Αλήθεια είναι ότι έχουμε χάσει αμέτρητες φορές αλλά: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΗΤΤΗΜΈΝΟΙ;

Κυριακή 30 Ιουνίου 2024

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ: Οι επιλογές είναι αυτές που νοηματοδοτούν την κάθε στιγμή, ακόμα και όταν αποχαιρετάς κάποιον/α είναι σαν αρνείσαι τον αποχωρισμό.

"Πρέπει να ξέρεις πως να κλείσεις μια απεργία" (Μωρίς Τορέζ, Γραμματέας ΚΚ Γαλλίας το 1936)-Η ιστορία της προσπάθειας των αντιφασιστικών μετώπων και της ήττας του Λαικού Μετώπου στην Γαλλία το 1936: 

 Μετά την επικράτηση του ναζισμού στην Γερμανία το 1933, η Κομμουνιστική Διεθνής επεξεργάστηκε τη στρατηγική των αντιφασιστικών-λαϊκών μετώπων. 
 Η νέα στρατηγική επικυρώθηκε στο 7ο Συνέδριο της ΚΔ (1935) και προέβλεπε συνεργασία με σοσιαλδημοκρατικές και άλλες αστικές δυνάμεις, ακόμα και σε κυβερνητικό επίπεδο, υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις: 
 α) Ο αστικός κρατικός μηχανισμός να είναι τόσο εξασθενημένος ώστε να μην μπορεί να αποτρέψει συγκρότηση αντιφασιστικής κυβέρνησης, 
 β) οι μάζες των εργαζομένων να παλεύουν ενάντια στο φασισμό, αλλά να μην είναι ώριμες να πολεμήσουν για τη σοσιαλιστική εξουσία και 
γ) η ριζοσπαστικοποίηση στο εσωτερικό των σοσιαλδημοκρατικών και των άλλων κομμάτων του μετώπου να είναι τέτοια, ώστε να απαιτείται άμεση τιμωρία των φασιστών και να καταδικάζονται όσοι δεν επιθυμούν συνεργασία με τους κομμουνιστές. 
Ήταν μια γενναία προσπάθεια των Κομμουνιστών και της Σοβιετικής εξουσίας να δυναμώσουν τον αγώνα ενάντια στην πιο ωμή έκφραση της καπιταλιστικής/ιμπεριαλιστικής εξουσίας που είχε σαν βασικό στόχο (όπως και όλα τα αστικά κράτη) το Σοβιετικό κράτος. 
 Η ιστορική εμπειρία όμως απέδειξε ότι οι αστικές τάξεις και τα κόμματα τους, δεν κινήθηκαν με κριτήριο την μορφή της εξουσίας τους ("δημοκρατική"η φασιστική) με την οποία θα τσακίζουν τους εργάτες αλλά με κριτήριο την διασφάλιση της εξουσίας τους (με οποιαδήποτε μορφή) και τις διεθνείς συμμαχίες που θα την ενισχύουν. Και σε αυτά, φυσικά, δεν χρειαζόντουσαν την συμβολή των Κομμουνιστών.
 Έτσι, την δεκαετία του 1930 οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ΗΠΑ και Βρετανία διατήρησαν τον αστικο κοινοβουλευτισμό (εντείνοντας την πάλη ενάντια στους κομμουνιστές) ενω ακόμα και μεσοπολεμικές δικτατορίες στην Ευρώπη συγκρούστηκαν με φασιστικές δυνάμεις επειδή αμφισβητούσαν την εξωτερική πολιτική τους και διεκδικούσαν την πρόσδεση στον άξονα. Παντού το κριτήριο ήταν να ανακοπεί η ισχυροποίηση των ΚΚ και να προετοιμαστεί η αστική εξουσία για τον πόλεμο. 
 Το αποτέλεσμα ήταν ότι παρά τις επίμονες προσπάθειες των Κομμουνιστών, τα αντιφασιστικά μέτωπα δεν έγινε δυνατό να συγκροτηθούν πουθενά, παρά μόνο σε δύο περιπτώσεις (Γαλλία και Ισπανία). 
Για παράδειγμα, το Eλληνικό σύμφωνο Σοφούλη - Σκλάβαινα πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων και οι Φιλελεύθεροι έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μεταξά, οι Σουηδοί Σοσιαλδημοκράτες θεωρούσαν τους κομμουνιστές μεγαλύτερο κίνδυνο από τους ναζί κ.α 
 Στην Ελλάδα μάλιστα, ακόμα και μέσα στην κατοχή, όλα τα βασικά αστικά κόμματα αρνήθηκαν κάθε συνεργασία για το ΕΑΜ και το οποίο δημιουργήθηκε με την συμβολική συμμετοχή ορισμένων μικροσκοπικών αστικών οργανώσεων.
 Όσο για τις δύο μοναδικές εξαιρέσεις της Γαλλίας και της Ισπανίας, δεν ήταν καθόλου τυχαίες αφού ακριβώς σε αυτές τις χώρες στην δεκαετία του 1930 οι ενδοαστικές αντιθέσεις για τις διεθνείς συμμαχίες πήραν οξύτατη μορφή. 
 Ακόμα όμως και εκεί, ποιά ήταν τα αποτελέσματα; 
 Εδώ θα ασχοληθούμε μόνο με την μια εξαίρεση αυτή της Γαλλίας, επειδή έχει έρθει στην επικαιρότητα τις τελεταίες μέρες. 
 Το 1936, οι αντιθέσεις μέσα στην αστική τάξη για το ποιά πλευρά θα επιλέξει στον επερχόμενο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ήταν οξύτατες. Μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα χρηματοδοτούσαν ανοιχτά φασιστικές δυνάμεις όπως το κόμμα του Ζακ Ντοριό ενω και τα τμήματα της Γαλλικής αστικής τάξης που ήθελαν συμμαχία με τους Ιμπεριαλιστές ΗΠΑ/Βρετανίας ήθελαν να δεσμεύσουν το εργατικό-λαικό κίνημα, δηλαδή να δεσμεύσουν το Κομμουνιστικό Κόμμα. 
 Σε αυτό το το πλαίσιο, συγκροτήθηκε το Λαϊκό Μέτωπο,μια συμμαχία Κομμουνιστών με τα αστικά κόμματα των Σοσιαλδημοκρατών και Ριζοσπαστών. 
 26 Απρίλη -3 Μάη 1936, στους δύο γύρους των εκλογών, τα κόμματα του Λαϊκού Μετώπου κέρδισαν τη μεγάλη πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών εδρών. Πρωθυπουργός αναλαμβάνει ο Σοσιαλδημοκράτης Λεόν Μπλούμ. 
 Εκείνες τις μέρες, ένα συγκλονιστικό απεργιακό κύμα σάρωσε τη Γαλλία. Πάνω απο 2.000.000 εργάτες έλαβαν μέρος σε 12.000 απεργίες, με 9.000 καταλήψεις εργοστασίων! 
 Όμως, η κυβέρνηση του Λαικού Μετώπου είχε συγκροτηθεί πάνω σε πολιτική υπεράσπισης της "δημοκρατικής νομιμότητας"και είχε δεσμευθεί για την υπεράσπισης της "εθνικής" (καπιταλιστικής) οικονομίας και του διεθνούς status quo. 
 1/10/1936, μιλώντας στη Γερουσία, ο Μπλούμ ξεκαθαρίζει: "Η κυβέρνησή μου δεν έχει ούτε την εντολή ούτε την πρόθεση να προβεί σε μία επαναστατική απαλλοτρίωση ορισμένης μορφής της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας".Παρόμοιες διαβεβαιώσεις έδινε και ο ΓΓ του ΚΚ Γαλλίας Τορέζ για να διασφαλιστεί η συνοχή της κυβέρνησης.
 Μπροστά στο μεγάλο απεργιακό κύμα, οι εργοδότες αποδέχτηκαν την κυβερνητική πρόταση για συνομιλίες με τους συνδικαλιστές και τα 5 βασικά αιτήματα των απεργών έγιναν δεκτά (αναγνώριση δικαιώματος συμμετοχής σε συνδικάτο ή ίδρυσης του, καθιέρωση συλλογικών διαπραγματεύσεων, συμμετοχή συνδικαλιστή στη διαχείριση του εργατικού δυναμικού, αυξήσεις 15-17% αυξήσεις, ατιμωρησία απεργιακής δράσης). 
 Παράλληλα, η κυβέρνηση υποσχέθηκε 40ωρη εργάσιμη βδομάδα και άδεια δύο βδομάδων με αποδοχές. 
 Ομως,οι απεργίες και οι καταλήψεις εργοστασίων συνεχίστηκαν, με ευρύτερα αιτήματα, (εθνικοποιήσεις εργοστασίων στρατηγικής σημασίας, διάλυση των φασιστικών οργανώσεων κ.λπ.).
 Τότε, το ΚΚΓ, δεσμευμένο στην κυβέρνηση του Λαικού Μετώπου, κάλεσε τους εργάτες να σταματήσουν την απεργία, συμβάλλοντας καθοριστικά στην επαναφορά της "εργασιακής ειρήνης". 
 Στην πράξη, οι παραχωρήσεις της εργοδοσίας δεν είχαν σημαντικό αντίκρισμα, αφού πχ οι αυξήσεις αντισταθμίστηκαν από τον πληθωρισμό και η 40ωρη βδομάδα καταργήθηκε σύντομα. 
 Χειρότερες ήταν οι εξελίξεις στο μέτωπο αντιμετώπισης του φασισμού. Ο αστικός κρατικός μηχανισμός, που είχε μείνει άθικτος, φυσικά δεν είχε διάθεση να δώσει κάποια μάχη μέχρι τέλους με τους φασίστες. 
 Ακόμα και οι αστοί πολιτικοί του Λαϊκού Μετώπου δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά αστούς πολιτικούς φιλοφασιστικών οργανώσεων,τόσο επειδή δεν είχαν συμφέρον να συγκρουστούν ολοκληρωτικά με τμήματα του Γαλλικού κεφαλαίου,όσο και γιατί προωθούσαν πολιτική κατευνασμού του φασιστικού άξονα και στροφή των ιμπεριαλιστικών τους βλέψεων προς την  ΕΣΣΔ. 
 H αντιμετώπιση του φασισμού παρέμεινε στο νομικό-τυπικό επίπεδο. 
 Με τους εργάτες σπίτι τους, τους εργοδότες ικανοποιημένους, το αστικό κράτος άθικτο και τους φασίστες-στην ουσία-ανενόχλητους, το μόνο που έμενε ήταν το υστερόγραφο της τραγωδίας. 
 Τον Φλεβάρη του 1937 η κυβέρνηση ανακόπτει τις εργατικές μεταρρυθμίσεις για "να ανακάμψει η οικονομία". 
 Όταν ξεσπά το πραξικόπημα του Φράνκο στην Ισπανία, το Λαικό Μέτωπο εισηγείται πολιτική μη επέμβασης, που έγινε αποδεκτή και από άλλα καπιταλιστικά κράτη. 
 Επίσης, αρνήθηκε να κατοχυρώσει νομικά παραχώρηση ασύλου σε θύματα του ναζισμού και έτσι πολλοί Εβραίοι,κομμουνιστές κ.α έμειναν εγκλωβισμένοι στη Γερμανία. 
 Σταδιακά, σκλήρυναν ακόμα περισσότερο οι νόμοι εναντίον της μετανάστευσ
 

