού που επιθυμεί. Η νέα αυτή πλατφόρμα βασίζεται σε τεχνολογίες αιχμής, με στόχο να ενσωματώσει στην πορεία τις υφιστάμενες και υπό δημιουργία ηλεκτρονικές υπηρεσίες-εφαρμογές για τους ασφαλισμένους του Οργανισμού, προσφέροντας, με μία είσοδο, πρόσβαση σε όλες.
Πρωτοβουλία για την Ανατροπή Ενάντια στον κυβερνητικό αυταρχισμό, την προσπάθεια λογοκρισίας, φίμωσης και ποινικοποίησης της δημοσιογραφικής δουλειάς Τα πρόσφατα εξώδικα αστυνομικών που στάλθηκαν κατά εφημερίδων επειδή δημοσίευσαν επώνυμες καταγγελίες για βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, σε συνδυασμό με τις απειλές για μηνύσεις και αγωγές, τη μήνυση και απόπειρα σύλληψης δημοσιογράφου, προσθέτουν μια ακόμη ψηφίδα στο μωσαϊκό της αυταρχικής κυβερνητικής επίθεσης στο δικαίωμα της ενημέρωσης. Άλλωστε, των εξωδίκων είχε προηγηθεί η ίδια η επιλογή της ΕΛΑΣ να διαψεύσει κατηγορηματικά τις καταγγελίες, παρότι αυτές απλώς επιβεβαίωναν στοιχεία που είναι γνωστά σε όσους παρακολουθούν τη δράση της σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση της ΝΔ υλοποιεί ένα πολιτικό σχέδιο περιορισμού του δικαιώματος στη διαδήλωση και τη διαμαρτυρία, όπως φάνηκε και από τον χουντικής έμπνευσης νόμο για τις διαδηλώσεις που ψήφισε. Τα γεγονότα αυτά δεν είναι μεμονωμένα. Είχαν προηγηθεί οι προτάσεις του υπουργείου Προστασίας Πολίτη για «ειδικούς χώρους» για δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ ώστε να μην μπορούν ουσιαστικά να καλύψουν τις περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας στη διάρκεια διαδηλώσεων, η εφαρμογή αυτών των προτάσεων κατά την εκκένωση της Πρυτανείας του ΑΠΘ, τα επανειλημμένα περιστατικά αστυνομικής βίας κατά δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ. Όλα στο φόντο των καταγγελιών για συστηματική προσπάθεια φίμωσης και λογοκρισίας ενημερωτικών ιστοσελίδων και δημοσιογράφων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με μορφή και μεθοδολογία που κατεξοχήν παραπέμπει σε κυβερνητικές παρεμβάσεις προς τις εταιρείες που διαχειρίζονται τους «κανόνες κοινότητας» και έχουν συναλλαγές με το κράτος. Άλλωστε, οι πολιτικές παρεμβάσεις για να σιωπήσουν ενοχλητικές φωνές και απόψεις είναι γενικευμένες και το βλέπουμε ακόμη και σε τοπικά μέσα. Τα παραπάνω έρχονται να συναντήσουν την ιδιαίτερα αρνητική συνθήκη μέσα στα ίδια τα ΜΜΕ, τους πολλαπλούς και πολυεπίπεδους δεσμούς ανάμεσα στην κυβέρνηση της ΝΔ και τους ολιγάρχες των ΜΜΕ, δεσμούς που ενισχύονται από την κυβέρνηση με διάφορες άμεσες και έμμεσες επιδοτήσεις με δημόσιο χρήμα (λίστα Πέτσα, μείωση δόσεων για τηλεοπτικές άδειες, αναστολές συμβάσεων) και διαμορφώνουν (μαζί με τους φρενήρεις ρυθμούς δουλειάς και την εργασιακή επισφάλεια των συναδέλφων) ασφυκτική πίεση για αναπαραγωγή του κυρίαρχου αφηγήματος, για παραβίαση των κανόνων δεοντολογίας και μετατροπή της ενημέρωσης σε μηρυκασμό των κυβερνητικών non paper και «διαρροών». Η κατάσταση πλέον είναι οριακή και διακυβεύει τη δυνατότητα της κοινωνίας να έχει μια στοιχειωδώς αντικειμενική ενημέρωση, διακινδυνεύει ένα θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα. Απέναντι σε αυτό οι μαχόμενες και μαχόμενοι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να παραμείνουν απαθείς. Η απλή διεκτραγώδηση της κατάστασης δεν επαρκεί. Αυτό που χρειάζεται είναι να ξαναβγεί μπροστά η αγωνιστική διεκδίκηση και απέναντι στην κυβέρνηση και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και απέναντι στην εργοδοσία και τη διαρκή υπονόμευση της δημοσιογραφικής δουλειάς μέσα στα ΜΜΕ. Ήρθε η ώρα τα σωματεία του Τύπου και το διασωματειακό να περάσουν από την απλή έκδοση ανακοινώσεων στην αγωνιστική δράση. Η διοργάνωση κοινής μαζικής αγωνιστικής κινητοποίησης ως απάντηση στο κλίμα αυταρχισμού, τις πολλαπλές προσπάθειες λογοκρισίας και φίμωσης και την επιχείρηση ποινικοποίησης της δημοσιογραφικής δουλειάς οφείλει να είναι το πρώτο βήμα σε αυτή τη διπλή διεκδίκηση.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, μετά τις πληροφορίες για ένταλμα σύλληψης εναντίον του Κώστα Βαξεβάνη και αφού διασταύρωσε τα πραγματικά περιστατικά, εκφράζει την έντονη.. αντίθεσή του στην απόπειρα ενεργοποίησης του αυτόφωρου, λίγη ώρα πριν εκπνεύσει, με τη διαδικασία του «Δελτίου αναζήτησης μηνυόμενου», η οποία παρακάμπτει τον εισαγγελέα. Τέτοιες ενέργειες στρέφονται ευθέως κατά των δικαιωμάτων της ελευθερίας της έκφρασης, η οποία δεν πρέπει να οδηγείται στο αυτόφωρο.
Κινητικότητα από την οικογένεια Μπόμπολα στον χώρο των media, έπειτα από αρκετό καιρό. Με αίτηση που κατέθεσε στη Γενική Γραμματεία Εμπορίου τον περσινό Ιούλιο η Μαρία Μπόμπολα, κόρη του.. Γιώργου Μπόμπολα και μέτοχος στην «Πήγασος» κατοχύρωσε, όπως γράφει το e-tetradio, ως φυσικό πρόσωπο τον τίτλο και το λογότυπο του «Σινεμά». Είναι το περιοδικό για τον κινηματογράφο που εξέδιδε ο όμιλος μέχρι που ανέστειλε τη λειτουργία του, το 2017 επί Φώτη Μπόμπολα.
Ετσι λοιπόν πήρε πίσω το «Σινεμά» η οικογένεια Μπόμπολα, ένα από τα περιοδικά που εξέδιδε ο όμιλός της, η «Πήγασος».
Ο Θοδωρής Λιβάνιος χαρακτήρισε παράλογο φόρο το 2% επί του τζίρου των εκδοτικών επιχειρήσεων υπέρ του ΕΔΟΕΑΠ και προανήγγειλε ομάδα εργασίας για θέματα Τύπου στο Μέγαρο Μαξίμου. Τη σύσταση ομάδας εργασίας για τα θέματα του Τύπου στο Μέγαρο Μαξίμου ανακοίνωσε ο Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Θεόδωρος Λιβάνιος σε τηλεδιάσκεψη που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 18.03.2021 με τους Προέδρους των Ενώσεων Εκδοτών (ΕΔΙΠΤ, ΣΗΠΕ και ΕΙΕΤ). Στην τηλεδιάσκεψη,ο κ. Λιβάνιος χαρακτήρισε παράλογο φόρο το 2% επί του τζίρου των εκδοτικών επιχειρήσεων υπέρ του ΕΔΟΕΑΠ και ανακοίνωσε ότι μέχρι το τέλος της επόμενης εβδομάδας αναμένεται να οριστικοποιηθεί η ΚΥΑ αναφορικά με τους όρους και τις προϋποθέσεις υπαγωγής των επιχειρήσεων ΜΜΕ στην επιδότηση των οφειλών προς τον ΕΔΟΕΑΠ από το 2017 έως το 2020 σύμφωνα με το ν. 4779/2021. Σημείωσε δε ότι μέλημα της κυβέρνησης είναι να γίνουν συντονισμένες κινήσεις από όλες τις πλευρές, προκειμένου να εξευρεθεί μια μόνιμη λύση. Aναλυτικότερα, ο υφυπουργός υιοθέτησε την πρόταση των φορέων, να ωριμάσουν με τακτικές και χρονικά πυκνές διαδικασίες, οι ρυθμίσεις όλων των εκκρεμοτήτων, που περιγράφουν σήμερα ένα σμπαραλιασμένο τοπίο και στην συνέχεια να νομοθετηθεί σύγχρονο πλαίσιο λειτουργίας. Να αποφεύγεται η σκόρπια αντιμετώπιση των ζητημάτων του περιφερειακού και κλαδικού Τύπου με έκτακτες τροπολογίες σε αλλότρια νομοσχέδια, που συντηρούν έτσι μια συγκεχυμένη εικόνα και μια αποδομημένη δημόσια συζήτηση. Ο Θ. Λιβάνιος ανακοίνωσε την πρόθεσή του, ο διάλογος αυτός να γίνει στο επίπεδο του δικού του χαρτοφυλακίου (σ.σ. στο Μαξίμου) υπό την εποπτεία του και γι' αυτό θα ορίσει τους συνεργάτες του στην ομάδα εργασίας εντός των προσεχών ημερών. Όσον αφορά το σχέδιο στήριξης του Περιφερειακού Τύπου, όπως προέκυψε από την τηλεδιάσκεψη, σύμφωνα με το advertising.gr, αυτή την στιγμή βρίσκεται στο υπουργείο Οικονομικών. Στην συνέχεια θα τεθεί σε γνώση της Διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ. Με την επιστροφή του Σχεδίου στο Μαξίμου θα ανακοινωθεί το ύψος, η διάρκεια του Προγράμματος, οι όροι και οι προϋποθέσεις υπαγωγής σ' αυτό των επιχειρήσεων περιφερειακού Τύπου. Σύμφωνα με τις διατάξεις του πρόσφατου, σχετικού νόμου από τους πόρους του Προγράμματος θα χρηματοδοτηθούν οι οφειλές που δημιουργήθηκαν έναντι του ΕΔΟΕΑΠ για το 2%. Ο Θ. Λιβάνιος επανέλαβε ότι οι