Σάββατο 29 Ιουνίου 2024

72 χρόνια ... ΑΥΓΗ


Κάλεσμα για επανέκδοση της “Αυγής” από τους εργαζόμενους

Κάλεσμα για τη στήριξη του αγώνα των εργαζόμενων, την επανέκδοση της καθημερινής “Αυγής” και την κατοχύρωση όλων των θέσεων εργασίας απεύθυνε η γενική συνέλευση
 μετά την 3μερή συνάντηση με την ηγεσία του κόμματος. Οι εργαζόμενοι επισημαίνουν πως “το κλείσιμό της αποτελεί σοβαρότατο πλήγμα στην ελευθεροτυπία και την πολυφωνία”. Την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των εργαζόμενων εξέφρασαν με ανακοίνωση τους η “Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στα ΜΜΕ” και η “Κατάληψη ΕΣΗΕΑ”. 
Το Κάλεσμα για τη στήριξη- Όχι στο κλείσιμο της «ΑΥΓΗΣ»
Tην Τρίτη 25 Ιουνίου, η ΑΥΓΗ καταδικάστηκε σε «ξαφνικό θάνατο», μετά από 72 χρόνια λειτουργίας.Ο βασικός μέτοχος αποφάσισε, αιφνιδίως, και χωρίς κανέναν σχεδιασμό για την επόμενη μέρα, να αναστείλει τη λειτουργία της καθημερινής έκδοσης, κρατώντας μόνο το κυριακάτικο φύλλο και το site. Κουβαλώντας μια βαριά Ιστορία, η εφημερίδα της Αριστεράς, που έκλεισε μόνο από τη χούντα, παρέμεινε στην πρωτοπορία των αγώνων του λαού για Δημοκρατία, Ελευθερία και Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Παρήγαγε πολιτισμό και ήθος, στάθηκε με συνέπεια στο πλευρό εργαζομένων, νέων, ανέργων, απολυμένων, φοιτητών, προσφύγων, μεταναστών, ΛΟΑΤΚΙ+, δίνοντας μεγάλες δημοσιογραφικές μάχες. Δεν εξαρτήθηκε από διαπλεκόμενα πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα και «μαύρα ταμεία», δεν θυσίασε την αλήθεια στον βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας.
Τη στιγμή που η πολυφωνία στα μέσα ενημέρωσης δοκιμάζεται σκληρά, η επιβίωσή της αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για τον δημοκρατικό, προοδευτικό και αριστερό κόσμο.
Το κλείσιμό της αποτελεί σοβαρότατο πλήγμα στην ελευθεροτυπία, την πολυφωνία, εντέλει τη Δημοκρατία, και μάλιστα σε μια περίοδο που η ανάγκη για έγκυρη και πλουραλιστική ενημέρωση είναι πιο επιτακτική από ποτέ.
Τα όποια προβλήματα της ΑΥΓΗΣ μπορούν να αντιμετωπιστούν με τον διάλογο· όχι με την επιβολή οδυνηρών αποφάσεων ερήμην των εργαζομένων, οι οποίοι έχουν «βάλει πλάτη» χρόνια τώρα για την επιβίωσή της.
Ζητάμε την αλληλεγγύη σας για να μην αφήσουμε την μαχόμενη φωνή της δημοσιογραφίας, της Αριστεράς και της κοινωνίας να σιγήσει.
Οι εργαζόμενοι της Αυγής, σας καλούμε να σταθείτε στο πλευρό μας με όποιον τρόπο ή μέσο θεωρείτε πρόσφορο, προκειμένου να μείνει ανοιχτή η εφημερίδα. Ακόμα και μια ανάρτηση ή μια ανακοίνωση είναι πολύτιμες κινήσεις αλληλεγγύης.
Στηρίξτε μας προκειμένου:
>>Να ανοίξει και πάλι το καθημερινό φύλλο της «Αυγής»
>>Να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας και να μην γίνει καμία απόλυση
>>Να καταβληθούν τα δεδουλευμένα αλλά και οι παλαιότερες οφειλές
Η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της «Αυγής»