επιχειρήσεις που δεν οφείλουν στο Ταμείο θα χρηματοδοτηθούν αναλόγως από το Πρόγραμμα. Ο υφυπουργός στον πρωθυπουργό για θέματα Τύπου δεν διευκρίνισε το ύψος και τη διάρκεια του Προγράμματος. Ενώ απέφυγε να δεσμευτεί για τη διατήρηση ή όχι της επιπλέον εργοδοτικής εισφοράς 2%, την εξαίρεση του περιφερειακού, κλαδικού Τύπου από αυτήν την υποχρέωση, εναλλακτικά τη χρηματοδότηση επ' αόριστον και από τον κρατικό προϋπολογισμό των οφειλών του 2%, την επέκταση της ρύθμισης των οφειλών σε 72 δόσεις και απέναντι στον ΕΦΚΑ. Στην τηλεδιάσκεψη την ΕΔΙΠΤ εκπροσώπησε ο Πρόεδρος Μιχάλης Σαββάκης, ο οποίος τόνισε την ανάγκη δημιουργίας ενός νέου Μητρώου Τύπου που θα περιλαμβάνει το σύνολο του Τύπου με κριτήρια και προϋποθέσεις, αλλά χωρίς αποκλεισμούς, καθώς το Μητρώο Περιφερειακού Τύπου που συστάθηκε πρόχειρα από την προηγούμενη κυβέρνηση αφορά μόνο τις εφημερίδες που παίρνουν διακηρύξεις του Δημοσίου. Ο κ. Λιβάνιος κράτησε σημειώσεις για όλα τα θέματα και υποσχέθηκε ότι θα είναι σε στενή συνεργασία τόσο ο ίδιος όσο και οι συνεργάτες του με τις Ενώσεις, προκειμένου να διευθετούνται ένα ένα τα ζητήματα.
Κοινή ανακοίνωση ΕΣΗΕΑ-ΕΠΗΕΑ-ΕΤΗΠΤΑ Η εργασία στις ημερήσιες εφημερίδες των Αθηνών, στους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς, στις ιστοσελίδες και το ΑΠΕ-ΜΠΕ κατά την αργία της 25ης Μαρτίου ρυθμίζεται, σύμφωνα και με τις ισχύουσες Σ.Σ.Ε. ως εξής:ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ Κατά την αργία της Πέμπτης, 25 Μαρτίου 2021, οι συντάκτες του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και των ιστοσελίδων, εφόσον περιλαμβάνονται στις καταστάσεις, θα εργαστούν σύμφωνα με τα οριζόμενα στις αντίστοιχες ΣΣΕ, που καθορίζουν και την αμοιβή τους για Κυριακές και αργίες. ΑΠΕ-ΜΠΕ Κατά την αργία της Πέμπτης, 25 Μαρτίου 2021, οι συντάκτες του ΑΠΕ – ΜΠΕ, εφόσον περιλαμβάνονται στις καταστάσεις, θα εργαστούν και θα αμειφθούν σύμφωνα με τα οριζόμενα στην από 5.6.2019 ΣΣΕ για τους όρους εργασίας των δημοσιογράφων που απασχολούνται στο Δημόσιο, τα ΝΠΔΔ, τους ΟΤΑ και τα ΝΠΙΔ, όπως ορίζονται στο άρ. 1 του Ν. 3429/2005. – Την Τετάρτη, 24.03.2021, θα κυκλοφορήσουν όλες οι εκδόσεις. – Την Πέμπτη, 25.03.2021, θα κυκλοφορήσουν μόνο οι πρωινές εφημερίδες. – Την Παρασκευή, 26.03.2021, θα κυκλοφορήσουν μόνο οι απογευματινές εφημερίδες. ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ (ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ) – Την Τετάρτη, 24.03.2021, θα κυκλοφορήσουν όλες οι εκδόσεις. – Την Πέμπτη, 25.03.2021, δεν θα κυκλοφορήσει ΚΑΜΙΑ εφημερίδα. – Την Παρασκευή, 26.03.2021, θα κυκλοφορήσουν κανονικά όλες οι αθλητικές εφημερίδες ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ & ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ Οι συνάδελφοι των οικονομικών και διοικητικών υπηρεσιών κατά την αργία της Πέμπτης, 25 Μαρτίου 2021 δεν θα εργαστούν. ΤΕΧΝΙΚΟΙ ΤΥΠΟΥ Οι τεχνικοί τύπου θα εργαστούν κατά τις παραπάνω αργίες ανάλογα με τις ημέρες κυκλοφορίας των εφημερίδων.
Τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη ήταν μια καμπή από πολλές απόψεις. Έφεραν στο προσκήνιο κάτω από πολλούς προβολείς την εγκληματική διαχείριση της πανδημικής κρίσης Covid19 από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ανέδειξαν πως η επιλογή καταστολής είναι η σφραγίδα της στην αντιμετώπιση της υγιεινομικής κρίσης αλλά και η μόνη απάντηση της νεοφιλεύθερης πολιτικής. Τα παρακάτω κείμενα αναρτήθηκαν στο Facebook το διήμερο 8 και 9 Μαρτίου και δημοσιεύονται στο blog μας ως ενδεικτικά για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Του Dimitris Soultas Εκείνο που θεωρώ σοβαρότερο απ’ όλα όσα συνέβησαν τις τελευταίες μέρες είναι το γεγονός ότι το Μαξίμου ήταν αυτό που έστειλε non paper σε βουλευτές και στελέχη, όπου υπήρχε ο “φάκελος” του πολίτη που κακοποιήθηκε (ονοματεπώνυμο, πολιτική ένταξη, συγκεντρώσεις στις οποίες συμμετείχε). Την ύπαρξη αυτού του non paper παραδέχθηκαν έμμεσα ο Κυρανάκης και ευθέως ο Καλλιάνος. Δεν πρόκειται εν ολίγοις για μία πρωτοβουλία του Κυρανάκη να “ψάξει”, είναι κυβερνητική επιλογή από τη μία να δηλώνουν οι βουλευτές ότι δεν συμφωνούν με τη στάση του αστυνομικού και στο αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο να επιτίθενται στο θύμα, βγάζοντας στη φόρα όλα τα προσωπικά δεδομένα. Η δήλωση της Πελώνη, μπορεί να προκαλεί γέλιο με το ασυνάρτητο “πρόσωπα που φαίνονται στην κάμερα είναι τα πρόσωπα που φαίνονται στν κάμερα”, αλλά κι εδώ υπάρχει μια εξωφρενική παραδοχή. Άπαξ και ένας πολίτης έχει καταγραφεί σε βίντεο ένας βουλευτής μπορεί να βγάλει στον αέρα ονοματεπώνυμο και πολιτική ένταξη. ‘Ηδη βλέπω ότι διάφοροι πρόθυμοι έχουν αρχίσει να στοχοποιούν και αυτόπτες μάρτυρες “αποκαλύπτοντας” ότι ανήκουν σε πολιτικά σχήματα της Αριστεράς. Το “αριστερός” δεν χρησιμοποιείται για να περιγράψει την πολιτική θέση ενός πολίτη, αλλά είναι απόδειξη ενοχής. Στο non paper υιοθετούνται επίσης όλοι οι ισχυρισμοί της Αστυνομίας, με κορυφαίο το “προσπάθησε να αφαιρέσει το όπλο του αστυνομικού”, κάτι που μπορεί να μη φαίνεται πουθενά στο βίντεο, αλλά ήδη άλλοι πρόθυμοι διακινούν “ντοκουμέντο” όπου ο πολίτης υποτίθεται ότι έχει αφαιρέσει το όπλο, το οποίο περιέργως φαίνεται να παραμένει στη θήκη που υπάρχει στο δεξί πόδι του αστυνομικού. Η βίαιη συμπεριφορά ενός αστυνομικού μπορεί να παρουσιαστεί ως “μεμονωμένο” περιστατικό (αν και τα “μεμωνομένα” έχουν γίνει σχεδόν καθημερινά). Η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης όμως να δίνει γραμμή με φακελώματα πολιτών δεν είναι “μεμονωμένη”. Είναι κεντρική πολιτική επιλογή και αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την ίδια τη Δημοκρατία. Της Maria Louka· Απίστευτη on air λογοκρισία
Αναδημοσιεύουμε από τη σελίδα τουΝΑΡ παρέμβαση του Μιχάλη Ρίζο εντατικολόγου γιατρού, πρόεδροτου Συλλόγου εργαζομένων στο νοσοκομείο Αττικό και μέλος της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ για τα εμβόλια. Μια χρήσιμη παρέμβαση στον διάλογο που διεξάγεται. Η συζήτηση για τα εμβόλια – στο έδαφος της πανδημίας Covid19 και όχι μόνο, έχει ανάψει για τα καλά. Μια ιστορική, παγκόσμια κατάκτηση της επιστήμης και της δημόσιας υγείας που σώζει εκατομμύρια ζωές κάθε χρόνο, έχει συμβάλει σημαντικά στον δραστικό περιορισμό της παιδικής θνησιμότητας, έχει τιθασεύσει ή/και εξαλείψει μια σειρά θανατηφόρα και μεταδοτικά λοιμώδη νοσήματα, είναι σήμερα αντικείμενο προβληματισμού, σκεπτικισμού, ανησυχίας, φόβου (ή και λατρείας). Η κυβέρνηση παρουσιάζει το νέο Euro – εμβόλιο ως πανάκεια «για τη λύση του δράματος» της πανδημίας και οργανώνει την τηλεοπτική του πρεμιέρα, οι συνωμοσιολόγοι το συνδέουν με δεκάδες τρομερά και φοβερά, ακόμα και με μεταλλάξεις του ανθρώπινου είδους, οι έμποροι της Pfizer, της AstraZeneca και των άλλων πολυεθνικών τρίβουν τα χέρια τους από τα πανάκριβα συμβόλαια. Την ίδια στιγμή, οι ποσότητες των εμβολίων δεν επαρκούν ως τώρα ούτε καν για τις ευπαθείς ομάδες, ενώ ο ανταγωνισμός εταιρειών, κρατών και καπιταλιστικών ολοκληρώσεων για το πιο «καλό» εμβόλιο καλά κρατεί. Τι ακριβώς συμβαίνει; ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΠΡΩΤΗ Τα εμβόλια όπως και όλες οι θεραπευτικές δράσεις, επεμβαίνουν εξωγενώς στις λειτουργίες των συστημάτων του ανθρώπινου οργανισμού, όχι τυχαία και τυφλά, αλλά στοχευμένα και σχεδιασμένα, με βάση την κατανόηση της παθοφυσιολογίας των νοσημάτων. Η Iατρική, όπως κάθε επιστήμη, αποτελεί κοινωνικά δημιουργημένη, σωρευμένη ανθρώπινη γνώση που προκύπτει από την επέμβαση του ανθρώπου πάνω στη φύση (και τον ίδιο τον άνθρωπο) με στόχο τη διαρκή βελτίωση του επιπέδου ζωής. Ακριβώς λόγω αυτής της στόχευσης, το ζήτημα αυτό είναι συνδεδεμένο με την ταξική πάλη και την ανατροπή των εκμεταλλευτικών κοινωνιών. Ο άνθρωπος δεν «συλλέγει» απλά από τη φύση, τη μεταμορφώνει ταυτόχρονα, δρα ως υποκείμενο, μεταμορφούμενος κι ο ίδιος ως μέρος της. Αν είναι να καταργηθεί η ιατρική παρέμβαση ή να αντικατασταθεί από τους ομοιοπαθητικούς, τους βοτανιστές, τους ειδικούς της «θείας κοινωνίας» ή τους «μάγους» της φυλής, στο όνομα τού να δράσει από μόνη της η Φύση και η φυσική ανοσία, ας μας το πουν ξεκάθαρα όσοι το πιστεύουν. Η φανερή ή υπόρρητη έκταση τέτοιων αντιλήψεων υποδηλώνει ότι το πρόβλημα είναι βαθιά φιλοσοφικό και σχετίζεται με τον σύγχρονο αντιδραστικό ανορθολογισμό που προκύπτει από τα σπλάχνα του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Ο Μαρξ στις Θέσεις για τον Φόιερμπαχ σημείωνε: «Η κυριότερη ατέλεια όλου του υλισμού ως τώρα -βάζοντας μαζί και το φοϊερμπαχικό υλισμό- είναι πως το αντικείμενο, η πραγματικότητα, ο αισθητός κόσμος, γίνεται αντιληπτός μόνο με τη μορφή του αντικειμένου ή της άμεσης παράστασης (Anschauung), όχι όμως σαν ανθρώπινη υλική δραστηριότητα ή σαν πράξη, όχι υποκειμενικά. Ο Φόιερμπαχ δεν αντιλαμβάνεται την ίδια την