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2024

Δεν υπάρχει σχέδιο για τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ, άκαρπη η συνάντηση με τα σωματεία για την έκδοση της “Αυγής”

Η συνάντηση των συνδικαλιστικών σωματείων με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για το αιφνιδιαστικό λουκέτο στην καθημερινή “Αυγή” επιβεβαίωσε αυτό που πολλοί έλεγαν. Στο κόμμα του Στ. Κασσελάκη δεν υπάρχει κανένα σχέδιο για τη “βιώσιμη” όπως την ονομάζουν, λειτουργία των κομματικών μέσων. Σήμερα το μεσημέρι στις 2.00 πραγματοποιείται εκ νέου γενική συνέλευση των εργαζόμενων στην “Αυγή” προκειμένου να ενημερωθούν για αυτά που είπαν οι εκπρόσωποι του κόμματος στους συνδικαλιστές. Σήμερα απεργούν και οι εργαζόμενοι “Στο Κόκκινο” που εξέφρασαν βαθειά ανησυχία για την πολιτική που ακολουθείται συνολικά στα Μέσα του Ομίλου από τον βασικό μέτοχο. (Παρακάτω ολόκληρο το ψήφισμα). Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες στην τριμερή συνάντηση, οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχθηκαν το αίτημα για ανάκληση του λουκέτου στο καθημερινό φύλλο με επιχείρημα την “οικονομική δυστοκία του κόμματος”. Υποσχέθηκαν ωστόσο πως προς το παρόν δεν θα γίνουν απολύσεις εργαζόμενων αλλά δεν μπορούν να δεσμευτούν στο τι θα συμβεί σε 3 ή 4 μήνες! Στην πιεστική ερώτηση για το αν υπάρχει σχέδιο στο πως θα λειτουργήσουν τα εναπομείναντα ΜΜΕ της εταιρείας δεν υπήρξε επίσης απάντηση. Πέρα από την ήδη δεδηλωμένη πρόθεση να συνεχιστεί η έκδοση του Κυριακάτικου, επίσης προς το παρόν. Το σχέδιο λειτουργίας ζήτησε και η ΕΣΗΕΑ με παράλληλη δέσμευση για την κατοχύρωση των θέσεων εργασίας. Το κυριακάτικο φύλλο της Αυγής στο μεταξύ δεν θα κυκλοφορήσει την Κυριακή ενώ το θέμα της αναστολής έκδοσης βρίσκεται στο επίκεντρο της “αντιπολίτευσης των 87” που αμφισβητούν τις αποφάσεις του προέδρου Στ. Κασσελάκη για την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε νέες αρχές.
Το ψήφισμα των εργαζόμενων “Στο Κόκκινο” 
Η συνέλευση των εργαζομένων δημοσιογράφων και διοικητικών υπαλλήλων του 105.5 Στο Κόκκινο, που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 27.6, έλαβε τις εξής αποφάσεις:
1. Εκφράζουμε την πλήρη και χωρίς επιφυλάξεις αλληλεγγύη μας στους/στις εργαζόμενους/ες της Αυγής, το σύνολο των διεκδικήσεών τους και τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις τους.
2. Ζητάμε την άμεση άρση αναστολής κυκλοφορίας του καθημερινού φύλλου της ΑΥΓΗΣ και την διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας στην εφημερίδα.
3. Πραγματοποιούμε 24ωρη απεργία αλληλεγγύης στους συναδέλφους μας της ΑΥΓΗ, σήμερα Παρασκευή 28.6.
4. Καλούμε κάθε δημοσιογράφο από μικροφώνου να παρουσιάζει τις θέσεις των συναδέλφων και να υποστηρίζει τον αγώνα τους.
5. Δηλώνουμε την πρόθεσή μας να συμμετάσχουμε σε κάθε κινητοποίηση και εξώστρεφη δράση στην οποία θα μας καλέσουν οι συνάδελφοί μας.
6. Εκφράζουμε την ανησυχία μας για την πολιτική που ακολουθείται συνολικά στα Μέσα του Ομίλου από τον βασικό μέτοχο, επισημαίνουμε τις ελλείψεις που υπάρχουν σε προσωπικό και υλικοτεχνική υποδομή και την υποβάθμιση της δουλειάς μας που συνιστά αυτή η κατάσταση, της οποίας σταθερά οι εργαζόμενοι είμαστε τα θύματα.
7. Ζητάμε συνάντηση των εκπροσώπων μας και των σωματείων μας με τον βασικό μέτοχο για να εκφράσουμε τις θέσεις μας και να ενημερωθούμε για τις προθέσεις και τον σχεδιασμό βιωσιμότητας που υπάρχει.

Η κρατική επιχορήγηση επιλύει, προσωρινώς, το πρόβλημα της «Αυγής»

Το ΥΠΕΣ πήρε τη σχετική απόφαση στις 21 Ιουνίου – Πότε το έμαθαν τα κόμματα;
Σήμερα, υπό κανονικές συνθήκες, οι εργαζόμενοι στην «Αυγή», το «Κόκκινο» και τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία επρόκειτο να πληρωθούν το μισθό τους για το μήνα Ιούνιο. Φευ, το ταμείο είναι μείον, όμως, και, όπως ανέφερε και σχετικό email προς τους άμεσα ενδιαφερόμενους, θα έπρεπε να δείξουν λίγη υπομονή...
Αναλυτικά:
Αυτή είναι η τακτική επιχορήγηση. Γιατί με άλλη απόφαση του υπουργείου Εσωτερικών, της 25ης Ιουνίου αυτή, δίδεται το 40% της εκλογικής χρηματοδότησης για τις ευρωεκλογές. Το συνολικό ποσό ανέρχεται στα 2 εκατ. ευρώ, από τα οποία σχεδόν 375.000 πηγαίνουν στα ταμεία της Κουμουνδούρου.
Λύση, τελικώς, βρέθηκε για το τρέχον πρόβλημα - όχι δεν είναι οι δωρεές των βουλευτών και ευρωβουλευτών, όπως είχε προτείνει ο Στέφανος Κασσελάκης. Η Κουμουνδούρου αναμένεται να εισπράξει πάνω από ένα εκατ. ευρώ επιχορήγηση, από το υπουργείο Εσωτερικών.
Με απόφαση του αρμόδιου υπουργείου καταβάλλεται η τακτική κρατική χρηματοδότηση προς τα κόμματα/συνασπισμούς κομμάτων, καθώς και τα ερευνητικά/επιμορφωτικά ινστιτούτα που διατηρούν. Η χρηματοδότηση αυτή ανέρχεται στο συνολικό ποσό των 3,9 εκατ. ευρώ. Από αυτά, 700.000 είναι για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η εν λόγω απόφαση ελήφθη στις 21 Ιουνίου και δημοσιοποιήθηκε χθες. Είναι, πάντως, απορίας άξιον εάν και πότε ενημερώθηκαν τα κόμματα... Και, εν προκειμένω, εάν και από πότε είναι ενήμερο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το πρόβλημα, φυσικά, με την «Αυγή» δεν επιλύεται. Η αναστολή έκδοσης του καθημερινού φύλλου, η διασφάλιση των θέσεων εργασίας και το σχέδιο της διοίκησης και του κόμματος για την ιστορική εφημερίδα, είναι αυτά που καίνε τους εργαζόμενους, και οι οποίοι συνεχίζουν την απεργία τους ως το πρωί της Δευτέρας - δεν θα κυκλοφορήσει, συνεπώς, κυριακάτικο φύλλο, ούτε θα μεταδώσει ειδήσεις το site -, ενώ σήμερα απεργούν και οι εργαζόμενοι του ραδιοφωνικού σταθμού.