ανθρώπινη δραστηριότητα σαν δραστηριότητα πάνω σε αντικείμενα.» Και για να παραφράσουμε την περίφημη ρήση του «Οι φιλόσοφοι εξηγούσαν μόνο τον κόσμο με διάφορους τρόπους. Το ζήτημα είναι να τον μεταβάλουμε.», θα λέγαμε ότι ως τώρα, οι διάφοροι κορωνοϊολόγοι και κατήγοροι του εργαζόμενου που «δεν προσέχει και είναι ανεύθυνος», τρομοκρατούσαν τον κόσμο ενώ τον εγκατέλειπαν έκθετο στην πανδημία μέσα στους χώρους δουλειάς και το μη θωρακισμένο ΕΣΥ. Το ζήτημα της μαχόμενης ιατρικής είναι να θεραπεύσει τον ασθενή και να περιορίσει – εξαφανίσει την πανδημία. ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
από τοinfo-war Θα το ξαναπούμε εμφατικά: ένα τροχαίο δυστύχημα δεν αποτελεί από μόνο του πολιτικό ζήτημα. Όταν όμως εμπλέκεται υπηρεσιακό όχημα της ασφάλειας βουλευτή (και δη της αδερφής του πρωθυπουργού), όταν το γεγονός αποσιωπάται μέχρι να έρθει η αντίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να το αναδείξει, όταν φαίνεται να μην τηρούνται τα πρωτόκολλα για περιπτώσεις σοβαρών ατυχημάτων, και όταν οι αρχές τραμπουκίζουν και διώχνουν μάρτυρες του γεγονότος, η πολιτική χροιά εισέρχεται μόνη της. Τώρα η διαρροή ενός αποσπάσματος βίντεο από κάμερα της Βουλής, που δείχνει το δυστύχημα μέχρι τη στιγμή της σύγκρουσης, αποκρύπτοντας τα όσα συνέβησαν έπειτα από αυτήν, δίνει τη δυνατότητα στον κυβερνητικό μηχανισμό, σε παραδοσιακά ΜΜΕ, αλλά και το διαδίκτυο, να πλασάρει το σενάριο «απλού δυστυχήματος», επιρρίπτοντας μάλιστα και ευθύνες στο θύμα. Τι κι αν είναι εμφανής από το βίντεο η παρανομία του υπηρεσιακού οχήματος, τι κι αν φαίνεται ότι κανείς από τους αστυνομικούς στην είσοδο της Βουλής δεν κάνει το στοιχειώδες, να διακόψει στιγμιαία την κυκλοφορία ώστε να ολοκληρωθεί έστω η παρανομία «ασφαλώς» — επώνυμα και ανώνυμα νεοδημοκρατικά τρολ, αλλά και «δημοσιογράφοι» όπως η Τατιάνα Στεφανίδου, έσπευσαν να μιλήσουν για την «ταχύτητα» του μοτοσυκλετιστή, συνεχίζοντας να εφαρμόζουν τεχνικές συγκάλυψης. Μόνο που πλέον, αφού η σιωπή για το γεγονός έχει σπάσει, η συγκάλυψη γίνεται μέσω της «αποσπασματικής αποκάλυψης». Για τους τύπους, θα πρέπει να ειπωθεί ότι η ταχύτητα με την οποία φαίνεται να κινείται ο διανομέας δεν προκύπτει οπτικά να είναι μεγαλύτερη από αυτή των υπόλοιπων οχημάτων στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας, αλλά και ότι η ταχύτητα εντός των ορίων του Κ.Ο.Κ. (δηλαδή 50 χλμ/ώρα) είναι περισσότερο από αρκετή για να προκαλέσει την εκτόξευσή του κατά τη στιγμή της σύγκρουσης. Η ευθύνη για το δυστύχημα είναι ολοφάνερη. Την έχει το υπηρεσιακό όχημα που παράνομα, και χωρίς παρέμβαση τροχονόμου, στρίβει αριστερά για να μπει στην είσοδο της Βουλής. Αλλά πλέον πρέπει να αναζητηθούν και ευθύνες για τη συγκάλυψη του γεγονότος. Για την ταχύτητα, όχι της μοτοσυκλέτας, αλλά της επιχείρησης επίρριψης υπαιτιότητας στο θύμα του τροχαίου, και για τις επιλεκτικές διαρροές που την επιτρέπουν.
Κουτί της Πανδώρας Σημείωση: Στο μεταξύ η κεντρική ΓΑΔΑ “Διαψεύδει ότι έστειλε εξώδικα σε εφημερίδες ή οποιοδήποτε ΜΜΕ”. Ή αδειάζει τους 22 αστυνομικούς ή παίζουν τον καλό και τον κακό μπάτσο, σαν να βρίσκονται σε ταινία…Η ΕΣΗΕΑ πάντως συνεχίζει να αδιαφορεί… Την ώρα που το Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛΑΣ ερευνά ήδη την υπόθεση του άγριου ξυλοδαρμού του Άρη Παπαζαχαρουδάκη στη ΝέαΣμύρνη, ο οποίος κατέθετε χθες Πέμπτη επί τρεις ώρες, η ΕΛ.ΑΣ… προσβεβλημένη απαντά με ένα προκλητικό και ασαφές εξώδικο στο Documento και την Εφημερίδα των Συντακτών. Στο προκλητικό αυτό εξώδικο η ΕΛ.ΑΣ. της αναίτιας βίας εκπροσωπούμενη από τους 22 αστυνομικούς που το υπογράφουν κάνει λόγο για αναίτια και άδικη στοχοποίηση της αστυνομίας μέσω δημοσιεύσεων καταγγελιών πολιτών που σχετίζονται με βασανιστήρια στο κτήριο της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης, ενώ την ίδια ώρα ψέγει τη δημοσιογραφική ικανότητα και δεοντολογία κατηγορώντας μας για… μη διασταυρωμένα ρεπορτάζ. Μάλιστα η ΕΛΑΣ προειδοποιεί (επί της ουσίας απειλεί) κιόλας τα δύο Μέσα ότι αν δεν ανακαλέσουν για τα ρεπορτάζ θα τα πάνε στα δικαστήρια.\ Έτσι την ώρα που η δημοκρατία μοιάζει να εκλείπει εξαιτίας –ανάμεσα σε άλλα – της αυθαιρεσίας των οργάνων της τάξης και την αλλεπάλληλη βίαιη καταστολή που δέχονται πολίτες σε ολόκληρη τη χώρα, η ΕΛΑΣ, το μέσο της επίτευξης του δόγματος νόμος και τάξη που εφαρμόζει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, επιδιώκει τη φίμωση του Τύπου επικαλούμενη μάλιστα την… ελευθεροτυπία αλλά και την ίδια τη δημοκρατία. Είναι πλέον η ώρα της ΕΣΗΕΑ να τοποθετηθεί για αυτή την πρωτοφανή προσπάθεια φίμωσης της ελευθεροτυπίας η οποία μάλιστα μεθοδεύεται χωρίς αιδώ στο όνομα της. Στο εξώδικο αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Οι συγκεκριμένες θέσεις και αιτιάσεις σας μας προσβάλλουν χωρίς λόγο, αφίστανται παντελώς της πραγματικότητας, δεν έχουν την ελάχιστη σχέση με την δεοντολογία, την ελευθεροτυπία, το δημοσιογραφικό λειτούργημα και προπάντων τη δημοκρατία εν έτει 2021». Παράλληλα χωρίς καν να ονοματίζουν σε ποιο δημοσίευμα ή αναδημοσίευση του Documento αναφέρονται, κάνουν λόγο για «εργαζόμενους αστυνομικούς που το μόνο που έπραξαν με αυταπάρνηση και με απόλυτα ουμανιστικό τρόπο ήταν το υπηρεσιακό τους καθήκον, σύννομα και σύμφωνα με τις υπηρεσιακές διαταγές και εγκυκλίους», την ώρα που τα περιστατικά βίας, βασανισμών, εξευτελισμού και προσβολών από τους ένστολους της ΕΛΑΣ, πληθαίνουν καθημερινά και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχουν γίνει πάγια τακτική των ανδρών του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος φροντίζει να τους εμψυχώνει όπως φαίνεται προς αυτή την κατεύθυνση, επιβραβεύοντας με νέες προσλήψεις και αγορά εξοπλισμού, επανιδρύοντας την ομάδα ΔΡΑΣΗ και καλύπτοντας τα περιστατικά ανομίας και ασυδοσίας. Συγκεκριμένα αναφέρει: «η αναδημοσίευσή σας έχει μεταφερθεί και αναδημοσιευτεί με τη σειρά της σε πολλούς ηλεκτρονικούς ιστοτότους ηλεκτρονικές και έντυπες εφημερίδες της Ελλάδας και του εξωτερικού, προσβάλλοντας, συκοφαντώντας, και εκθέτοντας μας αναίτια σε