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2024

Η Ιστορία δεν τελειώνει έτσι

Απεργία και «Στο Κόκκινο» ως ένδειξη συμπαράστασης στους εργαζόμενους της «Αυγής»
Τα Διοικητικά Συμβούλια της ΕΣΗΕΑ και της ΕΠΗΕΑ αποφάσισαν την κήρυξη 24ωρης απεργίας από τις 5 π.μ. της Παρασκευής, 28 Ιουνίου 2024 έως τις 5 π.μ. του Σαββάτου, 29 Ιουνίου 2024, στον Ρ/Σ «ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ», μετά από απόφαση της συνέλευσης των δημοσιογράφων και των διοικητικών του σταθμού ως ένδειξη συμπαράστασης στους συναδέλφους τους που εργάζονται στην εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ».
Τα Διοικητικά Συμβούλια της ΕΣΗΕΑ και της ΕΠΗΕΑ αποφάσισαν τη συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων στην εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ» και στην ιστοσελίδα «avgi.gr» έως τη Δευτέρα 1η Ιουλίου 2024, στις 6 π.μ..
Τα Δ.Σ. ζητούν να ανακληθεί αμέσως η απόφαση για αναστολή έκδοσης του ημερήσιου φύλλου της εφημερίδας «Η ΑΥΓΗ» και να ξεκινήσει διαβούλευση του ΣΥΡΙΖΑ με τα σωματεία των εργαζομένων στην εφημερίδα, προκειμένου να συζητηθούν τα εργασιακά θέματα που αφορούν στους εργαζόμενους δημοσιογράφους και διοικητικούς στην εφημερίδα και την ιστοσελίδα.
Υπενθυμίζεται ότι την περασμένη Τρίτη ανεστάλη η έκδοση του ημερήσιου φύλλου της εφημερίδας «Η ΑΥΓΗ».
Συνέχιση της απεργίας στην ΑΥΓΗ

Ζητούν τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας και την άμεση εξόφληση των δεδουλευμένων αποδοχών των εργαζομένων.

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2024

Ο ξαφνικός θάνατος της “Αυγής”, το τελευταίο πρωτοσέλιδο των εργαζόμενων στην εφημερίδα

Παρά τα όσα λέγονταν και αναμένονταν, η χθεσινή ξαφνική απόφαση να μπει λουκέτο στην έκδοση της καθημερινής Αυγής ήταν μια επώδυνη έκπληξη για τους εργαζόμενους στην εφημερίδα. Έως και την τελευταία στιγμή έτρεχε το ρεπορτάζ τους που δεν θα δημοσιευόταν πουθενά! Χωρίς καμία διαβούλευση, χωρίς καμία ενημέρωση για το όποιο σχέδιο υπάρχει, η ηγεσία του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ απλά ανακοίνωσε το λουκέτο. Στην ομόφωνη απόφαση της γενικής συνέλευσης των εργαζόμενων στην εφημερίδα, σημειώνεται πως η “μόνη άλλη περίοδος που συνέβη αυτό ξανά ήταν μία και γνωστή στην ιστορία: στη χούντα”. Θα ακολουθήσει συνολική αναδιάρθρωση των ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ όπως ειπώθηκε ψυχρά από τα στελέχη του. 72 χρόνια ιστορίας, σβήστηκαν σε μια 20λεπτη ενημέρωση της διοίκησης. Οι εργαζόμενοι σήμερα Τετάρτη πραγματοποιούν 24ωρη απεργία, αίτημα η επανακυκλοφορία του φύλλου και η διασφάλιση των θέσεων εργασίας. Στη φωτογραφία το πρωτοσέλιδο που ετοίμασαν οι εργαζόμενοι ως ένα τελευταίο “αντίο” που η ηγεσία του κόμματος έκοψε από την κυκλοφορία της “Αυγής”.
Ξαφνικός θάνατος
Σήμερα Τρίτη 25 Ιουνίου 2024 στις 4 το απόγευμα στα γραφεία της Αυγής στην οδό Δεληγιώργη, αιφνιδιαστικά και χωρίς καμιά διαβούλευση, μας ανακοινώθηκε ότι το καθημερινό φύλλο της εφημερίδας της Αριστεράς που εκδίδεται από το 1952, δεν θα κρεμιέται πλέον στα περίπτερα. Η μόνη άλλη περίοδος που συνέβη αυτό ξανά ήταν μία και γνωστή στην ιστορία: στη χούντα.
Ένας φανταστικός τίτλος ενός πρωτοσέλιδου της καθημερινής ΑΥΓΗΣ που δεν θα κυκλοφορήσει ποτέ ξανά θα έγραφε για έναν “ξαφνικό θάνατο βασισμένο στο δόγμα του ΣΟΚ”
Εκπρόσωπος της Διοίκησης επικαλέστηκε τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα του ισχυρού μετόχου του ΣΥΡΙΖΑ ως λόγο για το κλείσιμο της καθημερινής έκδοσης, ενημερώνοντας συγχρόνως πως προς το παρόν θα καταβληθεί κάθε προσπάθεια για να απορροφηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι στην ιστοσελίδα της εφημερίδας και το Κυριακάτικο φύλλο. Κανένας οικονομικός απολογισμός, καμία παρουσίαση στοιχείων, κανένας σχεδιασμός ή σχέδιο βιωσιμότητας.
Σαν τα 20 λεπτά, όσο χρόνο κράτησε η ενημέρωση του εκπροσώπου της διοίκησης, να ισούνται με τα 72 χρόνια της βαριάς ιστορίας της ΑΥΓΗΣ
Η απόφαση του κλεισίματος, δηλαδή η απόφαση να μην παρεμβαίνει καθημερινά δημοσιογραφικά η φωνή της αριστεράς είναι πολιτική. Η ΑΥΓΗ είχε πάντα οικονομικά προβλήματα και πάντα επιβίωνε. Η πολιτική ηγεσία του κόμματος διαμεσου του Εκτελεστικού Γραφείου, ενός οργάνου αμφισβητούμενης νομιμότητας προκειμένου να λάβει αυτή την απόφαση, σκάλισε τα γράμματα στην ταφόπλακα.
Απέναντι στο ιστορικό και πολιτικό ατόπημα με βαριά συναίσθηση της ιστορίας μας οι εργαζόμενοι αποφασίσαμε την προκήρυξη 24ωρων επαναλαμβανόμενων απεργιών αρχής γενομένης από αύριο Τετάρτη 26/06 με κεντρικό αίτημα την αναστολή της απόφασης για κλείσιμο της καθημερινής έκδοσης. Την ίδια στιγμή, ζητάμε τη διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας, την εξόφληση των δεδουλευμένων μας που αγγίζουν μέσα στα χρόνια τις 300.000 ευρώ, καθώς επίσης και άμεση συνάντηση με τον πρόεδρο του κόμματος Στέφανο Κασσελάκη.
Καλούμε τους αναγνώστες και τους φίλους της εφημερίδας, τον κόσμο της αριστεράς, τα σωματεία και τους κοινωνικούς φορείς, τους εργαζόμενους και τους ανέργους, να σταθούν αλληλεγγύοι/ες και να στηρίξουν τον αγώνα που ξεκινάμε για την ανάκληση της απόφασης για το κλείσιμο της ΑΥΓΗΣ.


Η Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της ΑΥΓΗΣ 25.06.2024

Τρίτη 25 Ιουνίου 2024

Ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει την Αυγή

Λουκέτο στο καθημερινό φίλο της ¨Αυγής¨ βάζει από αύριο Τετάρτη ο ΣΥΡΙΖΑ.Οπως ενημερώθηκαν σήμερα το απόγευμα οι εργαζόμενοι το εκτελεστικό γραφείο του κόμματος αποφάσισε την αναστολή έκδοσης του καθημερινού φίλου της εφημερίδας.Οι εργαζόμενοι πραγματοποιούν γενική συνέλευση.
Μόλις πρόσφατα ο πρόεδρος του κόμματος Στ. Κασσελάκης δήλωσε πως θα υπάρξει “λύση” για τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Η αναστολή έκδοσης της εφημερίδας είναι η λύση που τελικά προκρίθηκε από τα στελέχη του. Αξίζει να σημειωθεί πως αναμένεται παρέμβαση και για το ραδιοφωνικό σταθμό
“Στο Κόκκινο” όπου ήδη έκανε “απόβαση” η ομάδα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
To ΔΣ της ΕΣΗΕΑ στο μεταξύ τάχθηκε ενάντια στο λουκέτο της εφημερίδας.Στην ανακοίνωση της η ένωση Συντακτών αναφέρει:
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ διαμαρτύρεται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο για την απόφαση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να αναστείλει την καθημερινή έκδοση της εφημερίδας «ΑΥΓΗ». Αυτός ο «ξαφνικός θάνατος» αποφασίστηκε χωρίς σχεδιασμό, χωρίς διαβούλευση, χωρίς ενημέρωση και, κυρίως, χωρίς εγγυήσεις για το μέλλον των εργαζομένων. Ανάλογες προσπάθειες είχαν γίνει και κατά το παρελθόν αλλά συνάντησαν τη σθεναρή αντίδραση των εργαζομένων και τα όποια σχέδια αναστολής της έκδοσης ματαιώθηκαν.
Η διακοπή της καθημερινής έκδοσης του ιστορικού εντύπου, στο οποίο υπηρέτησαν κορυφαίοι συνάδελφοι και πολιτικοί προερχόμενοι από την Αριστερά, αποτελεί πλήγμα για τον Κλάδο και τραυματίζει την πολυφωνία στην Ενημέρωση. Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ ζητεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αναθεωρήσει τη στάση της, να διαβουλευθεί με τις ενώσεις και τους εργαζόμενους και δηλώνει ότι θα σταθεί στο πλευρό των συναδέλφων.

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2024

«The Gaza Project»: Οι δημοσιογράφοι, παράπλευρες απώλειες ή στόχοι του ισραηλινού στρατού;

αναδημοσίευση από Το Ποντίκι
Τρομακτικός είναι ο αριθμός δημοσιογράφων – περισσότεροι από 100, κυρίως Παλαιστίνιοι—έχουν σκοτωθεί από την αρχή του πολέμου μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, μία από τις πιο φονικές συγκρούσεις για τον Τύπο.
Οι δημοσιογράφοι, παράπλευρες απώλειες ή στόχοι του ισραηλινού στρατού;
Μια ομάδα διεθνών μέσων ενημέρωσης, η οποία αποτελείται από 50 δημοσιογράφους που εκπροσωπούν 13 οργανισμούς, διεξήγαγε έρευνα για το θέμα υπό την αιγίδα του Forbidden Stories, ενός διεθνούς δικτύου που ειδικεύεται στην ερευνητική δημοσιογραφία.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε σήμερα σε μέσα όπως τα Der Spiegel, Le Monde, ARIJ (ομάδα αραβικών μέσων με έδρα την Ιορδανία), The Guardian, ZDF και άλλα και εξετάζει τις περιπτώσεις δημοσιογράφων που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν κατά την κάλυψη του πολέμου ή όταν προσπαθούσαν να περιγράψουν την καθημερινότητα των κατοίκων της Γάζας, που είναι αντιμέτωποι με πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση.
Ο αριθμός των δημοσιογράφων που έχουν σκοτωθεί, περισσότεροι από 100, είναι ιλιγγιώδης. «Πρόκειται για μία από τις πιο κατάφωρες επιθέσεις εναντίον της ελευθερίας του Τύπου που έχω δει ποτέ», δήλωσε ο Κάρλος Μαρτίνες ντε λα Σέρνα, διευθυντής της Επιτροπής για την Προστασία των Δημοσιογράφων (CPJ).Ο ισραηλινός στρατός απέρριψε «τις ψευδείς καταγγελίες, σύμφωνα με τις οποίες στοχοθετεί δημοσιογράφους». Ο στρατός «δεν τραυματίζει σκοπίμως δημοσιογράφους, οι οποίοι ενδέχεται να επλήγησαν σε αεροπορικές επιδρομές ή επιχειρήσεις εναντίον στρατιωτικών στόχων», πρόσθεσε απαντώντας στις ερωτήσεις της ομάδας που διεξήγαγε την έρευνα.
Ισχυρίστηκε επίσης ότι «η πλειονότητα των περιπτώσεων που αναφέρονται είναι αντάρτες οι οποίοι εμπλέκονταν σε στρατιωτικές δραστηριότητες, αλλά έχουν καταγραφεί ως δημοσιογράφοι». Η ομάδα των διεθνών μέσω ανέλυσε χιλιάδες ώρες βίντεο από τη Λωρίδα της Γάζας και ερεύνησε δεκάδες περιστατικά στα οποία δημοσιογράφοι τραυματίστηκαν ή σκοτώθηκαν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατέγραψε το Arij, τουλάχιστον 40 δημοσιογράφοι ή εργαζόμενοι στον Τύπο σκοτώθηκαν ενώ βρίσκονταν στα σπίτια τους.
Δεκατέσσερις σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν ή έγιναν στόχος πυρών ενώ φορούσαν γιλέκο με τη λέξη PRESS στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και τον νότιο Λίβανο, 18 σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν από πλήγματα drones στη Γάζα.
Δεκατέσσερις σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν από πλήγματα drones ενώ φορούσαν το γιλέκο με τη λέξη PRESS.
Τέλος, τουλάχιστον 40 δημοσιογράφοι που εργάζονταν για μέσα που πρόσκεινται στη Χαμάς έχουν σκοτωθεί, με βάση την έρευνα.
Για τον Λοράν Ρισάρ, συνιδρυτή του Forbidden Stories, «οι δημοσιογράφοι της Γάζας γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι το δημοσιογραφικό γιλέκο δεν τους προστατεύει πια. Ακόμη χειρότερα, τους εκθέτει περισσότερο», ανέφερε σε άρθρο που δημοσιεύθηκε σήμερα.
«Το γιλέκο αυτό, που έχει στόχο να μας αναγνωρίζουν και να μας προστατεύουν, βάσει του διεθνούς δικαίου και των συμβάσεων της Γενεύης, έχει πλέον μετατραπεί σε απειλή για εμάς», σχολίασε ο Μπάσελ Χάιρ αλ Ντιν, Παλαιστίνιος δημοσιογράφος στη Γάζα, καταγγέλλοντας ότι έγινε στόχος επίθεσης με drone την ώρα που βρισκόταν σε ρεπορτάζ στη Μπέιτ Λαχία, στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας.
Ωστόσο «οι δημοσιογράφοι είναι οι μάρτυρες που έχει ανάγκη η Ιστορία», υπογράμμισε ο Ρισάρ.
Για τον Φιλ Τσέτγουιντ, διευθυντή ειδήσεων του AFP τα γραφεία του οποίου στη Γάζα υπέστησαν σοβαρές ζημιές από πιθανό πλήγμα από ισραηλινό άρμα μάχης στις 2 Νοεμβρίου 2023, ο αριθμός των δημοσιογράφων που έχουν σκοτωθεί «είναι εντελώς απαράδεκτος».
«Και αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι όλο αυτό δεν προκαλεί σκάνδαλο. Σε όλο τον κόσμο δεν βλέπω τις διάφορες κυβερνήσεις να διαμαρτύρονται. Είναι κάτι εξαιρετικά ανησυχητικό», τόνισε.
Σύμφωνα με τη ένωση Παλαιστίνιων δημοσιογράφων, σχεδόν 70 υποδομές του Τύπου έχουν καταστραφεί εν μέρει ή ολοσχερώς από την αρχή του πολέμου στις 7 Οκτωβρίου.
«Αν είχαν σκοτωθεί 100 ή 140 Ισραηλινοί ή Ουκρανοί δημοσιογράφοι, δεν πιστεύω ότι η αντίδραση του κόσμου θα ήταν η ίδια», δήλωσε στο Forbidden Stories η Σουρούκ Άσαντ εκπρόσωπος της ένωσης Παλαιστίνιων δημοσιογράφων.
«Δεν εύχομαι να πεθάνει κανένας δημοσιογράφος, είτε είναι Ισραηλινός, Ουκρανός ή Παλαιστίνιος. Οι δημοσιογράφοι θα έπρεπε να προστατεύονται ανεξαρτήτως της χώρας στην οποία βρίσκονται», υπογράμμισε η ίδια.
Διαβάστε και το 2ο ρεπορτάζ της σελίδας forbidden stories για τις στοχευμένες δολοφονίες δημοσιογράφων στη Γάζα εδώ 