κίνδυνο ποινικής και πειθαρχικής δίωξης, ως εργαζόμενους αστυνομικούς που το μόνο που έπραξαν με αυταπάρνηση και με απόλυτα ουμανιστικό τρόπο ήταν το υπηρεσιακό τους καθήκον, σύννομα και σύμφωνα με τις υπηρεσιακές διαταγές και εγκυκλίους». Μάλιστα οι 22 αστυνομικοί που υπογράφουν το εξώδικο μας εγκαλούν γιατί δεν απευθυνθήκαμε στον 7ο όροφο της ΓΑΔΑ για τις συνθήκες κράτησης, για να δούμε αν έχουν καταγραφεί οι καταγγελίες, την ώρα που ακόμα και οι πέτρες γνωρίζουν τις πρακτικές συγκάλυψης της αστυνομικής βίας. Επειδή όπως ακριβώς αναφέρουμε και πιο πάνω το εξώδικο δεν αναγράφει για ποια αναδημοσίευση του Documento μιλάει, (ενώ αντίθετα έχει πολύ πιο συγκεκριμένα στοιχεία για την Εφημερίδα των Συντακτών που – αν είναι δυνατό- την εγκαλεί για επώνυμη καταγγελία θύματος), εκλαμβάνουμε το εν λόγω εξώδικο ως απειλή που λέει «καθίστε καλά» προς το σύνολο των λιγοστών ΜΜΕ που δεν εκθειάζουν την κυβερνητική πολιτική και εκθέτουν τα κακώς κείμενα, στο πρόσωπο του έτσι κι αλλιώς μισητού προς αυτούς, Documento.
* Άμα πάτε στα Voices του Newpost στις πολιτικοκοινωνικές απόψεις δηλαδή, θα δείτε που γράφω για την πρόσφατη έρευνα της Metron Analysis, με τίτλο Πανδημία, Κοινωνία και Δημοκρατία..Μια τηλεφωνική έρευνα με πανελλαδικό δείγμα 1205 ατόμων, που διεξήχθη από την 22 έως τις 27 Φεβρουαρίου του 2021, για λογαριασμό του Κύκλου Ιδεών. * Ρωτάνε εκεί διάφορα για την πανδημία, για τη στάση της κυβέρνησης, για τα κόμματα, για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για το τι θα γίνει αύριο, ένα σωρό πράγματα. Εμάς όμως, που ασχολούμαστε με τα δημοσιογραφικά, μας νοιάζει η εξής ερώτηση: «Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κατά τη γνώμη σας βοηθούν ή όχι στη σωστή ενημέρωση για την Πανδημία;» * Η απάντηση είναι συντριπτικά εναντίον των ΜΜΕ, μιας και προκύπτει ότι ποσοστό 66 % λέει ότι «δεν βοηθούν», έναντι μόλις 31 % που υποστηρίζει ότι «βοηθούν». Και μάλιστα την πατάνε σε όλες τις ηλικίες τα media, ξεκινώντας από τη χαώδη διαφορά στους 15 ως 34 έτη (79 % «δεν βοηθούν», έναντι 21 % «βοηθούν»), συνεχίζοντας στην εξίσου βαριά ήττα των 35 ως 44 έτη (77 % «δεν βοηθούν», έναντι 21 % «βοηθούν»), περνώντας από το Βατερλώ των 45 ως 54 έτη (71 % «δεν βοηθούν», έναντι 28 % «βοηθούν»), διασχίζοντας την κοιλάδα των δακρύων στα 55 ως 64 έτη (60 % «δεν βοηθούν», έναντι 37 % «βοηθούν») και καταλήγοντας στις ελαφρές αμυχές των 65+ ετών (50 % «δεν βοηθούν», έναντι 44 % «βοηθούν»). * Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και η πολιτική τοποθέτηση των ερωτηθέντων, στη συγκεκριμένη ερώτηση. Οι περισσότερες κατηγορίες λοιπόν (δεξιοί, κεντρώοι, κεντροαριστεροί, αριστεροί) λένε ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης «δεν βοηθούν» και με καλές πλειοψηφίες μάλιστα. Ενδεικτικά αναφέρω όσους αυτοπροσδιορίζονται ως «δεξιοί», που λένε σε ποσοστό 56 % «δεν βοηθούν» και 42 % «βοηθούν». Μοναδική εξαίρεση; Οι «κεντροδεξιοί» (φιλελέδες δηλαδή, ορφανά του Σημίτη και λοιπά συμπαρομαρτούντα), που απαντούν ότι τα ΜΜΕ «βοηθούν» σε ποσοστό 55 % και «δεν βοηθούν» σε ποσοστό 41 %...
- από τη στήλη που υπογράφει ο Χρήστος Ξανθάκης στο newpost