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2024

"H σφαγή του Ελ Φρoντόν":

 
"H σφαγή του Ελ Φρoντόν":
Σαν σήμερα, 19 Ιουνίου 1986, ο στρατός και η αστυνομία του Περού επιτίθενται στα κτίρια του Ελ Φροντόν (ένα λατινοαμερικάνικο "Μακρονήσι") τα οποία είχαν καταλάβει 300 πολιτικοί κρατούμενοι, διαμαρτυρόμενοι για τις άθλιες συνθήκες κράτησης.  
 Πολεμικά σκάφη βομβαρδίζουν τα κτίρια στα οποία είχαν καταφύγει οι εξεγερμένοι. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης μπαζούκας, δυναμίτες και χειροβομβίδες. Στην συνέχεια, αποβιβάστηκαν μονάδες πεζοναυτών.
 Όταν τελείωσε η επίθεση,τα κτίρια ήταν ερείπια και μέσα σε αυτά θαμμένοι τουλάχιστον εκατόν είκοσι δύο πολιτικοί κρατούμενοι. Αρκετοί από αυτούς εκτελέστηκαν εν ψυχρώ αφού πρώτα αιχμαλωτίστηκαν η είχαν παραδοθεί. Ότι απέμεινε από τα διαμελισμένα σώματα μεταφέρθηκε βιαστικά στα νεκροταφεία. 
 Τέτοιο ήταν το έγκλημα, που, ακόμα και σήμερα, δεν είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός των νεκρών ούτε έχουν αναγνωριστεί όλοι οι σωροί. 
 Η εξέγερση στο κάτεργο του Ελ Φροντόν ήταν μέρος ξεσηκωμού, στον οποίο συμμετείχαν οι κρατούμενοι στην φυλακή Σαν Πέδρο και οι γυναίκες στην Σάντα Μπάρμπαρα. Συνολικά, εκείνες τις δυο ημέρες, δολοφονήθηκαν τουλάχιστον 260 πολιτικοί κρατούμενοι. 
 Ήταν η κλιμάκωση του βρώμικου πολέμου που είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση του "προοδευτικού" Σοσιαλδημοκράτη Γκαρσία (όταν εκλέχτηκε τον αποκαλούσαν "Κένεντι της Λατινικής Αμερικής") στην ύπαιθρο και στις φυλακές στις οποίες οδηγούνταν οι κομμουνιστές, δίχως δίκη, με την κατηγορία της "τρομοκρατίας". 
 Ο στόχος ήταν το αριστερό αντάρτικο των ιθαγενών ("Τουπάκ Αμαρού", "Φωτεινό Μονοπάτι" κ.α) αλλά και κάθε φωνή αντίστασης. 
 Κατά την προεδρία του "Σοσιαλιστή" Γκαρσία, 1600 πολιτικοί κρατούμενοι "εξαφανίστηκαν" ενω παραστρατιωτικές ομάδες έβαζαν βόμβες σε αντιπολιτευόμενες εφημερίδες, εκτελούσαν πολιτικούς αντιπάλους κ.α. 
 Όχι μόνο υπήρχε ανοχή της "πολιτισμένης" δύσης αλλά και ανοιχτή υποστήριξη. Η σφαγή του Ελ Φροντόν πραγματοποιήθηκε μία ημέρα πριν το 17ο συνέδριο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς στην Λίμα, στην οποία είχαν αρχίσει να έρχονται πολιτικοί από την Ευρώπη και τον κόσμο. 
 Μέσα στις δολοφονίες, τους διαμελισμούς,τις "εξαφανίσεις" πολιτικών κρατουμένων, οι Σοσιαλδημοκράτες-ομοιδεάτες του Γκαρσία-,ο Βίλλυ Μπραντ, ο Σάντρο Μπερτίνι, ο Μπετίνο Κράξι,ο Φελίπε Γκονζάλες, ο Λιονέλ Ζοσπέν, ο Μάριο Σοάρες, κ.α αρκέστηκαν σε..εκφράσεις ανησυχίας για να μην χαλάσουν την φιέστα. Ήταν άλλη μια μαύρη σελίδα των "αξιών της Ευρώπης" και των "Σοσιαλιστών" της ΕΟΚ (αργότερα Ε.Ε). 
 Ο Γκαρσία έγινε και δεύτερη φορά πρόεδρος. Αυτοκτόνησε το 2019, λίγο πριν τον συλλάβει η αστυνομία για διαφθορά.
 PRAXIS REVIEW.
Πηγές: "260 Die in Peru Prison Revolts : Troops Crush Maoist Uprising at 3 Facilities", Los Angeles Times, "Ελ Φροντόν, Περού Το λατινοαμερικάνικο….Μακρονήσι", Solidaridad_griega, "Peru president questioned about 1986 massacre", Reuters, "Tenth Anniversary of Peru Prison Massacres", Prison Legal News, "Devastated Peru prison colony called 'Island of Hell'", UPI,  "Peru's Ex-President Dies in Suicide as Police Raid His Home", bloomberg, "XVII Congress of the Socialist International, Lima", Socialist International.

 

Τρίτη 18 Ιουνίου 2024

Έρευνα του Assiociated Press αποκαλύπτει πως το Ισραήλ σκοτώνει στοχευμένα ολόκληρες οικογένειες Παλαιστινίων

Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία από την έρευνα του AP για τις παλαιστινιακές οικογένειες που αποδεκατίστηκαν ως σήμερα στη Γάζα από το στρατό του Ισραήλ.
 «Οι αριθμοί είναι συγκλονιστικοί», αυτό είναι το συμπέρασμα της έρευνας. Στην ιστοσελίδα των ειδήσεων του πρακτορείου η Sarah El Deeb γράφει από τη Βηρυτό, το ρεπορτάζ για τις στοχευμένες δολοφονίες. ( Πηγή της φωτογραφίας apnews). <<Σε βαθμό που δεν έχει ξαναδεί, η αεροπορική και χερσαία εκστρατεία του Ισραήλ στη Γάζα σκοτώνει ολόκληρες οικογένειες Παλαιστινίων . Μερικές φορές τέσσερις γενιές από την ίδια οικογένεια, έχουν χαθεί σε μεμονωμένες αεροπορικές επιδρομές ή σε μια σειρά αεροπορικών επιδρομών με στόχο τα μέλη της ίδιας οικογένειας. Συχνά δεν υπάρχει προειδοποίηση. Η έρευνα του Associated Press εντόπισε τουλάχιστον 60 παλαιστινιακές οικογένειες, όπου 25 ή περισσότερα μέλη τους σκοτώθηκαν σε βομβαρδισμούς μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου>>. 
Πολλές οικογένειες δεν έχουν σχεδόν κανέναν να τεκμηριώσει τον απολογισμό των νεκρών και χιλιάδες δεν μπορούν να μιλήσουν για όλους τους νεκρούς τους επειδή εκατοντάδες πτώματα παραμένουν κάτω από τα ερείπια. Η ανασκόπηση του AP περιελάμβανε αρχεία θυμάτων που δημοσίευσε το υπουργείο Υγείας της Γάζας μέχρι τον Μάρτιο, διαδικτυακές ειδοποιήσεις θανάτου, σελίδες και υπολογιστικά φύλλα κοινωνικής δικτύωσης οικογένειας και γειτονιάς, λογαριασμούς μαρτύρων και επιζώντων, καθώς και δεδομένα από την Airwars, μια εταιρεία παρακολούθησης συγκρούσεων με έδρα το Λονδίνο. Το AP εντόπισε επίσης και ανέλυσε 10 ισραηλινά χτυπήματα, από τα πιο θανατηφόρα στον πόλεμο, μεταξύ 7 Οκτωβρίου και 24 Δεκεμβρίου. Αυτοί οι βομβαρδισμοί σκότωσαν περισσότερους από 500 ανθρώπους.
Μεταξύ των σκληρότερων χτυπημάτων είναι η οικογένεια Μουγκράμπι: περισσότεροι από 70 σκοτώθηκαν σε μία μόνο ισραηλινή αεροπορική επιδρομή τον Δεκέμβριο. Οι Abu Najas: πάνω από 50 σκοτώθηκαν στις επιδρομές του Οκτωβρίου, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον δύο εγκύων γυναικών. Η μεγάλη φυλή Doghmush έχασε τουλάχιστον 44 μέλη σε μια επίθεση σε τζαμί και το σύνολο εκτινάχθηκε στα ύψη 100 εβδομάδες αργότερα. Μέχρι την άνοιξη, περισσότερα από 80 μέλη της οικογένειας Abu al-Qumssan είχαν σκοτωθεί.
Η Γάζα ήταν υπό πολιορκία πριν από τον πόλεμο, αλλά από τις 7 Οκτωβρίου το Ισραήλ και η Αίγυπτος έχουν αποκλείσει εντελώς την πρόσβαση σε εξωτερικές ομάδες αναφοράς ή ανεξάρτητους ερευνητές. Εκατοντάδες ντόπιοι ρεπόρτερ έκαναν ταχυδακτυλουργίες καλύπτοντας τους ανηλεείς ισραηλινούς βομβαρδισμούς – 6.000 τις πρώτες πέντε ημέρες του πολέμου – ενώ έτρεχαν για τη ζωή τους και αναζητούσαν καταφύγιο για τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους.
Τον πρώτο μήνα μετά τη θανατηφόρα επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου, η οποία σκότωσε περίπου 1.200 ανθρώπους, το υπουργείο Υγείας της Γάζας δήλωσε ότι 300 οικογένειες Παλαιστινίων έχασαν πάνω από 10 μέλη. Αυτό είναι διπλάσιο από ό,τι κατά τη διάρκεια του καταστροφικού πολέμου 51 ημερών του 2014.
Οι 10 βομβαρδισμοί που αναλύθηκαν από το AP έπληξαν κυρίως κτίρια κατοικιών, σπίτια και καταφύγια όπου γονείς, παιδιά, παππούδες ήταν μαζεμένοι μαζί για ασφάλεια. Σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε προφανής στρατιωτικός στόχος ή άμεση προειδοποίηση προς όσους βρίσκονταν μέσα. Η οικογένεια Σάλεμ έχει χάσει συνολικά τουλάχιστον 270 μέλη. Σε μια επίθεση στον πολυπληθή προσφυγικό καταυλισμό Jabaliya στη βόρεια Γάζα, οι ισραηλινές βόμβες διέγραψαν ένα ολόκληρο τετράγωνο κτιρίων. Σχεδόν 40 μέλη της οικογένειας Abu al-Qumssan σκοτώθηκαν, ενώ ο απολογισμός για εκείνη την επίθεση της 31ης Οκτωβρίου παραμένει άγνωστος.
Γιατί είναι μέρος των εγκλημάτων πολέμου και των υποθέσεων γενοκτονίας
Το Ισραήλ έχει δηλώσει ότι λαμβάνει μέτρα για τον μετριασμό των ζημιώ νσε άμαχους [πολίτες. Σε προηγούμενες συγκρούσεις, συχνά προειδοποιούσε απευθείας τους αμάχους ότι θα στοχοποιηθούν. Αλλά σε αυτόν τον πόλεμο, αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται σπάνια, αντικαθίσταται από εντολές εκκένωσης για ολόκληρες περιοχές που δεν μπορούν ή δεν θα υπακούσουν όλοι. Το ανώτατο δικαστήριο του κόσμου, το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης εξετάζει εάν το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων στη Γάζα. Η δολοφονία οικογενειών από γενιά σε γενιά είναι βασικό μέρος της υπόθεσης .
Ξεχωριστά, ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου ζητά εντάλματα σύλληψης για δύο Ισραηλινούς ηγέτες για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, συμπεριλαμβανομένης της εκ προθέσεως δολοφονίας αμάχων, καθώς και για τρεις ηγέτες της Χαμάς για εγκλήματα που συνδέονται με την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου.
Ολόκληρο τομ ρεπορτάζ του Apnews τo διαβάζετε εδώ 

Μόλις το 23% εμπιστεύεται τις ειδήσεις στην Ελλάδα

Η Ελλάδα συγκέντρωσε τη χαμηλότερη βαθμολογία (23%) σε σύνολο 47 χωρών του κόσμου μαζί με την Ουγγαρία του Όρμπαν. Το συμπέρασμα συμπεριλαμβάνεται στην ετήσια αναφορά του Ινστιτούτου Ρώϋτερς για τις “ψηφιακές ειδήσεις 2024”. Όπως γράφει ο Νίκ Νιούμαν, διευθυντής του Ινστιτούτου στην εισαγωγή <<Η φετινή έκθεση έρχεται σε μια στιγμή που περίπου ο μισός πληθυσμός του πλανήτη έχει πάει στις κάλπες σε εθνικές και περιφερειακές εκλογές, και καθώς οι πόλεμοι συνεχίζουν να μαίνονται στην Ουκρανία και τη Γάζα. Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, η παροχή ακριβούς, ανεξάρτητης δημοσιογραφίας παραμένει πιο σημαντική από ποτέ, και όμως σε πολλές από τις χώρες που καλύπτονται στην έρευνά μας βρίσκουμε τα μέσα ενημέρωσης να αμφισβητούνται ολοένα και περισσότερο από την αυξανόμενη παραπληροφόρηση, τη χαμηλή εμπιστοσύνη, τις επιθέσεις από πολιτικούς, και ένα αβέβαιο επιχειρηματικό περιβάλλον>>.
Για την Ελλάδα την αναφορά υπογράφει ο δρ Αντώνης Καλογερόπουλος. Τα σημαντικά ευρήματα για τα ελληνικά ΜΜΕ είναι:
Η ελληνική αγορά μέσων ενημέρωσης χαρακτηρίζεται από υψηλό βαθμό συγκέντρωσης των μέσων ενημέρωσης, κατακερματισμό της ψηφιακής επωνυμίας, υψηλή χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για ειδήσεις και τη χαμηλότερη εμπιστοσύνη στις ειδήσεις μεταξύ των 47 αγορών μας, λόγω της πολιτικής πόλωσης και των ανησυχιών για αθέμιτη επιρροή από πολιτικούς και ισχυρούς επιχειρηματίες.
Οι εταιρείες πολυμέσων στην Ελλάδα άργησαν να εισαγάγουν μοντέλα online συνδρομής σε σύγκριση με αλλού στην Ευρώπη, εν μέρει λόγω του φόβου τους να χάσουν κοινό και επιρροή, καθώς και λόγω της μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, το περασμένο έτος σημειώθηκαν ορισμένες κινήσεις προς τα μοντέλα ψηφιακών πληρωμών, που προκλήθηκαν εν μέρει από την πτώση των παραπομπών από τα κοινωνικά δίκτυα.
Το 2022, η δημόσια ραδιοτηλεόραση, η ΕΡΤ, ξεκίνησε ένα 24ωρο ειδησεογραφικό κανάλι ERTNEWS για να ενισχύσει την προσφορά ειδήσεων, το οποίο έχει πλέον 19% εβδομαδιαία χρήση μεταξύ των ερωτηθέντων. Η επιτυχημένη πλατφόρμα ροής ιστού Ertflix, η οποία περιλαμβάνει ειδήσεις, αλλά χρησιμοποιείται κυρίως για ψυχαγωγικά προγράμματα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της διαμάχης από τους εμπορικούς ραδιοτηλεοπτικούς φορείς που αγωνίζονται να δημιουργήσουν συνδρομητές στις επί πληρωμή πλατφόρμες τους.
Έχουν γίνει αλλαγές στις κρατικές επιδοτήσεις που χορηγούνται στους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς. Μέχρι πρόσφατα οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς έπαιρναν τεράστιες κρατικές επιδοτήσεις για την παραγωγή τηλεοπτικών σειρών. Η χρηματοδότηση τους βοήθησε επίσης να ενισχύσουν τον προγραμματισμό για τις τρέχουσες υποθέσεις. Ωστόσο, οι επιδοτήσεις έχουν πλέον περικοπεί δραματικά, δημιουργώντας προβλήματα σε ορισμένους, αλλά δυνητικά αφήνοντας περισσότερο χώρο για (φθηνότερο) προγραμματισμό επικαιρότητας σε εμπορική τηλεόραση.
Σε μια περαιτέρω επέκταση της αυτοκρατορίας των μέσων ενημέρωσης, ο Ευάγγελος Μαρινάκης, μεγιστάνας της ναυτιλίας που έχει ήδη μια σειρά από μεγάλα ΜΜΕ στην Ελλάδα ( Το Βήμα , Τα Νέα , in.gr, τηλεοπτικός σταθμός Mega και τηλεοπτικός σταθμός One TV), αγόρασε τα δικαιώματα χρήσης το domain της ιστορικής  εφημερίδας Ελευθεροτυπία και την κυριακάτικη έκδοσή της Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία έναντι €8,1 εκ. Επιπλέον, το 2022 pod.gr, ένας επιτυχημένος ιστότοπος παραγωγής podcast, αγοράστηκε από τον όμιλο media που ανήκει στην οικογένεια Βαρδινογιάννη.

Σάββατο 1 Ιουνίου 2024

ΕΦΥΓΕ ΣΤΑ 94 ΤΗΣ Η ΝΟΡΑ ΚΟΡΤΙΝΙΑΣ

ΕΦΥΓΕ ΣΤΑ 94 ΤΗΣ Η ΝΟΡΑ ΚΟΡΤΙΝΙΑΣ
, η μητέρα όλων των αγνοουμένων της δικτατορίας της Αργεντινής, μετά από 47 χρόνια αδιάκοπου αγώνα με τις Μητέρες της Πλατείας του Μάη. «Όλα είναι παιδιά μας», ήταν το σύνθημα των Μητέρων, που ενέπνευσε όλα τα κινήματα των θυμάτων της κρατικής τρομοκρατίας στη λατινοαμερικάνικη ήπειρο. Την απείλησαν, τη συνέλαβαν, τη φυλάκισαν, εξαφάνισαν πολλές συντρόφισσές της, αλλά η Νορίτα πάντα επέστρεφε στην Πλατεία παλεύοντας με τις υπόλοιπες μητέρες και γιαγιάδες για την Αλήθεια, τη Δικαιοσύνη, και τη Συλλογική Μνήμη. 
Η Νορίτα πέθανε και ποτέ δεν έμαθε τι συνέβη στον μεγάλο της γιο, Κάρλο Γκουστάβο, τη μέρα εκείνη του 1977, που εκείνος έφυγε για τη δουλειά του και δεν επέστρεψε ποτέ. Αυτή η εξαφάνιση ήταν που την κινητοποιούσε να αγωνίζεται μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής της, μια εξαφάνιση την οποία περιέγραφε ως «μια παρατεταμένη αγωνία», ως «ένα διαρκές έγκλημα που συντελείται κάθε μέρα». 
Από τη δεκαετία του ‘70 μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε κινητοποίηση χωρίς την παρουσία της Νορίτα με το λευκό μαντίλι της: από τη συμπαράσταση στους απεργούς της Télam, μέχρι το κίνημα για τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων, από την υποστήριξη των συγγενών του Σαντιάγο Μαλντονάδο και των ίδιων των κοινοτήτων Μαπούτσε, στις διαμαρτυρίες ενάντια στην αστυνομική βία και τον πρόσφατο νόμο της «εύκολης σκανδάλης», από την εξέγερση του 2001, μέχρι την υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης σήμερα, πλάι στο φοιτητικό κίνημα. 
Αλλά και δεν υπήρξε άλλη μορφή που να ενσαρκώνει με καλύτερο τρόπο την ουσία της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Δεν ξεχνάμε τη διαρκή συμπαράσταση της στον παλαιστινιακό λαό, το ταξίδι της στο Κουρδιστάν για την ανταλλαγή εμπειριών με τις κούρδισσες αγωνίστριες, την παρουσία της στην Ονδούρα, όπου συνδέθηκε με το εκεί κίνημα για την απόδοση δικαιοσύνης για τη δολοφονία μιας άλλης αγωνίστριας, της Μπέρτα Κάσερες.
Τι αξιοθαύμαστη ζωή, να πεθαίνεις αγωνιζόμενη και πλάι σε κάθε δίκαιο σκοπό, πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. «Βρίσκομαι οπουδήποτε για να συνοδεύσω τους αγώνες ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση, επειδή, απλούστατα, θέλω να αλλάξω αυτόν τον άδικο κόσμο. Μετά από πολλά χρόνια θα μου άρεσε να με θυμούνται με το χαμόγελό μου και με αυτήν την κραυγή που σημαίνει όλα όσα νιώθω μέσα μου: ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!»